Saturday, August 31, 2013

ဘေလာ့ေဒး (3108=Blog)

ဘေလာ့ဂါဆိုေတာ့လည္းေရးလိုက္အံုးမွ    ဘေလာ့ေဒးအေၾကာင္း ။ အမွန္ကေတာ့  ဘေလာ့ေဒးအေၾကာင္းေရးတိုင္း ကိုယ့္မွာ ဆဲခံရတာမ်ားတယ္  ဘာေၾကာင့္ဆို ကိုယ္က အမွတ္သညာၾကီးေလေတာ့  ဘေလာ့န႔ဲပက္သက္ျပီးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုအမွတ္ရေနတတ္တယ္     ဘယ္သူကေတာ့   ကိုယ့္ေကာ့မန္႕ကို ပထမဆံုးဖ်က္တဲ့သူ  ဘယ္သူကေတာ့ျဖင့္  ဘယ္လိုိဆိုတာကိုေပါ့  ဒီမနက္  ကိုရန္ေအာင္  က ေရးပါ         ဆိုလို႔ထပ္ေရးပါတယ္ ။

ဘေလာ့ကို  ၂၀၀၇   နို္၀င္ဘာေလာက္မွာေရးတယ္  ကိုယ္သိပ္ခိုက္ခဲ့တဲ့ ဘေလာ့ေတြက    ကိုေစးထူးနဲ႕ မနိုင္းနိုင္း    ခုေတာ့သူတို႕ေတြ  မေရးၾကေတာ့ဘူးရယ္    သူတို႕ေရးတဲ့  ဘေလာ့ကစာေတြ ျပန္လြမ္းတယ္ ။  စေရးကတည္းကေန  ခုထိ ခင္ခင္မင္မင္နဲ႕  အဆက္သြယ္မျပတ္ပဲရွိေနၾကေသးတာက    က်ေနာ္သိပ္ခ်စ္တဲ့   ကိုတင့္ (တင့္ထူးေရႊ ) ၊ နဲ႕   မေလးအိမ့္ခ်မ္းေျမ့  ( ခဏခဏသူ႕ကိုစိတ္ဆိုး ဂ်စ္က်တတ္တယ္  အဲ့လိုလုပ္လည္း သူက မသိေလေတာ့ ကိုယ္ပဲျပန္ေျပရတာပဲ  ) ။   ဘေလာ့ေဒးအေၾကာင္းေရးတိုင္း  ကိုယ့္ကို အမွတ္ရရွိတဲ့သူ မရွိဖူးထင္ရေပမယ့္     ကိုေအာင္ (ပ်ဴ) ကေတာ့  ကိုယ့္ကိုမွတ္မွတ္ရရ ထည့္ေရးေပးတဲ့ အ   တြက္လည္းေက်းဇူးတင္တယ္ ။ခုေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ေရးျပီးမွ  ခင္မင္လာတာက ကိုညီလင္း ၊ ကိုဏီလင္းညိဳ နဲ႕ ကိုကမာ သူတို႕စာေတြေကာင္းတယ္      သူတို႕ကိုလည္းခင္တယ္။

မပန္ဒိုရာ၊   ကိုရန္ေအာင္တို႕ အခ်က္လက္စံုစံုနဲ႕   ဘေလာ့ေဒးအေၾကာင္းေရးထားတာေတြဖတ္ျပီး   ေရးခါစ အခ်ိန္တုန္းကလို ေသြးေတြေတာင္ျပန္ဆူလို႕   အေပ်ာ္ေတြျပန္ကူးစက္သြားတယ္ ။   ဘေလာ့ေတြ ဘာလို႕ ျငိမ္သြားၾကပါလိမ့္  ေဖ့ဘြတ္ေၾကာင့္မ်ားလား   သိပ္ေတာ့မဆိုင္ဘူး ရယ္    ဘေလာ့ဟာ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ သိပ္လွတဲ့  တန္ဖိုးရွိ အိမ္က ဇနီးတစ္ေယာက္ပါ     ေဖ့ဘြတ္ကေတာ့ကိုယ့္အတြက္ သိပ္ျပဳစားေနတဲ့  ဆယ္ေက်ာ္သက္မေလးေပါ့   သူ႔ရဲ့ မတည္ျမဲျခင္းေတြ  ကို  သိထားတာမို႕  အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ ကိုယ္အခ်စ္ေဟာင္းဆီျပန္မယ္ ။  အိမ္ကဇနီးက သူ႕ကိုပစ္ထားလို႕  ေမာင္ပစ္ထားရက္ေလျခင္းရယ္လို႕လည္းသူက ကိုယ့္ကိုမဆူပူဘူး   ျပိးေတာ့  ကိုယ္ထားထားခဲ့တုန္းက အတိုင္းပဲသူက မိတ္ကပ္လည္းမလိမ္ဘူး  ဆံပင္္လည္းမေကာက္ဘူး  ေဖ့ဘြတ္ဆိုတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္မေလးေတာ့ ခဏခဏကို  အျပင္ခံေနရေတာ့တာ သိပ္မၾကိဳက္  ဒါါေပမယ့့္လည္းသူက  စြဲမက္ေစေတာ့လည္း ဒီေကာင္က  တ၀ဲလည္လည္ပါပဲ ။

