Thursday, December 30, 2010

ကေလာင္နာမည္

က်ေနာ္ ေမာင္မ်ိဳး ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေတြမေရးတာၾကာလို႔ ေရးလိုက္အံုးမွပဲ ကေလာင္နာမည္ဆိုပါလား ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကေလာင္မကိုင္လည္း ကီးဘုတ္ကိုင္ျပီ တုိ႔မ်ားလည္းစာေရးတာဆိုေတာ့ စာေရးဆရာေတြပဲေပါ့ေလ း) ။ ဘေလာ့ေရးေတာ့ ေမာင္မ်ိဳး တကယ္ေတာ့ ေခ်ာင္ထိုးပါ ။ ဘေလာ့ေရးတဲ့သူတိုင္း ကိုယ္ဘေလာ့ရဲ့ ကေလာင္နာမည္ေလးေတြကို စြဲလမ္းၾကလိမ့္မယ္လို႕က်ေနာ္ေတာ့ထင္ပါတယ္ ဘေလာ့ေတြဖတ္ခါစက ဆီပံုးေတြမွာ ေကာ့မန္႕ေတြကို ကိုမ်ိဳး နဲ႔ ေပးလိုက္ ေမာင္မ်ိဳးနဲ႔ေပးလိုက္လုပ္တတ္ပါတယ္ ဘေလာ့ေရးေတာ့ ေမာင္မ်ိဳးဆိုတာေလး ကိုသံုးရင္းနဲ႔ ဘေလာ့ေတြတစ္ခုျပီးတစ္ခုေျပာင္း တစ္ခုပ်က္လိုက္ ေနာက္တစ္ခုထပ္လုပ္လိုက္နဲံ႔ ခဏခဏေျပာင္းတတ္ေပမယ့္ စာေရးတုိင္းေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ့ ကေလာင္က ေမာင္မ်ိဳးပါ။

ဒီလိုပဲ ဘေလာ့က ခင္တဲ့သူေတြကိုလည္း ဘေလာ့က နာမည္ေလးေခၚရတာကိုပဲ အရသာေတြ႕ေနသလို အျပင္မွာပါ ခင္ဖူးသြားေပမယ့္ နာမည္ရင္းေတြသိေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့ ဘေလာ့ကခင္တဲ့ နာမည္အတိုင္းေခၚတာပါပဲ ( ဥပမာ - မိုင္ရာ ) ကို ခုခ်ိန္ထိ မိုင္ရာပဲ ေခၚတယ္ ။ ခင္တာၾကာေနျပီျဖစ္တဲ့ ကုိတင့္ ၊ ေမာင္ခင္ေလး တို႔နဲ႔ဆို ဖုန္းေျပာဖူးေပမယ့္လည္း ခုခ်ိန္ထိ သူတို႕နာမည္က်ေနာ္မသိပါ က်ေနာ္ခင္တာ ဘေလာ့က နာမည္ေတြပဲ ။ ေလေၾကာရွည္မိတာနဲ႔ လိုရင္းကိုမေရာက္ေတာ့ပါ ေျပာခ်င္တာ ေမပယ့္လ္ အေၾကာင္း သူ႕ကို က်ေနာ္လည္း စစတုန္းက မိန္းခေလးလားမွတ္လို႕ ရင္း၂ႏွိီး၂ စကားမေျပာဖူးပါ။ ေနာက္မွ ေယာက္်ားေလးမွန္းသိလို႕ စကားေတြအမ်ားၾကီးေျပာျဖစ္တယ္ ေတာ္ေတာ္ကိုခင္ဖို႕ေကာင္းတဲ့ ညီေလးတစ္ေယာက္ပါ ။ စာေတြဖတ္ၾကည့္ရင္ သိမွာပါ သူဟာေယာက္်ားေလးဆိုတာကို ။

ကေလာင္နာမည္ေပးတာဟာ ဘေလာ့ေရးသူ ကာယကံရွင္နဲ႔ပဲဆိုင္တာမို႔ သူ႕ပါသာ မိန္းမပဲဆန္ဆန္ ေယာက္်ားပဲဆန္ဆန္ အေျခာက္ပဲဆန္ဆန္ သူေရးတဲ့စာကို ကိုယ္ခံစားဖို႔ပဲလိုတာပါ။ သူ႕နာမည္က ေတာ့ ဒီလိုၾကီးဆိုျပီး ေကာ့မန္႕မွာ လွ်ာလာရွည္သြားတဲ့ ေကာ့မန္႕ရေတာ့ ဒီၤေကာင္ေလးကလည္း အရည္ျပားပါးတာနဲ႔ ေမပယ္လ္ ေသျပီးဆိုျပီး ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ကတက္လာပါေလေကာ ။ ေအာ္ မသိရင္ မွတ္ထား ညီေလးေရ ဘေလာ့ဂါဆိုတာ အရည္ထူရတယ္ မ်က္စိစပ္ လက္ေညာင္း ရတဲ့အခ်ိန္ေလး ခိုးဖတ္ ခိုးမန္႕ ခိုးေရး ဒါေတာင္ သူမ်ားေျပာတာေတြကိုလိုက္ခံစားေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ မလြယ္ေရးခ် မလြယ္ပါ ကိုယ္အထီးလား အမလားဆိုတာ ကိုယ္တိုင္အသိဆံုးထင္ပါ့ း) ။


maple ဆုိတဲ့ သစ္ရြက္ကို ကေနဒါနုိင္ငံရဲ့ အမွတ္တံဆိပ္ အျဖစ္ သံုးျကပါတယ္။
အဂၤလိပ္ စကားေျပာ နုိင္ငံေတြ မွာ ေမပါယ္ဆိုတဲ့ နာမည္ကို မိန္းမေတြကိုဘဲ မွည့္ေခၚပါတယ္။ မစ္ၥတာ ေမပါယ္လ္ ဆုိရင္ အေျခာက္လုိ ့ သိထားျကပါတယ္။ ဥပမာ ဂေရ့ ဆုိတာ မိန္းမနာမည္ ေဂ်ာ့ ဆုိတာ ေယာက္်ား အမည္ ပါ။ မေဂ်ာ့ လုိ ့မေခၚျကပါဘူး။

ုဒါေျကာင့္ ေမာင္ေမပါယ္လို ့အေခၚခံခ်င္ရင္ေတာ့ စာဖတ္သူ ေတြ တခ်ိဳ ့က တမိ်ဳးယူဆသြားတာ မဆန္းပါဘူး။

ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြက ေတာ့ နာမည္ကို ျကိုက္သလုိ ေခၚေနျကလို ့ခုိင္လို ့ေခၚရင္ ကိုခုိင္ထြက္လာသလုိ အထြန္းလို ့ ေခၚရင္ မထြန္းထြန္းေအာင္ ထြက္လာ ပါလိမ့္မယ္။

ေမပါယ္သစ္ပင္က အေအးပိုင္း ေဒသမွာ ေပါက္တယ္ ေဆာင္းေရာက္ရင္ အေရာင္ ေျပာင္းျကတယ္ လွလည္း လွတယ္ အေရာင္ေျပာင္းျပီးတာနဲ ့ သစ္ရြက္ေတြ ေျကြျပီး အပင္မွာ အကုိင္းေတြဘဲ က်န္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီသစ္ရြက္ကို မိန္းခေလးေတြ ကိုဘဲ မွည့္ေခၚပါတတ္ပါတယ္။



ေအာ္ သူ႕မလည္း ေတာ္ေတာ္ၾကီး ေ၀ဖန္ဖို႔အတြက္ေလ့လာထား၇တယ္ထင္ပါ့ း) ။ ဒါဆို ကိုေမာင္ေလး ကို ေမာင္ေလးေရလို႔ ခပ္တည္တည္ ေခၚလိုက္ရရင္မ်ား ကိုယ္လည္း အလကားေနရင္ မမၾကီးျဖစ္သြားေတာ့မလိုလို ေအာ္ ဒို႕မ်ားဘ၀ အေခၚေ၀ၚေလးမွားလိုက္မိတာနဲ႔ ဘ၀ေျပာင္းရေတာ့မယ့္အျဖစ္ ။အဓိက ကစာေရးသူရဲ့ စာကိုရင္ဘတ္နဲ႔ခံစားျပီး ရင္ဘတ္နဲ႔ခံစားနားလည္ေပးဖို႕ပဲလိုတာပါေလ ဒီေကာ့မန္႕ေပးသူကို သိရသေလာက္ေတာ့ ကေလာင္နာမည္ ၂ မ်ိဳးေလာက္ေျပာင္းဖူးတာ သိတယ္ 2008 ေလာက္တုန္းက ရုရွက ဘေလာ့ဂါေတြနဲ႔ေတာ္ေတာ္ကို ေႏွာင္ဂ်ိမ္ပေလးၾကတဲ့ ရဲရဲေတာက္ ဘေလာ့ဂါၾကီးတစ္ေယာက္ေပါ့ အဲ့တုန္းက သူ႕နာမည္ (J) ေဂ် ပါ အထီးလား အမလား ကိုယ္မသိပါ အခုေတာ့ ေဆာင္း ဆိုလား ေဗ်ာင္းဆိုလား။ ျပီးေတာ့ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ရဲ့အေၾကာင္း ကိုယ့္ဆီကို ေမးလ္ပို႔ဖူးတယ္ အဲ့တုန္းက ဘာၾကီးတူုန္းဟဆိုျပီး ကိုယ့္မလည္း လည္တည္တည္ျဖစ္သြားတယ္ း) ။


