Saturday, January 28, 2012

ၾကိဳးျငိသူ

အခန္းတခုထဲတြင္ သူရယ္ ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းရယ္ ျပီးေတာ့ အခန္းတံခါးကို အေသပိတ္ထားလိုက္သည္။ စတင္လုပ္ေဆာင္မိေသာ သူ႕ဦးတည္ခ်က္ကို သူေသခ်ာမသိလိုက္ခင္မွာ အခန္းထဲကို သူေရာက္ရွိျပီး ျဖစ္ေနခဲ့သည္။

ထိုအခါ သူႏွင့္ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းမွ လြဲ၍ မည္သည့္အရာမွ မရွိေသာ အခန္းက်ယ္တခုကို သူေစ့ေစ့ငုငု ၾကည့္ေနမိသည္။ ျပီးေနာက္ လက္ထဲက ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းကို အသာေလး ဆ ၾကည့္လိုက္သည္။ ေလးလည္း မေလး ေပါ့လည္း မေပါ့ေသာ အေနေတာ္ ၾကိဳး အရြယ္။

သူႏွင့္ၾကိဳးမ်ားပတ္သက္ခဲ့ပံုတို႕ကို တခ်က္ေတြခနဲေတြးမိသြားသည္။ ငယ္စဥ္က စတင္အကြ်မ္းဝင္ခဲ့သည္မွာ သိုးေမႊးလံုးေရာင္စံုမ်ား ျဖစ္သည္။ ဦးထုပ္တစ္လံုးထုိးျပီးတုိင္း ေမးသိုင္းၾကိဳးလွလွေလးမ်ားအျဖစ္ ပန္းပြားလံုးေလးမ်ား လုပ္ဖုိ႕ကို သူတာဝန္ယူခဲ့ရဖူးသည္။ ကပ္ထူစကၠဴႏွစ္ခ်ပ္ အဝိုင္းဝိုင္းျပီး ခ်ည္လံုးေလးမ်ားျဖင့္ အထပ္ထပ္ခ်ည္ျပီးေသာအခါ အျပင္ဘက္မွ ဘလိတ္ဓါးထက္ထက္ကေလးနဲ႕ ၾကိဳးမ်ားကို ျဖတ္ေတာက္ခဲ့ရျခင္း။ ၾကိဳးမ်ားျဖတ္ေတာက္ခ်ိန္ ခက္ခဲေသာ္လည္း (တခါတရံ အထိန္းမေတာ္ပါက လက္ကို ရွသြားတတ္ပါသည္) အားလံုးျဖတ္ေတာက္ျပီး၍ အလယ္မွ ဖြတ္မီးက်စ္ထားေသာ ၾကိဳးကိုခုိင္ခုိင္ ခ်ည္ျပီး ကပ္ထူစကၠဴႏွစ္ခ်ပ္ကို ဖယ္ထုတ္ကာ လက္ျဖင့္ ႏွစ္ခါသံုးခါခပ္ဖြဖြေလး ပုတ္လိုက္လွ်င္ လံုးေနေသာ ခ်စ္စရာပန္းပြားလံုးေလးမ်ား ျဖစ္သြားသည္ခ်ည္း။ တခါတရံၾကိဳးမ်ားျဖင့္ အရာဝတၳဳတုိ႕ကို ဖန္ဆင္းရသည္မွာ စိတ္ဝင္စားဖြယ္အတိ။

ေနာက္တခုေသာ ၾကိဳးသည္ အိမ္ရွိ အဝီစိတြင္းမွ စက္သီးၾကိဳးျဖစ္ပါသည္။ ထိုၾကိဳးကိုေတာ့ သူမုန္းပါသည္။ စက္သီးကိုပတ္၍ ေရပံုးတစ္ပံုးျဖင့္ ခ်ိတ္ဆက္ထားျပီး ေရခပ္တိုင္း ၾကိဳးကို ငင္ယူရသည္။ သိုးေမႊးေရာင္စံုၾကိဳးမ်ားလို မႏူးည့ံ ျပီးေတာ့ အေရာင္အဆင္းကလည္း ခပ္မြဲမြဲ။ ထုိ႕အျပင္ ၾကိဳးကိုယ္တုိင္ကပင္ တခါတရံ လက္ကို ရွတတ္ပါေသးသည္။ မည္သို႕ဆုိေစ အိမ္တြင္ ေရလိုတိုင္း သည္ၾကိဳးကို ေရွာင္လဲြ၍ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ထိုအခါ စိတ္မပါလက္မပါ ျဖစ္ေနေသာ သူႏွင့္ထိုၾကိဳးသည္ ငယ္စဥ္က ဟာသတစ္ပုဒ္ပင္ျဖစ္ပါသည္။

ကိုးတန္း အိမ္တြင္းမွုတြင္ အသီၾကီးခ်ဳပ္ အသီေလးခ်ဳပ္တုိ႕ကို သင္ရေသာအခါ အဆုိပါၾကိဳးမ်ားႏွင့္ အေတာ္ေလး သဟဇာတမျဖစ္ပံုကို ေတြ႕လာရျပန္သည္။ ခ်ဳပ္ရိုးေျဖာင့္ေျဖာင့္ လွလွရဖုိ႕ အေရးသည္ စိတ္ရွည္ရံုမွ်မက လက္အဆညီဖို႕ ေသးငယ္လွေသာ အပ္တစ္ေခ်ာင္းကို ကြ်မ္းက်င္စြာ ကိုင္တြယ္ႏိုင္ျခင္းအေပၚတြင္ အေတာ္ေလး မွီခိုေနခဲ့သည္ေလ။ လက္ခ်ဳပ္တြင္ မေအာင္ျမင္ေတာ့ စက္ခ်ဳပ္ဆုိသည္တြင္လည္း အျဖစ္မရွိ။ အေပၚၾကိဳးနဲ႕ ေအာက္ၾကိဳး မိေအာင္စက္ကိုနင္းဆဲ လက္ထဲက ခ်ဳပ္ေၾကာင္းက တရြတ္သီလိုက္သြားျပန္သည္ မဟုတ္ပါလား။

