Saturday, February 18, 2012

ဦးေလး.....

ခုရက္ပိုင္း က်ေနာ္ စာေတြ သိပ္မေရးျဖစ္ဘူး သူငယ္ခ်င္းေရးတဲ့စာေတြပဲ တင္ျဖစ္တယ္ ။ ေရးဖို႕လည္း ကုန္ၾကမ္းမရွိသလို ေရးျပီးသား ကုန္ေခ်ာကလည္းမရွိ ။ အသက္ကေလးရလာတယ္လို႕လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမေျပာခ်င္ပါဘူး ဒါေပမယ့္လည္း လူမႈေရး လုပ္ရတာေတြ ပိုပိုမ်ားလာတယ္ ။ ကိုယ့္ရဲ့ အေ၀းၾကီးက သူစိမ္းေတြအေပၚ လူမႈေရးၾကီးေတြ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္မွ လူမႈေရးလုပ္ငန္းလို႕ က်ေနာ္ကေတာ့ မထင္ပါဘူး ဆရာဦးဟန္ၾကည္ ေျပာတဲ့စကားေလးကို သြားသတိရတယ္ *ကိုယ့္အနားမွာရွိတဲ့သူေတြကိုေတာင္ မခ်စ္တတ္တဲ့သူက မျမင္ရတဲ့ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ ဘယ္လိုျဖစ္နိုင္ပါ့မလဲ တဲ့ ။ က်ေနာ္လည္း တာ၀န္ေတြ မ်ားမ်ားလာတယ္ ကိုယ္က ဦးေလးကိုး တစ္ခါတေလ သိပ္ကိုပင္ပန္းပါတယ္ ခေလးေလးေတြလည္းမဟုတ္ၾကေတာ့ပါပဲ ကိုယ့္မ်က္စိထဲေတာ့ သူတို႕ေလးေတြ အားလံုးဟာ ခေလးေလးေတြလို႕ကိုျမင္တုန္း အေသးဖြဲေလးက အစ ေျပာမိေနတုန္း ဒါေတြက ခ်စ္ျခင္းတရားေတြဆိုတာ သူတို႕ေတြသိရင္ေကာင္းမယ္။

က်ေနာ့္တုန္းက ဘယ္ဦးေလးေတြဆီကမွ မုန္႔ဖိုးဆိုတာလည္းမရဖူးပါဘူး သူတို႕လည္း သူတုိ႕ဘ၀မွာ သူတို႕ေတြရုန္းကန္ေနၾကရတာ ဒါေပမယ့္ တူ တူမေတြဆိုတာ မျပည့္စံုတဲ့ မိဘမွာ သူတို႕ရဲ့ လိုခ်င္မႈေလးေတြဟာလည္း ဦးေလးေတြ အေပၚေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးေတြ ထားလာတတ္ၾကပါတယ္ ။ က်ေနာ့္တုန္းကေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳး ရရွိခဲ့မႈမရွိေတာ့ အခု ကိုယ္က ဦးေလးေနရာျပန္ေရာက္ေတာ့ တတ္နိုင္တာေလးေတြျဖည့္စည္းေပးခ်င္မိတယ္ ။ တစ္ႏွစ္ကို တစ္ေယာက္ႏႈန္းေလာက္တိုးတုိးလာတယ္ ။ အရင္က ေသးေသးေလးေတြ ၀ယ္ေပးရတဲ့ တူေတြဟာလည္း ခုဆိုေတာ္ေတာ္ၾကီးၾကီးမွ အဆင္ေျပေတာ့တာ ဒီ ဦးေလး မွာ ဖုတ္လိုက္ ဖုတ္လိုက္နဲ႔ ။

ခေလးေတြဟာလည္း သူတို႕ ဦးေလး မဲေဆာက္လိုေနရမွာ ရွိေပမယ့္ သူတို႕အတြက္ေတာ့ အေမရိကားမွာ လစာ ေဒၚလာနဲ႔ခ်ီရတဲ့ ဦးေလးပဲ ဒါကိုကတင္ သူတို႔အတြက္ၾကြားစရာ အဖံုးမရွိေတာ့တဲ့ ကြမ္ဖာစုတ္ေလးကိုလည္း ၾကြားရတာ အေမာ * ဒါ ငါတို႕ဦးသားေလး မဲေဆာက္က ၀ယ္ေပးလိုက္တာ အေကာင္းစား * တဲ့ ။ ျပီးေတာ့ ကိုယ္က အေပးပဲ ရွိခ်င္တာပဲ တကယ္ပဲ အယူျပန္ရွိရမယ့္ အေျခေနကိုလည္း ေၾကာက္ပါတယ္ ။မိဘရဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြကို ေရးၾကတဲ့စာမ်ိဳးပဲဖတ္ရတာေတြမ်ားေပမယ့္ က်ေနာ္တို႕လို႕ဦးေလးေတြရဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားကို ေရးမယ့္သူကေတာ့ ရွားမယ္ထင္ပါတယ္ ေသြးဟာ ေရေလာက္မက်ဲ ေသြးက ျပန္ျပီးေမြးထားတဲ့ ရင္ေသြးေတြဟာလည္း ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ရတနာေလးေတြပါပဲ သူတို႕အားလံုးကို က်ေနာ္ခ်စ္ပါတယ္ ။

တစ္ခါက မလတ္ သမီးေလးအတြက္ပဲ ဂါ၀န္ေလးတစ္ထည္ပါသြားတယ္ အရင္ဆံုးေတြ႕တာက မငယ္ ျပီးေတာ့ သူ႕သမီးေလးအတြက္မပါေတာ့ စိတ္မေကာင္းတဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ျပန္သြားတာ က်ေနာ့္မွာ တစ္ေန႕လံုး ေနမထိ ထိုင္မသာ အေမက အဲ့တာေၾကာင့္ေျပာတာေပါ့ သားရယ္ နင္ အဆင္မေျပရင္ တစ္ေယာက္မွ မ၀ယ္ေပးနဲ႔ ၀ယ္ေပးရင္လည္း အေယာက္ေစ့ ၀ယ္ေပးလို႕ အေမေျပာတာေပါ့ သူစိမ္းေတြလည္းဖက္လာေတာ့ စိမ္၀မ္းကြဲဖို႕လြယ္လာျပီတဲ့ အဲ့ကတည္းက က်ေနာ္လည္းမွတ္သြားတယ္ ။ တူမေလးေတြကမ်ားတယ္ သူတို႕အတြက္ ကလစ္ေသးေသးေလးေတြစု ၊ ပိုက္ဆံအိတ္ေသးေသးေလးေတြစု ေတာ္ေတာ္ၾကီးမ်ားမွ အေယာက္ေစ့တယ္ထင္မွ ပို႔ျဖစ္တယ္ တစ္ခါတေလ ခေလးေတြ ကအေ၀မတည့္ေတာ့ နပန္းလည္း လံုးၾကေသးတယ္ေလ အဲ့ေတာ့ ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္ကေလးနဲ႔ထည့္ အဲ့ေပၚမွာ တစ္ခါတည္း နာမည္တပ္ေပးလိုက္တယ္ ေအးေရာ ျပီးရင္ စာတိုေလးလည္းထည့္ေရးလိုက္တယ္ ေပးတဲ့အတိုင္း ယူေနာ္ မလုၾကနဲ႔ လုရင္ ေနာက္မ၀ယ္ေပးေတာ့ဘူး အဲ့တာက သက္ေသခံခ်က္ ခေလးေတြ လုၾကရင္ အစ္မေတြက နင္တို႕ဦးသားေလး ေပးတာပဲယူ မဟုတ္ရင္ လုၾကတယ္လို႕ျပန္တိုင္လိုက္မယ္ အဲ့တာဆို ေနာက္ နင္တို႕ဘာမွမရေတာ့ဘူး အဲ့လိုေျပာလိုက္ရင္ေတာ့ အဲ့ဒီ လူဆိုးအေသးမႊားေလးေတြက ျငိမ္သြားၾကေကာ ။