ေတာ္ပါျပီေလ ၂၀၁၀ ကို ဒီလိုပို႔စ္မ်ိဳးနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ရတာစိတ္ပ်က္စရာ ကိုယ့္အေၾကာင္းေတြ အတြင္းက်က် စံုစမ္း ကိုယ့္မေကာင္းေၾကာင္းေတြ လိုက္ဖ်န္႔မွျဖင့္ မရွိမဲ့ရွိမယ့္ သိကၡာေလး ၅ျပားဖိူုး အမ္းစရာေတာင္မရွိျဖစ္သြားအံုးမယ္ ။ ေမပယ္လ္ ...ညီေရ ဘာေတြပဲျဖစ္ျဖစ္စာေတြဆက္ေရးပါ ဘေလာ့ေပၚမွာ ခင္မင္သံေယာဇဥ္ရွိတဲ့သူတိုင္းကို ဒီလို ျပသနာမ်ိဳးေၾကာင့္ ဘေလာ့ေရးနားလိုက္တာမ်ိဳး မလိုလားပါဘူး ။အဓိက ကမင္းၾကိဳက္လြန္းပါတယ္ဆိုျပီးေပးထားတဲ့ ေမပယ္ဆိုတဲ့ မင္းနာမည္ အေပၚကလို ေကာ့မန္႕ေၾကာင့္ ေျပာင္းမယ္ဆိုရင္ အစ္ကိုေတာ့ ခံစားလို႔မရပါ ေျပာဖူးသလိုေပါ့ မင္းေျပာင္းမယ့္နာမည္ၾကီၤး သိပ္မခင္သလိုပဲ ငါခင္တာ ေမပယ္ နဲ႔ပဲ ခင္ခဲ့တာလို႔ဆိုသလိုေပါ့ ျပီးေတာ့ ဘေလာ့နားလိုက္တာမ်ိဳး ဘေလာ့ပိတ္လိုက္တာမ်ိဳးေတြဆိုရင္ေတာ့ ပိုလို႔စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိမယ္ထင္တယ္ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ အလကားေတြလို႕ေတြးလိုက္ပါ ညီရာ ဟုတ္တယ္ဟုတ္ ။ ၾကား၃ၾကားေရွာင္မယ္လို႕ စဥ္းစားထားျပီးမွ ခုေတာ့ ဘေလာ့ဂါေတြၾကား ၀င္မိျပန္ေပါ့ ေနာက္ႏွစ္ဆို မမိုက္ေတာ့ဘူး လိမ္မာေတာ့မယ္ အဟုတ္ ။

အားလံုးပဲ က်ေနာ္ေမာင္မ်ိဳး ဘေလာ့ေရးတာနားလိုက္ပါျပီး ၂၀၁၁ မွ ျပန္ေရးျဖစ္ေတာ့မွာပါ အားလံုးကိုလြမ္းေနမယ္ အဟင့္ ရႊတ္ ဗက္ ဗလပ္ ခေလးတို႔ ေကာင္းေကာင္းေနခဲ့ၾက ဘၾကီၤးစိတ္မခ်ဗူးးးးးးးးးးးးးးးး ။

(ပိတ္ရက္မွာ ေသြးခ်င္းေတြရွိတဲ့ ဟိုဘက္ကမ္းက ျမိဳ႕ကေလးကို အလည္သြားေတာ့မယ္ အားလံုးပဲ ႏွစ္သစ္မွာေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစဗ်ာ)





Tuesday, December 28, 2010

အခ်စ္ဆံုး နဲ႔ ျပိဳင္ဘက္

အခ်စ္ဆံုး ကိုယ့္မွာ ခ်စ္စရာဆုိလို႕ တူ ၊ တူမေတြပဲရွိပါတယ္ နည္းနည္းၾကီးသြားလို႕ေျပာစကားနားမေထာင္ေတာ့ရင္ေတာ့ သိပ္ၾကည့္မရေတာ့ သူတို႕ေတြကသာ ၾကီးၾကီးလာတယ္ ဦးေလးက ဒီေလာက္က ဒီေလာက္ပဲ အရြယ္တင္လို႕မဟုတ္ပါ အေကာင္ကေသးလို႕ ။ တူ ေတြထက္ စာရင္ တူမေတြက ပိုသိတတ္ျပီး လိမ္မာတယ္ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ့္ အခ်စ္ဆံုးက တူမေလးေပါ့ ။ တူမေတြက ဦးေလးသြားလို႕ သူတို႔အတြက္ မုန္႕ပါခ်င္ပါ မပါခ်င္ေန ေရတိုက္တဲ့သူနဲ႔ ေပါင္ေပၚေျပးတတ္ အာဘြားေပးတဲ့သူနဲ႔ သိပ္ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းပါတယ္ အဲ့ထဲကမွ က်ေနာ့္အခ်စ္ဆံုးကေတာ့ ေအာက္ကပံုထဲက တူမေလးပါ ဒီကအစ္မ ရ့ဲ အငယ္ဆံုးသမီးေလးပါက်ေနာ္ေတာ့ သိပ္ခ်စ္တယ္ အေမကေတာ့ က်ေနာ့္ကို အျမင္ကတ္လွေပါ့ အေမက ေျမးေယာက္်ားေလးေတြကိုခ်စ္ က်ေနာ္ကေတာ့ တူမေတြကိုမွ ခ်စ္လို႕ပါ ။ သူတို႕အိမ္ေရာက္သြားရင္ လႈပ္စိလႈပ္စိနဲ႔ ပိုးေကာင္ေလးကို ကစားေနတာကအျမဲ ဖုန္ေပါတဲ့ ရြာမွာ သူက ဖုတ္လူးေကာင္ေလး။

ေဘးလူေတြၾကားရင္ေတာ့ က်ေနာ္ကို ငေပါၾကီးလို႕ထင္မွာပဲ ဘာလို႕လည္းဆိုေတာ့ တူမေလးနဲ႔ေတြ႕ရင္ က်ေနာ္က သူေျပာသလို စကားမပီေအာင္လိုက္ေျပာေနတာမို႕ပါ ။ “ အသည္းႏွလံုးေရ ၊ ပူတူတူေလးေရ ၊ ယိုစံုေလးေရ ” ခ်စ္လြန္းလို႕ နာမည္ေတြစံုေအာင္ေခၚပစ္လိုက္တယ္ း) အေမကေတာ့ “အေမေလးဟဲ့ အျဖစ္က သည္းကိုသည္းတယ္ ” တဲ့ ။ ခေလးဗိုက္ကို ဗူေပါင္းမႈတ္သလို တဗြက္ဗြက္နဲ႔ လုပ္ရတာလည္းေပ်ာ္တယ္ ။ ခေလးက နို႔ဆာလို႕ ဂ်ီက်တဲ့အခါက်ရင္လည္း တမင္ပိုငိုေအာင္လို႔သူ႔ပါစပ္ေရွ႕မွာလက္ၾကၤီးနဲ႔ လိုက္လိုက္ကာတယ္ ။ ေန႔ခင္းပိုင္းေတြက် မအိပ္ပဲ ၾကြက္ကေလးတစ္ေကာင္လို အိပ္ေနတဲ့သူေတြရဲ့ မ်က္လံုးေတြ ႏွာေခါင္းေတြ လိုက္ႏႈိက္တတ္ပါတယ္ ။ အစ္မရဲ့ ေစ်းဆိုင္ေလးမွာ ခဏခဏ ဆီဗူးေတြေမွာက္ခ် ေဆးလိပ္ေတြ ခ်ိဳး နဲ႔ အျမတ္မရတဲ့ အျပင္အရင္းထဲက ပါပါသြားတယ္ ။



ျပန္ကာနီးက် “အသည္းေရ ဦးသား ကိို အာဘြားေပး” ဆိုရင္ ဖုတ္ေတြလူးေနတဲ့ မ်က္ႏွာၾကီးန႔ဲ ပါးစပ္ၾကီးကို အက်ယ္ၾကီးဟျပီး အာဘြားေပးလိုက္တာ က်ေနာ့္မ်က္ၾကီးတစ္ခုလံုးေပကလူးလို႕ ။က်ေနာ္သာ သူတို႔အိမ္ကထြက္လာလို႕လွမ္းလာတာေတာ္ေတာ္ေရာက္တယ္ သူ႔မွာ တာ့တာ့ျပလို႔မျပီးေသး ။တူမေလးကိုသတိရတယ္ ။




ဒီေကာင္က က်ေနာ့္ရဲ့ ျပိဳင္ဘက္ အေ၀းမွာအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ကိုငယ္တို႕လင္မယာက ခေလးကို အေမနဲ႔အပ္ထားတယ္ ။အသက္ၾကၤီးမွ အေမ့ကို အပူကပ္ရမလားဆိုျပီး ကိုငယ္တို႔ကိုလည္းစိတ္ဆိုး အင္မတန္ဆိုးလြန္းတဲ့ အဲ့ခေလးေၾကာင့္ ခေလးကိုသိပ္မခ်စ္သလိုလို သူကလည္း က်ေနာ့္ကိုသိပ္ၾကည့္မရပါ ။ က်ေနာ္ရြာေရာက္လို႔ အေမနားကပ္ျပီဆို သူကမၾကည္ၾကည့္နဲ႔ အေမက သူ႕ကိုေျပာမရရင္ “ ငါ့သားေလးပဲ ငါခ်စ္ေတာ့မယ္ကြယ္ ” ဆိုျပီး က်ေနာ္ကုိဖက္လိုက္လို႕ကေတာ့ ေဆာ့ေနတဲ့ အေဆာ့ကိုပစ္ျပီး အေမ့နားလာေျပးကပ္တဲ့ေကာင္ ။ အေမ မရွိတဲ့ အခ်ိန္ရွိတဲ့ မုန္႔ကို တိတ္တိတ္ေလး ဂ်ီမက်ပဲ စားတတ္ေပမယ့္ အေမရွိရင္ ဟိုဟာစားမယ္ ဒီဟာစားမယ္နဲ႔ ဂ်ီက်တဲ့ေကာင္ မုန္႔ေတြကို ပလဲထုတ္ရင္ေတာ့ သူ႕လက္ဖ၀ါးကို ၄-၅ ခ်က္ေတာ့ တၤီးထည့္ေပးလိုက္တယ္ ။

