မိသားစုရယ္တိုင္းျပည္ရယ္ ျပီးေတာ့…

လြန္ခဲ့တဲ့လ ကတည္းက ၾကည့္မယ္ၾကည့္မယ္နဲ႕ မၾကည့္ျဖစ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ မိတ္ေဆြတေယာက္က ၾကည့္သင့္တဲ့ဇာတ္ကား တကားလို႕ အၾကိမ္ၾကိမ္ညႊန္းဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မအားလို႕မရွာႏိုင္ မရွာႏိုင္လို႕ မၾကည့္ျဖစ္နဲ႕ အဲ့လိုျဖစ္ေနတာပါ။ တကယ္တမ္း အီရန္ကားကို ဒီတခါ ပထမဆံုးၾကည့္ဖူးတာပါ။ ခံစားမိတာေတာ့ မိသားစုရယ္ တိုင္းျပည္ရယ္ ျပီးေတာ့ လူ႕အတၱေတြ၊ က်င့္ဝတ္ေတြအေၾကာင္း။

မိသားစုတစုရယ္လုိ႕ ျဖစ္လာရင္ ျပႆနာဆိုတာ အေသးအမႊားကေန အၾကီးမားဆံုးအထိေပါ့။ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အၾကီးမားဆံုးဆုိတာ မိသားစုျပိဳကြဲတဲ့ ကိစၥပါပဲ။ လင္ကိုယ္မယားႏွစ္ေယာက္ထဲ မဟုတ္ပဲ သားသမီးေတြပါ တႏြယ္ငင္တစင္ပါခဲ့ရင္ မိရယ္ဖရယ္ စံုစံုညီညီ မေနရမယ့္ သားသမီးေတြအျဖစ္က ရင္နင့္စရာမုိ႕ပါ။ အခုဇာတ္ကားမွာလည္း လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ကြာရွင္းျပတ္စဲျခင္းကေန အစျပဳထားပါတယ္။ စစျခင္းကို ေဆာက္နဲ႕ထြင္းသလိုမ်ိဳးပါ။ မိန္းမဖက္ကေန ကြာရွင္းဖို႕ေလွ်ာက္ထားတာျဖစ္ျပီး ကြာရွင္း ရျခင္းအေၾကာင္းကို ေမးျမန္းတဲ့အခါ

တရားသူၾကီး ။ သူက ရိုက္ႏွက္လုိ႕လား သူက မေထာက္ပံ့လုိ႕လား

မိန္းမ ။ အဲ့ဒါေတြတခုမွမဟုတ္ပါဘူး။ သူက ကြ်န္မသြားမယ့္ ေနာက္ကို မလိုက္ခဲ့လုိ႕ပါ။

ေယာက်ၤား ။ မင္းေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားပါ။ မင္းေနာက္ကို လိုက္ရေအာင္ ငါ့ရဲ့ အယ္ဇိုင္းမားျဖစ္ေနတဲ့ အေဖကို ငါဘယ္လုိထားခဲ့ႏုိင္မလဲ။

မိန္းမ ။ သူ႕ကိုေတာင္ သားမွန္းမသိတဲ့အေဖကို ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႕ ကြ်န္မတို႕ရဲ့ အညႊန္႕တလူလူနဲ႕ သမီးေလးရဲ့ တက္လမ္းကို ရိုက္ခ်ိဳးခ်င္တဲ့သူ. အသံုးမက်တဲ့သူ။

ေယာက်ၤား ။ ဒါေပမယ့္ ငါ့အေဖကို ငါက အေဖမွန္းသိသိနဲ႕ ဒီပံုစံမ်ိဳး လက္လြတ္စပယ္ ငါမထားခဲ့ႏုိင္ဘူး။ ေနစမ္းပါဦး သမီးက ဒီမွာေနရင္ မတိုးတက္ႏုိင္ေတာ့ဘူးလို႕ မင္းထင္သလား။

အရင္းစစ္ေတာ့ အျမစ္ေျမက ဆိုသလိုပါပဲ။ မိဘဆိုတာ သားသမီးကို တိုးတက္ၾကီးပြားေကာင္းစား ေစခ်င္ၾကတာပါ။ ကိုယ့္သားသမီးကို အေကာင္းဆံုး လုပ္ေပးခ်င္တာ မိဘတိုင္းရဲ့ တူညီတဲ့ ဆႏၵအမွန္ပါပဲ။ မိန္းမလုပ္သူက ႏိုင္ငံျခား (အေမရိကန္ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္) ကို ထြက္ျပီး သမီးရဲ့ ပညာေရးကို ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးခ်င္တယ္။ ေယာက်ၤားလုပ္သူကေတာ့ အေဖ လူမမာၾကီးကိုပစ္ျပီး မထြက္သြားခဲ့ႏုိင္သူ၊ ဒီမွာေနလည္း သူ႕သမီးဟာ ပညာတတ္တေယာက္ ျဖစ္မွာပဲလို႕ လက္ခံထားတဲ့သူေပါ့။ ေနာက္ဆံုး တုိင္းျပည္ဆိုတဲ့ အရာက ပါဝင္ပတ္သက္လာခဲ့ပါျပီ။