ကိုယ္ငယ္ငယ္ကထိန္းခဲ့ရတဲ့ တူေတာ္ေမာင္ ႏွစ္ေယာက္က ခုဆို ေတာ္ေတာ္ၾကီး အရြယ္ေရာက္ေနၾကျပီ ရည္းစားေတြလည္း ထားတတ္ေနၾကျပီ မၾကီးကေတာ့ ခဏခဏကို တိုင္ေနလို႕ နားျငီးတယ္ဗ်ာ အဲ့တာေတြၾကီးၾကားရတာ စိတ္ရွဳပ္လို႕ လို႕ေျပာရတာ ။ အိမ္ျပန္တုန္းက အၾကီးေကာင္က ေဆးလိပ္ေတြ ကြမ္းေတြပါ စားတတ္ေနျပီ အစ္ကိုရယ္ က်ေနာ္ရယ္ တူႏွစ္ေယာက္ရယ္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ေတာ့ အၾကီးေကာင္ က ေကာင္းေကာင္းေဆးလိပ္ကိုဖြာလို႕ နာရြက္ကဆြဲျပီး ေခါင္းကို ၂ဆင့္ခ်က္တီးထည့္ေပးလိုက္တယ္ * ဦးေလးေတြေရွ႕မွာ မရိုမေသနဲ႕ လူၾကီးၾကီး လုပ္လို႕ကြာ * တကယ္ဆို သူတို႕ေတြ အရြယ္ေရာက္ေနျပီဆိုတာ က်ေနာ္ နားလည္ေပးရမွာ ဒါေပမယ့္လည္း မေကာင္းတာျမင္ရင္ ဆံုးမလိုက္ရမွ ေနတတ္တဲ့ အက်င့္ကလည္းျပင္မရ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဆိုေတာ့ လူကမ်ားတယ္ သူရွက္သြားမွာ စိုးေတာ့ အစ္ကိုက * ငါ့ညီကလည္း သူတို႕လည္း အရြယ္ေရာက္ျပီ လႊတ္ထားေပးလိုက္ တို႕ေတြ ေနရာတိုင္းလိုက္ေျပာဖို႔မသင့္ေတာ့ဘူး * တဲ့ အဲ့လိုၾကီးလား က်ေနာ္ကေတာ့ အဲ့ေန႕က တူေတြကိုေျပာမရလို႔ စိတ္ဆိုးျပီး အိမ္အေစာၾကီး တစ္ေယာက္တည္း ထျပန္ခဲ့တယ္ ။

ျပီးခဲ့တဲ့ ဆန္းေဒးပိတ္ရက္တုန္းက ဟုိဘက္ကမ္းမွာ ေနေနတဲ့ အစ္ကိုၾကီးရဲ့ သား ကို ဆံုးမခန္းသြားဖြင့္ရေသးတယ္ စာေမးပြဲက ေျဖရေတာ့မယ္ သူ႕ရည္းစားေကာင္မေလးနဲ႔ ခုိးေျပးမလိုလို ဘာလိုလိုၾကားေနရေတာ့ အစ္ကိုကဖုန္းဆက္ျပီး နည္းနည္းပါးပါး သြားဆံုးမပါအံုးတဲ့ ဟြန္း ငါေတာ့ေနာ္ အသက္တိုမယ္ ဒါေတြနဲ႔ပဲ ။ ဆံုးမရေအာင္ကလည္း က်ေနာ့္ကိုယ္ က်ေနာ္ေတာင္ ငါလူၾကီးျဖစ္ျပီရဲ့လားဆိုတာ ျပန္ျပန္ေမးေနရတဲ့အျဖစ္ ။သူ႕ကိုေတြ႕ေတာ့ ေပတလူးတုန္း အငယ္တုန္းကလို ဒီ ခေလးရုပ္ပဲရွိေသးတဲ့ ေကာင္ေလးက ရည္းစားေတြရလို႕ ေျခလွမ္းေတြေတာင္ ျပင္ေနျပီဆိုပါလား * မင္းအေဖကေတာ့ ငါ့ကို သြားဆံုးမပါအံုးတဲ့ ငါလည္း စကား အမ်ားၾကီးမေျပာတတ္ဘူး ဆံုးလည္းမဆံုးမတတ္ဘူး မင္းကိုယ္မင္း လူၾကီးျဖစ္ျပီလို႕ထင္ျပီလား ကိုယ့္မုန္႔ဖိုးေတာင္ ကိုယ္ရွာမသံုးတတ္ေသးတ့ဲသူက သူမ်ားသားသမီး ယူျပီး ရွာေကြ်းဖို႔ဆိုတာ ျဖစ္နုိင္ပါ့မလား စဥ္းစားပါအံုး သူမ်ားေတြ တက္စ္စီေမာင္းသလို မင္းေမာင္းနိုင္မလား ပန္းရံလုပ္ရင္ေကာ လုပ္နိုင္ျပီလား ေအး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္စဥ္းစား မင္းတို႕ဦးေလးျဖစ္တဲ့ ငါေတာင္ ဘာမွန္းမသိေသးတဲ့ ကိစ္စ မင္းတိုူ႕ ေခါင္းထဲေရာက္ေနတာ အံ့ၾသစရာပဲ * တူေတာ္ေမာင္က ဦးေလးဆူေတာ့ မ်က္ရည္က စမ္းတမ္းတမ္း အဲ့လိုဆိုေတာ့ သနားလို႕ မေျပာေတာ့ဘူး ခပ္ပိန္ပိန္ ကိုယ့္ပိုက္ဆံအိတ္ကေလးထဲက အသျပာေလးထုတ္လို႕ * ေရာ့...မုန္႕ဖုိး ဆံပင္လည္းသြားညွပ္ ဖိနပ္လည္းတစ္ရံ၀ယ္စီးလိုက္ က်န္တာက မုန္႕ဖိုး * မုန္႔ဖိုးရလို႕ ေပ်ာ္သြားတဲ့ သူ႕ပံုစံက ခေလးတစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနတုန္း ။

အေမ့မွာ ေမာင္၀မ္းကြဲ တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္ လူပ်ိဳၾကီး တူ တူမေတြေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္ အငယ္ေလးကတည္းက သူထိန္းခဲ့တဲ့သူေတြၾကီးပဲ သူ႕ညီမ တစ္ေယာက္ဆို ခေလးၾကီး ၁၃ ေယာက္ေလာက္ရွိတယ္ ေမြးထားတာ အဲ့ခေလးေတြက က်ေနာ္တို႕နဲ႔ေတာ့ စိမ္းတယ္ အေနေ၀းတာလည္းပါတယ္ အေမ့ေမာင္၀မ္းကြဲကေတာ့ ရြာမွာ အိမ္ေထာင္က်ျပီး ေနေနတဲ့ သူ႕တူတစ္ေယာက္နဲ႔ တူတူလာေနပါတယ္ တစ္ခါတေလ အိမ္မွာ ထမင္းလာလာစားျဖစ္တယ္ အေမကေတာ့ ေမာင္၀မ္းကြဲဆိုေပမယ့္ သနားလို႕ သူ႕ကိုေမာင္ေလးအရင္းတစ္ေယာက္လို ခ်စ္ခင္ ဂရုစိုက္တယ္ သူကလည္း အေမ့ကို ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသပါပဲ က်ေနာ္ သူ႕ကို သတိထားမိတာ သူ႕မွာ ဇရာရဲ့ အထုအေထာင္းအျပင္ စိတ္ဓာတ္ပိုင္းေတြပါ က်က်လာသလိုပဲ အားကုန္ခမ္းေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ ေလာကဟင္းလင္းျပင္ လမ္းမၾကီးမွာ တစ္ေယာက္တည္း အေဖာ္မဲ့စြာေလွ်ာက္လွမ္းရတာနဲ႔ တူေနသလိုပါပဲ ။ မိုးတြင္း ဆို တူ က စပါးေပးနဲ႔ငွားေက်ာင္းထားတဲ့ ကြ်ဲေတြကို သူက ေက်ာင္းေပးတယ္ သူ႔တူကေတာ့ အရက္ေတြမူးလို႔ ေအးေဆးအိပ္ေနတာ သူ႔မွာေတာ့မိုးရြာၾကီးထဲ ပင္ပန္းလိုက္တာ အခ်ိန္တန္ေတာ့ တူေတြက ကြ်ဲေက်ာင္းခ စပါးေပး ေအးေဆးသြားထုတ္သံုးလိုက္တာပဲ ။

