လြမ္းလို႔ေရးတဲ့စာ

မီးပူရာေလးက်ေနတဲ့ အျပာေရာင္ကြပ္စိပ္ လံုခ်ည္ေလးကို ထုတ္၀တ္လိုက္တယ္ ျပီးေတာ့ အျဖဴေရာင္လည္းမက် မီးခိုးေရာင္ဘက္ နည္းနည္းသန္းတဲ့ အက်ၤ ီလက္ရွည္ပါးေလး၀တ္လိုက္တယ္ ။ ဘာကုိမွန္းမသိ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ လြမ္းေနသလိုလို အေ၀းက ျမင္ေနရတဲ့ ၀င္လုဆဲလိမ္ေမာ္ေရာင္ ေနမင္းၾကီးနဲ႔ လႈိင္းလံုးေတြထေနတယ္ထင္ရတဲ့ ေဒါနေတာင္တန္းသြယ္သြယ္မ်ား ။ ညေနခင္းရဲ့ ေလေအးေတြက သနပ္းခါးေရက်ဲေလး စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔လိမ္းထားတဲ့ ပါးျပင္ေပၚကို စပ္ဖ်င္းဖ်င္း ။ ဂ်ဴး ရဲ့ ဖတ္ျပီးသားျဖစ္တဲ့ စာတစ္အုပ္ကို လက္မွာကိုင္ရင္း ျခံစပ္က ဒန္းေလးဆီကို တစ္လွမ္းခ်င္း ဒီေန႕မွ ဘာေၾကာင့္မ်ား ကဗ်ာဆန္ေနခ်င္တာပါလိမ့္ စာရြက္တစ္ရြက္နဲ႔ ေဘာပင္ေလးတစ္ေခ်ာင္း ဒါမွမဟုတ္ ခဲတံေလးတစ္ေခ်ာင္းမ်ားျဖစ္ျဖစ္ပါလာရင္ေတာ့ ကဗ်ာေရးမေတာ္ပဲ ကဗ်ာလိုလို စာေလးေတြေရးျခစ္မိမွာေတာ့အမွန္ပဲ ။

ေန႕ခင္းက အပူရွိန္မကုန္ေသးတဲ့ ဒန္းက ညေနခင္းေလေအးေအးမွာေတာ့ေႏြးေထြးမႈေတြေပးေနသလို သက္မဲ့ဒန္းေလးကေတာင္ ေႏြးေထြးမႈေပးနုိင္ေသးရင္ သက္ရွိေတြဆီက ဘာေၾကာင့္မ်ားေႏြးေထြးမႈေတြ ေပ်ာက္ဆံုးေနပါလိမ့္လို႔ စဥ္းစားေနတုန္း ဘယ္ေတာ့တည္းက ကိုယ့္အနားေရာက္ေနမွန္းမသိတဲ့ အိမ္က ေခြးပုအိုအိုၾကီးတစ္ေကာင္က ကိုယ့္ေျခေထာက္ကို သူ႕ေခါင္းၾကီးနဲ႔ တုိးေခြ႔လို႔ ေအာ္..ဟုတ္သားပဲ သူလည္း သက္ရွိပဲ ။ ပ်ိဳးထားတဲ့ စပယ္ပင္ေလးကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ ပန္းေလးတစ္ပြင့္ေတာင္မျမင္ရေသး သူ႕အရြက္ေတြကေတာ္ေတာ္ကိုသန္လာျပီး ေစ်းၾကီးေပးျပီးေဆာက္ထားတဲ့ ေရပန္းကလည္း ခုေတာ့ ပ်က္စီးေနပါျပီး ေရညွိေတြေတာင္တက္လို႕ ေနလံုးၾကီးေပ်ာက္ကြယ္သြားလို႕ ေမွာင္ရိပ္ဖက္သန္းလာတဲ့ ညခင္းမွာေတာ့ လမ္းမီးနီက်င္က်င္ေတြအေရာင္နဲ႔ ကန္ထဲက ငါးသားေပါက္ေလးေတြကို ခဏထုိင္ၾကည့္လိုက္ေသးတယ္ ေအးခ်မ္းလိုက္တာ သူတို႕ဘ၀ေလးေတြ ။