တိုင္းျပည္ တခုရဲ့ တုိးတက္မွုကို ပံုမွန္တုိင္းတာရရင္ တုိင္းျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး ေတြနဲ႕ စတင္တုိင္းတာရပါလိမ့္မယ္။ ပညာတတ္ေတြ ထြန္းကားတဲ့တုိင္းျပည္မွာ သယံဇာတ မရွိလည္း ၾကီးပြားခ်မ္းသာႏိုင္တယ္ဆုိတာ အခုေခတ္မွာ လူတိုင္း မ်က္ျမင္ပါပဲ။ ကိုယ့္တုိင္းျပည္က ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ (တကယ္က တန္ဖိုးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ လူ႕အရင္းအျမစ္ေတြပါ) တျခား တုိင္းျပည္ကို ပညာသြားေရာက္သင္ယူရတယ္ဆုိတာကို ေထာက္ခ်င့္ရင္ အဲ့ဒီတုိင္းျပည္ရဲ့ ပညာေရးဝန္ေဆာင္မွု (တကယ္က ေနာင္တခ်ိန္မွာ ပြင့္မယ့္အသီးအပြင့္ေတြ အတြက္ ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပါင္းသင္ေပးတာပါ) အတိမ္အနက္ကို ခန္႕မွန္းမိႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ အီရန္ဆုိတဲ့ တုိင္းျပည္ အေၾကာင္းကို အခုမွ ၾကားဖူးတာမွ မဟုတ္တာပဲေနာ္။

ႏိုင္ငံအတြင္းက ပညာတတ္ေတြ တျခားႏုိင္ငံကို ကူးေျပာင္းၾကတယ္ဆုိတာ တကယ္တမ္းေတာ့ မလြယ္ကူပါဘူး။ တခ်ိဳ႕က မိမိဘဝေရွ႕ေရးအတြက္၊ ဓနဥစၥာအတြက္၊ သားသမီးေနာင္ေရးအတြက္ စတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို အေျခခံသလို၊ ႏိုင္ငံေရးျပစ္မွုေၾကာင့္ ေမြးရပ္ႏုိင္ငံကို မျဖစ္မေနစြန္႕ခြာျပီး ကူးေျပာင္းမွုစတဲ့အေၾကာင္းအရာ ေပါင္းစံုပါပဲ။ ေနရင္းထိုင္းရင္းကေနမွ

ေနာက္ဆံုးေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ ေျပာင္းေရႊ႕သူကေန ေမြးရပ္ေျမကိုစြန္႕လႊတ္ႏုိင္သူေတြလည္း ဒုနဲ႕ေဒးပါပဲ။ ဒါက ရုပ္ရွင္ကေန ရလာတဲ့ တိုင္းျပည္ဆုိတဲ့ အေတြးပါ. ဘာေၾကာင့္ေျပာင္းခ်င္သလဲဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ျမန္မာေတြက ထပ္တူထပ္မွ် ခံစားႏိုင္မွာပါေလ။

တုိင္းျပည္ကူးေျပာင္းခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႕ (ကူးေျပာင္းလိုတဲ့အခ်က္က သမီးအတြက္ျဖစ္ေပမယ့္) ကြာရွင္းခြင့္ ေတာင္းတဲ့ မိန္းမကို တရားရံုးက လက္မခံဘူးဆိုတာ သဘာဝက်ပါတယ္။ ကြာရွင္းခြင့္မရေသာ္လည္း မိန္းမဆုိတဲ့ ဗီဇစိတ္နဲ႕ အိမ္ကဆင္းတယ္ဆိုျပီး အႏုိင္ယူပါေတာ့တယ္။ မဆင္းခင္မွာ ေယာကၡမလူမမာ အတြက္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႕ လူစားထုိးေလးေတာ့ ရွာေပးခဲ့ရွာပါေသးတယ္။ သူ႕လက္ကိုဆြဲျပီး မဆင္းဖုိ႕တားတဲ့ ေယာကၡမရယ္၊ သူ႕ေနာက္ကို မလုိက္လာတဲ့ သမီးရယ္ေၾကာင့္ ေနာက္ဆံက တတင္းတင္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဆင္းမယ္လုိ႕ စကားကြ်ံျပီးျပီမဟုတ္လား။

လူမမာကိုျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မယ့္သူ ကလည္း ဘာသာေရးစိတ္ဓါတ္ျပင္းထန္သူ။ သူ႕လုပ္ရပ္ေတြအားလံုးဟာ အျပစ္ျငိစြန္းျခင္း အလ်ဥ္းမရွိေစလိုသူတေယာက္။ ဒါေပမယ့္ ကမာၻမီးေလာင္ သားေကာင္ေတာင္ခ်နင္းရေသးတာမုိ႕ ဒီအလုပ္ကို လင္ေယာက်ၤားခြင့္ျပဳခ်က္ မပါပဲ လက္ခံလုိက္ပါတယ္။ အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ လူမွုစားဝတ္ေနေရးဆုိတဲ့ ကမာၻ႕ကပ္ၾကီးေၾကာင့္ပါပဲ။ အျပင္မွာ သူနဲ႕ပါလာတဲ့ သမီးက တေယာက္ အခုလက္ရွိ ဝမ္းၾကာတိုက္ထဲမွာက တေယာက္ဆုိေတာ့ ကိုယ့္ဝမ္းနာ ကိုယ္သာသိရျပီေပါ့။

လူမမာအဖိုးၾကီးကို သန္႕စင္ေဆးေၾကာေပးဖို႕ဆုိတဲ့ အခ်က္ေတြ အလုပ္လက္ခံစတုန္းမွာ သူေစ့ေစ့မွ မေတြးခဲ့ပါဘူး။ တကယ္တမ္း ရင္ဆုိင္ရတဲ့အခါ ေနာက္ေန႕မလုပ္ေတာ့ပါဘူးလုိ႕ပဲ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီဝင္ေငြကိုလည္း သူလိုခ်င္ျပန္တယ္။ သူ႕အစား အမ်ိဳးသားကိုလုပ္ဖို႕ စီစဥ္ေသာ္လည္း လြဲခဲ့ျပန္ပါတယ္။ အယ္ဇိုင္းမား လူနာတေယာက္ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႕ဆုိတာ ေတာ္ရံုတန္ရံုနဲ႕ေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး ဆိုတာ သိလိုက္ရခ်ိန္မွာ အေတာ္ေလး ေနာက္က်ေနခဲ့ပါျပီ။ ေနာက္လည္း ဆုတ္လုိ႕ မရမယ့္ အတူတူ ေရွ႕ကိုပဲ တုိးရံု မွတပါး အျခားမရွိ။

ျပႆနာဆုိတာ စုျပံဳျပီး ဝင္လာတတ္တာမ်ဳိး။ အဓိကကေတာ့ လူမမာအဖိုးအုိကို ကုတင္တုိင္မွာ ၾကိဳးနဲ႕ခ်ည္ျပီး အျပင္ထြက္သြားရာက စပါတယ္။ လူဆိုတဲ့အမ်ိဳးက အဲ့လူမေကာင္းဘူးလို႕ယူဆရင္ သူ႕ရဲ့ ျပစ္ခ်က္ေတြကို အရင္ရွာေတာ့တာမ်ိဳးပါ။ အံဆြဲထဲက ပိုက္ဆံေတြ မရွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ျပစ္မွု သိပ္ၾကီးသြားပါျပီ။ အျငင္းအခံု အျပင္းအထန္ တုိက္ပြဲၾကားမွာ အရာအားလံုးက ေျဗာင္းဆန္။ လူမမာအေဖက ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ တေယာက္တည္း ေရဝင္ခ်ိဳး၊အျပင္မွာလည္း အကူမိန္းမနဲ႕ စကားေတြမ်ား စိတ္ေတြေထြေနတဲ့သူနဲ႕၊ ဘာသာေရးစိတ္ဓါတ္ျပင္းထန္ျပီး ပိုက္ဆံခုိးတယ္လုိ႕ စြပ္စြဲတာကို ဘယ္လုိမွသည္းညည္းမခံႏုိင္တဲ့သူ၊ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ့ ျပိဳင္တူအမွားက ေဆးရံုကိုေရာက္၊ ေဆးရံုကေနမွ တရားရံုးအထိ ျဖစ္ပ်က္ကုန္ပါတယ္။