လုပ္ငန္းခြင္တြင္ ေနာက္ထပ္ေတြ႕ရေသာ ၾကိဳးမွာ စာအုပ္မ်ား ခ်ဳပ္ရာတြင္ သံုးေသာ ႏိုင္လြန္ၾကိဳးမ်ားျဖစ္ပါသည္။ သီခ်ဳပ္ႏွင့္ ေဖာက္ခ်ဳပ္ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိရာ ေဖာက္ခ်ဳပ္လုပ္ရသည္မွာ လြယ္ကူသည္မွန္ေသာ္လည္း စာအုပ္လွန္ရာတြင္ ခက္ခဲေစသည္။ သီခ်ဳပ္ကိုေတာ့ ဆယ္ဖိုင္ ဆယ္ဖိုင္တြဲ၍ သံုးတြဲသီကာ ခ်ဳပ္တတ္ပါသည္။ ႏိုင္လြန္ၾကိဳးမ်ားကို လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ တင္းေနေအာင္ဆဲြရသည္မွာ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကိုပါ အရာထင္ နာက်င္လာေစပါသည္။ သို႕ရာတြင္ ဆြဲအားေလ်ာ့ျပီး ခ်ည္ေႏွာင္မိပါက ေလ်ာ့ရဲရဲႏိုင္ေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို စိတ္ပ်က္ဖြယ္ ေတြ႔ရွိရေသာေၾကာင့္ ေနာက္မတြန္႔စတမ္း ဆြဲခဲ့သည္သာ။

အေအးေသာက္ေသာ ပလတ္စတစ္ပိုက္မ်ားကို ၾကိဳးမ်ားလို ဟိုဘက္လွ်ိဳ ဒီဘက္လွ်ိဳလုပ္ျခင္း ေခါက္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္လိုက္ေသာအခါ လွပေသာ ခန္းဆီးမ်ား ဖြဲ႕စည္းႏိုင္ေသာ ပန္းကေလးမ်ား သို႕မဟုတ္ ပံုစံအဆန္းေလးမ်ား ျဖစ္လာပါသည္။ ထိုအတတ္ပညာကို မည္သူတီထြင္လိုက္သည္ မသိေသာ္လည္း အေတာ္ေလး ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္ကိုေတာ့ သူမွတ္မိသည္။ ထို႕အတူ သူလုပ္ထားေသာ ခန္းဆီးတစ္ခုအျဖစ္ ဘုရားခန္း နဲ႕ ဧည့္ခန္းကို ျခားနားထားႏိုင္သည္မွာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာခဲ့ျပီပဲ။

ယခုလက္ထဲတြင္ ရွိေနေသာၾကိဳးကို ျပန္ၾကည့္ေတာ့ သိုးေမႊးၾကိဳးလည္း မဟုတ္ျပန္၊ စက္သီးၾကိဳးလည္း ျဖစ္လို႕မေန၊ အပ္ခ်ည္ၾကိဳးလိုလည္း တြယ္ဆက္ရန္ အသံုးမဝင္္၊ ႏိုင္လြန္ၾကိဳး လိုလည္း မေသးလြန္း၊ ပလတ္စတစ္ပိုက္လိုလည္း ျပားလို႕မရႏိုင္။ အေရာင္အဆင္းကို ေျပာျပရန္လည္း ခက္ပါသည္။ အဝတ္ၾကိဳးတန္းပစ္ရမည္ဆုိျပန္ေတာ့ ေရာက္ေနေသာ အခန္းထဲတြင္ သံေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းမွ မရွိသလို သံေခ်ာင္းေဖာက္၍ ရမည္ မရမည္ကိုလည္း သူ ေသခ်ာ အပ္ခ်မတ္ခ် မသိႏိုင္။

အဆိုပါၾကိဳးကို သေဘၤာသားၾကိဳးထံုးနည္း တနည္းနည္းနဲ႕ ထံုးထားလိုက္ရမလား စဥ္းစားျပန္ေသးသည္။ ၾကိဳးက သိပ္မရွည္ျပန္တာမုိ႕ မေအာင္ျမင္ျပန္။

ၾကိဳးတေခ်ာင္းနဲ႕ အခန္းတခုထဲတြင္။ မလုပ္သင့္ မလုပ္အပ္ေသာ အရာတစ္ခုကိုလည္း ေတြးမိျပန္သည္။ သို႕ေသာ္ ထုပ္တန္းမရွိသည္ကိုလည္း ဝင္စကတည္းက သတိျပဳမိပါသည္။ တကယ္တမ္း လုပ္ခ်င္သည္ ဆိုလင့္ဦး အဆိုပါၾကိဳးျဖင့္ေတာ့ အထေျမာက္ ေအာင္ျမင္မည္ မဟုတ္ပါ။

အေရာင္အဆင္း ရွိေသာ ၾကိဳးတို႕ထက္ အေရာင္းအဆင္းမဲ့ေသာ ထိုၾကိဳးသည္ သူ႕ကို မ်ားစြာ စိတ္ဒုကၡေရာက္လိမ့္မည္ ဟု သူဘယ္တုန္းကမွ ထင္မထားခဲ့။ သူ႕ဘဝတြင္ ၾကိဳးမ်ားစြာတုိ႕ျဖင့္ ပတ္သက္ ထိစပ္ခဲ့ဖူးသည္။ သို႕ေသာ္ အဆိုပါၾကိဳးမ်ားသည္ ပိတ္ထားေသာအခန္းတခုထဲတြင္ ယခုကဲ့သို႕ သူႏွင့္ အတူရွိမေနခဲ့။

ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေသာ သူသည္ လက္ထဲမွာ ရွိေသာ ၾကိဳးကို တစစကိုင္တြယ္ရင္း အမွတ္မထင္ ၾကိဳးကို ျဖည္ခ်ေနခဲ့မိသည္။ က်စ္ထားေသာ ၾကိဳး၏ အစကိုရွာေဖြေတြ႕ရွိသြားျခင္း ေနာက္မွေန၍ အစိတ္အစိတ္အမႊာအမႊာ အစေလး အပိုင္းေလးေတြ ျဖစ္ေအာင္ သူလုပ္ေနခဲ့ျခင္းပင္။

သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ လက္ထဲက ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းသည္ ၾကိဳးစမ်ားစြာအျဖစ္ ဖြာထြက္ ေပ်ာက္ဆံုး သြားၾကသည္။ ထိုတဒဂၤ အခိုက္ေလးကို ေရာက္ဖုိ႕ အေတာ္ၾကာျမင့္သည္လား ျမန္ဆန္လြန္းသည္လား သူအတတ္မေျပာႏုိင္။