 အရင္ကဆို ကိုယ္တိုင္ေတာင္  တစ္လကို ပို႔စ္၂၀ ေလာက္ေရးျဖင့္ရာကေန  ခုတစ္လကို  ၂ ပုဒ္ေတာင္  အနိုင့္နိုင္ဆိုေတာ့ ဘာေၾကာင့္ဆိုတာ  မသိဘူးရယ္ အမွန္ကေတာ့  မအားဘူးဆိုတာလည္း  ဆင္ေျခပါပဲ ။  အရင္က   ၀ယ္ခဲ့တဲ့ ငါးေျခာက္ေၾကာ္ ေခြးခ်ီသြားတဲ့အေၾကာင္းေတာင္  ဘေလာ့မွာပို႔စ္ေရးေသးတယ္    ။ ခုေတာ့ စာေရးဖို႕ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို အရွိန္ယူရေတာ့တာ   ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္   ဘေလာ့ကို အရင္လိုစည္စည္ကားကားေလးျပန္ျဖစ္ေစခ်င္တာကေတာ့အမွန္ပဲ  ကိုယ္စာမေရးေတာ့တုန္းက စာေရးဖို႕ တုိ္က္တြန္းၾကတ့ဲသူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း    သူတို႕ကိုယ္တိုင္ပါ  ဘေလာ့မွာ စာျပန္ေရးေစခ်င္မိတယ္ ။

ဘေလာ့သက္တမ္းအရွည္ၾကီးးရွိေပမယ့္ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ ဘာမွမျဖစ္လာေသးတဲ့  ဘေလာ့ဂါကို ျပပါဆိုရင္  ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲ  ျပရမယ္ထင္တယ္ ။ စာလံုးေပါင္းေတြလည္းမွားတုန္း ေပါက္ကရ အလြဲေတြလည္းေရးတုန္း ။  စာေပေလာကၾကီးထဲ  ေျခေကာ လက္ေကာ ပစ္၀င္လိုက္ၾကတဲ့  ေ၇းေဖာ္ေရးဖက္ေတြကို ၾကည့္ျပီး  သာဓု မေခၚေပးနိုင္ပဲ   သူတို႕ေတြ ကိုယ္နဲ႕ တစ္ျဖည္းျဖည္းေ၀းျပီး  အုပ္စုကေလးလို ျဖစ္သြားၾကတာကိုလည္း  ကိုယ့္မွာ ၀မ္းနည္းမဆံုးျဖစ္လို႕   ကိုယ္ကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းရယ္  ။ ဒါေပမယ့္ ၀မ္းသာေက်နပ္စရာေလးတစ္ခုက  တစ္ခါတေလကိုယ္သတိမထားမိေပမယ့္  ကိုယ့္စာေတြကို ဖတ္ေနက်တိ္တ္တဆိတ္မိတ္ေဆြတစ္ခ်ိဳ႕က  ကိုယ္ေရးတဲ့ စာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုမွတ္မိျပီး   အားေပးစကား          ဆိုလာတဲ့ အခါ   တကယ့္ကိုပဲ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္မိလို႕ ေက်းဇူးတင္မိတယ္။

ဘေလာ့ဂါေတြဆက္ရွိေနအံုးမွာပါ  ဘေလာ့ဂါေတြ ဘယ္လိုပင္ျငိမ္ျငိမ္   တစ္ေန႔ေတာ့ ဘေလာ့ေတြ ျပန္လည္ရွင္သန္လာအံုးမွာပါ ကိုယ္ကေတာ့  ဘေလာ့ဂါဆိုတဲ့   နာမ္စားေလးတစ္ခုကို ျမတ္နိုိးတန္ဖိုးထားတုန္း  သူ႕ေၾကာင့္ ဘ၀ရဲ့ အမွတ္တရ မိတ္ေဆြေတြရလိုက္သလို သူ႕ေၾကာင့္ အျပင္မွာ ေတြ႕ခ်င္မွေတြ႕နိုင္မယ့္  သင္ခန္းစာတစ္ခ်ိဳ႕ကိုလည္း  ရလိုက္တယ္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္  ဘေလာ့ဂါျဖစ္ခြင့္ရတာကို  ဂုဏ္ယူလွ်က္ မိတ္ေဟာင္း မိတ္ေဆြမ်ားကို   ခင္မင္စြာျဖင့္       ဘေလာ့ရပ္၀န္းေလး  သာသာယာယာျပန္ျဖစ္ၾကဖို႕  စာေတြျပန္ေရးၾကပါစို႕လို႕   တိုက္တြန္းရင္း …… 