ကေလးပ်က္က်ေစတဲ့အတြက္ အိမ္ရွင္အမ်ိဳးသားကို လူသတ္မွုနဲ႕ တရားစြဲဆုိခံရသလို၊ ေညာင္ျမစ္တူးေတာ့ ေညာင္ဥေပၚသလို အကူမိန္းမရဲ့ လူမမာအဖိုးအုိကို ကုတင္တုိင္ၾကိဳးနဲ႕ခ်ည္တဲ့အမွုပါတိုးရင္း ႏွစ္ဖက္စလံုး နစ္သည္ထက္နစ္ နက္သည္ထက္နက္ လာပါေတာ့တယ္။

လူ႕အတၱဆိုတာ ငါ၊ ငါ့မိသားစု၊ ငါ့သားသမီး ဆိုတဲ့ အတၱေတြပါ။ အကူမိန္းမကိုယ္ဝန္ရွိတဲ့အေၾကာင္းကို သိေပမယ့္ သူမရွိရင္ သူ႕အေဖကို၊သူ႕သမီးကို ဘယ္သူၾကည့္ရွဳေစာင့္ေရွာက္မလဲဆုိတဲ့ အတၱနဲ႕ မသိဘူးလို႕ ဘူးခံတာ အိမ္ရွင္အမ်ိဳးသားရဲ့ အတၱပါ။ အိမ္အကူအမ်ိဳးသမီးရဲ့ အတၱကုိေတာ့ ဇာတ္လမ္းျမဳပ္ကြက္တခုမို႕ ထည့္မေရးေပးလိုက္ေတာ့ပါဘူး။ ၾကည့္ရင္းနဲ႕ ေတြ႕သြားၾကမွာပါပဲ။

မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းဆိုေတာ့ မနစ္နာေစလိုတဲ့ စိတ္နဲ႕ ထြက္ဆုိခ်က္ေတြ အတြက္ ေနာက္တခ်ိန္ အကူအမ်ိဳးသမီးရဲ့ ေသြးဆုိးဆုိးေယာက်ၤား ျခိမ္းေျခာက္သံေတြၾကားမွာ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ထြက္

ဆိုတာေတြဟာ ပထမ ငါ့မိတ္ေဆြအတြက္ဆိုတဲ့ အတၱကို ငါကိုယ္တုိင္အတြက္ဆိုတဲ့အတၱက ဖံုးလႊမ္းသြားေစတာမ်ိဳးပါ။

ေနာက္တခုက အိမ္ရွင္ေယာက်ၤားနဲ႕ အမ်ိဳးသမီးရဲ့ စိတ္ခံစားမွုပါ။ ၁၄ႏွစ္ၾကာေပါင္းသင္းဆက္ဆံမွုကိုမွ မေထာက္ ႏိုင္ငံကူူးေျပာင္းလိုမွုနဲ႕ အိမ္ေပၚကေနဆင္းသြားလုိက္တာလုိ႕ တေယာက္က ထိခိုက္ ခံစားေနသလို၊ အိမ္ေပၚကေနမဆင္းပါနဲ႕ လုိ႕မတားသလို ျပန္လာပါလုိ႕လည္း မေခၚတဲ့အတြက္ နင့္နင့္သီးသီး စိတ္နာက်င္ခံစားေနသူက တေယာက္။ ဒီႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အပ်ိဳေဖာ္ဝင္စ သမီးရဲ့ ရပ္တည္မွုက ပိုျပီး ေၾကကြဲဝမ္းနည္းေစပါတယ္။

ေနာက္ဆံုး သူတို႕အိမ္ေထာင္ကြဲသြားၾကတယ္။ တရားသူၾကီးက အမိနဲ႕ အဖ ဘယ္သူ႕ကိုေရြးမလဲလို႕ သမီးကို ဆံုးျဖတ္ေစတဲ့အခန္းနဲ႕ ဇာတ္လမ္းကို သိမ္းသြားခဲ့ပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေရြးခ်ယ္ေစခ်င္ခဲ့တာ အမွန္ပါပဲ။ ငယ္ငယ္တုန္းက လိပ္ျပာခြဲတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကို ျမင္ဖူးျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ စိတ္ထိခိုက္ေၾကကြဲရတာမို႕ ေနာက္တခါ အဲ့လို ဆံုးျဖတ္ၾကတာမ်ိဳး ဘယ္လုိမွ အေၾကာင္းေၾကာင့္နဲ႕မွ မဆံုခ်င္ မၾကံဳခ်င္ခဲ့ပါဘူး။

မိသားစု၊တိုင္းျပည္ ျပီးေတာ့ လူေတြရဲ့ အတၱ၊ က်င့္ဝတ္ေတြ ၾကားမွာ ေလာကၾကီးကေတာ့ အရွိန္မပ်က္ ဆက္လက္ ျဖစ္ပ်က္ေနတုန္းပါပဲေလ..။