အိတ္ကပ္ထဲထည့္လာတဲ့ ဖုန္းကိုၾကည့္ျပီး တစ္ေယာက္ေယာက္ဆၤီမ်ား ေခၚရင္ေကာင္းမလားေတြးၾကည့္မိေသး ေတာ္ပါျပီေလ ဖုန္းထဲသြင္းထားတဲ့ i want to know what love is သီခ်င္းကို ေခါင္းကိုေမွးစင္းလို႕ ေအးေအးလူလူနားေထာင္ေနလုိက္တယ္ ။ အခ်စ္.... ကိုယ့္အတြက္ ဘယ္နားမွာမ်ားပုန္းခိုေနမွန္းမသိတဲ့ တန္ဖိုးၾကီးအရာတစ္ခု တန္ဖိုးရွိခ်င္မွလည္းရွိနိုင္မယ့္ ခပ္ညံ့ညံ့အေပါစားအရာတစ္ခုလည္းျဖစ္နိုင္တာေပါ့ ။ေတြ႔ဆံုခဲ့တဲ့သူေတြအေၾကာင္းနဲ႔ ခြဲခြာခဲ့ဖူးတဲ့သူေတြအေၾကာင္း လြမ္းေမာရတဲ့ အတိတ္ေန႕ရက္ေတြနဲ႔ ျပန္ေတြးမိတိုင္းနာက်င္မိတဲ့ ခေလးဘ၀ေန႕ရက္တစ္ခ်ိဳ႕ ခုျပန္ေတြးေတာ့ ဒါေတြဟာလည္း ဘာမွမဟုတ္ခဲ့ေတာ့သလိုပဲ အနာဂါတ္ဆိုတာကလည္း ဘာမွန္းေရေရရာရာမသိနိုင္ေသးတဲ့အရာေတြ ။

အိမ္ထဲျပန္၀င္ေတာ့မလို႔ ပတ္ရမွာပ်င္းတဲ့လက္ကနာရီကိူု ငံု႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည ၉ နာရီဆိုတဲ့လက္တံကေလးကိုျပေနျပီး ေခြးပုၾကီးေတာင္ တံုးလံုးၾကီးေခြလို႔ ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ကိုယ့္အခန္းကိုျပန္တက္ခါနီး စပယ္ပန္းအိုးနား ခဏထိုင္ခ်လိုက္ေသးတယ္ ျပီးေတာ့ မာဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေျမမာေတြကို စမ္းၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ ဒီတိုင္းဆို ဒီစံပယ္ပင္ ရွင္သန္နုိင္ပါ့မလား သက္ရွိျဖစ္တဲ့ ပန္းပ်ိဳးသူေတာင္ ရွင္သန္ဖို႕ခက္တဲ့ ေလာကၾကီးထဲမွာ ဒီပန္းပင္ေလး တစ္ပင္ေသသြားလို႕လည္း ဘယ္သူမွထူးျပီး ၀မ္းနည္းေနမယ္မထင္ပါဘူး ။ပန္းအိုးနားမွာေတာ့ သစ္ရြက္ေၾကြတစ္ခ်ိဳ႕ ေနပူဒဏ္ေၾကာင့္ မုန္႕ေလေပြေလး လို ကိုင္လိုက္တာနဲ႕ ေၾကြေတာ့မလိုလို ဒီသစ္ရြက္ကေလးလည္း တစ္ခ်ိန္ကေတာ့ လွပတဲ့ သစ္ရြက္စိမ္းေလးတစ္ရြက္ပဲေလ အခ်ိန္ရဲ့တိုက္စားျခင္းနဲ႔အတူသူလည္း အခုေတာ့ အမႈိက္ဘ၀ကိုေရာက္ရေလျပီ ေနာက္ ၂ရက္ေလာက္ဆို သူျခံစပ္က အမႈိက္ပံုၾကီးမွာ ေလာင္ကြ်မ္းခ်င္ ေလာင္ကြ်မ္းေနေလာက္ျပီ.........။

အခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့ ျခင္ေဆးတစ္ေခြထြန္းရင္း ဘာကိုမွမေတြးပဲ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ က်ေနာ္ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ၾကိဳးစားမိတယ္ ဒါမယ့္ ညက က်ေနာ္တကယ္ကို ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ဆိုတာ ဒီမနက္မိုးလင္းမွသိလိုက္ပါတယ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မနက္ခင္းေရ မဂၤလာရိွေသာေန႕ေလးျဖစ္ပါေစ ။