Saturday, September 10, 2011

က်ေနာ္နဲ႔စာစီစာကံုး

စာ နဲ႔ စကား ဘာေတြကြာပါသလဲ စာကို စကားလိုေရးျပီး စကားကို စာလို ျပန္ေရးတဲ့က်ေနာ့္စာေတြက နည္းနည္းေတာ့ ေထာင့္ေနမယ္ထင္တယ္ ။ ခုရက္ပိုင္း စာေတြေတာ္ေတာ္ေရးခ်င္ေနတယ္ ေရးစရာေတြလည္းရွိပါရဲ့ ။စာေတြလိုက္ဖတ္ျဖစ္ရင္း ၾဆာဟန္ ရဲ့ သူ႕တပည့္ေတြ ကိုစာစီစာကံုးေရးနည္းေလးေတြ သင္ေပးျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းဖတ္ရေတာ့ ကိုယ့္ရဲ့ ေက်ာင္းသားဘ၀ေလး ျပန္သတိရသြားမိတယ္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ခင္ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြက ေမးပါတယ္ ေမာင္မ်ိဳးက ငယ္ငယ္က စာစီစာကံုး ေတာ္ေတာ္ အေရးေကာင္းမယ္ဆိုသလိုမ်ိဳးေပါ့ မခ်ိသြားျဖဲနဲ႕ပဲေနလိုက္ရတယ္ တကယ္ၾကီး အဲ့စကားက တက္တက္စင္ေအာင္လြဲလြန္းလို႕ပါ ။

လက္ေရးဆိုရင္လည္း အလွျပိဳင္ဖို႔ထပ္ အျပီးျပိဳင္ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ က်ေနာ္လည္းေနခဲ့ရတာဆိုေတာ့ လက္ေရးက ပဲပင္ေပါက္ေတြလိုပါပဲ ။စာအုပ္တစ္အုပ္ရဲ့ အစပိုင္းေလးဆို လက္ေရးေလးေတြ သိပ္လွလို႕ေပါ့ အလယ္ေလာက္ေရာက္ရင္ သြားမၾကည့္နဲ႔ေတာ့ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ေရးထားသလားထင္ရေအာင္ က်ေနာ့္လက္ေရးေတြက ဆိုးလြန္းပါတယ္ စည္းကမ္းမရွိတာလို႕ေျပာရမယ္ ျပီးေတာ့ ပ်င္းတာက ခုထိ အဲ့အက်ိဳးဆက္က သိပ္ေတာ့မေကာင္း အခုစာေရးေနရင္း သတိထားေနတဲ့ၾကားကကုိ ကိုယ့္စာလံုးေပါင္းေတြက လြဲတုန္း ကိုယ္လည္းမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တုန္း ။

စာစိီစာကံုး .............ဘာသာေတြထဲ စိတ္ညစ္ရဆံုး ဘာသာလို႕ထင္ပါတယ္ အလြယ္ေလးျဖစ္တဲ့ “ဒို႕ေဖေဖ ၊ဒို႕ေမေမ” ေရးခိုင္းရင္ေတာင္ ဘယ္ကစရမွန္းမသိျဖစ္တတ္ပါတယ္ ။ ၁၀ တန္းေလာက္ေရာက္ေတာ့ အျပင္စာေလးေတြ နည္းနည္းဖတ္ျဖစ္လာတဲ့အက်ိဳးေက်းဇူးေလး ခံစားလာရတယ္ ေက်ာင္းမွာ ဆရာမ က စာစီစာကံုးေရးခိုင္းေတာ့ ငါးမ်က္ႏွာ ေရးခိုင္းတာ က်ေနာ္က ဆယ္မ်က္ႏွာၾကီးမ်ားေတာင္ ေရးပစ္လိုက္တယ္ အဲ့ေလာက္ကိုေတာ္ခ်က္ ။ သူငယ္ခ်င္းက သူ႕စာအုပ္မွာ ၃မ်က္ႏွာေလာက္ပဲရွိေတာ့ အားက်တဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ၾကည့္လို႕ မင္းဘယ္လိုမ်ားေရးလိုက္တာလဲတဲ့ အနိုင္ရတဲ့စစ္သူၾကီးလို သူ႕ကိုျပန္ၾကည့္လို႕ ငါက စာေတြဖတ္တာကိုးကြ လို႔ ခပ္တည္တည္နဲ႔ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ ။