ညပိုင္းေရာက္ က်ေနာ္ကလည္း အေမ့နားအိပ္ခ်င္တယ္ သူကလည္း အေမ့နားမွာပဲ မိုက္ၾကည့္ၾကည့္ျပီး ငိုေတာ့မယ့္ရုပ္နဲ႔ သူက အေမ့ညာဘက္ျခမ္း က်ေနာ့္က ဘယ္ဘက္ျခမ္း အေမ့ကိုက်ေနာ္က သိုင္းဖက္လိုက္ရင္ ဒီေကာင္က က်ေနာ့္လက္ကိုကိုက္တယ္ သူက အေမ့ကိုယ္ေပၚေျခေတာက္တင္ရင္ က်ေနာ္ကမသိမသာေလး ဆြဲဆိတ္တယ္ း) အေမကေတာ့ ဘယ္သိမတုန္း ညပိုင္းတစ္ခါမွမငိုဖူးတဲ့ ခေလး ဒီညမွ တယ္ငိုုပါလားေပါ့ မနက္က်မွ “ အေမ့ေျမးကို အသည္းယားလို ႔ သားဆြဲဆိတ္လိုက္တာ ေကာင္းတာ ” လို႕ အားရပါးရ ေျပာေတာ့ က်ေနာ့္ေခါင္းေပၚ အေမက ခြက္ ခနဲ႔ ေဆာ္ထည့္လိုက္တယ္ “ နင္က ခေလးလား ငါ့ေျမးကိုမ်ား” တဲ့ အဲ့တာေတြေၾကာင့္ အေမတို႔ခက္တာ ။

ဓာတ္ပံုရိုက္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ ေန႕က တစ္ျခားသူေတြက ေရေျပးခ်ိဳး သနပ္ခါးေျပးလိမ္ၾကနဲ႕ ဒီေကာင္ကေတာ့ မရိုက္ဘူးဆိုတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြသာရိုက္လို႕ျပီးသြားတဲ့ ဒီေကာင့္ပံုေတြကေတာ့ ကင္မရာမင္းက်ေနာ့္ကိုမၾကည္ၾကည့္ ၾကည့္တဲ့ ပံုေတြၾကီးပဲ ။ ေ န႔လည္ပိုင္းက် သူတို႔အိမ္မွာ မေဆာ့ၾကပဲ လြတ္လပ္ေရးရေနတဲ့ အဖိုး၊အဖြား လာေဆာ့ၾကတဲ့ သူေတြၾကီးပဲ တစ္ခါခါ အိပ္ငိုက္လို႕ အိပ္မယ္လုပ္ရင္ ရန္ျဖစ္တဲ့သူနဲ႔ ငိုတဲ့သူနဲ႔ တိုင္တဲ့သူနဲ႔ နဂိုတည္းက စိတ္ခပ္ရွည္ရွည္ဆိုေတာ့ “ ခေလးဆိုတာ အိမ္ရဲ့ ဆည္းလည္း ” ဆိုေပမယ့္ ဒါေတြကေတာ့ ပြဲခင္းထဲက ဗူေပါင္းေတြလို ဆူညံလြန္းလို႔ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကိုင္ျပီး “ သြားသြား မေဆာ့ၾကနဲ႔ေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ကုိယ္ျပန္ေဆာ့ၾက သြား ငါတီးထည့္လိုက္ရ နာကုန္ေတာ့မယ္ ” ခပ္တည္တည္ေလးန႔ဲ ေဟာက္ေပးလိုက္လို႕ကေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႔ အိမ္ျပန္ကုန္ေကာ း) ေတာ္ပါေသးရဲ့ က်ေနာ့္ကိုေၾကာက္မယ့္သူေတြလည္းရွိသား ။တစ္ခါခါ အဘက ပါးစပ္နဲ႔ဆိုင္းတီး ခေလးေတြက က ။ ထိုင္ေနတဲ့ ခေလးကို အေပၚကေနအုပ္မိုး လံုခ်ည္ၾကီးနဲ႔ ဖံုး ခေလးကငို အဲ့လိုမ်ိဳးေဆာ့ရတာလည္းေပ်ာ္စရာ ။

ဘ၀မွာ ေငြနဲ႔ေပး၀ယ္လို႕မရတဲ့ အပန္းေျဖနည္းေတြရွိတယ္ဆိုရင္ သူတို႔ေလးေတြနဲံ႔ ေဆာ့ကစားေပ်ာ္ပါးရတဲ့ အပန္းေျဖနည္းကေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္ အေပ်ာ္ရႊင္ရဆံုး အခ်ိန္ေတြပါပဲ ။




Friday, December 24, 2010

စာအုပ္ၾကီးႏွင့္တူေသာ

မဂၤလာပါ အစ္ကို ။ အစ္ကိုနဲ႔ က်ေနာ္လည္း မဂၤလာပါလို႕ ႏႈတ္ဆက္ရေလာက္ေအာင္ အေနေတြေတာ္ေတာ္ေ၀းသြားၾကျပီေနာ့္ ။ အစ္ကိုေနေကာင္းရဲ့လား က်န္းမာေရး ဂရုစုိက္ပါ ။ အစ္ကိုနဲ႔ က်ေနာ္ စသိတာ ေရးဖူးတဲ့ “ က်ီးကန္းသို႕မဟုတ္ ဖားျပဳတ္အလြမ္း” မွာ ပက္ပက္စက္စက္ကုိ လြမ္းထားပါလား ကိုေမာင္မ်ိဳး ေရလို႔ လာေရာက္မွတ္ခ်က္ေပးမႈကေနစတယ္ ။ သူနဲ႕စကားေတြ အမ်ားၾကီးေျပာျဖစ္တယ္ အစ္ကိုက က်ေနာ့္အတြက္ရင္ဘတ္ၾကီးငွားေပးခဲ့တယ္ က်ေနာ္မေျပာခ်င္တဲ့ က်ေနာ့္အေၾကာင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အစ္ကို႕ကိုေျပာျပျဖစ္တယ္ မျငီးမျငဴနားေထာင္ေပးတဲ့ အစ္ကိုဟာ က်ေနာ့္အတြက္ တကယ့္လမ္းျပၾကယ္ေပါ့ ။ သူက အေမွာင္လမ္းကို လွမ္းေနတဲ့ က်ေနာ့္အတြက္ အမုန္းခံလမ္းျပခဲ့တယ္ ။

တစ္ခါခါ အစ္ကိုက စာအုပ္ၾကီးဆန္တယ္ ေလာကြတ္စကားေတြကို အစ္ကိုက မုန္းတယ္ ။ စိတ္ထဲက မပါရင္ “ေနေကာင္းလား” လို႕ေတာင္ေမးရမွာ အစ္ကိုက ပ်င္းတယ္ ။ အစ္ကိုက ေကာ္ဖီၾကိဳက္တယ္ ပန္းသီးၾကိဳက္တယ္ မ်က္မွန္တပ္တယ္ သားရည္ေျခညွပ္ဖိနပ္စီးတယ္ သီခ်င္းဆိုေကာင္းတယ္ ။ လံုခ်ည္၀တ္ရင္ မသိမသာ ဗိုက္ကေလးထြက္ေနတဲ့ အစ္ကို႕ကိုေတြ႕ေတာ့ ဒီလူၾကီးကိုျမင္ရရင္ ကမ္ေရျပင္ေဘးနာ ရပ္ေနရသလိုပါပဲ တကယ့္ကို တည္ျငိမ္ေအးေဆးလြန္းလို႕ ။အစ္ကိုက စာအုပ္ေတြၾကိဳက္တယ္ အစ္ကိုနဲ႔ စကားေတြအၾကာၾကီးေျပာျပီး က်ေနာ္မဖတ္ဖူးေသးတဲ့ စာအုပ္ေတြအေၾကာင္း နားေထာင္ခ်င္မိေသးတယ္ ။အဲ့အခါက် မင္းကေတာ့ကြာ လို႔ ခဏခဏ အစ္ကိုေျပာေနမွာ က်ေနာ္ျမင္ေယာင္ေသး ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ အစ္ကိုမၾကိဳက္တဲ့ အခ်က္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က်ေနာ့္မွာရွိလို႔ပါ “ မင္းလူၾကီးဆန္သင့္ျပီ ” လို႕ အစ္ကိုေျပာမွာကိုေတာ့ အေသခ်ာၾကီးကို သိေနတာေပါ့ဗ်ာ ။

အစ္ကိုနဲ႔ဆံုတဲ့ေန႕က ဟားး အၾကီးၾကီးပဲလို႔ စိတ္ထဲက ျဖစ္သြားတယ္ လူေကာင္ေျပာပါတယ္ ။ က်ေနာ့္ကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လို႔ ဂရုဏာေလသံနဲ ႕ “ မင္းဘာေတြလုပ္ေနသလဲ ” ေမးေတာ့ ဘာမွမရွိပဲ မာနတတ္ေနတဲ့ က်ေနာ္က အစ္ကို႕ အေမးကို ႏႈတ္ဆိတ္မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္မိေတာ့ နားရြတ္ဆြဲခံထိတယ္ ။တစ္ခါခါ တကယ့္အဖိုးၾကီးတစ္ေယာက္လို တည္ျငိမ္ရင့္က်က္သေလာက္ တစ္ခါခါေတာ့ အစ္ကိုက ခေလးတစ္ေယာက္လို ခံစားခ်က္ေတြထိရွလြယ္တယ္ အမွန္အကန္ေတြေပးသေလာက္ အတုေယာင္ေတြပဲ ျပန္ျပန္ရတတ္လို႔ အစ္ကို႔စိတ္ႏွလံုးေတြဟာလည္း အသားမာေတြတတ္ေနျပီထင္ပါ့ က်ေနာ္အပါအ၀င္ေပါ့ က်ေနာ္ဟာလည္း သိသိၾကီးနဲ႔ ေၾကာက္ေၾကာက္ၾကီးနဲ႕ကို အစ္ကို႕ကိုေၾကာက္ကန္ကန္တတ္တယ္။

