ဒီပံုက ကိုရြာသားရိုက္ထားတဲ့ဓာတ္ပံုဆိုဒ္က ယူသံုးထားတာပါ ။ဒီျပဇတ္္မွာ ၾကိဳတင္ေလ့က်င့္မႈေတြမပါ ဘာေတြျဖစ္လာမလဲ ဆိုတာေတြလည္း ၾကိဳတင္မစဥ္းစားသလို ျဖစ္ခဲ့ျပီးတာေတြကို ျပန္ေတြးျပီး သူ၀မ္းမနည္းေန ၀မ္းနည္းေနဖို ့ အခ်ိန္ဆိုတာလည္း သူ ့မွာမရွိ မနက္ေစာေစာ အိပ္ယာထ ညေနေစာင္း လူက်ခ်ိန္မွာ ေပ(၅၀)၀န္းက်င္း ဆိုင္ေသးေသးေလးမွာ ေျခသလံုးနာက်င္ေအာင္ စာပြဲထိုးရ ေလွ်ာက္ရလြန္းလို ့ နာက်င္ေနတယ္ စာက်က္ခ်ိန္ဆိုတာ နည္းပါးလြန္း ပညာေရးထပ္ သူ ့ရဲ့ ၀မ္းစာေရးကို အရင္ျဖည့္ရမယ္ေလ ။ တစ္ခါခါ စားသံုးသူေတြရဲ့ ေအာ္ေငါက္တာကို ခံရ ခပ္ဆိုးဆိုး ဦးေလးၾကီးေတြရဲ ့ စကားလံုးၾကမ္းၾကမ္းေတြက ေန ့စဥ္ၾကားေနၾက သီခ်င္းတစ္ပုဒ္အလား ဒါေတြက ၾကားပါမ်ားေတာ့ သာရည္ထူေနတဲ့ ကြ်ဲတစ္ေကာင္လိုမနာတက္ေတာ့ဘူး အဓိက က သူအစာ၀ဖို ့အေရးၾကီးတယ္ ။
ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္မွာ ဒီအလုပ္က ရွက္စရာလို ့တစ္ခါမွမေတြးမိဘူး တစ္ခါခါ မိုးရြာထဲမွာ ထီးမပါ ခေမာက္စုတ္ေလးတစ္ခ်ပ္နဲ ့ ေစ်းဆြဲျခင္းကိုကိုင္ အစ္မ မွာလိုက္တဲ့ ေစ်းစာရင္းေဘာက္ခ်ာကို ၾကည့္ သားငါးတန္းေတြကို တစ္ဆိုင္၀င္တစ္ဆုိင္ထြက္ နဲ ့ လိုက္၀ယ္ ငါးေရာင္းတဲ့ အေဒၚၾကီးက အေလးခိုးလို ့ ေစ်းေခါင္းကို သြားတုိင္ျပီး ပိုက္ဆံျပန္ေတာင္းခဲ့ဖူးတယ္ ။ေက်ာင္းခ်ိန္အမွီ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း ေက်ာင္း၀တ္စံုကို၀တ္၊ အသားဟင္းစားခ်င္ေပမယ့္ ေန ့စဥ္သူ ့ရဲ့ ေက်ာင္းထမင္းဗူးထဲမွာေတာ့ ရိပ္သာ၀င္ေနတဲ့ သူေတာ္စင္တစ္ပါးအလား လက္ဖက္သုတ္ဆိုတာၾကီးပဲ ။ ညေန ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေဘာလံုးကန္တာလား ကစားခ်င္မေနနဲ့ သူတို ့က ျပည့္စံုတဲ့ မိသားစုက ေပါက္ဖြားလားတာ အဲ့လိုအခြင့္ေရး မင္းမွမရွိဘူး (ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္သတိေပးေနတာ ) ။
သူငယ္ခ်င္းေတြ လာလည္တယ္တဲ့ အိမ္ေရွ့မွာေရာက္ေနတယ္ သူကေတာ့ လူပ်ိဳေပါက္စေလးနဲ ့ေတာင္မတူဘူး ထြက္ေတြ ့ဖို ့ရွက္ေနတယ္ ဘာေၾကာင့္ဆို သူက မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ ဟင္းခ်က္ေနရတယ္ေလ ျပီးေတာ့ သူရဲ့ အၤက်ီမွာ နံႏြင္းမႈန္ ့ေတြ ပါးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာေတာ့ လူငယ္ေလးေတြ သံုးေနၾကတဲ့ NIVEA CREAM အစား အိုးမည္းေတြကေနရာ ယူေနတယ္ ။ၾကာေတာ့ ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ သူ ့ကို အဖတ္လုပ္ျပီး မေပါင္းေတာ့သလို သူကလည္း ဘယ္သူ ့ကိုမွ ခင္ခင္မင္မင္မေပါင္းျဖစ္ေတာ့ဘူး သူရွက္ေနတာလား မဟုတ္ဘူး အားငယ္ေနတာလားဆိုေတာ့လည္း သူက ဒုကၡိတတစ္ေယာက္မွမဟုတ္တာ ျဖစ္နိုင္တာက သူေလာကၾကီးကိုစိတ္ကုန္ေနတာ ။
တစ္ခ်ိန္က လူေပါင္းမ်ားစြာရဲ့ မ်က္ႏွာေတြကို သူအလြတ္က်က္ခဲ့တယ္ လူေတြရဲ့ မ်က္၀န္းေတြက သူ ့ကိုၾကည္ျဖဴသလား မၾကည္ျဖဴဘူးလား ဆိုတာကို မသင္ပါပဲ တက္ေျမာက္ခဲ့တာကေတာ့ ေလာကၾကီးက သူ ့အတြက္ လက္ေဆာင္တစ္ခုေပးလိုက္တာပါပဲ ။ အဲ့ဒီတုန္းက ေစ်းဆြဲျခင္းကို လက္မွာ ဆြဲ မိ္ုးေရေတာထဲ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ အခုေတာ့ အေဖာ္မပါရင္ တစ္ေယာက္တည္း လမ္းေလွ်ာက္ရမွာ ေၾကာက္တယ္တဲ့ ေျပာင္းလဲသြားလိုက္တာ ။စာပြဲထိုးဖို ့ေနေနသာသာ အခု လူမ်ားမ်ားရွိေနတဲ့ ေနရာကို ေရွာင္ေနတက္ျပီး လူရွင္းတဲ့ ေခ်ာင္တစ္ေနရာမွာ တိတ္တိတ္ေလး ေနေနတက္တယ္ ။တစ္ခ်ိန္က နာက်င္စရာ အမွတ္တရေတြထဲက သူအေကာင္းဆံုးေတြ သင္ယူခဲ့နိုင္တယ္ အဲ့ဒီအတြက္ ေက်နပ္ပါတယ္ ေလာကၾကီးေရ့ ေနာက္ထပ္ သင္ခန္းစားေပါင္းမ်ားစြာကိုလည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီးသင္ယူပါ့မယ္ သူ ့ကို တြက္ရခက္တဲ့ ပုစၦာေတြ မ်ားမ်ားသင္ေပးလွည့္ပါအံုး ။ သူက ျပဇတ္က ရတာကို ႏွစ္သက္ပါတယ္တဲ့ ။
5 comments:
ပုစၧာေတြ အတြက္မ်ားရင္ လူပ်ဳိျဖစ္မယ့္ ကံဇာတာပဲ
.... း)
ဟုတ္တယ္ဗ်ေနာ္ ဘဝ ဆိုတာ ဘာမွ ႀကိုၿပီးဇာတ္တိုက္
မထားတဲ့ ၿပဇာတ္ တစ္ပုဒ္ ပဲ။ဒီလိုပါပဲဗ်ာ ငိုစရာရွိေတာ့လည္း ငိုလိုက္၊ရယ္စရာရွိေတာ့လည္း
ရယ္လိုက္ႀကတာေပါ့ဗ်ေနာ္.....
ေမာင္မ်ိဳးေရ.......
ျပဇတ္ထဲက ေကာင္ေလးရဲ႕ရင္ထဲကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္းခံစားဖတ္သြားတယ္.......။
ဘ၀....ဆိုတာ စကားေလးႏွစ္လံုးတည္းပဲ႐ွိလို႔ ေတာ္ေသးရဲ႕ဗ်ာ......။
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ
ဘဝဆိုတာလည္းတကယ္ေတာ့
ျပဇာတ္တပုဒ္ကေနရသလိုပါဘဲ...
obtenez plus réplique louis vuitton plus d'informations ici Dolabuy Chloe consultez ce site Chloe Dolabuy
Post a Comment