စာအုပ္ေတြစစ္ျပီး ျပန္ေ၀ေတာ့ လူေတြကုန္သေလာက္နီးပါးသာျဖစ္လာတယ္ ကိုယ့္စာအုပ္ကိုမေတြ႕ဘူး စာအုပ္ထပ္တာ ေသခ်ာတယ္ေပါ့ ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ့ စာအုပ္ေလး ဆရာမရဲ့ စာအုပ္ထပ္ထဲမွာ ေတြ႕လိုက္တယ္ ။ အားလံုးေ၀ျပီးေတာ့ ကိုယ့္အလွည့္ေနာက္ဆံုး ဆရာမက စာအုပ္ကေလးေျမွာက္ျပီး “ ကဲ..ကဲ အားလံုးနားေထာင္ ဒီမွာ အေကာင္းဆံုး စာစီစာကံုး နင္တို႕ကိုဖတ္ျပမဖို႕ နာမည္ကဘယ္သူ....ေမာင္မ်ိဳး*** တဲ့ ဘယ္သူလဲ ” ဆိုေတာ့ လက္ညွိဳးကိုရဲရဲ ၀ံ့၀ံ့ၾကီးကို ေထာင္ပစ္လိုက္တယ္ ငါကြေပါ့ ။ျပီးေတာ့ ဆရာမ ဆက္ျပီး ႏႈတ္ခြန္းေတြေျခြပါေလေကာ “ ေရးခိုင္းတာ စာစီစာကံုး မင့္ကို ဘယ္သူက စကားေတြေျပာခိုင္းေနလို႕တုန္း ” တဲ့ ေျပာလည္း ေျပာ ကိုယ့္ေခါင္းေပၚလည္း တေဒါက္ေဒါက္နဲ႔ ေခါက္လို႕ေပါ့ ။

တကယ္ေတာ့ ဆရာမ အလြန္လည္းမဟုတ္ပါဘူး တကယ္ဆို စကားေျပ စကားေျပာ ကြဲရမွာ က်ေနာ္ ဆယ္မ်က္ႏွာသာေရးလာတယ္ “ ေပါ့ ၊ ျပီး ၊ တယ္ ၊ မယ္ ” ေတြနဲ႔ၾကီး စာေၾကာင္းေတြက ဆံုးေနတယ္ ဒါကိုက ကိုယ့္ရဲ့ ေတာ္ေတာ္ၾကီးတဲ့ အမွားပါ ။ စာတစ္ပုဒ္ေရးလို္က္ရင္လည္း အစကေတာ့ အတိုခ်ံဳးပဲေရးမလို႕ပဲ ေရးရင္း ေရးရင္ ေလေၾကာက ေတာ္ေတာ္ရွည္သြားတာ အဲ့စာတစ္ပုဒ္ကို ဘယ္လိုနိဂံုးခ်ဳပ္ရမလဲဆိုတာလည္း က်ေနာ္ မသိေတာ့ဘူး အဲ့ေနရာမွာတင္ တ၀ဲလည္လည္နဲ႕ ။