အစ္ကိုနဲ႔ပက္သက္တဲ့ ခံစားခ်က္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရင္ထဲရွိေပမယ့္ စာအျဖစ္ခ်ေရးမယ္ဆိုေတာ့ ဘာမွကိုထြက္မလာေတာ့ပါဘူး ရင္ဘတ္ၾကီးထဲျပည့္ေနတာေၾကာင့္လည္းျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိုင္တာေပါ့ ။ မဟုတ္ေသးပါဘူးေလ ဆိုျပီး ဒီစာကိုျဖစ္ညွစ္ေရးေနလိုက္တာ အစ္ကို႕ရဲ့ အမွတ္တရေန႕တစ္ေန႕ေတာင္ ေက်ာ္သြားျပီး ။ သံေယာဇဥ္ဆိုတာကိုေၾကာက္တဲ့ အစ္ကို႔အတြက္ အမွ်င္တန္းေနေအာင္ က်ေနာ္လည္း ေလာကြတ္စကားေတြနဲ႔ ဇာမခ်ဲ႕ေနေတာ့ပါဘူးေလ ။ က်ေနာ္ေရးတဲ့စာကို အစ္ကိုတစ္ေယာက္ ျပံဳးျပံဳးၾကီးပဲဖတ္ေနမလား ငါ့ကိုလည္းခြင့္မေတာင္းပဲတင္ရမလားဆိုျပီး မ်က္ေထာက္နီၾကီးနဲ႔မ်ားၾကည့္ေနမလား ဒါမွမဟုတ္ ဒီေကာင္ကေတာ့ လုပ္ခ်လုိက္ျပန္ျပီးကြာ လို႔ ပါးစပ္ကရြတ္ေနအံုးမလားဆိုတာ ျမင္ေယာင္မိတယ္ ။

ခံစားခ်က္ အစစ္အမွန္ေတြကို သိုးသိပ္ထားျပီး တစ္ေယာက္တည္း တိတ္တဆိတ္ခံစားတတ္တဲ့ အစ္ကို႕အတြက္ က်ေနာ့္လို အပူေကာင္ေလးနဲ႔ ေ၀းေ၀းေနေတာ့ ေအးခ်မ္းေနျပီထင္ပါ့ဗ်ာ း) ။။ အစ္ကို႔ေမြးေန႕အတြက္ က်ေနာ့္ဆုေတာင္းေလးက ဘယ္ေလာက္မွေတာ့ တန္ဖိုးရွိမွာမဟုတ္ေပမယ့္ အစ္ကို အျမဲေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလွ်က္ ...............

အစ္ကို႕ညီ ေမာင္မ်ိဳး
-
ဘၾကီးမ်ိဳး (သို႕) ဂ်ီေကာင္





Tuesday, December 21, 2010

မက္ေဆ႔ခ်္

တစ္ရက္ထဲမွ ၂၄ နာရီကိုႏႈတ္ပါ
ဟင္းသီးဟင္းရြက္ အသား၊ ငါး ေရြးသလို
ဘ၀ထဲမွ ေရြးပါ
ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ
အဆမတန္ မ်က္လံုးေတြ ျပဴးကုန္ၾကမလား
ဟာ ခနဲ ဟာ ကုန္ၾကမလား
ဒလေဟာ စီးဆင္းမႈကို ရပ္တန္႔သြားနိုင္ေအာင္
ၾကက္ေျခေတြပဲခတ္ၾကမလား
ေလာကထဲ မွ လူတစ္ေယာက္ကိုလဲ
ေသျခင္းတရားကပဲ နုတ္ယူသြားဦးမွာပဲေလ။

မီးၾကြင္းမီးက်န္ဆိုရင္ေနာက္ဆံုး ေဆးလိပ္မီးကအစ
အလွ်ဥ္းသင့္သလိုၿငိွမ္းပါ
ပလက္စတစ္ေလာင္း
မွန္ေဘာင္သြင္းထားရေအာင္လဲ
ခမ္းခမ္းနားနား ကြ်န္ေတာ္တြင္ ဘာမွမရွိပါ ။

အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ေလလြင့္ေနတဲ့စိတ္ရိုင္းကို
စြန္႔လႊတ္မႈေတြနဲ႔ အစားထိုးၾကည့္
ျဖည့္စြက္စရာမ်ား အမ်ားၾကီးက်န္ရွိေနပါသျဖင့္
ကိုယ္တိုင္သာ ျဖည့္စြက္ၾကပါရန္
ေသခ်ာျပီဆိုတဲ့ ေန႔မွကြ်န္ေတာ့္ဆီ ဖုန္းေခၚပါ (သို႕)
မက္ေဆ့ခ်္ ပို႔ပါ
သင့္ရဲ့ လက္ဆတ္တဲ့ အျပံဳးတစ္ပြင့္မွာ
တစ္ကိုယ္ေရ သန္႔ရွင္းမႈေတြ ေပက်ံေနပါေစ ။

မ်က္ရည္ေတြ မရွိေတာ့တဲ့ ေန႔အထိ
ကြ်န္ေတာ္ အသက္ရွိေနခ်င္သည္ ။ ။

ကိုတင့္

Sunday, December 19, 2010

ရိုးသားမႈ မီးအိမ္

ခေလးဆန္တယ္ ခေလးဆန္တယ္ဆိုတာ နားေထာင္လို႔သာ ေကာင္းတယ္ တကယ္ေတာ့ မေကာင္းပါဘူး ရွိသင့္တ့ဲအရြယ္ထက္ မရင့္က်က္တဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားကို ေဖာ္ျပခ်င္ရင္ အဲ့ဒီဥပမာနဲ႔ေပးတယ္ထင္ပါတယ္ ။အရင္တုန္းကေတာ့ အဲ့လိုေျပာခံရရင္ သေဘာက်ပါတယ္ ခုေတာ့ ေတာ္ေတာ့ကိုမၾကိဳက္ေတာ့ဘုူး အဲ့လိုေျပာတဲ့သူကိုေတာင္ စိတ္ဆိုးခ်င္တယ္ ။ ေဟာ့ၾကည့္ စိတ္ဆိုးတယ္ဆိုတာဟာလည္း ခေလးဆန္လို႕ေပါ့ ။ အိမ္မွာ အငယ္ဆံုးဆုိေတာ့ ကုိယ့္အတြက္ ပံုတာရတဲ့ ဟင္းကနည္းရင္ အစ္မေတြကို စိတ္ဆိုးတာတို႔ ထမင္းမစားပဲ အရြဲ႕တိုက္တာတို႕ လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ က်ေနာ္ဘ၀မွာ အေျပာင္းလဲေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ၾကံဳဖူးပါတယ္ ကိုယ္အရြယ္ေရာက္စ လွခ်င္ပခ်င္တဲ့ အရြယ္ေရာက္မွ ျခံေတြအစိုးရအသိမ္းခံရတဲ့ထဲ ပါသြားတာတို႔ ။ ကိုယ့္ဘ၀ တစ္ဆစ္ခ်ိဳးကို အေျပာင္းလဲ ေပးခဲ့တဲ့ ပညာေရးပိုင္းး တို႔ေတြေပါ့ အဲ့တာေၾကာင့္ အေျပာင္းလဲဆိုရင္ သိပ္မုန္းပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ ေလာဘနည္းတာမဟုတ္ေပမယ့္ တစ္ေနရာေလးမွာ အတည္တက်နဲ႕ ျငိမ္၂သက္၂ေလး ဘ၀ကိုျဖတ္သန္းခ်င္မိတာ က်ေနာ္ အလိုခ်င္ဆံုး အေတာင္းတဆံုး ဘ၀ေနနည္းေလးပါပဲ ။ဒါကို တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ပက္သက္ဖူးတဲ့သူအခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေလာဘမရွိတဲ့ ေကာင္လို႕ သတ္မွတ္ၾကေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့ ေအးေဆးပါပဲ ။တကယ္ပါ ပူပူေလာင္ေလာင္ေနရတာေတြကို တကယ္ေၾကာက္ပါတယ္ ဘ၀ဆိုတာ ရုန္းကန္မႈေတြနဲ႔ ပက္သက္ဆက္ႏြယ္ေနေပမယ့္ အသစ္အသစ္ေသာ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားမႈေတြကို မလိုလားပါဘူး။ ျပီးခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းအတြင္း ဘာရယ္မဟုတ္တဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းက ကိုယ့္စိတ္ထဲ ေတာ္ေတာ္ကို ေနရာယူ စိုးမိုးသြားတယ္ ။ “ ခေလးၾကီးလို ေနေနတယ္ေနာ္ ” တဲ့ ဒီစကားကို လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္နီးပါးေလာက္က ၾကားရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အမွန္တကယ္ကို ေပ်ာ္မိမွာပါ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္က လူၾကီးမျဖစ္ခ်င္ပါဘူး လူၾကီးျဖစ္လာေလ ဘ၀ရဲ့ ဒဏ္ေတြကို ခံရ သင္ခန္းစာ အသစ္ေတြနဲ႔ ပူေလာင္မြန္းၾကပ္လြန္းလို႕ပါ ။

