တခ်ိန္တုန္းကဒုကၡ အခုေတာ့ဟာသ

တစ္ခ်ိန္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ဒုကၡေရာက္ခဲ့တာေပါ့ အရႈိးရာပါ ထင္တယ္ ။ တစ္ခါမွ မရိုက္ဖူးတဲ့ အဘက ေတာ္ေတာ္ရွက္သြားလို႔ပါ က်ေနာ္ကလည္း က်ေနာ္ပဲ မဟုတ္ပါဘူး အစ္မေၾကာင့္ ရြာမွာက မိုးခ်ဳပ္ရင္ အဘက အစ္မေတြကို အျပင္ေပးမထြက္ပါ ဗီဒီယိုသြားၾကည့္မယ္ဆိုရင္လည္း တစ္ေယာက္ေယာက္ အေဖာ္ပါမွ လႊတ္တယ္ ။ အစ္မငယ္က သူ႕ဘဲဘဲနဲ႕ခ်ိန္ထားတာေလ အဲ့တာ :P “ခေလး အစ္မ နဲ႔လိုက္ေပး နင့္ကို က်ိဳက္ထီးရိုး ေခၚသြားမယ္ေလ ” လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ဒို႕ၾကည္ျဖဴ သိပ္မျငင္းရွာဘူးရယ္ “ တကယ္ေနာ္ ” ဆိုျပီး ခ်က္ခ်င္းကိုထလိုက္သြားတယ္ ။ အဘကလည္း က်ေနာ္ပါေတာ့ ခဏပဲဆိုျပီး လႊတ္ပါတယ္ အစ္မက သူ႕သူငယ္ခ်င္းအိမ္ သြားမယ္ဆိုလို႔ ။ သူ႕ကိုမွာထားသား “အစ္မ ငါေၾကာက္တယ္ေနာ္ ျမန္၂ေျပာျပီး ျပန္လာခဲ့ အဘ သိရင္သတ္မွာ ” သူလည္း ခဏေလးပါပဲ က်ေနာ္က သရက္ပင္ ေအာက္မွာ ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ေစာင့္ ျခင္ကကိုက္ စိတ္ကုန္ပါ့ ( ဒီေလာက္တန္ဖိုးရွိတဲ့ ေမာင္ ဘယ္မွာသြားရွာမတုန္း ) ။ ေတာရြာေပမယ့္ သတင္းက ျမန္တယ္ အိမ္က ဘယ္လိုသိသြားလဲမသိ “ဟုိ ေမာင္ႏွမ ဘယ္မွာလဲ ” ဆိုတဲ့ အဘရဲ့ ေဒါသသံက အိပ္ငိုက္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို လန္႕နိုးေအာင္ပဲ ။

အိမ္ေရာက္ေတာ့ မွင္ေသေသနဲ႔ တုတ္ၾကီးကိုင္ျပီး ေလွခါး၀မွ ေစာင့္ေနတဲ့ အဘက “ဘယ္က ျပန္လာတာလဲ ” ၊ “ ဟား...အဘကလည္းေျပာထားသားကို ဦးဘယ္သူတို႕အိမ္ကိုသြားတာေလ ” မင္းတို႕ကို ငါေမြးထားတာကြ ဆိုျပီး ေဆာ္ပေလာ္တီးလိုက္တာ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္လည္း အရႈိးရာေတြနဲ႕ေပါ့ ဘယ္သူမွလည္း မဆြဲရဲပါ အဘရဲ့ အခ်စ္ေတာ္ စိန္ျပံဳးလည္း မ်က္လံုးေလး ေပကလည္ ေပကလည္ နဲ႕ စႏြန္းပဲ လိမ္းေပးတယ္ ပါးစပ္ကေတာ့ ခေလးေတြကို ဒီေလာက္ရိုက္ရမလားလို႔ ပတြတ္ ပတြတ္နဲ႔ေပါ့ ေတာ္ျပီးေနာက္မ်ား ဘယ္သူ႕အတြဲမွ မလိုက္ေပးေတာ့ဘူး က်္ိဳက္ထီးရိုးလည္းမသြားရပါဘူး။ သိပ္မၾကာလိုက္ပါ အစ္မလည္း ေယာက္်ားေနာက္လိုက္သြားပါေလေကာ ဟုတ္သား သူလည္း ခ်ိန္းေတြ႕တိုင္းသာ ရိုက္ခံထိရင္ အသက္ပါေပ်ာက္မယ္ ေတာ္တယ္ အစ္မ :) ။ အဲ့တုန္းကသာ ငိုခဲ့ရတာ ခုေတာ့ “ အစ္မ ငါ့ကို က်ိဳက္ထီးရိုး လိုက္ပို႔မယ္ဆို ” အဲ့လို ခနဲ႔လိုက္ရင္ အစ္မ က“ အဘ ...ဒီမွာက်ိဳက္ထၤီးရိုးလိုက္ပို႕ခိုင္းေနတယ္ ” လို႕ေျပာရင္ေတာ့ ဒီႏွစ္ေကာင္ေတာ့ေသေတာ့မယ္ ဆိုျပီး ျပံဳးျဖီးျဖီးၾကီးနဲ႔ ဟဟား သိပ္ခ်စ္ဖို႕ေကာင္း ။