တစ္ခါတေလ သူလည္း စိတ္ပ်က္တယ္ထင္ပါ့ အရက္ေတြမူးျပီး အေမ့ကိုလာတိုင္လို႕ ငိုယုိေနတတ္တယ္ သူေျပာတဲ့ စကားေလးက က်ေနာ့္ရင္ကိုထိပါတယ္ * အစ္မရာ က်ေနာ့္ တူ တူမေတြက က်ေနာ္ခ်စ္ခဲ့ရ ေပးဆပ္ခဲ့ရတာေတြနဲ႔မတန္ေအာင္ က်ေနာ့္ကို ဒဏ္ရာေတြ ျပန္ေပးၾကတယ္ဗ်ာ * တဲ့ အဲ့အရက္မူးတဲ့ တူက မူးရင္ ဦးေလးကို အိမ္ေပၚက ႏွင္ခ်တတ္ပါေသးတယ္ ဒီဦးေလးမရွိရင္ ထမင္းငတ္ကိန္းဆိုက္မွာ သူတို႕ေတြ မသိၾကဘူး ။ က်ေနာ္တို႕ေတြက ဦးေလးကို သနားေပမယ့္ သူတို႕က တူအရင္းေတြ အျမင္မေတာ္ေပမယ့္ ရန္မ်ားလို႕ ဘာမွ ၀င္မေျပာၾကဘူး က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ အဲ့ဦးေလးက အလုပ္နဲ႔ လက္ျပတ္တယ္မရွိပဲ ရွာေကြ်းခဲ့တာ သူဆံုးေတာ့ သူရွာေကြ်းခဲ့တဲ့ တူ ေတြ တူမေတြ က ေရွာင္ဖယ္ဖယ္ နဲ႔ အေမတို႕ ေမာင္ႏွမေတြကပဲ သူတို႕ေမာင္ လူပ်ိဳၾကီးကို ေနာက္ဆံုးခရီး လွေအာင္ စီစဥ္ေပးခဲ့ရတာ က်ေနာ္ အဲ့အျဖစ္ၾကီးကို ၾကားရ ျမင္ရေတာ့ စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ အေမ့ကိုေျပာျဖစ္ေသးတယ္ * ေမ.... သားအလွည့္က်ရင္လည္း အဲ့လိုျဖစ္ ဒုက္ခပဲေနာ္ * ဆိုေတာ့ အေမက ရယ္လို႕ *သားရယ္ နင္ကလည္း လိုက္ေတြးပူေနတယ္ အဲ့လိုမျဖစ္နုိင္ပါဘူးေလ ဒါေၾကာင့္ အေမက နင့္တစ္ေယာက္တည္းကို စိတ္မခ်တာေပါ့ ကိုယ့္မိသားစုေလးနဲ႔ကိုယ္ဆို ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေသပန္းေတာ့ လွမွာေပါ့ * တဲ့ က်ေနာ္ ကေကာ ကိုယ္ပိုင္မိသားစုေလး မတည္ေဆာက္နိုင္ရင္ ေသပန္းမလွနိုင္ေတာ့ဘူးလား?


ဒါေပမယ့္ ကိုယ္မလွရင္ေနပါေစ ကိုယ့္အစြယ္အပါးေလးေတြကိုေတာ့ တတ္နိုင္သေလာက္ ျဖည့္စည္းေပးခ်င္ေသးတယ္ သူတို႕ရဲ့ လိုအပ္ခ်က္ေလးေတြ ျဖည့္ေပးခ်င္ေသးတယ္ ။ ရြာက သူတစ္ခ်ိဳ႕က နင္ကေတာ့ ၀ဋ္ပဲ ဒီ တူ တူမေတြနဲ႔တဲ့ ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ၀ဋ္လို႔မထင္ပါဘူး က်ေနာ္ ပင္ပန္းေပမယ့္ ေပ်ာ္ပါတယ္ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ အရာေလးေပမယ့္ က်ေနာ့္ တူ တူမေလးေတြ ဒါက ငါတို႕ဦးသားေလး ၀ယ္ေပးတာဆိုတဲ့ အျပံဳးမ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ၀ံ့ၾကြားသံေလးေတြက က်ေနာ့္ရဲ့ ေျဖသိမ့္ရာပါပဲ သူတို႔ေလးေတြ ေပ်ာ္ရင္ က်ေနာ္ လည္းေပ်ာ္ပါတယ္ ။ ခု ဆို သၾကၤန္နီးျပီ ေတာက ခေလးေတြ ရက္ၾကီးခါၾကီးမွ အ၀တ္စားသစ္ဆိုတာ ၀တ္ရတာ ရြာမွာဆို တစ္ေယာက္အက် ေနာက္အငယ္တစ္ေယာက္က ထပ္ျပီးေတာ့၀တ္ ဒါပဲ ။ ျမိဳ႕က မၾကီးနဲ႔ဖုန္းေျပာျဖစ္ေတာ့ ရြာေရာက္ေတာ့ ခေလးေတြက မွာတယ္ ဒီႏွစ္လည္း သၾကၤန္က်ရင္ ဦးသားေလး ကို အက်ီ ၤလွလွေလးေတြ ၀ယ္ပို႕လိုက္ဖို႕ မွာလိုက္တယ္တဲ့ တစ္ေယာက္က ဘြတ္ဖိနပ္တဲ့ ေနာက္တစ္ေယာက္က နားကပ္တြဲေလာင္းေလာင္းေလးတဲ့ တစ္ေယာက္က ေရျပြတ္တဲ့ မွာတာေတြက စံုလို႕ မၾကီးကေတာ့ ရယ္သံစြက္ျပီးေျပာေနေပမယ့္ က်ေနာ္က ေဘာ္ပင္ေလးနဲ႔ မွတ္လို႕ ၀ယ္ပို႕ရမယ့္စာရင္းထဲ ထည့္ထားလိုက္တယ္ ဒါကို ကပဲ ဦးေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ ခ်စ္ျခင္းပါ ။

ဦးေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ ေမတၱာတရားဟာ မိခင္ ဖခင္ေတြေလာက္မၾကီးမားေပမယ့္ ေပးဆပ္ျခင္း ေတြနဲ႔ တည္ျမဲတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ ရွိေနတတ္တယ္ဆိုတာ ဦးေလးတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ေျပာျပခ်င္မိပါရဲ့ မိတ္ေဆြတို႕မွာေကာ ဦးေလးရွိၾကပါသလား ? တစ္ခါတရံမွာ အခြင့္အခါမၾကံဳလို႕ ကိုယ့္ရဲ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြကိုမျဖည့္စည္းေပးနိုင္ခဲ့ရင္ေတာင္ အဲ့ဒီ ဦးေလးရဲ့ရင္ထဲမွာ တူ တူမေတြအေပၚ ျဖည့္စည္းေပးခ်င္စိတ္ေလးေတြရွိေနတတ္တယ္ဆိုတာ ယံုၾကည္လက္ခံေပးပါ ျပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ့ ဂရုစိုက္မႈေတြကို အသိမွတ္ျပဳေပးဖို႕ ေနာက္မက်မိပါေစနဲ႔လို႕ အၾကံျပဳခ်င္မိပါရဲ့ ။ဦးေလး ဆိုတဲ့ နာမ္စားေလးနဲ႔တင္ က်ေနာ္တို႕ေတြ ျဖည့္စည္းေပးရက်ိဳး နပ္ပါတယ္ဗ်ာ ။




Wednesday, February 15, 2012

မိသားစုရယ္တိုင္းျပည္ရယ္ ျပီးေတာ့…


လြန္ခဲ့တဲ့လ ကတည္းက ၾကည့္မယ္ၾကည့္မယ္နဲ႕ မၾကည့္ျဖစ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ မိတ္ေဆြတေယာက္က ၾကည့္သင့္တဲ့ဇာတ္ကား တကားလို႕ အၾကိမ္ၾကိမ္ညႊန္းဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မအားလို႕မရွာႏိုင္ မရွာႏိုင္လို႕ မၾကည့္ျဖစ္နဲ႕ အဲ့လိုျဖစ္ေနတာပါ။ တကယ္တမ္း အီရန္ကားကို ဒီတခါ ပထမဆံုးၾကည့္ဖူးတာပါ။ ခံစားမိတာေတာ့ မိသားစုရယ္ တိုင္းျပည္ရယ္ ျပီးေတာ့ လူ႕အတၱေတြ၊ က်င့္ဝတ္ေတြအေၾကာင္း။