HappyBlogDay 
We  are Blogger 
Fighting အားရိုး  အားရိုးးးးး  :)

Thursday, August 29, 2013

အိတ္ကိုေမွာက္လို႕ ႏွစ္ဆယ့္ကိုးး

ဦးေလးၾကီးေရးတဲ့ အိတ္ေမွာက္သြန္ပစ္  ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ကို အားက်လို႕     ကာရန္ညိီေအာင္ေျပာင္းေရးပါတယ္ း)  ။   ဟိုးအရင္ အိတ္ကိုေမွာက္ဖူးျပီသားဆိုေတာ့ မေရးေတာ့ဘူးေလဆိုျပီး  သူမ်ားေရးထားတာေတြပဲ  အားရပါးရ လိုက္စပ္စုၾကည့္တာ ဘာေတြမ်ားရွိမလဲေပါ့  ။ က်ေနာ့္အစ္မ  မဟြင္းဟြင္းက  ေမာင္မ်ိဳးလည္း အိတ္ေမွာက္ပါဆိုိလို႕ ညက  အခန္းျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းေမွာက္ပါတယ္ အိတ္ကိုသြန္ခ်  ျပီးေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ ဟိုစီဒီစီ   တကယ္ကေတာ့  အိတ္ထဲ  သြန္ထည့္ထားတာေတြၾကီးပဲ အစီစဥ္က်ဖို႕လံုး၀မရွိဘူး  လိုခ်င္တာရွိ လက္နဲ႕စမ္းျပီး  မဲႏႈိက္သလိုႏႈိက္လိုက္တာၾကီးေတြပဲ ။ အိတ္ထဲကဟာေတြသြန္ခ်ျပီး ေကာင္းေကာင္းဓာတ္ပံုရိုက္ေနတဲ့ကိုယ့္ကို အခန္းေဖာ္က  ေၾကာင္သြားျပီလားဆိုျပီး ၾကည့္ေသးတယ္ ။      ဘေလာ့ဂါဆိုတာ ဒီလိုပဲ  စည္းလံုးမႈကိုျပရတယ္ဆိုတဲ့ အထာနဲ႕   ခ်က္ခ်င္းကို လို္က္လုပ္ပစ္လိုက္တယ္  း) 



က်ေနာ့္ရဲ့  ခေရဇီအျဖစ္ဆံုးေတြထဲ   အိတ္ေတြက ထိပ္ဆံုးကပါပဲ အိတ္ေကာင္းေကာင္းသန္႕သန္႕ေလးေတြ  ေတြ႕ရင္ လိုခ်င္တယ္ ဒါေပမယ့္ အိတ္ကေလးတစ္လံုးတည္းကို ေစ်း အရမ္းၾကီးေပးလြယ္ရမွာက်ေတာ့ ႏွေျမာတယ္  အဲ့တာေၾကာင့္  ခပ္ေပါေပါေလးေတြပဲ လြယ္တယ္       ေပါတာမက္ေတာ့ ခဏေလးပ်က္ရတာနဲ႕ ၾကံဳတာေပါ ့  ခုအိတ္ကေလးကိုၾကည့္  အေပၚဇစ္က   ပ်က္ေနျပီး     ဆြဲဖြင့္တာမ်ားေတာ့   ျပဳန္းသြားတယ္ ။  အိတ္ထဲမွာ ထီးပါတယ္   နားက ခဏခဏယားလို႕ ကေလာက္တဲ့ ဂြမ္းတံထုတ္ပါတယ္  မ်က္မွန္က  တစ္ခါခါမွတက္တယ္    လက္သည္းညွပ္ ၊ ေဘာ္ပင္နဲ႕    အလုပ္မွာသံုးတဲ့အသံုးအေဆာင္နည္းနည္း    အေၾကြေစ့ ထည့္ထားတဲ့  အညိဳေရာင္အိတ္ကေလးတစ္လံုး ကားခေပးရေအာင္ အဲ့ထဲ စုထည့္ထားတာ    ျပီးေတာ့ ပတ္စပို႔စ္ ပံုမွန္ေတာ့ မယူတာမ်ားပါတယ္   တေလာက  ပုလိပ္ေတြ ထေနတာနဲ႕  ထည့္ေဆာင္ျဖစ္ေနတာ ။  ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွာ  ၂၀၀ ေလာက္ပဲပါတယ္  ဘဏ္ကဒ္    ခဏခဏကို   ၂၀၀    စီ သြားထုတ္ေနလို႕  ဘဏ္ကေတာင္ အျမင္ကတ္ေနျပီလားမသိေတာ့ပါဘူး ။   တစ္ခါတေလ သီခ်င္းနားေထာင္ရေအာင္ နားၾကပ္  ဖုန္းနဲ႕ရိုက္ထားတာဆိုေတာ့ ဖုန္းေတာ့ မပါဘူး ဒါနဲ႕   ၾကြားအံုးမလို႕   အေနာ္  ပြတ္တဲ့ဖုန္းေလး၀ယ္လိုက္ပီ  ငွဲငွဲ  ခုေတာ့ သံုးစရာျပတ္ေနတယ္ ဖုန္း၀ယ္ထားတဲ့အေၾကြးျပန္ဆပ္လိုက္ရတာကိုးးး ။ဦးေလးၾကီးေျပာသလို ဖုန္းကို ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲထည့္ရင္   ဖုန္းကေန အၿမဲ ထုတ္လႊတ္ေနတဲ့ radiation ေရာင္ျခည္ေတြေၾကာင့္ပါ၊ ဖုန္းကို လံုးဝပိတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္ကလြဲလို႔ radiation ေတြအၿမဲ ထြက္ေနတတ္ေတာ့ ေယာက္်ားေတြရဲ႕ မ်ိဳးပြားအဂၤ ါ အဖြဲ႔အစည္းကို ထိခိုက္ႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္...၊ း)  အဲ့လိုသာဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္ လိုခ်င္တဲ့  သမီးအမႊာပူးေလး ရေတာ့မယ္မထင္ဘူး  သမီးတို႕ရယ္  အေဖ မိုက္ကိိုခြင့္လႊတ္ပါလို႕သာ ေျပာရေတာ့မယ္    ။

