လႊတ္ခ်ခြင့္ျပဳပါ အေမ

သုိ ့/
အေမ

အေမခ်စ္တ့ဲသား အေမ့ကိုခ်စ္တဲ့သား အေ၀းတစ္ေနရာမွာ ခလုတ္တိုက္ေတာ့အမိတဆိုသလို အခုျဖစ္ေနျပီး ေလွ်ာက္ေနတဲ့လမ္းမွာ ခဏခဏ ခလုတ္တိုက္မိေနလို ့ေျခလွမ္းေတြကို လွမ္းဖို ့ေတာင္ေၾကာက္ေနမိျပီး ေရွ့ဆက္ရမွာလည္း ေပ်ာ္စရာေတြ စေတးရမယ္ဆုိတာ သိေနတယ္ ေနာက္ဆုတ္သြားရင္ေကာ က်ေနာ္တုိ့ လို လူတန္းစားေတြအတြက္မရွိမျဖစ္အရာေတြ ရွားပါးမယ့္ေနရာ မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ေခါင္းထဲမီးေတာက္ေနျပီး အခုေတာ့ အလယ္တည့္တည့္မွာရပ္ေနတုန္းပါ ။ ရြာႏြားက ျမက္ရြာႏြားမစားခ်င္လို ့ ျမက္နုရာကိုလာခဲ့မိတာ သိလားအေမ ဒီေနရာမွာ သူ ့ထက္ငါ ဗိုလ္လုပ္ခ်င္ၾကတဲ့က်ားရဲေတြေပါတယ္ဆိုတာ လွ်င္သူစားေၾကးဆိုတဲ့ ၂၁ ရာစုေခတ္ၾကီးေပါ့။ ေျမွာက္ပင့္တယ္ ဆြဲခ်တယ္ အဆင္းဘီးတပ္တယ္ ေျခထိုးခံတယ္ နဂါးမ်က္ေစာင္းေတြ ေပါသလို အစြယ္တစ္ျမွားျမွားနဲ ့ ဆင္ရိုင္းေတြလည္းေပါတယ္ ဒီေတာနက္ၾကီးထဲမွာ က်ေနာ္က ဘာအစြမ္းစမွမရွိေတာ့တဲ့ ယုန္သူငယ္တစ္ေကာင္ပါပဲ........။

ဘ၀ဆုိတာ သမ၀ါယမ ေခတ္ကလို ဆပ္ျပာတစ္တံုးလိုခ်င္ရင္ အပ္ခ်ည္ေဆြးေဆြးတစ္လံုးပါတြဲယူရတယ္တဲ့ မွန္လိုက္တဲ့စကား က်ေနာ္သိလိုက္တဲ့ ဘ၀ ဆိုတာကေတာ့ ေျပာင္းလဲမႈေပါင္းမ်ားစြာေပါင္းစုေနတဲ့ အကၡရာေလး ၂ လံုး သူက ဘ၀ ေပါ့ .။ အခု က်ေနာ္ ေနထြက္လာတာလည္းမသိဘူး ေန၀င္သြားတဲ့ ညေနခင္းကိုလည္းမခံစားတက္ဘူး နာရီေတြလည္ေနတာလည္းက်ေနာ္နဲ ့မဆိုင္သလို။ အေဖ က အေမ့ကိုေျပာဖူးတဲ့ စကား “ နင့္သားက ေပ်ာ့မလိုလိုနဲ ့ မာပါတယ္ အဖြားၾကီးရယ္” တဲ့ ဟုတ္လား အေမ က်ေနာ္လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို အဲ့လိုပဲထင္မိခဲ့တာ တကယ္မဟုတ္မွန္း အခုမွက်ေနာ္သိေတာ့တယ္ ။ ေႏြ မိုး ေဆာင္း ဥတုသံုးပါးစလံုး ရိရြဲရြဲ ခေမာက္ကုိေစာင္း တစ္နာရီျပည့္ေအာင္ မနားဖူးတဲ့ ေမာတယ္ စိတ္ညစ္တယ္လို ့ မေျပာဖူးဘူး တဲ့ အသက္ ၆၀ နီးပါး အေဖ ကုိမွ အားမနာ က်ေနာ္က အခုေမာေနမိျပီး..။ ကိုယ္မထင္မွတ္ထားတဲ့ အေျခတစ္ခု ဘြား ခနဲ ေပၚလာတဲ့အခိုက္ ရင္ဆိုင္လိုက္ရတာ အသက္ရွဴရပ္မတက္ပဲ။ “ အေမ မေသေသးခင္ေတာ့ နင္တုိ ့ကုိရွာေကြ်းနိုင္ပါေသးတယ္” အေမ့စကား အေမရွိရင္ ေငြရွိတယ္ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ အိုးထဲမွာ ေပၚဆန္းမဟုတ္ေပမယ့္ ထမင္းပူပူေလးေတြကေတာ့ ရွိျမဲပါ။

တကယ္ေတာ့ လက္ငါးလံုးစာေလာက္ပဲရွိတဲ့ က်ေနာ့္အစာအိမ္က တစ္ေန ့မွ ထမင္း ၂ နပ္ပဲစားတာေလ ပိုျပီးလည္းမစားနိုင္ပါဘူးဗ်ာ ကိုယ့္အစာ ကိုယ္ရွာစားမွပဲ ျမိဳခ်လို ့ကိုမရေတာ့ေလာက္ေအာင္ စိတ္ဓာတ္ေတြက......................။ ဘယ္သူ ့ကိုမွတာ၀န္မယူနိုင္ေပမယ့္ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုရပ္တည္မယ္ဆိုတဲ့ မာနေတြ အခုေတာ့ ေပ်ာက္ရွျပီး အားေတြလည္းျပတ္လို ့ေပါ့ အေမရာ က်ေနာ္ သိပ္ေပ်ာ့ညံ့သြားသလားးး ေရျခားေျမျခားဆိုရင္ သားက ဖ်ားဖ်ားခ်င္လာျပီး ေမတၱာေတြလည္းငတ္ေနျပီး လူေပါင္း သန္း ၆၀ ေက်ာ္ေတာင္ ရွားပါတယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ အသက္ရွင္နိုင္ေသးတာပဲ က်ေနာ့္တစ္ေယာက္တည္းအတြက္ေတာ့ ပိုျပီးရွားေနေတာ့မယ္မထင္။ဒီ့ထက္လည္း ဘ၀မွာဒုကၡမေရာက္ေတာ့ပါဘူးလို ့ထင္မိတာပဲ ။က်ေနာ္ကအေမ့အတြက္ သား ရတာနာ ျဖစ္သြားရတဲ့အတြက္ေတာ့ ေျပာစရာစကားေတြမရွိေတာ့ပါဘူးေလ ဒီတစ္ခါေတာ့ သားဆြဲထားရတဲ့ အထုတ္ၾကီးတစ္ထုတ္ကို လႊတ္ခ်ခြင့္ျပဳပါ အေမ.........။


ဘယ္လိုမွကို
ေၿပာမၿပတတ္ေအာင္ပါပဲ................

ဒီေတာ႔လည္း
ေၿပာၿပမေနေတာ႔ဘူး
ၿပန္လာရင္ၿပဖို႔ေတာ႔
အထပ္ထပ္ထုပ္သိမ္းထားလိုက္တယ္
ရွင္းေရာေပါ႔.............

အဲသလိုပါပဲ
အေမ႔ကိုလြမ္းတဲ႔အေမ႔သားက
တစ္ခါတစ္ေလေတာ႔လည္း
လြမ္းေရးထက္ ၀မ္းေရးပိုခက္ေနတယ္ ။