စာေရးတဲ့အက်င့္ကေတာ့ က်ေနာ္က သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ စာေရးရတာ ေတာ္ေတာ္ ၀ါသနာပါ ပါတယ္ ။ ကိုယ္အိမ္နဲ အဆင္မေျပလို႔ စိတ္ေနာက္ေနတဲ့ အခါမ်ိဳး အေၾကာင္းရာတစ္ခုခုကို မေအာင့္နိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ေျပာျပခ်င္တဲ့ အခါမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ “မ်က္မွန္” ဆီကိုစာေရးပါတယ္ က်ေနာ္ေရးသမွ် စာကို မျငီးမျငဴ ဖတ္ေပးသူ စာျပန္ေပးသူဟာလည္းသူပါပဲ ။ စာထဲမွာေတာ့ “ မ်က္မွန္ေရ့ မင္းသိလား သူက အဲ့လိုေျပာလိုက္ေတာ့ေလ ဘယ္ေျပာေကာင္းလဲ ငါလည္း ငါ့အကြက္ထဲ ၀င္လာျပီးဆိုေတာ့ တီးထည့္ေပးလိုက္တာ ေပ်ာ္စရာၾကီးကြ ဟီဟီးး ” ဆိုတာ မ်ိဳး ဟိဟိ ဟားဟားေတြပါထည့္ေရးတတ္တယ္ “ ငါလည္း အေမက ဆူေတာ့ ၀မ္းနည္းတာေပါ့ကြာ မ်က္ရည္ေတြက ေပါက္ခနဲ ေပါက္ခနဲ ” ဆိုသမ်ိဳး ျမည္သံစြဲအလကာၤေတြ ထည့္လိုထည့္ နဲ႕ က်ေနာ္ စာတစ္ခါေရးရင္ ငါးရြက္ေလာက္ကုန္ပါတယ္ အဆံုးသတ္က်ရင္ေတာ့ “ေတာ္သင့္ျပီး လက္ေရးသည္းခံပါ ” လို႕ေရးလိုက္ေပမယ့္ ကိုယ္ ေတာ္သင့္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို ၾကာေနပါျပီး ။ သူ႕ဆီက မွတ္ခ်က္ျပန္ရတာကေတာ့ က်ေနာ့္စာဖတ္ျပီးရင္ သူရယ္ရတယ္ ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္တ့ဲ ဒါက ဘေလာ့မေရးခင္တည္းက စာေရးပိုးစတယ္လို႕ေျပာရမယ့္အခ်ိန္ပါ ။


စကားေျပ စကားေျပာ မကြဲေပမယ့္လည္း ဒီတိုင္းပဲ က်ေနာ္စာေတြဆက္ေရးျဖစ္အံုးမွာပါ ဥပမာ “ ျပီ“ ကို “ ျပီ”လို႕မေရး ပဲ “ ျပီးျပီး” လို႕ ေရးရင္းနဲ႕ေပါ့ :)




P>S = ဒီပို႔စ္ေရးတဲ့အခ်ိန္လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ လေလာက္ကတည္းက က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း မ်က္မွန္နဲ႔ အဆက္သြယ္ျပန္ရျပီး သူေနေကာင္း ျပန္က်န္းမာေနေၾကာင္း သိရပါျပီး အဲ့တုန္းက ဆုေတာင္းေပးခဲ့တဲ့သူေတြကိုေက်းဇူးပါ ။

20 comments:

Anonymous said...

နာမည္ၾကီးသြားရင္ေမ့မသြားနဲ႕ဦးေနာ့

Maung Myo said...

ဟက္ကက္ း)

မအိမ္သူ said...

ဘေလာ့ဂ္မွာစာေရးတာ ေက်ာင္းမွာစာစီစာကံုးေရးတာမွ မဟုတ္တာဟယ္။ စကားေျပာသလိုေရးေကာ ဘာျဖစ္တုန္း။ အဲလိုေရးတာေလးကို ဖတ္ရတာ ပိုၿပီးရင္းရင္းႏွီးႏွီးရွိသလိုခံစားရတယ္။ စာသံေပသံနဲ႔ ၏ သည္ တည္း ေတြကိုဖတ္ရတာ အရမ္းႀကီး Formal ဆန္ေနသလိုပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္းေလးအေၾကာင္းၾကားရတာ ၀မ္းသာစရာ.. အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက Depression တို႔ဘာတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္သြားတာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

Anonymous said...

ဟုတ္ကဲ႕

ညီလင္းသစ္ said...

'ၿပီ' ကို 'ၿပီး' လို႔ ေရးေနတာေတာ့ က်ေနာ္ အေစာႀကီး ကတည္းက သတိထားမိတယ္..၊ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္လည္း အဲဒီလို အၿမဲေရးလို႔ ခ်က္ခ်င္း သတိထားမိတာဗ်၊ ဆရာမက စာအုပ္ကို ျပန္မေပးဘဲထားတယ္ ဆိုေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ ခ်ီးမြမ္း ေတာ့မွာပဲလို႔ ဝမ္းသာအားရ ေတြးတုန္း႐ွိေသး...၊ ညီကေတာ့ေလ....၊ း)