 မ်က္ႏွာခဏခဏသစ္ျပီးရင္ လူးရေအာင္  ဗူးတစ္ဗူးး  ျပီးေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းကြဲလို႕  ႏႈတ္ခမ္းနီဗူးတစ္ဗူး   ။ တဟ္ခါတေလ   Toilet  ၀င္ရင္   အေရးေပၚသံုးရေအာင္ တစ္ရွဴး         မ်ိဳးစံုသံုးတာပဲ  ေခြ်းထြက္သုတ္တယ္    တစ္ခုခုစားလို႕ေပရင္   သုတ္တယ္   း)   တကယ္ဆိုရင္ေတာ့  ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးပဲ သြားခ်င္တာ က်ေနာ္က ေမ့တတ္တာမ်ားေတာ့ ခဏ ေသာ့က်န္ျပန္ျပီ    ဖုန္းက်န္ျပန္ျပီး  ဟိုဟာက်န္ ဒီဟာက်န္ျဖစ္တတ္လြန္းလို႕ကို အိတ္တစ္လံုးတည္း စုျပံဳထည့္လိုက္ေတာ့မွပဲ စိတ္ခ်ရတာမ်ိဳး ဒါေတာင္တစ္ခါေလ ဘာက်န္အံုးမလဲဆိုျပီး ခဏခဏ ဖြင့္ၾကည့္လြန္းလို႕ကို  ဇစ္ေတြျပဳန္းေပါင္းမ်ားျပီ ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္ကေတာ့  ေက်ာပိုးအိတ္ကေလးေတြကို သိပ္ၾကိဳက္ပါတယ္ သူတို႔ဟာ  က်ေနာ္တို႕ေတြ  ဘယ္လိုအရပ္မ်ိဳးကိုပဲ  သြားသြား  ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြပဲ ထည့္ထည့္   စြန္႕စားျခင္းေတြနဲ႕ပဲ  ထြက္ခဲ့ထြက္ခဲ့  က်ေနာ္တို႕နဲ႕     ထပ္ၾကပ္မကြာလိုက္တတ္ၾကတာလည္း ေက်ာပ္ုိးအိတ္ကေလးေတြပါပဲ ။ 

ေမွာက္ခ်လာတဲ့ အိ္တ္ကေလးေတြၾကည့္ျပီး စာေရးေဖာ္ အစ္ကိုအစ္မေတြရဲ့ စည္းစနစ္က်မႈ    သပ္ရပ္ေပါ့ပါးမႈေလးေတြကို   ပံုေဖာ္ခြင့္ရလိုက္တယ္ ။ က်ေနာ့္အိတ္ကိုၾကည့္ျပီး ဘယ္သူေတြက  ဘယ္လုိျမင္ၾကမွာပါလိမ့္  ရွပ္ျပာတိုက္ေနတဲ့ ရုပ္တည္ၾကီးနဲ႕ လြဲတတ္တဲ့  သူတစ္ေယာက္ကိုေတာ့  က်ေနာ့္ပါသာ ျမင္လိုက္တာပဲ  း)

ဆက္ျပီးေမွာက္ခ်လာမယ့္ အိတ္ေတြကို  ေစာင့္ေမွ်ာ္စပ္စုရင္းးး   က်ေနာ္လည္း  ၂၉ မွာ ေနာက္မက်ပဲ  ေခတ္မွီေအာင္ ေမွာက္ခ်လိုက္ပါတယ္    (အိတ္)  :)