မိသားစုတစုရယ္လုိ႕ ျဖစ္လာရင္ ျပႆနာဆိုတာ အေသးအမႊားကေန အၾကီးမားဆံုးအထိေပါ့။ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အၾကီးမားဆံုးဆုိတာ မိသားစုျပိဳကြဲတဲ့ ကိစၥပါပဲ။ လင္ကိုယ္မယားႏွစ္ေယာက္ထဲ မဟုတ္ပဲ သားသမီးေတြပါ တႏြယ္ငင္တစင္ပါခဲ့ရင္ မိရယ္ဖရယ္ စံုစံုညီညီ မေနရမယ့္ သားသမီးေတြအျဖစ္က ရင္နင့္စရာမုိ႕ပါ။ အခုဇာတ္ကားမွာလည္း လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ကြာရွင္းျပတ္စဲျခင္းကေန အစျပဳထားပါတယ္။ စစျခင္းကို ေဆာက္နဲ႕ထြင္းသလိုမ်ိဳးပါ။ မိန္းမဖက္ကေန ကြာရွင္းဖို႕ေလွ်ာက္ထားတာျဖစ္ျပီး ကြာရွင္း ရျခင္းအေၾကာင္းကို ေမးျမန္းတဲ့အခါ

တရားသူၾကီး ။ သူက ရိုက္ႏွက္လုိ႕လား သူက မေထာက္ပံ့လုိ႕လား

မိန္းမ ။ အဲ့ဒါေတြတခုမွမဟုတ္ပါဘူး။ သူက ကြ်န္မသြားမယ့္ ေနာက္ကို မလိုက္ခဲ့လုိ႕ပါ။

ေယာက်ၤား ။ မင္းေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားပါ။ မင္းေနာက္ကို လိုက္ရေအာင္ ငါ့ရဲ့ အယ္ဇိုင္းမားျဖစ္ေနတဲ့ အေဖကို ငါဘယ္လုိထားခဲ့ႏုိင္မလဲ။

မိန္းမ ။ သူ႕ကိုေတာင္ သားမွန္းမသိတဲ့အေဖကို ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႕ ကြ်န္မတို႕ရဲ့ အညႊန္႕တလူလူနဲ႕ သမီးေလးရဲ့ တက္လမ္းကို ရိုက္ခ်ိဳးခ်င္တဲ့သူ. အသံုးမက်တဲ့သူ။

ေယာက်ၤား ။ ဒါေပမယ့္ ငါ့အေဖကို ငါက အေဖမွန္းသိသိနဲ႕ ဒီပံုစံမ်ိဳး လက္လြတ္စပယ္ ငါမထားခဲ့ႏုိင္ဘူး။ ေနစမ္းပါဦး သမီးက ဒီမွာေနရင္ မတိုးတက္ႏုိင္ေတာ့ဘူးလို႕ မင္းထင္သလား။

အရင္းစစ္ေတာ့ အျမစ္ေျမက ဆိုသလိုပါပဲ။ မိဘဆိုတာ သားသမီးကို တိုးတက္ၾကီးပြားေကာင္းစား ေစခ်င္ၾကတာပါ။ ကိုယ့္သားသမီးကို အေကာင္းဆံုး လုပ္ေပးခ်င္တာ မိဘတိုင္းရဲ့ တူညီတဲ့ ဆႏၵအမွန္ပါပဲ။ မိန္းမလုပ္သူက ႏိုင္ငံျခား (အေမရိကန္ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္) ကို ထြက္ျပီး သမီးရဲ့ ပညာေရးကို ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးခ်င္တယ္။ ေယာက်ၤားလုပ္သူကေတာ့ အေဖ လူမမာၾကီးကိုပစ္ျပီး မထြက္သြားခဲ့ႏုိင္သူ၊ ဒီမွာေနလည္း သူ႕သမီးဟာ ပညာတတ္တေယာက္ ျဖစ္မွာပဲလို႕ လက္ခံထားတဲ့သူေပါ့။ ေနာက္ဆံုး တုိင္းျပည္ဆိုတဲ့ အရာက ပါဝင္ပတ္သက္လာခဲ့ပါျပီ။

တိုင္းျပည္ တခုရဲ့ တုိးတက္မွုကို ပံုမွန္တုိင္းတာရရင္ တုိင္းျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး ေတြနဲ႕ စတင္တုိင္းတာရပါလိမ့္မယ္။ ပညာတတ္ေတြ ထြန္းကားတဲ့တုိင္းျပည္မွာ သယံဇာတ မရွိလည္း ၾကီးပြားခ်မ္းသာႏိုင္တယ္ဆုိတာ အခုေခတ္မွာ လူတိုင္း မ်က္ျမင္ပါပဲ။ ကိုယ့္တုိင္းျပည္က ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ (တကယ္က တန္ဖိုးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ လူ႕အရင္းအျမစ္ေတြပါ) တျခား တုိင္းျပည္ကို ပညာသြားေရာက္သင္ယူရတယ္ဆုိတာကို ေထာက္ခ်င့္ရင္ အဲ့ဒီတုိင္းျပည္ရဲ့ ပညာေရးဝန္ေဆာင္မွု (တကယ္က ေနာင္တခ်ိန္မွာ ပြင့္မယ့္အသီးအပြင့္ေတြ အတြက္ ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပါင္းသင္ေပးတာပါ) အတိမ္အနက္ကို ခန္႕မွန္းမိႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ အီရန္ဆုိတဲ့ တုိင္းျပည္ အေၾကာင္းကို အခုမွ ၾကားဖူးတာမွ မဟုတ္တာပဲေနာ္။

ႏိုင္ငံအတြင္းက ပညာတတ္ေတြ တျခားႏုိင္ငံကို ကူးေျပာင္းၾကတယ္ဆုိတာ တကယ္တမ္းေတာ့ မလြယ္ကူပါဘူး။ တခ်ိဳ႕က မိမိဘဝေရွ႕ေရးအတြက္၊ ဓနဥစၥာအတြက္၊ သားသမီးေနာင္ေရးအတြက္ စတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို အေျခခံသလို၊ ႏိုင္ငံေရးျပစ္မွုေၾကာင့္ ေမြးရပ္ႏုိင္ငံကို မျဖစ္မေနစြန္႕ခြာျပီး ကူးေျပာင္းမွုစတဲ့အေၾကာင္းအရာ ေပါင္းစံုပါပဲ။ ေနရင္းထိုင္းရင္းကေနမွ

ေနာက္ဆံုးေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ ေျပာင္းေရႊ႕သူကေန ေမြးရပ္ေျမကိုစြန္႕လႊတ္ႏုိင္သူေတြလည္း ဒုနဲ႕ေဒးပါပဲ။ ဒါက ရုပ္ရွင္ကေန ရလာတဲ့ တိုင္းျပည္ဆုိတဲ့ အေတြးပါ. ဘာေၾကာင့္ေျပာင္းခ်င္သလဲဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ျမန္မာေတြက ထပ္တူထပ္မွ် ခံစားႏိုင္မွာပါေလ။

တုိင္းျပည္ကူးေျပာင္းခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႕ (ကူးေျပာင္းလိုတဲ့အခ်က္က သမီးအတြက္ျဖစ္ေပမယ့္) ကြာရွင္းခြင့္ ေတာင္းတဲ့ မိန္းမကို တရားရံုးက လက္မခံဘူးဆိုတာ သဘာဝက်ပါတယ္။ ကြာရွင္းခြင့္မရေသာ္လည္း မိန္းမဆုိတဲ့ ဗီဇစိတ္နဲ႕ အိမ္ကဆင္းတယ္ဆိုျပီး အႏုိင္ယူပါေတာ့တယ္။ မဆင္းခင္မွာ ေယာကၡမလူမမာ အတြက္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႕ လူစားထုိးေလးေတာ့ ရွာေပးခဲ့ရွာပါေသးတယ္။ သူ႕လက္ကိုဆြဲျပီး မဆင္းဖုိ႕တားတဲ့ ေယာကၡမရယ္၊ သူ႕ေနာက္ကို မလုိက္လာတဲ့ သမီးရယ္ေၾကာင့္ ေနာက္ဆံက တတင္းတင္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဆင္းမယ္လုိ႕ စကားကြ်ံျပီးျပီမဟုတ္လား။

လူမမာကိုျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မယ့္သူ ကလည္း ဘာသာေရးစိတ္ဓါတ္ျပင္းထန္သူ။ သူ႕လုပ္ရပ္ေတြအားလံုးဟာ အျပစ္ျငိစြန္းျခင္း အလ်ဥ္းမရွိေစလိုသူတေယာက္။ ဒါေပမယ့္ ကမာၻမီးေလာင္ သားေကာင္ေတာင္ခ်နင္းရေသးတာမုိ႕ ဒီအလုပ္ကို လင္ေယာက်ၤားခြင့္ျပဳခ်က္ မပါပဲ လက္ခံလုိက္ပါတယ္။ အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ လူမွုစားဝတ္ေနေရးဆုိတဲ့ ကမာၻ႕ကပ္ၾကီးေၾကာင့္ပါပဲ။ အျပင္မွာ သူနဲ႕ပါလာတဲ့ သမီးက တေယာက္ အခုလက္ရွိ ဝမ္းၾကာတိုက္ထဲမွာက တေယာက္ဆုိေတာ့ ကိုယ့္ဝမ္းနာ ကိုယ္သာသိရျပီေပါ့။