အေသခ်ာဆံုးက အခန္းထဲတြင္ သူတေယာက္တည္း က်န္ေနရစ္ခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္………..။







Wednesday, January 25, 2012

တရိပ္ရိပ္နဲ႔ ျဖတ္ေျပးသြားေသာ ရႈခင္းမ်ား

ဘာမွန္းကိုမသိလိုက္ဘူး ကုန္ျပန္ျပီ တစ္ႏွစ္ေပါ့ မႏွစ္ကေတာ့ က်ေနာ္ စားခ်င္းတာေတြစားလို႕ ဗိုက္ေအာင့္ေသးတယ္ ခုေတာ့ အစာေရွာင္တတ္လာျပီ း) ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဘာကိုေက်းဇူးတင္လို႕ ဘယ္သူေတြကိုမွန္းလည္းမသိဘူးဗ် မွန္တာေျပာရရင္ေတာ့ က်ေနာ့္မွာ ဒီဘေလာ့ေလးနဲ႕အတူ ဘေလာ့မိတ္ေဆြေတြ ေဖ့ဘြတ္က သူငယ္ခ်င္းေတြရွိေနတယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေလးနဲ႔တင္ အထီးက်န္တယ္လို႕ ဘယ္ေတာ့မွ မခံစားမိဘူး။ကိုယ့္ပါသာ ဆုေတာင္းလိုက္အံုးမယ္ :)
Happy Birthday ေမာင္မ်ိဳး လိုတာေတြျပည့္ပါေစ ။


တရိပ္ရိပ္နဲ႔ ျဖတ္ေျပးသြားေသာ ရႈခင္းမ်ား

ဇန္နဝါရီ (၂၅)မွာ ၂၆ ၾကိမ္ေျမာက္
အတိတ္၊ အနာဂါတ္၊ ပစၥဳပန္မ်ားႏွင့္
ကိုယ္ထူကိုယ္ထ မွတ္တိုင္မ်ားမွ တဆင့္
မိသားစုမ်ားအၾကား စီးဆင္းခဲ့ေသာ
ေမတၱာတရား ျမစ္က်ဥ္း
ပိန္လိုက္ေဖာင္းလိုက္ အိပ္ကပ္တြင္းမွ စကၠဴရြက္မ်ား
အလိုအေလွ်ာက္ ေလွ်ာက်ျခင္း
ဖ်က္ရာျခစ္ရာ ဗရပြနဲ႔ တစ္သီးစား ဘဝထဲ
အေရးအသား တစ္ခ်ိဳ႕ကို စြဲစြဲငင္ငင္ ေခၚေဆာင္
ရိုးသားျခင္းကို လည္ပင္းဖက္ ေပါင္းသင္း
သတၱိအရွိဆံုး ခြင့္လႊတ္ျခင္းနဲ႔ ဟန္မပ်က္ ျပံဳး
ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာဆီ
ေရတတန္ ကုန္းတတန္ ခရီးႏွင္ခဲ့
ကိုယ္ခ်င္းစာျခင္းကို အစိတ္စိတ္အမႊာမြာခြဲျပီး
တစ္ေယာက္တစ္ဖဲ့စီ ည၊ မနက္စာအျဖစ္ စားသံုးရင္း
တစ္ေန႔ေန႔ဆီ သို႔
အဲဒီ တစ္ေန႔ေန႔ဆီသို႔ ကို ေရာက္ေအာင္သြားမည္ ။


အမွတ္တရ ညီေလးေမာင္မ်ိဳး (၂၆) ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔ အမွတ္တရ ။

ကုိတင့္

ဒီႏွစ္လည္း အစ္ကို႕ရဲ့ ကဗ်ာေလးနဲ႔ပဲ ဆားခ်က္လိုက္အံုးမယ္ က်ေနာ့္ေမြးေန႔တိုင္းမွာ မပ်က္မကြက္နဲ႔ ကဗ်ာေလးေတြ လက္ေဆာင္ေပးတတ္တဲ့ အစ္ကို႕ကို သိပ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ (သူစိမ္းဆန္တာမဟုတ္ပါ ) း) သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ပါ အဆစ္ပါလို္က္ေသးတဲ့အတြက္ ပိုေပ်ာ္ပါတယ္ ။

Monday, January 23, 2012

သူလြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္ထဲမွာ


ဒါဟာ အမ်ားလက္ခုပ္တီးလို႕ လုိက္တီးသလိုမ်ား ျဖစ္သြားေလမလား လွ်ာအရိုးမရွိတိုင္း စကားေတြ ေျပာသလိုမ်ား ျဖစ္သြားေလမလား အေတြးေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေခ်ာင္လိုက္ေသးတာေပါ့ ဒါေပမယ့္ ဘေလာ့ဂါ ဆိုေတာ့လည္း စိတ္ထဲရွိတာ ခံစားရတာေလးကို စာအျဖစ္နဲ႔ ေရးခ်လိုက္ရမွ မဟုတ္ရင္ ရင္ထဲ အၾကိတ္ခဲသလို ျဖစ္ျဖစ္ေနလို႔ပါ ။

က်ေနာ္လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို စာေလးေတာ္ေတာ္ကိုေရးခ်င္ေနတာ ဒါေပမယ့္ သူ႕အေၾကာင္း ဘာသိသလဲ ဆိုျပန္ေတာ့ ဘာမွသိပ္မသိပါဘူး စကားေျပာဖူးသလားဆိုေတာ့ မေျပာဖူးျပန္ဘူး အင္တာနက္ကြန္ယက္ေခတ္ဆိုေတာ့လည္း အျပန္အလွန္ စာေလးေတာ့ ၃ေၾကာင္းေလာက္ရိုက္လို႕ ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုဖူးတယ္ ဒါကို သူကလည္း မွတ္မိခ်င္မွ မွတ္မိမွာပါ က်ေနာ္ကေတာ့ မွတ္မိေနေသးတယ္ ။ဘေလာ့ေခတ္ဦးလို႔ဆိုရမယ့္ 2007/2008 ေလာက္မွာ ကိုယ္က ဘေလာ့ဂါေတြဆို ရုပ္ရွင္ မင္းသမီး မင္းသားေတြကို မွတ္လို႕ ကိုယ့္ကို ေျပာခ်င္လား မေျပာခ်င္လားမသိ ေတြ႕သမွ် အေကာင့္ေတြ အက္စ္လို႕ သြားသြား ႏႈတ္ဆက္တာ အဲ့တုန္းက ကိုယ္လို ဘာမွမသိတဲ့ အသစ္ကေလးတစ္ေယာက္ကို စကားေတြ ေသခ်ာျပန္ေျပာျဖစ္ေပးတဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ။