Thursday, August 8, 2013

ဘန္ေကာက္ အလြဲမ်ား

ဒီအေၾကာင္းေရးမယ္ ေရးမယ္နဲ႕ မေရးျဖစ္ဘူး   ေရးဖို႕လည္း နည္းနည္းရွက္သလိုလို       ။  တစ္ခ်ိဳ႕  အေၾကာင္းရာေတြက   အထိုင္က်သြားမွသာ  ရယ္စရာေကာင္းခ်င္ေကာင္းေပမယ့္ ျဖတ္သန္းေနတုန္း အခိုက္တန္႕မွာေတာ့  ကိုယ့္အခက္ခဲသာ  အၾကီးမားဆံုးလို႕ ထင္တတ္ၾကတယ္မဟုတ္လား ။  

ဒီအလြဲေတြမွာ စြန္႕စားျခင္းမ်ားစြာနဲ႕  ေက်းဇူးတရားေတြကို  မ်က္ကြယ္ျပဳတဲ့အခါေတြျပဳလို႕    ဘ၀မွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းသာ လူပိုၾကီးရယ္လို႕ ခံစားခဲ့မႈေတြလည္းရွိခဲ့တာပဲ   ေဆြမ်ိဳးေတြလိုျဖစ္ေနတဲ့  မိတ္ေဆြတစ္ခ်ိဳ႕ကို ခြဲခြာႏႈတ္ဆက္လို႔  ကိုယ့္တစ္ေယာက္တည္း တိတ္တိတ္ကေလး  စြန္႔ခြာခဲ့ေတာ့တာ  ၇ ႏွစ္နီးးပါး   သံေယာဇဥ္ရွိခဲ့တဲ့  ေဘာ့စ္နဲ႕ က်ေနာ့္ရဲ့   အလုပ္ရွင္နဲ႕အလုပ္သမားၾကားက  သံေယာဇဥ္ေတြကို   ေရၾကည္ရာျမက္နုရာကို   ရွာေဖြခ်ိန္တန္ျပီလို႕  ဆံံုးျဖတ္မႈေတြနဲ႕  ထြက္ခြာခဲ့တယ္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒါေေလးမ်ားကြာ စာတစ္တမ္ေပတစ္ဖြဲ႕ေရးေနရေသးတယ္လို႕ မဲ႔ခ်င္မဲ့နိုင္ပါတယ္  နယ္စပ္ျမိဳ႕ကေလးတစ္ျမိဳ႕မွာ   လိုင္းကားတစ္စီးပဲ နာရီ၀က္ေနမွတစ္ေခါက္ေျပးေပမယ့္  ျမိဳ႕ၾကီးတစ္ျမိဳ႕မွာ လမ္းေပါင္းမ်ားစြာ    ကားေပါင္းမ်ားစြာၾကားမွာ ေယာင္လည္လည္ျဖစ္ခ့ဲရတာေတြလည္းအမ်ားၾကီးပါပဲ ။

ဘာမွ ေသခ်ာေရာရမႈမရွိပဲ   တစ္၀မ္းကြဲ ညီမေလးေတြအခန္းမွာေနလို႕  ျမိဳ႕ၾကီးျပၾကီးထဲ မသြားတတ္မလာတတ္  လိုင္းကားတိုးစီးေတာ့  ကိုယ္ဆင္းရမယ့္ မွတ္တိုင္မဟုတ္ပဲ ဆင္းတဲ့အခါဆင္း   ေငြေကာက္သူက  ဘယ္အထိသြားမွာလည္းေမးတဲ့အခါ   အူလည္လည္ျဖစ္ေနလို႔ ေဟာက္ခံထိတဲ့အခါထိ   မနက္  ၉ နာရီကထြက္  ည ၉  နာရီေလာက္မွျပန္ေရာက္ျပီး ေျခဖ၀ါးေတြ  နာတဲ့အထိ  အလုပ္ထြက္ရွာတဲ့အခါေတြမွာ  ငါ့ကုိယ္ငါမ်ား အထင္ၾကီးစိတ္ေတြမ်ားေနလို႕  ဒီလို စံုစမ္းျခင္းမ်ိဳး ခံရတာလားဆိုျပီး  စိတ္ႏွလံုးသြင္းမိပါေတာ့တယ္ ။