လူမမာအဖိုးၾကီးကို သန္႕စင္ေဆးေၾကာေပးဖို႕ဆုိတဲ့ အခ်က္ေတြ အလုပ္လက္ခံစတုန္းမွာ သူေစ့ေစ့မွ မေတြးခဲ့ပါဘူး။ တကယ္တမ္း ရင္ဆုိင္ရတဲ့အခါ ေနာက္ေန႕မလုပ္ေတာ့ပါဘူးလုိ႕ပဲ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီဝင္ေငြကိုလည္း သူလိုခ်င္ျပန္တယ္။ သူ႕အစား အမ်ိဳးသားကိုလုပ္ဖို႕ စီစဥ္ေသာ္လည္း လြဲခဲ့ျပန္ပါတယ္။ အယ္ဇိုင္းမား လူနာတေယာက္ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႕ဆုိတာ ေတာ္ရံုတန္ရံုနဲ႕ေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး ဆိုတာ သိလိုက္ရခ်ိန္မွာ အေတာ္ေလး ေနာက္က်ေနခဲ့ပါျပီ။ ေနာက္လည္း ဆုတ္လုိ႕ မရမယ့္ အတူတူ ေရွ႕ကိုပဲ တုိးရံု မွတပါး အျခားမရွိ။

ျပႆနာဆုိတာ စုျပံဳျပီး ဝင္လာတတ္တာမ်ဳိး။ အဓိကကေတာ့ လူမမာအဖိုးအုိကို ကုတင္တုိင္မွာ ၾကိဳးနဲ႕ခ်ည္ျပီး အျပင္ထြက္သြားရာက စပါတယ္။ လူဆိုတဲ့အမ်ိဳးက အဲ့လူမေကာင္းဘူးလို႕ယူဆရင္ သူ႕ရဲ့ ျပစ္ခ်က္ေတြကို အရင္ရွာေတာ့တာမ်ိဳးပါ။ အံဆြဲထဲက ပိုက္ဆံေတြ မရွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ျပစ္မွု သိပ္ၾကီးသြားပါျပီ။ အျငင္းအခံု အျပင္းအထန္ တုိက္ပြဲၾကားမွာ အရာအားလံုးက ေျဗာင္းဆန္။ လူမမာအေဖက ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ တေယာက္တည္း ေရဝင္ခ်ိဳး၊အျပင္မွာလည္း အကူမိန္းမနဲ႕ စကားေတြမ်ား စိတ္ေတြေထြေနတဲ့သူနဲ႕၊ ဘာသာေရးစိတ္ဓါတ္ျပင္းထန္ျပီး ပိုက္ဆံခုိးတယ္လုိ႕ စြပ္စြဲတာကို ဘယ္လုိမွသည္းညည္းမခံႏုိင္တဲ့သူ၊ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ့ ျပိဳင္တူအမွားက ေဆးရံုကိုေရာက္၊ ေဆးရံုကေနမွ တရားရံုးအထိ ျဖစ္ပ်က္ကုန္ပါတယ္။

ကေလးပ်က္က်ေစတဲ့အတြက္ အိမ္ရွင္အမ်ိဳးသားကို လူသတ္မွုနဲ႕ တရားစြဲဆုိခံရသလို၊ ေညာင္ျမစ္တူးေတာ့ ေညာင္ဥေပၚသလို အကူမိန္းမရဲ့ လူမမာအဖိုးအုိကို ကုတင္တုိင္ၾကိဳးနဲ႕ခ်ည္တဲ့အမွုပါတိုးရင္း ႏွစ္ဖက္စလံုး နစ္သည္ထက္နစ္ နက္သည္ထက္နက္ လာပါေတာ့တယ္။

လူ႕အတၱဆိုတာ ငါ၊ ငါ့မိသားစု၊ ငါ့သားသမီး ဆိုတဲ့ အတၱေတြပါ။ အကူမိန္းမကိုယ္ဝန္ရွိတဲ့အေၾကာင္းကို သိေပမယ့္ သူမရွိရင္ သူ႕အေဖကို၊သူ႕သမီးကို ဘယ္သူၾကည့္ရွဳေစာင့္ေရွာက္မလဲဆုိတဲ့ အတၱနဲ႕ မသိဘူးလို႕ ဘူးခံတာ အိမ္ရွင္အမ်ိဳးသားရဲ့ အတၱပါ။ အိမ္အကူအမ်ိဳးသမီးရဲ့ အတၱကုိေတာ့ ဇာတ္လမ္းျမဳပ္ကြက္တခုမို႕ ထည့္မေရးေပးလိုက္ေတာ့ပါဘူး။ ၾကည့္ရင္းနဲ႕ ေတြ႕သြားၾကမွာပါပဲ။

မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းဆိုေတာ့ မနစ္နာေစလိုတဲ့ စိတ္နဲ႕ ထြက္ဆုိခ်က္ေတြ အတြက္ ေနာက္တခ်ိန္ အကူအမ်ိဳးသမီးရဲ့ ေသြးဆုိးဆုိးေယာက်ၤား ျခိမ္းေျခာက္သံေတြၾကားမွာ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ထြက္

ဆိုတာေတြဟာ ပထမ ငါ့မိတ္ေဆြအတြက္ဆိုတဲ့ အတၱကို ငါကိုယ္တုိင္အတြက္ဆိုတဲ့အတၱက ဖံုးလႊမ္းသြားေစတာမ်ိဳးပါ။

ေနာက္တခုက အိမ္ရွင္ေယာက်ၤားနဲ႕ အမ်ိဳးသမီးရဲ့ စိတ္ခံစားမွုပါ။ ၁၄ႏွစ္ၾကာေပါင္းသင္းဆက္ဆံမွုကိုမွ မေထာက္ ႏိုင္ငံကူူးေျပာင္းလိုမွုနဲ႕ အိမ္ေပၚကေနဆင္းသြားလုိက္တာလုိ႕ တေယာက္က ထိခိုက္ ခံစားေနသလို၊ အိမ္ေပၚကေနမဆင္းပါနဲ႕ လုိ႕မတားသလို ျပန္လာပါလုိ႕လည္း မေခၚတဲ့အတြက္ နင့္နင့္သီးသီး စိတ္နာက်င္ခံစားေနသူက တေယာက္။ ဒီႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အပ်ိဳေဖာ္ဝင္စ သမီးရဲ့ ရပ္တည္မွုက ပိုျပီး ေၾကကြဲဝမ္းနည္းေစပါတယ္။

ေနာက္ဆံုး သူတို႕အိမ္ေထာင္ကြဲသြားၾကတယ္။ တရားသူၾကီးက အမိနဲ႕ အဖ ဘယ္သူ႕ကိုေရြးမလဲလို႕ သမီးကို ဆံုးျဖတ္ေစတဲ့အခန္းနဲ႕ ဇာတ္လမ္းကို သိမ္းသြားခဲ့ပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေရြးခ်ယ္ေစခ်င္ခဲ့တာ အမွန္ပါပဲ။ ငယ္ငယ္တုန္းက လိပ္ျပာခြဲတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကို ျမင္ဖူးျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ စိတ္ထိခိုက္ေၾကကြဲရတာမို႕ ေနာက္တခါ အဲ့လို ဆံုးျဖတ္ၾကတာမ်ိဳး ဘယ္လုိမွ အေၾကာင္းေၾကာင့္နဲ႕မွ မဆံုခ်င္ မၾကံဳခ်င္ခဲ့ပါဘူး။

မိသားစု၊တိုင္းျပည္ ျပီးေတာ့ လူေတြရဲ့ အတၱ၊ က်င့္ဝတ္ေတြ ၾကားမွာ ေလာကၾကီးကေတာ့ အရွိန္မပ်က္ ဆက္လက္ ျဖစ္ပ်က္ေနတုန္းပါပဲေလ..။