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ဟုတ္တယ္ ကိုညီလင္းသစ္လိုဘဲ
စာစီစာကံုး ၁၀မ်က္ႏွာေရးတယ္ဆိုလို႔ ခ်ီးက်ဳးမလို႔ရွိေသး
ေခါင္းေခါက္ခံလိုက္ရတယ္လို႔..
အဲလို ပြင္႔ပြင္႕လင္းလင္းေရးတတ္တာေတြေၾကာင္႔ ေမာင္မ်ိဳးကို လူခ်စ္လူခင္မ်ားၾကတာ..
စာေတြ ေရးဖန္မ်ားရင္ သတ္ပံု၊ ေရးဟန္က အစ တေျဖးေျဖး ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္ပါတယ္။
မ်ားမ်ားေရးပါလို႔ တိုက္တြန္းပါတယ္။

ေတာက္ပၾကယ္စင္ said...

ကိုယ္ႀကဳိက္တဲ့ပုံစံနဲ႔ ေရးရင္း ေရွ႕တုိးရင္းေပါ့ကြာ။ ေနာ္။က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ေမာင္မ်ဳိးေရ။

Anonymous said...

ကုိမ်ိဳးေရ

ကုိမ်ိဳးသူငယ္ခ်င္းအျဖစ္မ်ိဳး ကၽြန္ေတာ့္မိသားစုထဲမွာ ၾကံဳခဲ့ပါတယ္။ စာနာစိတ္နဲ႔ အၾကံေပးပါရေစခင္ဗ်ာ။ ကုိမ်ိဳးသူငယ္ခ်င္းကုိ ျပန္ေျပာျပျပီးရင္ ဒီကြန္မန္႔ကုိလဲ ဖ်က္လုိက္ပါ။

ဦးေႏွာက္ထဲမွာ Dophamin ဆုိတဲ့ neurotransmitter ေတြ မညီမွ်တဲ့အခါ ဥာဏ္ရည္ထက္ျမက္တဲ့ လူငယ္ေလးေတြ၊ က်န္းမာသန္စြမ္းတဲ့ လူငယ္ေလးေတြဟာ အေကာင္းပကတိကေန ဒီလုိ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ (မိဘေဆြမ်ိဳးေတြ ျဗဳန္းခနဲေသလုိ႔၊ စီးပြားပ်က္လုိ႔၊ ရည္းစားနဲ႔ကြဲလုိ႔ စသျဖင့္ ေလာကဓံတစ္ခုခုေၾကာင့္ မဟုတ္ခဲ့ရင္ေပါ့။) ဘာမွ အေၾကာင္းထူး မရွိဘဲ ဒီလုိ ျဖစ္လာတာဆုိရင္ ဦးေႏွာက္ေရွ႕ပုိင္းမွာ dophamin ဓာတ္ ထြက္ရွိမႈ ပံုမွန္မဟုတ္လုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

ဒီလုိျဖစ္ရင္ လူနာဟာ စိတ္ကူးယဥ္ျပီး အေတြးနယ္ထဲ ေျမာေနေလ့ရွိတယ္။ လက္ေတြ႔နဲ႔ ကင္းကြာျပီး စိတ္ကူးယဥ္ကမၻာထဲမွာ ေနေနတတ္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိရင္ သူတို႔စိတ္ထဲမွာ သူကုိယ္တုိင္၊ သုိ႔မဟုတ္ သူနဲ႔ရြယ္တူ လူငယ္တစ္ေယာက္ကုိ ဇာတ္လုိက္အျဖစ္ ဖန္ဆင္းထားတတ္တယ္။ ျပင္ပပတ္ဝန္းက်င္ထက္ စိတ္ကူးယဥ္ေလာက virtual world မွာ ေပ်ာ္ေနေတာ့ လက္ေတြ႔ဘဝမွာလဲ မေအာင္မျမင္ေတြ ျဖစ္လာမယ္။

ဒီလုိျဖစ္လာရင္ လုပ္ရမယ့္ ကုထံုးေတြက--

-စိတ္ကုိ အျမဲ တက္ၾကြရႊင္လန္းေနေအာင္ ဂရုစုိက္ရပါမယ္။ စိတ္အားငယ္ျခင္း၊ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းေတြ မဝင္ေအာင္ ေရွာင္ရပါမယ္။ အခန္းနံရံကုိ ေဆးအျဖဴ သုတ္ျခင္း၊ ညဆုိ မီးေခ်ာင္းလင္းလင္း ထြန္းထားျခင္းမ်ားျဖင့္ စိတ္က်ေရာဂါကုိ တားဆီးပါ။ စိတ္ရႈပ္ေထြးေစမယ့္ အသံဆူညံတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ ေရွာင္ပါ။