သူဖန္တီးတဲ့ အနုပညာေတြကို အမ်ားၾကီးလည္းမခံစားလိုက္ရပါဘူး ဒါေပမယ့္ စာဖတ္သူတစ္ေယာက္ကေန စာေရးသူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာေအာင္ စကားလံုးျပင္းျပင္း ထိခ်က္ျပင္းျပင္း ေတြနဲ႔ စာေလးတစ္ပုဒ္ ဖတ္လိုက္ရတယ္ အဲ့တုန္းက အဲ့ပို႕စ္ေလးသာ မဖတ္ခဲ့ရရင္ က်ေနာ္ ခုလို စာေတြကို ေရးတဲ့သူမဟုတ္ပဲ ဖတ္တဲ့သူပဲျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနနိုင္မွာ အဲ့ပို႔စ္ေလးကိုလည္း က်ေနာ္ မွတ္မိေနေသးတယ္ ( Chatter and Blogger) ဆိုတဲ့ပို႔စ္ေလးပါ ႏႈိုင္းယွဥ္ခ်က္ေလးနဲ႔ အခ်က္လက္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ယွဥ္ျပထားတ့ဲ ပို႔စ္ေကာင္းေလးပါ အဲ့တုန္းက နည္းနည္းေလး ခံျပင္းစိတ္ျဖစ္မိခဲ့ေပမယ့္ လက္ေတာ့ခံတယ္ း) စာေပနယ္ထဲအထိ တိုး၀င္နိုင္တဲ့သူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေပမယ့္လည္း က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီဘေလာ့ဂါ ျဖစ္ရတာေလးနဲ႔တင္ေက်နပ္ပါတယ္ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ့ မွတ္တမ္းမွတ္ရာတစ္ခ်ိဳ႕ကို စာအျဖစ္နဲ႔ ေရးမွတ္ထားနုိင္တာမို႔ပါ အဲ့ဒီအတြက္ သူ႕ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ စကားဆိုရင္ အေတာ္ကိုေနာက္က်ေနျပီ ခုမွ အပိုေတြလို႔ ထင္တဲ့သူေတြလည္းရွိေကာင္းရွိမွာပါ ဒါေပမယ့္ ရိုးသားစြာနဲ႔ သူ႕ကို က်ေနာ္ကေတာ့ေက်းဇူးတင္စကာ ဆိုခ်င္မိေသးရဲ့ ။

သူ႕သတင္းေတြၾကားတုန္းက မျဖစ္သင့္လိုက္တာဆိုတဲ့အေတြးေတြလည္း ခဏခဏ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္သြားခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပဲ သူ႕အတြက္ ဘာေတြလုပ္ေပးခဲ့နိုင္သလဲဆိုေတာ့ ဘာမွကိုမလုပ္ေပးခဲ့နိုင္ပါဘူး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာက လြဲလို႕ေပါ့ ဘေလာ့ဂါေတြစုလို႕ သူ႕ေမြးေန႕မွာ ပို႔စ္တစ္ပုဒ္တည္းစုတင္ၾကတာမ်ိဳးမွာ ကိုယ္ပါခဲ့တာက လြဲလို႕ သူ႕အေၾကာင္းေရးထားတဲ့ ပို႔စ္ေတြ သတင္းေတြကို အေလာတၾကီး သြားသြားဖတ္မိတာေလာက္ပဲရွိတယ္ ။ဒီဘက္ႏွစ္ပိုင္း သတင္းေတြဖတ္ရတိုင္း လြတ္ေျမာက္တဲ့သူေတြထဲ သူပါမလားလို႔လည္းရွာမိေသးတယ္ ။ ေဖ့ဘြတ္မွာ အရင္က ဘေလာ့ဂါေတြ FREE NAY PHONE LATT ဆိုတဲ့ပရိုဖိုင္ေလးေတြ လုပ္တုန္းက က်ေနာ္လည္းပါျဖစ္ျပန္ေကာ အဲ့တာက သူတို႕ကလည္း ကိုယ့္ကို လုပ္ပါလို႕ ေျပာတာမ်ိဳးမဟုတ္သလို ကိုယ္ကလည္း သူမ်ားလုပ္လို႕လိုက္ျပီး လုပ္တာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး အိုင္ဒီယာေလးေကာင္းတယ္ ငါလည္းတက္နိုင္တဲ့ အလုပ္ပဲေလ နံရံကို ဘဲဥနဲ႕ေပါက္သလိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေပါက္ၾကည့္ေသးတာေပါ့ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ လုပ္တာမ်ိဳးေလးပါပဲ ဒါေပမယ့္ အဲ့ပံုေလးေၾကာင့္ပဲ နည္းနည္းေတာ့ ရိတာတိတာ ခံရေသးသလို / you are brave blogger လို႔လည္း စတာခံရေသး ။အျပင္က သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ဘာလို႔လုိက္လုပ္ေနတာလဲ တဲ့ ။