Sunday, February 12, 2012

အတိတ္ျမိဳ႕ေတာ္မ်ားဆီသို႕

ကိုယ့္ရဲ့ ညေပါင္းမ်ားစြာမွာ ကိုယ္ဟာ မအိပ္ႏိုင္တာလား အိပ္မေပ်ာ္တာပဲလား မေဝခြဲတတ္ႏုိင္ပါ။ သိတတ္စ အရြယ္ကတည္းက အိပ္မက္ေတြနဲ႕အတူ ညတိုင္း ကိုယ့္ကို ႏွိပ္စက္ေနၾက မဟုတ္လား။ တိုးတုိးသဲ့သဲ့ ၾကားတတ္တဲ့ ဗံုသံေတြနဲ႕အတူ လမ္းမက်ယ္က်ယ္ေတြ ေက်ာက္တံုးေတြ အထပ္ထပ္စီထားတဲ့ ေနရာေတြ။ ပုဂံကေျခသည္ဟန္ ဆင္ဆင္တူတဲ့ ကေျခသည္ေတြရဲ့ ေျခက်င္းသံေတြ။ ျငိမ့္ျငိမ့္ေလး တိုက္ခတ္သြားတဲ့ ေလထုထဲက ရနံ႕ေတြထဲမွာ ဘယ္ေနရာဆိုတာမ်ား ပါႏိုင္ေလမလား…တကယ္ေတာ့ အေျဖမရွာတတ္ႏိုင္ခဲ့။

ေလဆိပ္ေပၚကဆင္းတာနဲ႕ ဖ်တ္ခနဲ ရလိုက္တဲ့ ရနံ႕။ စိတ္ထဲမွာ သရိုးသရီ ျဖစ္သြားမိတယ္။ အိပ္မက္ထဲက ရနံ႕။ ဒီျမိဳ႕ဟာ ကိုယ့္အိပ္မက္ထဲက ျမိဳ႕မ်ားလား။ စုိးထင့္စိတ္နဲ႕ ေလဆိပ္ကေနေမွ်ာ္ၾကည့္ေတာ့ ေခတ္မွီတုိက္တာေတြက ကိုယ့္အိပ္မက္နဲ႕ တျခားစီ။ အပန္းေျဖအလည္လာတဲ့ ခရီးပဲေလ။ ရာဇဝင္ကို ေျမလွန္ဖုိ႕မွ မဟုတ္ပဲ။ တခုပဲ သူမ်ားရပ္ရြာမွာ ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေပ်ာ္ေနမွ။ မဟုတ္ရင္ မနက္ျဖန္ ခရီးစဥ္မွာ ေခါင္းၾကည္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အိပ္မွ..

Photo: Candi Sewu

မိုးလင္းေတာ့ ပထမဆံုး စသြားတဲ့ ဘုရားတစ္ဆူကတင္ စိတ္ကုိ အေတာ္ေလး လွုပ္ခပ္ေစခဲ့ျပီ။ ဘုရားအေရွ႕က ရုပ္ထုၾကီးႏွစ္ခု။ သူတို႕က သိပ္သိသာေစတယ္။ လွပ္ခနဲ ခုန္ေနတဲ့ ရင္ကိုဖိျပီး ဘုရားဖူးစို႕ ရယ္လုိ႕ ေစ့ေဆာ္ရင္း မဟုတ္ဘူးလို႕ သိစိတ္နဲ႕ ဇြတ္ျငင္းေနမိတယ္။

Photo: Candi Mendut

ေနာက္တစ္ဆူ ေရွ႕မ်က္ေမွာက္မွာေတာ့ တုန္တုန္လွုပ္လွုပ္နဲ႕ လက္အုပ္ခ်ီမိတယ္။ အသိဉာဏ္ပညာနဲ႕ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္ရဲ့ေရွ႕မွာ ကိုယ့္ရဲ့ သိစိတ္နဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသမွ်ေတြ ေပ်ာက္ရွ ကုန္ေတာ့တာ။ ဒီေနရာ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ကိုယ့္ရဲ့ ဟိုးအတိတ္က အရိပ္ေတြ ရွိတယ္ဆိုတာ မသိစိတ္ထဲကေန ဖြင့္အန္က်လာေတာ့တာပါပဲ။ ဒီဂူဘုရားရဲ့ ေအးျမမွု ေအာက္မွာ မ်က္ရည္ေတြ ျဖိဳင္ျဖိဳင္ဆီးျပီး ကိုယ့္ဘဝင္မွာ ျငိတြယ္ေနမိျပီ။ ဘုရားေဘးက ေညာင္ပင္ၾကီးကို မွီတြယ္ရင္း လြမ္းစိတ္ေတြက တအားလာတုိးထိတယ္။ လန္႕သြားမိတယ္။


Photo: Candi Sari

ဒီဝိဟာရ အေရာက္မွာေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ကို ျပန္ေရာက္တဲ့ ခရီးသည္တေယာက္လုိ ခံစားမိတယ္။ ႏွစ္ထပ္ေက်ာင္းေဆာင္မို႕ စာၾကည့္ေဆာင္၊ ဘုရားခန္းေဆာင္ရယ္လို႕ ကိုယ့္ဖာသာ ႏွုတ္ကေရရြတ္ရင္း ဆုိနင့္လာမိတယ္။ ၾကည့္ပါအံုး ေက်ာင္းတခုလံုး ေၾကမြပ်က္စီး ကုန္ပါေရာလား။ ေက်ာင္းအထက္က ျမက္ပင္ငယ္ေတြ ရွင္းလင္းသူမရွိ။ အမြန္းအေပ်ာက္ေတြလည္း ျပိဳပ်က္လဲေလ်ာင္းရင္း ေျမေပၚမွာ စက္ေပ်ာ္ေနပါေပါ့။ ေလွခါးေတြလည္း လွည္းက်င္းသူမဲ့ခဲ့ျပီ။ ဟိုအရင္တုန္းက ရဟန္းသံဃာေတြနဲ႕ အျမဲမျပတ္ စည္ကားေနခဲ့တာ။ အခုမ်ားေတာ့…

မရႊင္ပ်တဲ့ စိတ္နဲ႕ လာရင္းအရပ္ကို ျပန္ခဲ့ရတယ္။ အတိတ္ဆိုတာက ေမ့ေဖ်ာက္ဖို႕ပဲ အေကာင္းသားမဟုတ္ပါလား။

Photo: Aspara

အခြင့္ရယ္ၾကံဳျပန္ေတာ့ ေနာက္တျမိဳ႕တရြာဆီကိုေပါ့။ စကတည္းက ယဥ္သကိုဆိုသလို။ Aspara ဆိုတဲ့ ကိုယ့္အိပ္မက္ထဲက ကေျခသည္ေတြ။ ေက်ာက္တံုးေပၚက သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ရင္း ဆက္ျပီးဘာလုပ္ရမယ္ဆုိတာ မသိတတ္ေတာ့။ ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ ေျခလွမ္းေတြထက္ ကိုယ့္စိတ္ဝိဉာဥ္ကိုပါ သူတုိ႕ ႏွုတ္သိမ္းလုိက္ၾကေတာ့မလိုလို။ နားထဲမွာ ၾကားေယာင္လာတာက သူတုိ႕ရဲ့ ေျခက်င္းသံ တခြ်င္ခြ်င္။

Photo: From the tree

ေၾကာက္ေၾကာက္ နဲ႕ မၾကည့္ရဲၾကည့္ရဲ သစ္ေခါင္းထဲကေန ၾကည့္ေနမိတယ္။ ဒိတ္ကနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားတဲ့ စိတ္ကို သတိနဲ႕ လုိက္ျပီးေဖးမေနရတယ္။ ဒီအရပ္ေဒသေတြက သိပ္ရင္းႏွီးေနခဲ့တယ္။ အာရုံေတြ မပ်ံ႕လြင့္ပါေစနဲ႕။ နံရံကိုကပ္ မင္း ရင္ဘတ္ကို ထုၾကည့္စမ္းဆိုတဲ့ ေနရာအေရာက္မွာေတာ့ ကိုယ့္ရင္ဘတ္က မထုပဲ အသံေတြျမည္ဟိန္းေနခဲ့လိုက္တာ။ အတိတ္ဆိုတာ အရိပ္လိုပါပဲလား ထပ္ခ်ပ္မကြာေပမယ့္ ခံစားသိတဲ့ အသိနဲ႕အတူ ေျခာက္လွန္႕ေနသလိုလိုပါ။