တစ္လနီးပါးေလာက္   အလုပ္ရွာမရေသးတဲ့အခါမွာ  ယံုၾကည္မႈေတြကနည္း   စိတ္ေတြကလည္း တုိတတ္လာတယ္    ဟိုအလုပ္လုပ္မလား ဒီအလုပ္ေလးအဆင္ေျပမလား ဆိုျပီး  အလုပ္၀ိုင္းရွာေပးတဲ့ အစ္ကိုေတြကို   *  က်ေနာ္က   အဲ့တာေတြမွမလုပ္နိုင္တာ   မလုပ္ခ်င္ဘူး*  ဆိုျပီး  ဂ်စ္တြန္းခဲ့အခါေတြလည္း တြန္းခဲ့ျပန္တာပဲ ။  အစ္ကိုေတြ သူတို႕အိမ္ေထာင္ေရးမွာ စကားမ်ားၾကရင္ပဲ  ကိုယ့္ေၾကာင့္လိုလို စိတ္လည္းျဖစ္လို႕  အေမ့ကိုဖုန္းေခၚျပီး  *ေမ့....သား အလုပ္မရေသးဘူး*  ဆိုူျပီး  ၀မ္းနည္းသံနဲ႕ေျပာေတာ့   *  ေအး .....မရလည္းေနအံုးေပါ့သားရယ္ ျဖည္းျဖည္းရွာ  ငါ့သားက  ေကြ်းရေပးရမယ့္  သားမယားလည္းရွိတာမဟုတ္ဘူး   အေမ့ကိုလည္း နင္စိတ္မပူေနနဲ႕ေတာ့  အေမ ရြာမွာအဆင္ေျပေနတာပဲ  စိတ္ေအးေအးထားရွာ   အဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္    အေမလည္း  ငါ့သားအဆင္ေျပဖို႕  ညတိုင္းဆုေတာင္းေပးေနတယ္  *  အေမ့ စကားေလးၾကားျပန္ေတာ့    အားကေလးျပန္တတ္ခဲ့တယ္  ။ အရင္ကေကာ  အခုေကာ မေျပာင္းမလဲ  စိတ္ထဲစြဲေနတာကေတာ့  ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ  အနားမွာမရွိေတာ့ရင္ေတာင္  က်ေနာ့္မိဘ  ႏွစ္ပါးကေတာ့ က်ေနာ့္အနားရွိေနအံုးမယ္ဆိုတာပါပဲ  ။

ဘန္ေကာက္က  ေဆးရံုၾကီးတစ္ရံုမွာ   အလုပ္ေလွ်ာက္ျဖစ္တယ္  မေလွ်ာက္ခင္ကတည္းက  နည္းနည္းေတာ့လန္႕သာ  ဘာသာျပန္လုပ္ခဲ့ဖူးေပမယ့္  ေရာဂါေတြနဲ႕ ဆိုင္တာမ်ိဳးေတာ့မလုပ္ခဲ့ဖူးဘူး  ေတာ္ၾကာ ျပန္တာမွားသြားလို႕  လူနာဂန္႕သြားမွျဖင့္  ငါေတာ့  အမႈပတ္အံုးမယ္လို႕ စိတ္ထဲကလည္းျုဖစ္ေသး  ။ အလုပ္ေလွ်ာက္တဲ့ေန႕မွာပဲ ေရးေျဖေျဖရတယ္    အင္တာဗ်ဴးရတယ္ အြန္လိုင္းမွာ ဆရာစိုးမင္း  ၊ဆရာဟန္ၾကည္တို႕ဆီ အကူညီေတာင္းျပိီး  ဖတ္မွတ္ေသးတယ္   အင္တာဗ်ဴး  အခန္းထဲလည္းေရာက္ေကာ ဘာမွ  မသိေတာ့ဘူးရယ္  သူတို႔ေမးတာေတြလည္း   မေျဖနိုင္ဘူး  ေမးခြန္း  ၂၀ မွာ  ၅  ခုေလာက္ပဲေျဖနိုင္တယ္    မေအာင္ဘူး  က်တယ္  အလုပ္မရဘူးးး  ။

မိုးပ်ံရထားစီးတယ္  နယ္စပ္က လာတဲ့သူက  ျမိဳ႕မွာ  တစ္ခါမွမစီးဖူးတာ စီးရေတာ့ လန္႕တယ္   ဘယ္မွာ လက္မွတ္၀ယ္လို႕၀ယ္ရမွန္းမသိဘူး  ဘယ္လိုထိုးထည့္လို႕  ဘယ္က ထြက္ရမွန္းလည္းမသိဘူး  အေၾကြေစ့လဲေပးတဲ့  အိပ္ငိုက္ေနတဲ့ အစ္ကိုကို   သြားမယ့္ေနရာေရးျပလိုက္တယ္   ျပီးေတာ့ပိုက္ဆံလဲလိုက္တယ္   သူက   လက္မွတ္ထုတ္မယ့္ေနရာကို လက္ညွိဳးထုိးျပတယ္  ပထမ တစ္ေစ့ထည့္တယ္ မထြက္ဘုူး  ေနာက္တစ္ေစ့ထည့္တယ္  မထြက္ျပန္ဘူး  သူ႕ကိုလွည့္ၾကည့္တယ္  သူက  လက္သံုးေခ်ာင္းေထာင္ျပတယ္  ေနာက္ေစ့ထည့္လိုက္ေတာ့မွာ  အတံုးကေလးက်လာတယ္ ။   ခပ္တည္တည္နဲ႕  သြားဖူးသလို တက္စီးသြားတယ္ ဆင္းမယ့္မွတ္တိုင္ တစ္ခုေက်ာ္မွ ဆင္းမိသြားတယ္  ျပန္ထြက္ေတာ့ အတံုးကေလးထည့္ေပမယ့္  တံခါးက မပြင့္ဘူး  တတီးတီးေအာ္ေနတယ္  တစ္ျခာအေပါက္က ဆင္းဖို႕ လိုက္ရွာတယ္  မေတြ႕ဘူး ေတာ္ေတာ့ဟာေတြ   ၅ဘတ္ကေလးပိုစိးမိတာေသသြားတာက်လို႕  း(  ေကာင္တာကို ခပ္တည္တည္နဲ႕  က်ေနာ္ဆင္းမလို႕  မပြင့္ဘူးဆိုျပီး လံုျခံုေရးကိုသြားေျပာတယ္ ေကာင္တာကိုသူကေခၚသြားျပီး စစ္ၾကည့္ေတာ့ ငါးဘတ္လိုေသးတယ္တဲ့    ေပးလို္က္ေတာ့မွ အတံုးကေလး လဲေပးတယ္  အဲ့ေတာ့မွပဲ ဆင္းလို႕ရသြားေတာ့တယ္  ဟင္းး  မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး  ျဖစ္ပံုကေတာ့   အေတြ႕အၾကံဳေတြက  ဘာမွ မရင္းႏွီးပဲမရဘူးဆိုတာ  သိလိုက္ရျပန္တာေပါ့ ။