အဲ့သူငယ္ခ်င္းေလးက ေျပာတယ္ လူဆိုတာ စံုေအာင္လုပ္ဖူးရတယ္တဲ့ က်ေနာ္ သူ႕ကို အျပံဳးေလးနဲ႔ တံု႕ျုပန္လိုက္တယ္ း) ။ ေဆးလိပ္ကို မျပတ္ေသာက္တတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလး လြတ္လပ္တဲ့ ဒီနိုင္ငံမွာ သူဟာ လြတ္၂လပ္၂ေပါ့ ။ “ အစ္ကို႕ကို က်ေနာ္သင္ေပးစရာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိတယ္ မိန္းမေတြအေၾကာင္း ဘယ္လိုလူနဲ႕ ဘယ္လိုေပါင္းရမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေတြ အမ်ားၾကီး သင္ေပးရအံုးမယ္ ” က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ကို ရယ္ခ်င္မိသြားတဲ့ အေၾကာင္းပါ သူေျပာလည္း ေျပာခ်င္စရာထင္ပါ့ ေကြးေကြးေကာက္ေကာက္မေတြးတတ္တာဟာ က်ေနာ့္ရဲ့ ညံ့ဖ်င္းမႈလား ဂုဏ္ယူရမယ့္ ရိုးသားျခင္းလား မခြဲျခားတတ္ပါဘူး ။ “ ဟမ္း ..အဲ့လိုထင္တယ္လား အဲ့ ငါမသိဘူးေကာ ” ဒီစကားက က်ေနာ့္ရဲ့ လက္သံုးေဆာင္ပုဒ္လိုကိုျဖစ္လို႕ ။ တကယ္ပဲ ဆန္းဆန္းျပားျပားေတြမေတြးတတ္ပါဘူး အဲ့လိုအေတြး၀င္လာရင္ေတာင္ သူမ်ားမဟုတ္ရင္ အားနာစရာဆိုျပီးး အျမန္စိတ္ထဲက ေဖ်ာက္ပစ္လိုက္တယ္ ။

“ခေလးၾကီး လိုေနေနတယ္ ” တဲ့ က်ေနာ္က ဟန္ေဆာင္ရတာကိုမၾကိဳက္တဲ့သူဆိုေတာ့ အဲ့ဒီဟန္ေဆာင္ျခင္းအတတ္ပညာမွ ေတာ္ေတာ္ညံ့ပါတယ္ ။ ရယ္စရာရွိလည္း အက်ယ္ၾကီးရယ္လိုက္တာပဲ စိတ္ညစ္စရာရွိလည္း စိတ္ထဲမထားပဲ ယံုၾကည္ရတဲ့သူေတြကို ဖြင့္ေျပာတိုင္ပင္လိုက္တာပဲ ။ ဒီလူၾကီးကေတာ့ အေရးပါ အရာေရာက္တဲ့သူမို႔ အရမ္းၾကီး ရိုက်ိဳးေနရတာမ်ိဳး ဘာအရာမွမေရာက္တဲ့သူမ်ိဳးကို စကားေတြေသခ်ာေျပာေနတာမ်ိဳး ေ၀ဖန္ခံရေပမယ့္ ကိုယ္ကေတာ့ ေအးေဆး။ဟဟား ဒီစာကို ေရးရင္းနဲ႔ ဘယ္လို နိဂံုးခ်ဳပ္ရေတာ့မလဲမသိ း) က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ ညံ့ပါေသးသည္ ။ သူငယ္ခ်င္းေလးကို ဘာမွျပန္မေျပာလိုက္ေပမယ့္ စိတ္ထဲမတင္မက် ျဖစ္ေနတဲ့ အဲ့စကားရဲ့ ဆိုလိုရင္းကို ကိုယ့္ပါသာ အေျဖေပးလိုက္တာက “ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရဖို႔ တကူးတကၾကီး လိုက္ေၾကာင္ေနရာမ်ိဳးေတြ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး အခ်ိန္တန္လို႔ အခ်စ္စစ္ဆိုတဲ့ အရာ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ထဲေရာက္လာတဲ့ေန႕ (ဒီလိုေန႕မ်ိဳး ရွိခ်င္မွလည္းရွိလာနိုင္မွာပါ) က်ေနာ္ခ်စ္သူထားမွာပါ ။ ေငြေနာက္လိုက္ရင္း ေငြရဲ့သားေကာင္ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္မသြားခ်င္ပါဘူး ( ေတာ္ေတာ္ကို သိမ္ဖ်င္းတဲ့အေတြးျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာပါ ) ။အရက္ေသာက္ ေဆးလိပ္ ေသာက္မွ ေခတ္မွီ ေယာက်ာ္းပီသမယ္ဆိုရင္လည္း ထင္ခ်င္သလိုထင္ၾကပါေစလို႔ပဲ ေျပာလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္ ။

ကဲ ..ဒီပို႔စ္ကိုဖတ္ရသေလာက္ လူၾကီးမင္းတို႕ေကာ ဘယ္လုိထင္မိပါသလဲ “ ခေလးၾကီးက်ေနတာပဲ ” ဆိုတဲ့ စကားကိုေပါ့ း) ပက္၂စက္၂ သာေ၀ဖန္ခဲ့စမ္းပါဗ်ာ ။ က်ေနာ္ တကယ့္လူၾကီးၾကီး တစ္ေယာက္လို ေနလိုက္ရင္ က်ေနာ့္ရဲ့ ရိုးသားမႈ မီးအိမ္ေလး ျငိမ္းသြားလိမ့္မွာ ေၾကာက္တယ္ ။

Tuesday, December 14, 2010

ျဖစ္မလာခဲ့ေသာ နဲ႔ ျဖစ္ခ်င္ေနတာ

တဂ္ပို႔စ္ေတြမေရးျဖစ္တာၾကာျပီး ဒါက ေပ်ာ္စရာေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္ ကိုယ့္အတြက္ တကူးတက ကုန္ၾကမ္းရွာေနစရာမလိုပဲ ေရးလို႕ရတာေၾကာင့္ က်ေနာ္ကေတာ့ တဂ္ပို႔စ္ေရးရတာကိုေပ်ာ္ပါတယ္ ခုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမုိင္ရာ က ျဖစ္ခ်င္ခဲ့ဖူးတဲ့အေၾကာင္းမ်ား တဲ့ မွတ္မွတ္ရရ တဂ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ေက်းဇူးပါ ။


ငယ္ငယ္တုန္းက အဲ့ ၄-၅ ႏွစ္အရြယ္ေလာက္တုန္းက က်ေနာ္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာ ဆရာ၀န္ပါ အက်ီၤအျဖဴေလး၀တ္လို႕ နားၾကပ္ေလး ခ်ိတ္လို႔ သားရည္ဖိနပ္ေလးစီး လံုခ်ည္အျပာကြက္ေလး၀တ္တဲ့ စိတ္လွဆရာ၀န္ေလးျဖစ္ခ်င္ခဲ့ဖူးတယ္ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ဆရာ၀န္ေတြရွိလို႕ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ရုပ္ရွင္ေတြၾကည့္ျပီး ၾကည့္ခဲ့ဖူးတဲ့ ရုပ္ရွင္မင္းသားေတြေၾကာင့္ပါ အဲ့တုန္းကေတာ့ ေဆးထိုးအပ္ေတြေဆာ့ျပီး “ အေမ ခ်ဲေပါက္ရင္ သာ့ကိုဆရာ၀န္လုပ္ေပးေနာ့္” တဲ့ က်ေနာ္ ထင္တာ ပိုက္ဆံရွိရင္ ဆရာ၀န္လုပ္လို႔ရတယ္ေပါ့ ။

၅တန္းေလာက္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္ျဖစ္ခ်င္တာ ကြမ္းသူေဌးပါ ရြာမွာ ကြမ္းသူေဌးဆိုရင္ လူတိုင္းကအထင္ၾကီးၾကတာေၾကာင့္ပါ ။ ဒီႏွစ္ကြမ္းေတြေကာင္းတယ္ေနာ့္လို႕ ကြမ္းျံခံၾကီးကိုၾကည့္လို႔ ေကာင္းလိုက္တာေနာ္လို႔ လူေတြေျပာတာၾကားတိုင္း က်ေနာ္က သိပ္အထင္ၾကီးတာေပါ့ ။ လူပ်ိဳေပါက္စ အ၀တ္စားလွလွ၀တ္ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ ပြဲေတာ္ရက္ေတြေလာက္မွ (ဥပမာ- သၾကၤန္ ) ရတတ္တဲ့ အ၀တ္စားတစ္စံုေလာက္ကို ရတတ္တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ျဖစ္ခ်င္တာ အထည္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ပါ ကိုယ့္ဆိုင္မွာ ေကာင္းေပ့ဆိုတဲ့ အ၀တ္ေတြတင္ ကိုယ္ၾကိဳက္တာကို ယူ၀တ္ သန္႔သန္႕ေလးေနျပီး ေကာင္တာထုိင္ရမယ့္ အထည္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ သူေဌးေလးျဖစ္ခ်င္တာပါ ။