*************************************************

ေနာက္တစ္ခု


ေက်ာင္းတုန္းကပါ သူငယ္ခ်င္းက သူတို႔ မြန္အမ်ိဳးသားေန႕ေတြ႕စံုပြဲရွိေတာ့ လိုက္သြားပါတယ္ ဗမာေတြေတာ့ပါမယ္ထင္တာေလ တစ္ေယာက္မွကို မပါ ပါ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း အရူးၾကီးလို သူမ်ားေတြ ဘာေျပာေျပာ နားမလည္ပါ ဒီ့ထက္ဆိုးတာက ေရာက္လာတဲ့သူေတြက မိတ္ဆက္ရတဲ့ အစီစဥ္ေပါ့ အေကြ်းေမြး အစီစဥ္ျပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ မိတ္ဆက္ က်ေနာ္ကေတာ့ ေျပးမယ္ တကဲကဲ သူငယ္ခ်င္းက မြန္လိုမရလည္း ဗမာလိုပဲေျပာေလ ရပါတယ္ ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္နဲ႕ အားလံုးက မြန္လိုေျပာတာတစ္လံုးမွ နားမလည္ပါ ။ ကိုယ့္အလွည့္မေရာက္ခင္တည္းက ေခြ်းေစးေတြျပန္ေနျပီး ဒုကၡပါပဲ ဘယ္ေတာ့မွ လူေတာတိုးတဲ့ ေကာင္မဟုတ္ပါဘူး ။ စပါျပီး က်ေနာ့္နာမည္ ဆိုတည္းက စကားက ထစ္ေနတယ္ ေနရပ္ အသက္ေတာင္ေျပာရေသးတယ္ ေက်ာင္းႏွစ္ကိုေျပာေတာ့ “ က်ေနာ္ကေတာ့ First Year ပါ အယ္....မဟုတ္ဘူး B.tech Second Year ပါ မွားလို႕မွားလို႕ ” တစ္ခုမွ မမွန္ပါ လူေတြကလည္း ထူး၂ဆန္း၂ၾကည့္ေနျပီး သူငယ္ခ်င္းကို “ ဟေကာင္...ငါ ဘာ Year လဲ ” ျပန္ေမးရတယ္ အဲ့တာနဲ႔ပဲ သူလည္း ကိုယ့္ကို သနားလို႔ မြန္လိုကိုယ္စားမိတ္ဆက္ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္ ပြဲကိုက်ေကာေပါ့ ။

အေဆာင္ေရာက္ေတာ့ “မင္းက ခုမွ Second Year ဘယ္လုိျဖစ္လို႕ B.tech ကိုခုန္တက္သြားတာလဲ” စိတ္တုိေနပါတယ္ လာမစနဲ႔ အဲ့တုန္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကိုရွက္ျပီး ဒုကၡေရာက္ခဲ့တာ ေတြ႕စံုပြဲက မြန္မေလးေတြက ေက်ာင္းမွာေတြ႕ရင္ ျပံဳးစိစိ ကိုယ္၀င္တဲ့ အတန္းက တစ္ျခား မွားျပီးေျပာမိတဲ့ အတန္းက တစ္ျခားဆုိေတာ့ ဒါေၾကာင့္ေနာက္ဆို အဲ့လိုပြဲမ်ိဳး ဘယ္ေတာ့မွ လိုက္မသြားပါ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း စၾကေသးတယ္ “ ေ၀း B.tech အစ္ကိုၾကီး စာေတြရျပီလား ” က်မ္းေၾကသြားလို႕ျဖစ္မယ္ က်ေနာ္ B.tech ကိုဆက္တက္ခြင့္မရခဲ့ပါ း) ။