အလုပ္မရေသးတုန္း  အခန္းမွာ  ထမင္းခ်က္ ဟင္းခ်က္  အခန္းရွင္းေပါ့    အဲ့အခ်ိန္တုနး္က  အားေပးၾကတဲ့    အြန္လိုင္းမိတ္ေဆြတစ္ခ်ိဳ႕ကိုလည္းေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္  ။ ေနာက္ဆံုးအလုပ္မရတဲ့အဆံုး  ရတာ လုပ္မယ္ဆိုျပီး  အစ္ကိုလုပ္တဲ့စက္ရံုမွာ  မီးပူတိုက္တဲ့အလုပ္၀င္လုပ္တယ္  အသက္ၾကီးၾကီးအေဒၚၾကီးေတြ  အေျခာက္ေတြမ်ားတယ္   ေယာက္်ားေလးနည္းတယ္ ေကာင္ေလးငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာ က်ေနာ့္လို သူေတြ ပိုနည္းတယ္  း)  ။   ခဏခဏအစခံထိတယ္  ေရလာခပ္တိုက္တဲ့အေဒၚၾကီးေတြ ကဲၾကတာလည္းခံရတယ္ ေခြ်းလာသုတ္ေပးလိုက္   မုန္႔လာေကြ်းလိုက္  လာလုပ္ၾကတာကုိ ၾကာေတာ့စိတ္ကတိုလာတယ္  ။ တစ္ေနကုန္ မတ္တပ္ရပ္ျပီး မီပူတိုက္ရတဲ့အျဖစ္ကိုေတြးျပီး မ်က္ရည္၀ဲလာတယ္  လက္ေတြတအားကိုက္လာတယ္  ၂ ရက္ဆင္းျပီး  ၃ ရက္ေျမာက္မနက္က်ေတာ့  လက္ဆစ္ေတြေယာင္ျပီး  ေကြးမရဘူး  အစ္မက ေဆးထလူးေပးရင္ မ်က္ရည္က်တယ္  ေယာက္ဖက   ငါ့ညီရယ္  မလုပ္နိုင္ရင္ေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႕ေတာ့ ေတာ္ၾကာ ငါတို႕ မတားဘူးလားဆိုျပီး အေမက  အျပစ္ျမင္အံုးမယ္ကြာ တစ္ျခားအလုပ္ျဖည္းျဖည္းထပ္ရွာပါအံုးဆိုျပီး ေျပာတယ္ အစ္ကိုကလည္း မနိုင္ရင္မလုပ္နဲ႔ေတာ့ဆိုျပီး   နားခိုင္တယ္ ။