၁၀တန္းေလာက္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္ျဖစ္ခ်င္တာက အမွတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ေအာင္ျပီး ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းမွာတတ္နိုင္တဲ့သူျဖစ္ခ်င္တယ္ ။ အင္ဂ်င္နီယာ ဘာသာရပ္ကိုေတာ့ တစ္ခါမွ စိတ္၀င္တစားမရွိခဲ့ဖူးေပမယ့္ ကိုယ္တတ္ခဲ့ရတဲ့ေက်ာင္းကေတာ့ အဲ့ဒီဟာၾကီးေပါ့ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ဆြဲလိုက္ရတဲ့ေကာ္ပီ ၀ယ္လိုက္ရတဲ့စာအုပ္ က်က္လိုက္ရတဲ့စာ တတ္သလားဆိုေတာ့ စာကေလးႏႈတ္တိုက္ရြတ္သလိုကလြဲလို႕ ဘာမွကိုမတတ္ဘူး ။ ဘယ္ေလာက္ထိ စိတ္၀င္စားသလဲဆို ခုခ်ိန္ထိ ဓာတ္မီးပ်က္ရင္ေတာင္ ျပင္ဖို႔အာရံုမလာေတာ့ပါဘူး က်ေနာ္ညံ့လို႔မဟုတ္ပါ ဘဘၾကီးတို႔ကုိစိတ္နာလို႔ ။ လက္ေတြ႕ခန္းေရာက္လို႔ ဆရာက ေျပာခ်င္တာေျပာ သင္ခ်င္တာသင္ေနတဲ့ အခ်ိန္ က်ေနာ္ကေတာ့ ငုိက္လို႕ေကာင္းတုန္း ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္လို႔ လုပ္ျပရေတာ့မယ့္ အခါက် “ ဆရာ အေပါက္ေတြမ်ားျပီး ၾကိဳးေတြက ရွဳပ္ေနတယ္ က်ေနာ္ ဘယ္အေပါက္ထဲထည့္ရေတာ့မွာလဲမမွတ္မိေတာ့ဘူး” ဆိုေတာ့ ဆရာက မ်က္ေထာက္နီၾကီးနဲ႔ၾကည့္ျပီး ထိုးခ်င္တဲ့ အေပါက္ကိုသာထိုးေတာ့တဲ့ အဲ့ေန႕က က်ေနာ္ လက္ေတြ႕ခန္းအမွတ္မရပါ အန္းနီးေ၀း နိုးပေလာဗလမ္ ။

နိုင္ငံျခားဆိုတာၾကီးကိုေရာက္မွ ကြန္ပ်ဴတာကို စျမင္ဖူးတာမို႔ ျဖစ္ခ်င္လိုက္တာ ကြန္ပ်ဴတာပညာရွင္ ၊ ဘာသာစကားျခားကို စၾကားဖူးတာမုိ႔ ေနာက္ထပ္ျဖစ္ခ်င္လိုက္ေသးတာက ဘာသာျပန္တဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ အဂၤလိပ္စကားကိုေတာ့ yes and no ေကာင္းေကာင္း ေျပာတတ္ပါတယ္ ။ ဘေလာ့ဆိုတာကို စ သိခါစအခ်ိန္ က်ေနာ္အားက်တာက အၾကိဳက္ဆံုး ဘေလာ့ဂါျဖစ္တဲ့ ကိုေစးထူး ( ကလိုေစးထူး) လို စာေရးေကာင္းတ့ဲ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ပါ ။ ျဖစ္ခ်င္ေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ ေပါေတာေတာေတြေရးတဲ့ အာပလာ ဘေလာဂါတစ္ေယာက္ပဲျဖစ္ေနတုန္း သူ႕လို႕ ရသေကာင္းေကာင္းေတြေရးတတ္ခ်င္ပါတယ္ ။

ေလာကၾကီးကိုစိတ္ကုန္တုိင္း က်ေနာ္လုပ္ခ်င္တာ ဘုန္းၾကီး လူေတြကိုစိတ္ကုန္တိုင္း စကားေျပာရမွာပ်င္းတိုင္း ျဖစ္ခ်င္တာ ေတမိမင္းသားလို စကားမေျပာတတ္တဲ့သူ ဗိုက္ဆာျပီး စားစရာမရွိတဲ့ အခ်ိန္ က်ေနာ္ျဖစ္ခ်င္တာ ေငြထုတ္စက္ ။ မိုင္ရာ နဲ႔ တူတာ တစ္ခုရွိပါတယ္ က်ေနာ္လည္း လူနဲ႔သူနဲ႔တူတဲ့ အစိုးရလက္ေအာက္မွာ ေက်ာင္းဆရာေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္ ။ ကိုယ့္လခေလးနဲ႔ ေလာက္င ျပီးေတာ့မိဘကိုေပးကမ္းနိုင္တဲ့ ကိုယ္ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္လိုက္တဲ့ ကိုယ့္တပည့္ေလးေတြက ပညာတတ္ၾကီးေတြျဖစ္လို႔ ေလာကအလယ္ တင့္တယ္ေနတဲ့ ပန္းကေလးေတြျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ဥယ်ာဥ္မွဴးနဲ႔ တူတဲ့ ေက်ာင္းဆရာေကာင္းတစ္ေယာက္ ဒါကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိလည္း ျဖစ္ခ်င္ေနတုန္းျဖစ္တဲ့ ျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ ဘ၀ေလးပါ ။

ခုေလာေလာဆယ္ ျဖစ္ခ်င္ေနတာ ခေလးအေဖ အမႊာပူး သမီးရွင္ေလးလိုခ်င္တာပါ ။ ကိုယ့္မိန္းမက ဆံပင္ရွည္ရွည္ အသက္ၾကီးလာလည္း ၀က္ပုပ္ၾကီးျဖစ္မသြားမယ့္ ခပ္ပိန္ပိန္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ပါ ။ ဟင္းခ်က္ေကာင္းရမယ္ ပြစိပြစိ မေျပာတတ္ရဘူး ။ မိန္းမေရလို႕ ေခၚလိုက္တာနဲ႔ “ လာျပီး ကိုကိုေရ ” လို႔ ေရာက္ရာအရပ္က အေျပးလာမယ့္ ခ်စ္ဇနီး အလိမ္မာတုံးေလးပါ ။ ေညာင္းလိုက္တာကြာလို႔ ေျပာတုန္း ဇက္ေၾကာကေလး ႏွိပ္ေပမယ့္ အျပင္ကျပန္လာတိုင္း သံပုရာရည္ေလးေဖ်ာ္တိုက္မယ့္ အလိမ္မာအိမ္ပါေလးေပါ့ ။သမီး အမႊာေလးကေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ တူရမယ္ က်ေနာ္နဲ႕တူမွ ေခ်ာမွာမုိ႔ ( အလကားရတိုင္း ေျပာရတာ အရသာရွိတာ ဟိဟိ ) ။ ဒါက ျဖစ္ခ်င္တာကိုေျပာတာပါ ျဖစ္လာတာ မျဖစ္လာတာက တစ္ပိုင္း ေလာေလာဆယ္ ကိုယ္လိုခ်င္တာ ကိုေျပာတာျဖစ္ပါ၏ ။


ဆက္ျပီး တဂ္ခ်င္တဲ့ သူေတြကေတာ့

၁။ ေမပယ္
၂။ ေမာင္ေလး
၃ ။ မိုးယံ
၄။ ေန၀သန္ တို႕ကို ေရးေပးေစခ်င္ပါတယ္ (ပ်င္းလို႕ လင့္ေတြမထည့္ေတာ့ဘူး) ။ ေရးရင္ ခင္လို႕ လို႕သတ္မွတ္ျပီး မေရးရင္ေတာ့ လူမေဖာ္ျပရဲတဲ့ ျဖစ္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္းေတြကို မေရးရဲတာေၾကာင့္လို႕ သတ္မွတ္မွာျဖစ္ပါတယ္ :)




Sunday, December 12, 2010

ဘိုင္ေသ

စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့ျပဇတ္ေတြ တစ္ခါခါ ငါေဟာ့ဒီ လူ ့ဘ၀ ဇတ္ခုံၾကီးကေန အဆိပ္ကို သၾကားနည္းနည္းေရာေသာက္ျပီး ခဏေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ေသခ်င္စိတ္ေပါက္တယ္ ။ မတရားတဲ့ ကမၻာဆိုတာ သီခ်င္းထဲမွာပဲ ရွိေနသင့္တယ္လို ့ တစ္ယူသန္းအေတြးနဲ ့ လက္မခံခဲ့တာ အခုမ်ားေတာ့ အထင္နဲ ့ အျမင္တစ္ျခားစီပါလား။“ဘ၀” က ဘ လို ့ ၀ တာ မဘ ရင္ နင္ ၀ မွာမဟုတ္ဘူးးး ငတ္မွာ ေသခ်ာတယ္ အငတ္မခံနိုင္ေတာ့ ႏွစ္ျပားတစ္ခ်ပ္စာေငြေနာက္လိုက္ခဲ့မိတာ အားလံုးနဲ ့ အေ၀း အရက္ေသာက္လုိ ့ မေသာက္ပါနဲ ့ သားရယ္ ဆိုျပီး ဆံုးမ စကားေျပာမယ့္ မိဘ လည္းမရွိဘူး ခြက္ပံုးခုတ္တာ မိသြားလို ့ ထိပ္ေခါက္မယ့္ အစ္မလည္းမရွိဘူး ဆိုးတူးေကာင္းဖက္ အနစ္နာခံေပါင္းမယ့္ သူငယ္ခ်င္းလည္းမရွိဘူးး ျငီးခ်င္းေတြ ေရးေနရင္ေတာ့ စာမ်က္ႏွာေပါင္းတစ္ေသာင္းႏွစ္ေထာင္ျပည့္သြားမယ္။

စိတ္ညစ္တာေတြရင္ဖြင့္မိေတာ့ ဟိုေကာင္မေလးက စိတ္ကလည္းေပ်ာ့လိုက္တာတဲ့ နာရင္းကို ေလးငါးခ်က္ေလာက္ တီးပစ္လိုက္ခ်င္တယ္ ( တကယ္မဟုတ္ဘူး :P) လူ ့ေလာက ဆိုတာ ရုန္းလိုက္ ကန္လိုက္ ဆိုပါလား ငါကန္လိုက္တဲ့ ကန္ခ်က္ေတြကေတာ့ သံခႊ်န္ေတြၾကီးပဲ ဆူးလိုက္တာလည္း လြန္ေရာေပါ့ဗ်ာ ေသြးစိမ္းေတြပါက်နိုင္တယ္ ။ ႏြားမေက်ာင္းနိုင္ ဆိုကၠားမနင္းနိုင္လို ့သာ နိုင္ငံဂ်ားဆိုတာၾကီးကို လမ္းစရိတ္ ၆၅၀၀ နဲ ့ ေလွစီးျပီးေရာက္လာခဲ့တာ ေလာဘလည္းမၾကီးဘူး ေဒါသလည္းမရွိဘူး
မရွိတာလည္း မရွိဘူး ရွိတာဆုိလို ့လည္းဘာဆိုဘာမွမရွိဘူးး ။