-အခ်ဥ္ (ဗီတာမင္စီ)မ်ားမ်ား၊ အသီးအရြက္ (ဗီတာမင္ေအ) မ်ားမ်ား စားျခင္းဟာ စိတ္က်ေရာဂါကုိ တစ္နည္းတစ္ဖံု တားဆီးေပးႏုိင္ပါတယ္။ ဗီတာမင္စီ ခ်ိဳ႕တဲ့ရင္ လူဟာ မရႊင္မလန္း ျဖစ္တတ္ျပီး ဗီတာမင္ေအ ခ်ိဳ႕တဲ့ရင္ ဥာဏ္ရည္ပါ ထိခုိက္ႏုိင္ပါတယ္။ ဗီတာမင္ဘီကေတာ့ အာရံုစူးစုိက္မႈနဲ႔ ဆုိင္တာမုိ႔ စိတ္ျပန္႔႔လြင့္တာတုိ႔၊ အာ၇ံုမစူးစုိက္ႏုိင္တာတုိ႔ ၾကံဳေနရရင္ ဗီတာမင္ဘီ ျဖည့္တင္းတဲ့အေနနဲ႔ ႏုိ႔ေသာက္ျခင္း၊ ပဲအမ်ိဳးမ်ိဳးစားျခင္း၊ ငါးစားျခင္းမ်ား ျပဳေပးပါ။ မွတ္ဥာဏ္ေကာင္းေအာင္ အုိမီဂါသရီး (ငါးၾကီးဆီ)လဲ ေသာက္ပါ။

-တရားထုိင္ပါ။ အိမ္မွာ ကုိယ့္သေဘာနဲ႔ကုိယ္ မထုိင္ပါနဲ႔။ ဒီလုိ စိတ္ထဲ ဟုိျမင္ဒီျမင္ ျမင္ေနတတ္တဲ့ လူငယ္ေလးေတြအတြက္ အႏၱရာယ္ၾကီးပါတယ္။ စိတ္ထဲ ေပၚခ်င္ရာေတြေပၚ ျမင္ခ်င္ရာေတြျမင္ ျဖစ္ျပီး ပုိဆုိးႏုိင္ပါတယ္။ ရိပ္သာမွာ ဆရာသမား အေစာင့္အေရွာက္နဲ႔ က်က်နန ထုိင္ပါ။ တကယ္ သဒၶါတရားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ တရားထုိင္ရင္ ဒီေဝဒနာ ေပ်ာက္ကင္းေစပါတယ္။

-ငါးပါးသီလ ေစာင့္ပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ဒီလူငယ္ေလးေတြဟာ စိတ္ထဲ စိတ္ကူးယဥ္ေတြးမိေနတာေတြ၊ ျမင္ခ်င္ရာ ျမင္ေနမိတာေတြကုိ ျပန္ေျပာျပရင္း ဒါေတြကုိ ကုိယ္တုိင္လဲ တကယ္ထင္လာႏုိင္တယ္။ ငါးပါးသီလမွာ မုသာဝါဒ ေရွာင္ၾကဥ္ျပီးသားဆုိေတာ့ --ကုိယ္ေတြးေနတာေတြဟာ တကယ္မဟုတ္မွန္း ကုိယ့္ဟာကုိယ္ သိသိလာရင္ ထုတ္မေျပာျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ေျပာမယ္ၾကံလုိက္တုိင္း ဒါေတြဟာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ သူ႔ဟာသူ ျပန္သတိဝင္လာရင္ ဒီအေတြးေတြကုိ တကယ္မွတ္ျပီး ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ေနတာေတြလဲ နည္းလာမယ္။