Photo: War painting

စစ္ပြဲဆိုတဲ့ အနိွဌာရံုေတြကို နံရံရုပ္ထုေတြအေပၚမွာ ျမင္ရတဲ့အခါ တိုက္ပဲြရဲ့အသံေတြ နဲ႕အတူ ကိုယ့္ရဲ့ စစ္ပြဲကို စက္ဆုပ္ရြံရွာတဲ့ စိတ္ခံစားမွုကိုပါ ျပန္ရလိုက္တယ္။ လူေတြရဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြ ေၾကာင့္ ျဖစ္လာတတ္တာ စစ္ပြဲမ်ိဳးစံု မဟုတ္လား။ အခုလို လက္နက္ေတြနဲ႕ ခင္းၾကသလို စစ္ေအးတုိက္ပြဲလိုမ်ိဳး ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ စစ္ပြဲေတြလည္း ရွိရဲ့။ နာက်ည္းမုန္းတီးျခင္းေတြနဲ႕ လက္သီးကိုက်စ္က်စ္ဆုပ္မိလ်က္သား မေျဖေလ်ာ့မိခဲ့။

Photo: Prasat Thom

ကိုယ့္အိပ္မက္ထဲက ဘုရားတစ္ဆူဟာ သိပ္ကို ၾကီးမားေနခဲ့တယ္။ ပိရမစ္လုိလုိ၊ ေနာင္တခ်ိန္ကိုယ္စာေတြဖတ္ရင္း စိတ္ထဲမွာ ေရာေထြးေနမိတာက မာယာလူမ်ိဳးေတြရဲ့ ဘုရားလုိလုိ။ ဒါေပမယ့္ အခုလက္ေတြ႕ျမင္လုိက္ ရေတာ့ ကိုယ့္အထင္ေတြ လြဲမွားေနခဲ့ျပီ။ ၾကီးမားတဲ့ ေက်ာက္တံုးေတြနဲ႕ ဝန္းရံ ေနတဲ့ ျမင့္မားလွေသာ ေဟာဒီေစတီ။ ကံဆုိးလွစြာ ကိုယ္ဟာ အေပၚကိုတက္ျပီး ဖူးေမွ်ာ္ဖုိ႕ အခြင့္မၾကံဳလုိက္ရဘူး။ ဒါလည္း ခပ္ေကာင္းေကာင္းပါ အကယ္၍မ်ား တက္ေနရင္း ေျခေခ်ာ္လက္ေခ်ာ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ကိုယ့္ရဲ့ စိတ္ထဲ တမ်ိဳးတမည္လည္း မွတ္ယူသြားႏိုင္ေသးတယ္ မဟုတ္လား။

ျမိဳ႕ႏွစ္ျမိဳ႕ အျပီးမွာေတာ့ ကိုယ့္ရဲ့ သံသယက အေတာ္ေလး ခုိင္လံုေနခဲ့ျပီ။ ကိုယ္ေနာက္ထပ္ သြားရမယ့္ျမိဳ႕ကိုလည္း စီစဥ္ခဲ့ျပီဆုိပါေတာ့။ အဲ့ဒီေနရာက ကိုယ့္ကို ေခၚငွင္ေနခဲ့တာ ၾကာပါျပီ။ ကိုယ္လာျပီ ျမိဳ႕ေဟာင္းေလး ေရ….

Photo: Cham Museum

ဗုဒၶဘုရားရွင္ရဲ့ ရုပ္စံုပုလႅင္ေတာ္ ေရွ႕မွာ ခစားေရာက္မိတယ္။ လူ႕ေလာဘသားေကာင္ေတြရဲ့ လက္ခ်က္ေအာက္မွာ ဘုရားရွင္ရဲ့ မ်က္ႏွာေတာ္ကို ေမာ္ဖူးခြင့္ မၾကံဳၾကိဳက္ႏုိင္ေတာ့ျပီေပါ့။ ဇာတ္နိပါတ္ေတာ္ေတြကို ပုလႅင္ေတာ္ ပတ္ပတ္လည္မွာ ထြင္းထုပူေဇာ္ခဲ့ၾကတာ ဖူးေမွ်ာ္လုိ႕ မဆံုးႏုိင္ေအာင္ပါပဲ။

Photo: Aspara Dance

ကေျခသည္တို႕ကို ရုပ္ထု အျဖစ္မွ သက္ရွိအသြင္ အျဖစ္ ျမင္ရျပီ။ စည္းခ်က္သံနဲ႕ ေခါင္းခါးေျခလက္တို႕ ခ်ိဳးေကြ႕သြားလိုက္တိုင္း စိတ္က ဟိုးအတိတ္ဆီကို လြင့္ထြက္သြားစျမဲ။ ေနာက္ခံေၾကျငာသူရဲ့ ဒီေန႕ၾကြလာ မိတ္သဟာ စိတ္မွာရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ပါေစဆိုတဲ့ အသံၾကားတာေတာင္ ကိုယ့္လိပ္ျပာက လြင့္ပ်ံေနဆဲ။ အေနာက္ခံုကေန ျဖတ္သြားခြင့္ျပဳပါလုိ႕ ေတာင္းပန္သံၾကားမွ ဒီဘက္ေခတ္ကို ျပန္ေရာက္လာေတာ့ လိုက္တာ။

Photo: Mỹ Sơn

ျမင့္ျမတ္တဲ့နယ္ေျမ။ ေတာင္ေတြဝန္းရံ ထားတဲ့ ေရွးက တန္ခုိးရွင္ေတြဆင္းသက္ လာတတ္တဲ့နယ္ေျမ။ ႏွင္းေတြအုပ္ဆုိင္းေနတဲ့ ၾကားက ေျမနီနီ စိမ္းေရာင္စံု ကားခ်ပ္ထဲက ေစတီေတြ။ ဒီေနရာမွာ ေပ်ာ္ပါးခဲ့ဖူးသလုိလုိ။ ေတာင္ေတြဆီက လာေရာက္ေခၚငွင္သံေတြဟာ အိပ္မက္ထဲမွာ လာလာေခၚငွင္တဲ့ အသံေတြ။ စကားေတြ ေျပာၾကပါ။ ေက်းဇူးျပဳျပီး ကိုယ့္ကို မင္းတုိ႕ဆီကို ေခၚပါ..

ဒီျမိဳ႕ေတြ အားလံုးကေနရတဲ့ ေသခ်ာျပီဆိုတဲ့အသိနဲ႕ ကိုယ့္ရဲ့ ေနာက္ထပ္ ေျခလွမ္းက ျမိဳ႕ေတာ္တစ္ခုဆီကိုပဲေပါ့။ အဲ့ဒီကို ေရာက္ရင္ေတာ့ ကိုယ္ အေျဖ တစ္ခု သိတန္ေကာင္းပါရဲ့ေနာ္..။

P.S = က်ေနာ့္ ဘေလာ့ စာဖတ္သူတစ္ေယာက္ရဲ့ ခရီးသြားပို႔စ္ေလးပါ ။





Thursday, February 9, 2012

လသာညအေတြး

ထံုးစံအတိုင္း ကြန္ျပဴတာနဲ႕အလုပ္ရွဳပ္ေနတုန္းမွာ မက္ေဆ့တခုက ဝင္လာခဲ့တယ္။ ဒီေန႕ညလသာသတဲ့။ ေသာ့ခတ္ထားတဲ့ ျပတင္းေပါက္တစံုကို ဖြင့္ဖို႕ၾကိဳးစားရင္း ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့တဲ့ လသာညေပါင္းမ်ားစြာကလည္း စိတ္တံခါးေပါက္ကေန အစီအရီထြက္က်လာခဲ့လိုက္တာ။

လသာတဲ့ညေတြတိုင္း ဘာေတြလုပ္ခဲ့သလဲလို႕ စိတ္ကုိ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျပန္စီဖုိ႕ ၾကိဳးစားတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက အေမနဲ႕အတူ လကိုေငးျပီး ကဗ်ာေတြရြတ္ခဲ့ဖူးတာ ကိုစျပီး အမွတ္ရမိ။ အေမ့ရဲ့ ဓမၼစၾကာ ရြတ္ဖတ္သံ ကိုနားထဲက တုိးတိုးေလး ၾကားေယာင္။ ေနာက္ေတာ့ေကာ