စဥ္းစားမ်ားလို႕ထင္တယ္ မေန ့က မွန္ၾကည့္ ေခါင္းျဖီးေနရင္းနဲ ့ ၃ ေခ်ာင္းေတြ ့တယ္ အတိတ္ေပးေနတာလား နမိတ္ေပးေနတာလားမသိဘူး ကဲ..........ေျပာၾကစမ္းပါအံုး ဒီတစ္ပါတ္ ဘာတစ္လံုးေကာင္းလည္း ထီထိုးမလို ့ ၃ တစ္လံုးကေတာ့ ဘိုင္ေသပဲ ..ေအာထည့္လို္က္ေတာ့မယ္ ဟိုက္စေလာင္း ေပါက္ေစ ေပါက္ေစ ေပါက္ေစ :)


၀န္ခံခ်က္ ။ ။ ရူးေနတုန္းေရးလိုက္တဲ့ စာကိုသည္းခံဖတ္သြားေပးၾကတာေက်းဇူး :)



Wednesday, December 8, 2010

လမ္းျပၾကယ္

ေမ...
ျပာလဲ့လဲ့ေကာင္းကင္ေတြကို
ေမာ့ၾကည့္ၿပီး
ရူးခဲ့တဲ့ေကာင္တစ္ေယာက္
ဒဏ္ရာေတြကိုငံု႔မၾကည့္ရဲဘူး။ ။

ရူးမိုက္စြာ ေရွ႕ဆက္တိုးမိတယ္
ႏွလံုးအိမ္ရဲ႕ လမ္းျပၾကယ္ေပါ့
အထင္နဲ႔အျမင္ မွားေနမွန္း
အဆင့္တန္းက ခြဲလာမွ သိလိုက္ရတယ္။ ။

ငိုေတာ့ေလ... မထူးဆန္းတဲ့ျပဇာတ္လို႔
လူေတြပါးစပ္ဖ်ားမွာ ဘယ္လိုရြက္ဆိုပါေစ
ငါငိုေနတာ ငါပဲသိတယ္ ။

Monday, December 6, 2010

စာမ်က္ႏွာအခ်ိဳ႕အား ျပန္လွန္ၾကည့္ျခင္း

၁။
အျဖဴထည္ဘ၀ေလးပါပဲ
အနားမွာ အဘ နဲ႔ အေမရွိတယ္
အငယ္ဆံုးေလးကို ၀ုိင္းခ်စ္တတ္ၾကတဲ့
ခ်စ္ေသာ အစ္ကိုအစ္မေတြရွိတယ္....
ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္။

မွတ္မိစ အသက္ ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ၄ႏွစ္စြန္းစ အိမ္မွာ ကြ်ဲေတြရွိတယ္ မနက္မနက္ အိပ္ယာထတာနဲ႔ ထမင္းၾကမ္း ပန္းကန္ကိုဆြဲ ကြ်ဲနို႔စိမ္းဆမ္းလို႔ ျမိန္ေရရွက္ရည္စားေသာက္ခဲ့တယ္ အဲ့တာ က်ေနာ့္ရဲ့ ခေလးဘ၀ မနက္စာ အဟာရ ။ က်ေနာ္လိုခ်င္တာကို အေမက ျဖည့္စည္းေပးေနက် အဘကေတာ့ သူ႔ပခံုးေပၚတင္လို႔ ဘ၀ေလးက ေအးခ်မ္းလိုက္ေလျခင္း ။ ဒါေလးတစ္ေကာင္ကိုေတာ့ တို႔ေတြ ပညာေကာင္းေကာင္းသင္ေပးရမယ္လို႔ အေမေျပာေျပာဖူးတဲ့စကား ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္ ပညာတတ္ၾကီးသိပ္ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္ ။ က်ေနာ္ေက်ာင္းတက္ဖို႔ အေမ့ရင္ခြင္ထဲက စခြဲခ့ဲတာ ၆ ႏွစ္သား ။တစ္ခါခါေတာ့ ေက်ာင္းေနဘက္သူငယ္ခ်င္းေတြလို အေမျပင္ေပးတဲ့ ထမင္းကိုစား အေမဆင္ေပးတဲ့ အ၀တ္ကို၀တ္လို႔ က်ေနာ္လည္း ေက်ာင္းတက္ခ်င္စမ္းပါဘိ ။



၂။
ဘ၀က ခဲဖ်က္ရာေတြမ်ားတယ္
ေမွာင္လြန္းတဲ့ ညေတြနဲ႔
ေစာင္မေလာက္တဲ့ ေဆာင္းညေတြမွာ
က်ေနာ္ဟာလည္း ကိုယ့္လံုခ်ည္ကိုယ္ ဒူးတံု႔ျခံဳလို႕ ။

တကယ္ေတာ့ ေဆာင္းဆိုတာကုိ က်ေနာ္ သိပ္မုန္းပါတယ္ ရင္ခြင္ေႏြးေထြးမႈမရွိတဲ့ ခပ္စိမ္းစိမ္း အမ်ိဳးေတြၾကား က်ေနာ္က ေမာင္ျပာတာေလးေပါ့ ။ ေစ်းေျပး၀ယ္လိုက္ ေဂၚလီေလးေျပးရိုက္လိုက္ ေခါင္းေခါက္ခံလိုက္ ဖိနပ္ေလးေပ်ာက္လိုက္နဲ႔ ေစာင္မေလာက္တဲ့ ေဆာင္းညေတြမွာ က်ေနာ့္အတြက္ ေစာင္ပိုမရွိပါ အဲ့ေတာ့ ကိုယ့္လံုခ်ည္ေလး ကိုယ္ ဒူးတံု႕ခ်ံဳလို႔ ကိုယ့္အေႏြးဓာတ္ ကိုယ္ေပးတဲ့ မီးလင္းဖုိေလးျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္ ။ေက်ာင္းပိတ္ရက္ အေမ့အိမ္ ျပန္တိုင္း က်ေနာ္ေကာက္ရိုးပံုၾကား သြားသြားပုန္းေနတတ္တယ္ အေမ ေခ်ာ့ေမာ့ျပန္ပို႔တိုင္း “ သား အေမ့အိမ္ကေနပဲ ေက်ာင္းတက္ခ်င္တာ” လို႔ ငိုယုိဂ်ီက်တုိင္း အေမက မခ်ိျပံဳးေလး ျပံဳးလို႕ က်ေနာ့္ေခါင္းကို ပြတ္သပ္ ထားထားသြားခဲ့တယ္ ။ က်ေနာ္ေဆာင္းတြင္းကိုမုန္းပါတယ္ ။

၃။
စားပြဲထုိးေလးျဖစ္ဖူးသလို
ထမင္းေလးဗူးအိုးကို မနိုင့္တနိုင္နဲ႔တည္
တူအၾကီးေကာင္ စိတ္ေကာက္တိုင္း ကိုက္ကိုက္တတ္တဲ့
က်ေနာ့္ ညာဘက္နားရြက္ေလးဟာလည္း
ခုထိ အမာရြတ္ေလးရွိတုန္း ။

၅ တန္းေက်ာင္းသား အစ္မဆိုင္ကို ေျပာင္းေနေတာ့ က်ေနာ္ပိုင္ဆိုင္တဲ့ အသံုးေဆာင္က အက်ီၤေလး၅ ထည္နဲ႔ေဘာင္းဘီတိုေလး၃ ထည္ ။ ခံုပုေလးေတြဆက္လို႔ ကိုယ့္အတြက္ ေက်ာခ်စရာေနရာ တစ္ေတာင္ေလာက္ျမင့္တဲ့ ခုန္အျမင့္ေလးကေန ခဏခဏ လိမ့္က်ဖူးပါရဲ့ ။ ခုေန ျပန္ေတြး ရယ္ခ်င္စရာေတာ့ေကာင္းသား (အမွန္ကေတာ့ ဟန္လုပ္ရယ္ခ်င္မိတာပါ ) ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ လြယ္အိတ္ကို ပစ္ခ် သိပ္ဆိုးတဲ့ တူအၾကီးေကာင္ကိုထိန္းလို႔ ခေလးစိတ္မကုန္ေသးတဲ့ က်ေနာ္ဟာလည္း ခေလးတစ္ျခား လူကတျခား ။ ကုန္းပုိးရင္း ခဏခဏလဲက်မိလို႔ စိတ္ေကာက္တဲ့ တူေတာ္ေမာင္က နားရြက္ကိုကိုက္လို႔ ခုခ်ိန္ထိ အမာရြတ္ေလးက ရွိတုန္း ။

၄။
ေက်ာင္းသားၾကီးရဲ့လမ္းစဥ္အစက
ေရႊရင္ေအးေရာင္းတ့ဲ ေစ်းသည္ေလး
ရွက္ေတာ့ ရွက္တယ္ ဒါေပမယ့္မရွက္ပါ
အထုေထာင္းမ်ားေတာ့ မာတယ္တဲ့
က်ေနာ္ဟာလည္း အဲ့တုန္းကေတာ့ ခပ္မာမာပါပဲ ။