အေမ့ဆုေတာင္းေၾကာင့္ပဲလားေတာ့မသိပါဘူး  အသိတစ္ေယာက္ေပးတဲ့  အလုပ္ရွာေဖြေပးတဲ့
ကုမ္ပဏီ  တစ္ခုက ဖုူန္းနံပါတ္ရတယ္  သူေဌးရဲ့ ဖုန္းနံပါတ္ၾကီးျဖစ္ေနတယ္  ကိုယ္ကမသိဘူးရယ္ အဖိုးၾကီးကို ေၾကာက္ရမွန္းမသိပဲ ခပ္တည္တည္နဲ႕  ေလျပန္ကန္ေနလိုက္တယ္  အီးလိုလည္းမႈတ္တယ္  တကယ္ေတာ့  က်ေနာ္က  အဲ့ေလာက္မကြ်မ္းပါဘူး   သူ႕ကိုေၾကာက္ေနရင္ေတာင္  ေျပာလို႕ျဖစ္မွာမဟုတ္  ခုေတာ့   ၀ါက်မွန္လား မမွန္လားလည္းနားမလည္ဘူး   လႊတ္ထည့္လိုက္တယ္    ဟုတ္ေနတယ္  ျပီးထိုင္းလိုဗ်ဴးတယ္  စံုေအာင္ေမးတယ္    သူေမးတာေတြ သေဘာက်ျပီး ရယ္ေတာင္ရယ္လိုက္ေသးတယ္  သူက  အဆင္ေျပတယ္  သေဘာက်တယ္တဲ့  ဖုန္းျပန္ဆက္လိုက္မယ္ေျပာတယ္  ခဏေနေတာ့ မန္ေနဂ်ာအစ္မက  လူေတြ႕ဗ်ဴးဖို႔ထပ္ခ်ိန္းတယ္  ေနာက္ေန႕ ဖုန္းထဲမွာ  ေတာင္းထားတဲ့  လိပ္စာအတိုင္းသြားတယ္   ဟိုေရာက္ေတာ့  ရံုးက အၾကီးၾကီး  ၀န္ထမ္းက  ၃၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိတယ္  သူေဌးအဖိုးၾကီးကိုေတြ႕ျပီး ဖ်ားသြားတယ္   ကိုယ္ရယ္ထားတာ အားနာလိုက္တာ  ခုမွပဲေၾကာက္ရမွန္းသိေတာ့တယ္ ။

ကိုယ့္ဘြဲ႕လက္မွတ္ၾကည့္ျပီး   လွ်ပ္စစ္နဲ႕ပက္သက္တာေတြေမးတယ္    က်ေနာ္က လွ်ပ္စစ္နဲ႕ ေက်ာင္းသာျပီးခဲ့တာ   ခုထိ ဓာတ္မီးေတာင္မျပင္ဖူးဘူး  တတ္လည္းမတတ္ဘူး  စာပဲက်က္ခဲ့ဖူးတာလို႕  ပြင့္၂လင္း၂ေျပာလိုက္တယ္  သူတို႕ရယ္ပါေလေကာ   တတ္တယ္ေျပာျပီး ေနာက္မွမလုပ္တတ္မွျဖင့္ပိုျပီး  အရွက္ကြဲမွာ မဟုတ္လား  ။  တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွာလိုက္ရတဲ့အလုပ္ဆိုတာ အဆင္ေျပခ်င္ေတာ့မ်ား ကိုယ္မွန္းတဲ့လစာထပ္လည္းအဆင္ေျပ   အလုပ္ေလးလည္း အဆင္ေျပေျပ ရသြားတယ္  မဲေဆာက္မွာတုန္းက  ထိုင္းစာသင္ခဲ့တဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးလည္း ျပန္ခံစားရလို႔႔  ရံုးမွာ  ဘာသာျပန္တဲ့အလုပ္ ၊  စာရင္းစစ္တဲ့ အလုပ္ေလးရလိုက္တယ္  ။  ျပီးေတာ့  အားတဲ့အခါေလးေတြမွာ  ခုလို တစ္ေတာက္ေတာက္နဲ႔ စာေလးလည္း  ေရးလို႕ရေသးတယ္ ။ ေဖ့ဘြတ္လည္း ခိုးတက္လို္က္ေသးတယ္ သူေဌးေတြက  တစ္ပါတ္ေလာက္မွ တစ္ခါ ရံုးလာတယ္  ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္ျပီးရင္ျပီးေကာ ဘယ္သူ႕မွလည္းမေၾကာက္ရဘူး ။ ဆုူမယ့္ ေဟာက္မယ့္သူလည္းမရွိဘူး   ။

ခုဆို ေနစရာေနရာေလးလည္းအဆင္ေျပ  အလုပ္ကေလးလည္းအတည္တက်ျဖစ္ျပီမို႕  ေက်းဇူးေတာ္  ခံစားရင္   ေနထိုင္အဆင္ေျပေနတဲ့အေၾကာင္း  ဘေလာ့မိတ္ေဆြေတြကို  သတင္းပါးပါရေစ  စာကေတာ့ေရးဖို႕ပ်င္းတုန္း   ျမိဳ႕ၾကီးေတြမွာၾကံဳရတဲံ့  အခ်ိန္ရွားပါးျခင္းေၾကာင့္ေကာေပါ့့ ။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ႕လည္း အဆင္ေျပလို႕  ျပီးခဲ့အပါတ္က       တစ္ျခားျပည္နယ္တစ္ခုကိုေန႕ခ်င္းျပန္  ခရီးထြက္ၾကတာ လိုက္သြားေသးတယ္ ။ 


ေနာင္မ်ားလည္း  ၾကံဳရင္  ဘန္ေကာက္  အလြဲေလးမ်ား ထပ္ေရးပါအံုးမယ္ဗ်ာ ။







LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...