သိတတ္စအရြယ္မွာ ေဆာ့ကစားဖူးတဲ့ လသာညေပါင္းမ်ားစြာ။ ထုပ္ဆီးတိုး၊ ဘုတ္ဒီထိုးတမ္း ေျပးတမ္းလိုက္တမ္း၊ေညာင္ပင္တေစ ေဝေလေလ၊ ကုန္းလားေရလား၊ လိပ္ဥေပ်ာက္လုိ႕လိပ္မ,ရွာ၊ ဆီမီးခြက္ၾကီးတေျပာင္ေျပာင္ စသည္ ကစားခဲ့ဖူးတဲ့ ညေတြက မေရတြက္ႏိုင္ေအာင္ပါ။ ရက္ၾကီးအခါၾကီး လသာညေတြ အထူးသျဖင့္ သီတင္းကြ်တ္ညေတြဆို မီးထြန္းကားထြန္းရင္း လမ္းတကာႏွံ႕ေအာင္လည္ခဲ့တာေတြ။ ဖေယာင္းသားေတြကို စုႏုိင္သမွ်စုျပီး မီးသရဲေဆာ့ခဲ့တာေတြ။ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ည သူခိုးၾကီးညမွာ အစ္ကိုေတြနဲ႕အတူတူ မီးကုန္ယမ္းကုန္ ခုိးခဲ့တာေတြ။ ပိုက္ဆံၾကဲပါဗ်ိဳ႕လို႕ ေအာ္ဟစ္ရင္း ေပ်ာ္ပါးခဲ့တဲ့ညေတြနဲ႕အတူ ေမြးရပ္ဌာေနဆိုတဲ့ အရာက ႏွလံုးမွာ ပံုရိပ္ထင္လာတယ္။ ဘုရားၾကီးပြဲရဲ့ အေငြ႕အသက္ေတြက ရင္ကုိတဖ်တ္ဖ်တ္ လာရိုက္ခတ္ရင္း။ ရုပ္စံုပြဲ၊ ပြဲေစ်းတန္းေတြနဲ႕ လူလွိုင္းေတြရဲ့ ေရႊ႕လ်ားမွုေတြပါ ရုပ္လံုးၾကြ အသက္ဝင္လာသလိုလို။ တိုက္လာတဲ့ ေလျပည္ေအးနဲ႕ အေတြးစေတြက ေနာက္ထပ္..

ကိုယ့္ရပ္ရြာမဟုတ္ေပမယ့္ တာဝန္ဆုိတဲ့အရာေၾကာင့္ ေနာက္ဆက္တြဲျပီး စြန္႕လြႊတ္လိုက္ရတဲ့အရာေတြထဲမွာ လသာညေတာ့မပါဘူးမဟုတ္လား။ ေက်ာင္းတက္စအရြယ္ဆုိေတာ့ ငယ္ေဖာ္ေတြနဲ႕ေပါ့။ ကြင္းျပင္က်ယ္ၾကီးထဲက ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္း လသာညေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ဖူးခဲ့တယ္။ အရြယ္ေရာက္စ အပ်ံသင္စကားေတြ နားေထာင္ရင္းနဲ႕ လသာညေတြကို ကုန္လြန္ေစမွန္းမသိေလာက္ေအာင္။ ဖိုးလမင္းကို ေအာင္သြယ္ခိုင္းမယ္တို႕ အခ်စ္ကိုဘယ္လိုေျပာရမယ္တုိ႕ သီခ်င္းတို႕ကို ဆိုညည္းတတ္စျပဳလာျပီ။ ဘာမွန္းညာမွန္း ေသခ်ာမသိေပမယ့္ ေမာင့္လျပည့္ဝန္းကိုဆုိရရင္ စိတ္က သီခ်င္းထဲမွာ နစ္ဝင္သြားတတ္တာ မ်ိဳးေတာ့ ခံစားတတ္လာျပီေပါ့။ ျပီးေတာ့..

လေရာင္ရဲ့ ဖမ္းစားမွုဆုိတဲ့ စကားလံုးကို အနက္ေဖာ္ခ်င္ေနတတ္တာမ်ိဳး။ တကယ္ပဲ လေရာင္ေအာက္မွာ အခ်စ္ဆိုတဲ့ သိပ္ေမြ႕ႏူးညံ့မွုေတြ ျဖစ္တည္ေစတတ္သလားရယ္ ေစာေၾကာမိခ်င္လာတယ္။ အေျဖရဖို႕အတြက္ လံုေလာက္တဲ့အခ်ိန္ မရေသးခင္မွာပဲ လူငယ္တုိ႕ရဲ့သဘာဝ လသာညဆုိတဲ့ အေၾကာင္းအရာကို ေမ့ေပ်ာက္ေစႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြက ဖံုးလႊမ္းအုပ္စိုးသြားၾကျပန္ေရာ။


ဗုဒၶဘာသာတို႕ အတြက္ လျပည့္ညေတြတိုင္း ဓမၼေတးသံ၊ ပရိတ္ေတာ္ရြတ္ဖတ္သံေတြ ၾကားမွာ ေရာက္လာဖုိ႕။ ဘုရားေစတီပုထိုးတုိ႕မွာ ဆီမီးကိုးေထာင္ စသည္စသည္ ပူေဇာ္ျခင္းေတြမွာ တတပ္တအား ပါဝင္ျဖစ္လာသည္။ ေရႊတိဂံုဘုရားမွာ လသာညေတြကို ေတာင္ဘက္မုဒ္ ေစာင္းတန္းေတြကေန မမွိတ္မသုန္ ၾကည့္တတ္လာသည္။ ညမို႕ ပတ္ဝန္းက်င္ေလထုေၾကာင့္ ေအးခ်မ္းတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ စိတ္ထဲက သိသိသာသာၾကီး ေအးခ်မ္းျငိမ္သက္ေစတာကိုပါ ခြဲျခားသိျမင္တတ္လာတာမ်ိဳးပါ။

ေနာက္ပိုင္း အမိေျမနဲ႕ ေဝးတဲ့ေနရာမွာဆုိေတာ့ လျပည့္ညဆိုတဲ့ အေၾကာင္းက ဘယ္လုိမွ ေပၚေပါက္မလာျဖစ္ေတာ့။ ျပတင္းေပါက္ဆိုတဲ့အရာနားမွာ မဟုတ္ပဲ လက္ထဲက ကြန္ျပဴတာ ျပတင္းေပါက္ဆီကေနပဲ သြားခ်ည္လာခ်ည္ စုန္ဆန္ေမ်ာလို႕။ ရုပ္ဝတၳဳေတြ အားလံုးက ကြန္ယက္ေတြထဲမွာပဲ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ၾကတယ္။ ဒီလွိုင္းေတြထဲကေနပဲ လူေတြ ေစ်းဝယ္လားဝယ္ရဲ့၊ စကားေျပာလား ေျပာရဲ့ နဲ႕ေပါ့။ အခ်ိန္ေတြ အကြာအေဝးအတိုင္းအဆ ေတြကို ကန္႕သတ္မဲ့ေစတယ္ မဟုတ္လား။

ျပတင္းေပါက္ဖြင့္လိုက္မွ အေဝးေျပးလမ္းမဆီက ကားမီးတန္းေတြကိုလည္း ျမင္လိုက္ရေတာ့တယ္။ အင္း ျမိဳ႕ျပစရိုက္လကၡဏာေတြကို အားက်မက္ေမာမိတဲ့ ကိုယ့္အျဖစ္ကို ျပန္ျမင္မိသြားျပီ။ ကိုယ့္ရပ္ရြာက လျပည့္ညေတြနဲ႕ေတာ့ တျခားစီပဲေပါ့။ ဘယ္သူမွ မရွိဘဲ ကိုယ္တေယာက္တည္း ရပ္ေနမိတဲ့ အခန္းက်ဥ္းထဲကေန ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႕အတူ တလမ္းလံုးျပည့္ ထုပ္ဆီးတုိးခဲ့တာကို ဆြဲယူလုိ႕မျဖစ္ႏုိင္ဘူး မဟုတ္လား။ အဲ့ဒီလမ္းေတြက မ်က္စိေရွ႕မွာ ျမင္ေနရတဲ့ အေဝးေျပးလမ္းမေလာက္ မေကာင္းေပမယ့္ လမ္းမေကာင္းဘူးရယ္လုိ႕ စိတ္ထဲမကြက္မိ ခဲ့ပါဘူးေလ။

လသာညနဲ႕အတူ ျဖန္႕က်က္ေနမိတဲ့ အေတြးေတြကို အထပ္ထပ္ျပန္ရုပ္သိမ္းဦးမွ။ ရွားပါးရွားပါး စိတ္လိုလက္ရ ထြက္ၾကည့္မိလုိ႕ ျမင္လိုက္ရတဲ့ လသာညရဲ့ အလွကို စနစ္တက် ထုတ္ပိုးရင္း ေနာက္တခါ လသာည ေရာက္လာဖို႕ကိုသာ…. ။



LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...