အဲ့ ပရုိဖိုင္ပံုေလး နဲ႔ပဲ ေပ်ာ္စရာ တိုက္ဆိုင္မႈေလး တစ္ခု ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္ း) မဲေဆာက္မွာ အသိ နာမည္ၾကီး ဓာတ္ပံုဆရာ Frederick Gaghauna ဆိုတာရွိတယ္ သူ႕ကို Free Nay Phone Latt ဆုိတဲ့ ဓာတ္ပံုေလး တစ္ပံုေလာက္ ရိုက္ေပးဖို႔ အကူညီေတာင္းတုန္းက သူက လိုလိုလားလားပဲ ကူညီမယ္လို႕ေျပာတယ္ ဆန္းေဒး အားရက္ တစ္ရက္မွာ ခ်ိန္းလိုက္ၾကျပီး မေတြ႕ျဖစ္လိုက္ၾကဘူး 13/12/012 ရက္ေန႔ သူက ေမးလ္ပို႕တယ္ ဘယ္ေန႕ အဆင္ေျပမလဲတဲ့ ထပ္ေမးတာ သတင္းေတြဖတ္ျပီး ကိုေနဘုန္းလတ္ ပါလြတ္သြားေတာ့ က်ေနာ္မွွ ဓာတ္ပံုရိုက္စရာမလိုေတာ့တာ း) အေပ်ာ္ေတြ ကူးျပီး သူ႕ဆီ ခ်က္ခ်င္းဖုန္းဆက္လိုက္တယ္ (က်ေနာ္ ဓာတ္ပံုရို္က္ဖို႔မလိုေတာ့ဘူးဗ် သူလြတ္သြားျပီး ေက်းဇူး အမ်ားၾကီးတင္တယ္ ) သူက လည္း ၀မ္းသာေၾကာင္း ေျပာသြားေသးတယ္ ။ ဟုတ္တယ္ အဲ့ေန႔တုန္းက ကိုယ္နဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ တူတူထိုင္လို႔ စကားတူတူေျပာဖူးတဲ့သူလည္းမဟုတ္ပါဘူး တကယ့္မိတ္ေဆြရင္းေတြလည္းမဟုတ္ခဲ့ပါဘူး ဒါေပမယ့္ သူလြတ္ေျမာက္လာတာကို ကိုယ့္ ညီအစ္ကိုရင္းတစ္ေယာက္ လြတ္ေျမာက္လာသလို ခံစားမိတယ္ဆိုရင္ နည္းနည္းေတာ့ ပိုရာက်ေလမလား ။

သူကေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြမွာလည္း ထက္ျမက္တဲ့ ဘေလာ့ေရးသူေတြရွိတယ္ဆိုတာ နုိင္ငံတကာကို သိေအာင္ အလုပ္ေတြနဲ႔ သက္ေသျပလိုက္တဲ့သူပါပဲ ရဲရင့္တဲ့အေတြး အနုပညာေျမာက္တဲ့ ဖန္တီခ်က္ေတြနဲ႔ လြတ္လပ္ျခင္းကို ျမတ္နိုးစြာ ပံုေဖာ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ပါပဲ ။ သူ႕အင္တာဗ်ဴးေတြဖတ္ လြတ္ေျမာက္တုန္းက ပံုေတြၾကည့္ျပီး စိတ္ဓာတ္ေတြကေတာ့ ေလးစားစရာပဲ နည္းနည္းေတာ့ ပိန္သြားသလားလို႔ စိတ္ထဲျဖစ္မိေသး ဒါေပမယ့္ အရင္ကထက္ တည္ျငိမ္ရင့္က်က္သြားတယ္လို႕ ထင္မိတဲ့သူ႔ရဲ့ ပံုစံကေတာ့ ပိုျပီးေတာ့ေတာင္ ေလးစားစရာေကာင္းေနေသး ။အစ္မ ျမေသြးနီရဲ့ လြတ္လပ္မႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ အႏုပညာ စာေပေဆြးေႏြးပြဲ ပို႔စ္ဖတ္ျပီး ကိုေနဘုန္းလတ္ ရဲ့ ေဆြးေႏြးခ်က္ေလးေတြကို သေဘာက်ျပီး သူ႕အေၾကာင္းေလးေတြ ကိုယ္ခံစားမိသေလာက္ ေရးခ်င္စိတ္ျဖစ္မိလို႕ ဒီပို႔စ္ေလးကို ေရးျဖစ္ပါတယ္။

သူလြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္ထဲမွာ ဘယ္လို အေၾကာင္းရာမ်ိဳးေတြ ရွိအံုးမလဲဆိုတာ က်ေနာ္တို႕ ခုတစ္ခါ ျပန္ခံစားရအံုးမွာပါ မယုိင္မလဲ တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္တစ္ခု က်ေနာ္တို႔ရပ္၀န္းမွာ မားမားမတ္မတ္ရွိေနအံုးမယ္ဆိုတာ ယံုၾကည္လွ်က္ သူမသိေပမယ့္ ဘေလာ့ဂါေတြရဲ့ ရင္ထဲမွာ သူ႔ရဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္ တည္ရွိေနေသးတယ္ဆိုတာ သူသိေစခ်င္ပါေသးတယ္ ။

Saturday, January 7, 2012

တစ္ေန႔တာ

တစ္ေန႔တာပဲ ဆိုေတာ့ သိပ္မ်ားမ်ား စဥ္းစားမလိုဘူး ဒါေၾကာင့္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ ေရးလိုက္ပါတယ္ ။ က်ေနာ္က မနက္ဆို အေစာၾကီးထပါတယ္ ၈ နာရီထိုးဖို႔ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ထပါတယ္ း) ၇.၄၅ ေလာက္ ႏႈိးစက္ေပးထားလိုက္တယ္ ျပီးရင္ ႏႈိးစက္ေအာ္ရင္ ကမန္းကတန္းပိတ္္ခ်ျပီး ၁၀ မိနစ္ေလာက္ေတာ့ ျပန္မွိန္းလိုက္ပါတယ္ ဘယ္လို အရသာရွိမွန္းကိုမသိဘူး ။ က်ေနာ္က ရံုးခန္း အေပၚထပ္မွာပဲေနေတာ့ သူမ်ားေတြလို ကားေတြ ရထားေတြလည္း စီးျပီး အလုပ္တက္စရာမလိုဘူး အဲ့လို အလုပ္မ်ိဳးသာဆိုရင္လည္း ေမာင္မ်ိဳး အလုပ္ျပဳတ္တာၾကာေကာေပါ့ ေရကို ဇတိအေနနဲ႔ အခြက္ေရနဲ႔ ခ်ိဳးပါတယ္ ျပီးရင္ ဟိုနည္းနည္းလိမ္း ဒီနည္းနည္းလိမ္း ျပီးျပီး ။