တစ္ခ်ိဳ႕ေသာသူေတြ အတြက္ အရာရာဟာ လက္တစ္ကမ္းအလိုမွာရွိေနတတ္ေပတယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာသူေတြအတြက္ေတာ့ ကံေကာင္းျခင္းဆိုတာ မိုင္ခ်ီျပီး ရွိေနတတ္ပါတယ္ ။တစ္နယ္တစ္ေက်း ေက်ာင္းတက္ခ်င္လြန္းတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းစရိတ္ရေအာင္ စုရတဲ့ ကိုယ့္အတြက္ အလုပ္က ေစ်းသည္ေလးေပါ့ ။ မနက္ေစာေစာ အစ္မက ဆိုင္အတြက္လိုတာေတြျပင္ေပးတယ္ ျပီးေတာ့ က်ေနာ္ကေစ်းေရာင္းတယ္ ရွက္လည္းရွက္တယ္ ရွက္လည္းမရွက္ဘူး လိုအပ္ခ်က္ေတြ မ်ားမ်ားလာတဲ့ အခါ လိုတာေတြျဖည့္ဖို႔အတြက္ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားရင္ အရွက္ဆိုတာ အဲ့ေလာက္ထိ အေရးမပါပါဘူး ။ “ ေရခဲမ်ားမ်ားထည့္ေပး ” ။“ သၾကားရည္ပိုထည့္ အန္တီက အခ်ိဳၾကိဳက္တယ္ ” ။ လူပ်ိဳေပါက္ေလးတည္းက က်ေနာ္ အျပံဳးေတြကို ေဖာေဖာသီသီ တပ္ဆင္ရင္း ဟုတ္ကဲ့ ကို ထပ္ေနေအာင္ ေျပာတတ္ေနျပီး ။


၅။
အေမ့ရင္ဘတ္ထဲက
ထြက္ထြက္လာတဲ့ ေခြ်းစက္ေတြနဲ႔
ပိုက္ဆံအေၾကြေတြက က်ေနာ္ရဲ့ အိပ္မက္ေတြကို
ပက္ဖ်န္းလိုက္တဲ့ အခါ ......။

က်ေနာ္ သိပ္ကို ပညာတတ္ခ်င္ပါတယ္ ။ စာေတြအျမဲက်က္ေနခ်င္တယ္ က်ေနာ္သိပ္ၾကိဳက္တဲ့ အျဖဴေရာင္လက္ရွည္ေလးနဲ႔ လံုခ်ည္နက္ျပာေရာက္ကြပ္စိတ္ေလးကို၀တ္လို႔ ေက်ာင္းတက္ခ်င္ပါေသးတယ္ ။ ျမင့္မားလြန္းတဲ့ေက်ာင္းစရိတ္ေတြၾကားမွာ အိမ္ျပန္ျပန္လာတိုင္း အေမ့ဆီလက္ျဖန္႕လို႕ အေမ့မ်က္ႏွာ ၾကံရာမရ ျဖစ္တဲ့အခါတုိင္း က်ေနာ့္ကိုယ္ က်ေနာ္မုန္းမိပါတယ္ ။ အေမနဲ႔ သိပ္လိုက္တဲ့ အနီေရာင္ မိုးကုတ္နားကပ္ေလးဟာလည္း အေမ့နားေပၚက ေပ်ာက္လိုက္ ေပၚလိုက္ အေမ့နားေပါက္ေလးက ေဟာင္းေလာင္းေလးျဖစ္လို႔။ က်ေနာ့္အတြက္ ေက်ာင္းစရိတ္ အေမ ထုတ္ေပးတိုင္း ေခြ်းစက္ေတြ စြန္းထင္ေနတဲ့ ရာတန္အရြက္ေသးေသးအထပ္ေလးဟာလည္း က်ေနာ္အတြက္ အင္အားေတြခ်ိနဲ႔ ေရွ႕ဆက္ဖို႔အတြက္ တကယ္ေကာင္းဆန္ လမ္းမကို ေရြးခ်ယ္မိေနသလားလို႕ ေတြးမိတယ္ ။

၆။
အေမ့အသံတိတ္ဆိတ္
က်ေနာ္ကေတာ့ သူရဲေကာင္းၾကီးလို
နင္လားဟဲ့ ေလာကဓံလို႕ စိန္ေခၚခ်င္ေတာ့
အေမက စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ ေမးတယ္ “ျဖစ္ပါ့မလား ” တဲ့ ။

ေက်ာင္းမတက္ခ်င္ေတာ့ဘူး လက္မွတ္ေလးတစ္ခုရရင္ေတာ္ျပီး အဲ့လိုေျပာတဲ့ ေန႕က အားမာန္ေတြတင္းထားေပမယ့္ အေမ အားေတြေလွ်ာ့သြားတယ္ ။ ““အစ္ကို႕ဆီလိုက္သြားခ်င္တယ္ အေ၀းၾကီးလည္းမဟုတ္မွမဟုတ္တာ အေမသတိရရင္ မွာလို္က္ေပါ့ သားျပန္လာမယ္ ”” ။ အေမကေတာ့ စိတ္ေတြပူလို႔ျဖစ္ပါ့မလားတဲ့ အဲ့တုန္းက ၂၀ ၀င္စ ဂ်င္းကြာတားေလး၀တ္လို႔ ၾကံရည္ေရာင္ ရွပ္အက်ီၤနဲ႕ ကိုယ့္ရဲ့ စြန္႔စားခန္းအစက အူေၾကာင္ေၾကာင္ေလး ။ အဲ့တုန္းက ေရခ်ိဳးးမွားျပီး အေမ့နဲ႔ ေမြးရပ္ေျမကို လြမ္းလို ႔ က်ေနာ္တစ္ပါတ္ေလာက္ ဖ်ားေသးတယ္ အေမ ။ အေမ သိတယ္ဟုတ္ အေမ့သား က်ေနာ္ တစ္ကုိယ္ေကာင္းမဆန္တတ္ဘူးဆိုတာ ။

၇။
ဘာမွေတာ့ ျဖစ္မလာေသးဘူး
ကုန္ဆံုးသြားတဲ့ေန႕ရက္ေတြသာမ်ားလာတယ္
အရင္လိုမဟုတ္ပဲ နည္းနည္းပါးပါးေသာက္တတ္ စားတတ္လာတာကလြဲလို႔
က်ေနာ္ဟာလည္း အရင္က က်ေနာ္ပါပဲ ။

ဘာမွေတာ့ ျဖစ္မလာေသးပါဘူး စုေဆာင္းမယ္ ၾကံလိုက္ ထြက္လမ္းေတြက မ်ားလာလိုက္ ။မေျပာခ်င္ေပမယ့္ ဟန္လုပ္ေျပာရတဲ့ အခါေတြရွိသလို မျပံဳးခ်င္ေပမယ့္ မခ်ိသြားျဖဲ လုပ္ရတဲ့ အခါေတြလည္းမ်ားလာတယ္။ မွန္ေပမယ့္ ျပန္ေျပာရခက္တဲ့ အေျခေနမ်ိဳးေတြ ရွိသလို မဟုတ္တာကို မဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္း ျပန္လည္ေခ်ပခြင့္လည္း ရွိခ်င္မွရွိမယ္ ။ က်ေနာ္ဟာလည္း အရင္ထပ္ စာရင္ေတာ့ နည္းနည္းလူပါး၀တတ္လာတာလြဲလို႕ အရင္တိုင္းပါပဲ ဘာမွမျဖစ္လာေသးတာကလြဲလို႕ ဘာမွမရွိတာပဲ က်ေနာ့္အတြက္ ပိုလာတယ္ ။ ဒီေလာက္ပါပဲ သူ႕ဟာနဲ႔သူပုန္မွန္လည္ပတ္ေနတုန္း ။


P>S = ဒါဟာ အသနားခံစာတစ္ေစာင္မဟုတ္သလို ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္လွန္ေထာင္းတဲ့ စာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ပါ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ သိပ္ျပန္မေတြးျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းရာေတြကို ကိုယ့္အျပင္ www ၾကီးတစ္ခုလံုးကို ရင္ဖြင့္မိတဲ့ သေဘာေပါ့ ။ က်ေနာ္ဟာလည္း လူသားတည္းက လူတစ္ေယာက္မို႕ ဘ၀ ေမ့ေမ့တတ္ပါတယ္ ဒါေၾကာင့္ ဒီစာကို ျပန္ျပန္ဖတ္မိတိုင္း ကိုယ့္ဘ၀ကို ျပန္မွတ္မိေစခ်င္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ေရးျဖစ္သြားတာပါ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ ။

Thursday, December 2, 2010

မသိဘူး

ေလွ်ာက္ရမယ့္ လမ္း
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းအတိ ျဖစ္ပါေစလို ့
ဆုမေတာင္းခဲ့“ဘူး”
ရယ္စရာေတြေျပာ ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပမယ့္
ငါ ေၾကကြဲတာ
ဘယ္သူမွမသိေစရ“ဘူး”
လက္ျပႏႈတ္ဆက္ ခြဲရခ်ိန္တန္ေပမယ့္
Good Bye လို ့ ငါမေျပာ“ဘူး”
သိေနတာေတြကို မသိခ်င္“ဘူး”
မသိေသးတာေတြကိုလည္းမသိခ်င္“ဘူး”
ဘာေတြျဖစ္ျပီးျပီလဲ???ဘာေတြျဖစ္ေနလဲ???
ဘာေတြျဖစ္လာအံုးမလဲ???
မသိ“ဘူး”


မွတ္ခ်က္ ။ ။ ကဗ်ာကလည္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ေနာ့္ က်ေနာ္က အဲ့လိုပဲ တစ္ခါခါ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း မ်က္မွန္လို ျဖစ္ခ်င္ေနတယ္ထင္ပါ့ း) ...။

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...