ရံုးခန္းထဲေရာက္ ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္ ရံုးထဲမွာ ခေလးေတြ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ အဆင္မေျပတာေလးေတြ ျပန္သိမ္း မွန္သုတ္တဲ့ အခါလည္းသုတ္ေသးတယ္ ။ ရံုးက က်ေနာ့္အိမ္လိုပဲျဖစ္ေနေတာ့ အလုပ္ေတြ သိပ္မခြဲျဖစ္ဘူး ။ ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ ေဖ်ာ္ေသာက္တယ္ မနက္စာကို မုန္႔ဟင္းခါးျဖစ္ျဖစ္ ပဲျပဳတ္နဲ႔ ထမင္းပူပူေလးျဖစ္ျဖစ္ စားခ်င္ေပမယ့္ ေကာ္ဖီပဲေသာက္ျဖစ္ပါတယ္ ။ ျပီးရင္ ဘေလာ့ကိုအရင္ဖြင့္တယ္ ဘာေတြထူးသလဲ ဘယ္သူေတြ အသစ္တင္သလဲ ေမးလ္စစ္ ေဖ့ဘြတ္၀င္ း) အလုပ္ၾကီးအကိုင္ၾကီးေတြ သိပ္လုပ္ပါတယ္ ။ ျပီးရင္ေတာ့ စားေကာင္းေသာက္ေကာင္းေအာင္ အလုပ္ေလးေတြ လုပ္ျပရတာေပါ့ဗ်ာ ။ ဧည့္သည္ေတြလာရင္ အလုပ္အေၾကာင္းေလး ရွင္းျပရတယ္ ဖုန္းလာတဲ့ အခါ ဒိုင္ခံေျဖရွင္းရတယ္ အလုပ္လာအပ္တုန္းကသာ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ ေျပာတတ္ေပမယ့္ ဖုန္းထဲမွာက မေခ်မငံျပန္ေျပာတတ္ပါေသးတယ္ း)

ေန႔ခင္း ၁၁.၃၀ ေလာက္ဆိုရင္ ေန႔လည္စာ စားပါတယ္ ဟင္းကေတာ့ မေကာင္းဘူးဗ် က်ေနာ္တို႕ကို ဗီတာမင္ေတြ အားနည္းလို႔တဲ့ သူေဌးက အသီးအရြက္ပဲ ေကြ်းပါတယ္ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ မွ်စ္လည္း ၁၂ ရာသီရတယ္ဗ် ဗိုက္ထဲမွာေတာင္ မွ်စ္ေတြ အစို႔ထြက္ေနသလားမသိ ထမင္းဟင္း ခ်က္ေပးတဲ့ အစ္မၾကီးကလည္း သူ႔ေယာက္်ားနဲ႔ရန္ုျဖစ္တဲ့ေန႔ဆို ဟင္းခ်က္တာ သိပ္ငန္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္မေျပာရဲဘူးေလ ေနာက္ေန႕က် ငတ္ကိန္းဆိုက္သြားမွာစိုးလို႕ ဒီလိုပဲ ထိုူးထည့္သိပ္ထည့္ ေရနဲ႔ေမွ်ာခ် က်ေနာ္ေနတဲ့ေနရာက ေစ်းနဲ႔သိပ္မနီးေတာ့ ၀ယ္စားဖို႔လည္း သိပ္အဆင္မေျပတာနဲ႔ ျဖစ္သလိုေလးေတြပဲ ျပီးလိုက္တာမ်ားတယ္ ။

လက္ရွိအစားခ်င္ဆံုးက ခရမ္းခ်ဥ္သီးသုတ္ပါ ။ေကာ္ဖီက တစ္ေန႕ကို တစ္ခြက္ပဲေသာက္ပါတယ္ စိတ္ကူးေပါက္ရင္ေတာ့ ညပိုင္းမွာ ပဲနို႔ပူပူေလးျဖစ္ျဖစ္ ခ်ိဳက် လက္ဖက္ရည္ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဖ်ာ္ေသာက္တတ္ပါေသးတယ္ အျမဲတမ္းေတာ့မဟုတ္ဘူး ။ညေနစာေတာ့မစားျဖစ္ဘူး ဒါေပမယ့္ ၂-၃ နာရီေလာက္ ဗိုက္ဆာရင္ေတာ့ မာမားတစ္ထုတ္ေလာက္ျပဳတ္ေသာက္တယ္ ျပီးေတာ့ ကိုိကာကိုလာ တစ္ဗူးေလာက္ေသာက္တယ္ ။ ညေနပိုင္းဆို သင္တန္းခဏသြားတယ္ ခုေနာက္ပိုင္း သင္တန္းပ်က္တာေတြလည္းမ်ားလာတယ္ ။ထမင္းစားရင္းနဲ႔ ဘာစဥ္းစားသလဲတဲ့ မစဥ္းစားဘူးဗ် ျမန္ျမန္ကုန္ေအာင္ ဗို္က္တင္းေအာင္သာစားေနရတာဆိုေတာ့ စဥ္းစားခ်ိန္လည္းမရဘူး ။

အလုပ္ဆင္းရင္ေတာ့ ခံစားခ်က္က ထူးထူးျခားျခားမရွိလွပါဘူး အေပၚကိုပဲတက္သြားရမွာဆိုေတာ့ ပ်င္းလို႕ ကြန္ပ်ဴတာ ဆက္သံုးေနတာမ်ားတယ္ သီခ်င္းေတြနားေထာင္ေနတာဆို ပိုမွန္မယ္။ ည ၇ နာရီေလာက္ သင္တန္းက ျပန္ေရာက္ျပီဆို ခဏေလာက္ အိပ္ယာထဲ ေက်ာဆန္႔လိုက္ေသးတယ္ ျပီးရင္ ေရခ်ိဳး ေလွ်ာ္စရာရွိတာေလးလည္းေလွ်ာ္တယ္ အခန္းသန္႔ရွင္းေရးလုပ္တယ္ ။ ညစာ ကို ၉ နာရီေလာက္မွာစားတယ္ စာအုပ္ဖတ္တယ္ သီခ်င္းနားေထာင္တယ္ ေနာက္အက်ဆံုးအိပ္ယာ၀င္တာက ၁၁ နာရီ စေနေန႕ ညမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ အြန္လိုင္းမွာ စာေတြဖတ္တယ္ ။ အိပ္ယာ၀င္၀င္ခ်င္း ဘာလုပ္သလဲဆိုေတာ့ ဘုရားဆုေတာင္းတယ္ အေမနဲ႔ အဘ အေၾကာင္းေတြးတယ္ က်ေနာ့္ေခါင္းရင္းမွာ ေထာင္ထားတဲ့ အေမနဲ႔ အဘပံုေလးကိုၾကည့္ျပီး စိတ္ရွိလက္ရွိလြမ္းတယ္ ။

အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညေတြမွာ ဘာလုပ္သလဲဆိုေတာ့ ၀င္သက္ထြက္သက္မွတ္ပါတယ္ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညကရွားပါတယ္ အလုပ္က ပင္ပင္ပန္းပန္းၾကီးမဟုတ္ေပမယ့္ တစ္ေန႔လံုး အလုပ္ရွာလုပ္ေနရတာမ်ိဳးဆိုေတာ့ ညပိုင္းက် မ်က္လံုးက သူ႕ပါသာ အဆင္ေျပေျပ မွိတ္က်သြားတာပဲ ။အျပင္သြားတဲ့အခါ ဖုန္း ရယ္ ပိုက္ဆံနည္းနည္းရယ္ ျပီးေတာ့ ေနထိုင္ခြင့္ကဒ္ရယ္ တစ္ခါတုန္းက ေမ့သြားလို႔ ပုလိပ္ဖမ္းေသးတယ္ ေတာ္ေသးတာေပါ့ အခ်ဳပ္ထဲမေရာက္လို႕ မနည္းရွင္းျပရတယ္ ။မိသားစု၀င္ေတြထဲမွာ အားလံုးကိုခ်စ္ပါတယ္ ။သူစိမ္းေတြထဲမွာ အယံုၾကည္ရဆံုးသူက *ကိုတင့္* အလုပ္ထဲမွာက ထိုင္းမေလးတစ္ေယာက္ ဗမာ အစ္မတစ္ေယာက္ ျပီးေတာ့ က်ေနာ္ရယ္ ဒါပဲ ရွိတယ္ အဆင္ေျပပါတယ္ ရန္ုျဖစ္လိုက္ ျပန္ခ်စ္လိုက္ေပါ့ အလုပ္ေတြရွဳပ္တဲ့အခါက် သူက ကိုယ့္ကိုေအာ္ ကိုယ္ကသူတို႔ျပန္ေအာ္နဲ႔ရွဳပ္ေနတာပဲ ေမာင္ႏွမေတြလိုျဖစ္ေနၾကေတာ့ စိတ္လည္းမဆိုးၾကဘူး ။

ကိုယ္မွာရွိတဲ့ပစၥည္းေတြထဲကအႀကိဳက္ဆံုးပစၥည္းေလးတခု.. ဆိုရင္ေတာ့ လေပးနဲ႔ တအားလိုခ်င္ခဲ့တဲ့ ကင္မရာေလးပါ ။ လက္ေဆာင္လား မရဖူးဘူးထင္တယ္ အဲံ့ေလာက္ ကိုယ့္ကို အေလးနက္ထားမယ့္သူလည္း အျပင္မွာ သိပ္မရွိ ဒီဇင္ဘာမတိုင္ခင္ကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက သူလက္ေဆာင္ရထားတဲ့ ေခါင္းစြပ္နဲ႔လည္စည္းေလး က်ေနာ့္ကို ျပန္ေပးထားတာရွိတယ္ အဲ့တာေလး ခ်စ္စရာေကာင္းလို႕ က်ေနာ္ေသခ်ာေတာ့ သိမ္းထားျဖစ္တယ္ ။ က်ေနာ့္ကို နားလည္မႈ ခြင့္လႊတ္မႈေပးတာကေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ့ မိသားစုပါပဲ မေျပာင္းလဲမႈ နားလည္မႈ ခြင့္လႊတ္မႈေတြ သူတို႕မွာ အျမဲရွိေနပါတယ္ ။ တအားစိတ္ဓာတ္က်တဲ့အခါ စိတ္အားငယ္တဲ့အခါ ဘာလုပ္သလဲဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း တိတ္တိတ္ေလးေနတယ္ စကားသိပ္မေျပာဘူး သီခ်င္းနားေထာင္တယ္ စာဖတ္တယ္ ျပီးေတာ့ က်ေနာ့္ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကို စာရြက္ေတြေပၚခ်ေရးတယ္ ျပီးေတာ့ ဟာသေတြၾကည့္တယ္ ရယ္လိုက္ရင္ ေပ်ာက္သြားေကာ ၾကီးၾကီးမားမား စိတ္ဓာတ္က် အားငယ္ဖူးတာ နည္းပါတယ္ ။

ေမးခြန္းေတြလည္းေတာ္ေတာ္ စံုတယ္ ကိုယ္လည္း ေျဖတတ္သေလာက္ပဲေျဖလိုက္ေတာ့တယ္ း)

ေနာက္ဆံုးေမးခြန္းက အခုေလာေလာဆယ္အျဖစ္ခ်င္ဆံုးဆႏၵ...... တဲ့ က်ေနာ္ အေမ့အိမ္၀န္းထဲက ေရတြင္းေလးကို ခေလးေတြေရခပ္တဲ့အခါ စိတ္ပူလို႔ အုတ္ေရတြင္းကေလး လုပ္ေပးခ်င္တယ္ဗ် ဒီေန႔ပဲ အိမ္နဲ႔ဖုန္းေျပာျဖစ္လို႕ မွာလိုက္ေသးတယ္ ပန္းရံဆရာေမးျပီး က်ေနာ့္ကိုဖုန္းျပန္ဆက္ေပးလို႔ က်န္တာေတြေတာ့ ျဖစ္ခ်င္တာသိပ္မရွိလွပါဘူး ။

အစ္မ BlackRose ရဲ့ တဂ္ပို႔စ္ေလးပါ ေက်းဇူးပါ က်ေနာ္ တဂ္ပို႔စ္ေလးေတြေရးရတာေပ်ာ္ပါတယ္ း)



Monday, January 2, 2012

တစ္ေရးနိုး နယူးရီးယား

ဘေလာ့မိတ္ေဆြမ်ား အားလံုး မဂၤလာ ႏွစ္သစ္ပါ ခင္ဗ်ား ။

ဟုတ္တယ္ ခုမွ တစ္ေရးနိုးတာပါ တဂ္ပို႔စ္ကို ႏွစ္သစ္က်မွ ေရးမယ္ဆိုျပီး အခ်ိန္ဆြဲထားတာ း) ။ ညီေလး အိပ္ယာ က ဒီဇင္ဘာ ပိတ္ရက္မွာ ဘာလုပ္မလဲဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္န႔ဲ တဂ္ထားတယ္ ကိုယ္က ပိတ္ရက္က လကုန္ခါနီးမွ ရေတာ့ ပိတ္ေတာ့မွပဲေရးလို႔ျဖစ္မယ္ေလ ။ အမွန္ေတာ့ အစီစဥ္က ဆြဲထားတာတစ္မ်ိဳးဗ် ပိတ္ရက္ေရာက္ရင္ ဟိုဘက္ကမ္းက ဘေလာ့မိတ္ေဆြၾကီး ဆရာဦးဟန္ၾကည္ အိမ္သြားလည္မယ္ ျပီးရင္ သေဘာေကာင္းတဲ့ ဆရာ့မေဟသီ ခ်က္ေကြ်းတာေတြ တီးပစ္လိုက္မယ္လို႕ အားခဲထားတာပါ ။ ဒီလို အားခဲထားေပမယ့္ ကိုးရီးယား ကားေတြထဲက စကားလိုေျပာရမယ္ဆိုရင္ မိုးနတ္မင္းၾကီး က ေမာင္မ်ိဳး ကိုမ်က္ႏွာသာမေပးဘူးေပါ့ အရင္ႏွစ္ေတြတုန္းက ႏွစ္မကုန္ခင္ ေဘာ့စ္က လခေပးေနၾကပါ ။ ဒီႏွစ္က်ေတာ့ နက္ဖန္ဆို ပိတ္ရက္ ` နင္တို႕ ဘယ္လည္ဖို႔ အစီစဥ္ေတြရွိလဲ လည္ခ်င္သြားလည္ၾကေနာ္ အလုပ္က ၃ ရက္ေန႕မွျပန္ဖြင့္မယ္ ´ အဲ့လိုေတာ့ေျပာျပီး လခ က် မေပးဘူးရယ္ သူေမ့ေနတာေပါ့ စိတ္နာနာနဲ႔ အိမ္ကထြက္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ္ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကို အလည္ေရာက္လာတာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနပစ္လိုက္တယ္ သူလည္း သတိရလို႔ ခလ ထုတ္ေကာ က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္း အိမ္မွာမရွိေတာ့ က်န္ခဲ့တာ ဆရာတို႕ အိမ္လည္း လက္ဗလာၾကီး မလည္ခ်င္တာနဲ႔ ျမ၀တီလည္း သြားမလည္ျဖစ္ဘူး။


ဒါေပမယ့္ ဒီႏွစ္သစ္ေလးကေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ အမွတ္တရေလးေတြ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေလးေတြ ရွိခဲ့တာ ေက်းဇူးတင္စရာ ။ နယူးရီးယားေတြ ခရစ္စမတ္ေတြဟာ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ သာမာန္ေန႔ရက္မ်ားထက္ ဘာမွမထူးလွပါဘူး ။ဒီႏွစ္ေတာ့ ထူးျခားတယ္ း) ပိတ္ရက္မွာ ဘာေတြလုပ္သလဲ ဆိုေတာ့ အိပ္ပါတယ္ အိပ္ျခင္းက က်န္းမာေရးက အေထာက္အကူျဖစ္ေစျပီး ေငြကုန္သက္သာေစပါတယ္ခင္ဗ်ား ။ နယူးရီးယား ညမွာ ညီအစ္ကိုေတြနဲ႔ ဖိတ္ထားတဲ့ အိမ္ေတြမွာ သီခ်င္းလိုက္ဆိုျဖစ္ပါတယ္ အမွန္က က်ေနာ္က ကိုယ့္အသံကို ကိုယ္ၾကားရင္ေတာင္ ရွက္တတ္တဲ့သူ ဆိုေတာ့ အစ္ကိုေတြ ညီေတြက အတင္းလိုက္ဖို႕ေခၚတုန္းက က်ေနာ္သြားပုန္းေနလိုက္ေသးတယ္ ထင္တာကေတာ့ လူေတြ အမ်ားၾကီး ဟိုက် ကိုယ္က အသံကလည္းမေကာင္း သီခ်င္းကလည္းမရဆိုေတာ့ မလိုက္ခ်င္တာပါ သြားပုန္းေနတာမိသြားေတာ့ မလိုက္လို႕မရ ဘုရားေက်ာင္းေရာက္လို ႔ သီခ်င္းတိုက္ေတာ့ ရွိတာမွ ၅ ေယာက္ ၂ ေယာက္က မလိုက္ျဖစ္ေတာ့ ဂစ္တာတီးတဲ့ အစ္ကိုရယ္ က်ေနာ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းရယ္ ဒါပဲရွိတယ္ အသံမထြက္လို႕မရေတာ့ဘူး ရယ္စရာေတာ့ေကာင္းသား အိမ္မွာ ကိုယ့္အသံ ကုိယ္ၾကားမွာ ရွက္တဲ့သူက အိမ္ေတြမွာ သီခ်င္းကို လည္ေခ်ာင္းေတြနာတဲ့အထိ လိုက္ဆိုျဖစ္တယ္ဆိုတာေလးက အမွတ္တရ ပါပဲ ။


ပိတ္ရက္မွာ ခရီးေတြ သြားျဖစ္ၾက မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ဆံုျဖစ္ၾကတဲ့ မိတ္ေဆြေတြရဲ့ ပံုေတြေတြ႕ေတာ့ အားေတြက်တယ္ ။ညီေလး အိပ္ယာ ေရ့ အစ္ကိုက ပိတ္ရက္မွာ ဘာေတြလုပ္သလဲဆိုေတာ့ အိပ္လိုက္ စားလိုက္ ပဲလုပ္ျဖစ္တယ္ေျပာရမယ္ ထူးထူးျခားျခားေလးေတြ ေရး ဓာတ္ပံုေလးေတြနဲ႔ ေရးဖို႔စိတ္ကူးထားေပမယ့္ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခားမရွိတာမို႔ ဒီေလာက္ေလးပဲ ေရးျဖစ္ေတာ့တယ္ ညီေရ အယ့္ က်န္ေသးတယ္ ႏွစ္သစ္မွာ ဘာေတြးမိသလဲဆိုေတာ့ ငါအသက္တစ္ႏွစ္ၾကိိီးျပန္ျပီးဆိုတဲ့ အေတြးလဲ ၀င္မိေသးတယ္ဗ် ။






LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...