-ဘုန္းၾကီးဆြမ္း မွန္မွန္ေလာင္းပါ။ ဘုရားမွာ တံျမက္လွည္း၊ ရိပ္သာမွာ အိမ္သာေဆး၊ ကုဋီေဆး အပတ္စဥ္ သြားလုပ္ပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ဒီလူနာကေလးေတြဟာ တရားေတာ္အလုိအရဆုိ ဝဋ္နာကံနာ ေခၚရပါမယ္။ အတိတ္က သူတစ္ပါး သမာဓိကို၊ စိတ္ဓာတ္ကုိ ပ်က္ျပားေအာင္ လုပ္ခဲ့မိတဲ့ အကုသုိလ္ဝိပါက္ လုိက္တာတာဆုိေတာ့ ဒါကုိ တန္ျပန္ေခ်ဖ်က္တဲ့ အေနနဲ႔ တစ္ပါးသူတုိ႔ သမာဓိအား၊ စိတ္ဓာတ္အား ေကာင္းေစမယ့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေတြ ျပဳေပးရပါတယ္။ ဓမၼစာအုပ္ေတြ၊ အေခြေတြ အခမဲ့ ငွားရမ္းလွဴဒါန္းျခင္း၊ ရိပ္သာဝင္ခ်င္တဲ့ သူဆင္းရဲမ်ားကုိ ဆြမ္းဖုိးနဲ႔ လမ္းစားရိတ္ တာဝန္ယူျပီး ရိပ္သာ ပုိ႔ေဆာင္ေပးျခင္းမ်ား ျပဳသင့္ပါတယ္။ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေတြ မ်ားမ်ားလုပ္ေနရင္ ဒီကေလးေတြ ေရာဂါသက္သာေပ်ာက္ကင္းလာတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

အဂၤါဟူး said...

ကၽြန္ေတာ္ က်ေတာ့ ငယ္ငယ္က စာစီစာစံုး သိပ္ေရးတာဗ်ာ...ေပ်ာ္လြန္းလို႕....။

က်န္တဲ့ ငါးဘာသာက ရံႈးေနက်ေလ...ျမန္မာစာ မွ ပဲ စာရြက္ေတြ ထိုင္ေတာင္း။ အခ်ိန္ကုန္ေတာင္ ခဏေနဦး ေျဖဖူးတာ...ဟီဟိ။

ေရးခ်င္သလိုသာ ေရး ...ေပးခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ရ ရင္ အဆင္ေျပပါတယ္ဗ်ာ။

ေန၀သန္ said...

ေရးခ်င္သလိုေရးပါ.. မလိုတဲ့ေနရာမွာ ၀စၥႏွစ္လံုးေပါက္ထည့္ျပီး လိုေနတဲ့ေနရာမွ မက်န္ခဲ့ရင္ ျပီးေရာ... :P..:D:D

ခင္မင္လ်က္
ေန၀သန္

ေမသိမ့္သိမ့္ေက်ာ္ said...

စာစီစာကံုး ၅မ်က္ႏွာေတာင္...?? ေရးႏိုင္ခ်က္မ်ား... ကိုယ္ အဆင္မေျပတဲ့ေခါင္းစဥ္မ်ိဳးဆို ကၽြန္မဆို ဘယ္လိုလုပ္လဲဆိုေတာ့ လက္ေရးက်ဲက်ဲနဲ႔ ေရးတယ္။ ေဘးမ်ဥ္းၾကီးၾကီးတားလိုက္တယ္။ ဟီး။


ခင္တဲ့

ညိမ္းႏိုင္ said...

အင္း....အကိုလည္း စာစီစာကံုးဆို သိပ္ေရးတာ...၊သူမ်ား
၃မ်က္ႏွာဆို ကိုယ္က ၆မ်က္ႏွာပဲ...၊ျပီး ကိုယ္ေရးခ်င္တာ
ေတြေလွ်ာက္ေရးရင္း ေခါင္းစဥ္နဲ့ တလြဲခ်ည္းျဖစ္ျဖစ္သြား
တာကလား...:))) ဘေလာ့ကေတာ့ကြယ္...အဆင္ေျပသ
လိုသာေရးလိုက္ပါ....။စာလံုးေပါင္းမွားလည္း ခင္မင္စိတ္
နဲ့ေနာက္ေျပာင္တာကလြဲလို့ သည္းခံပါအိ....:D

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

ေတာ္ေတာ္ေရးနိဳင္တာပဲ ကိုမ်ိဳးက... သံုးမ်က္နွာေတာင္ အနိဳင္နိဳင္ရယ္....:):)
အဲဒါေတြေၾကာင့္ ဘေလာ့ေမာင္နွမေတြ ေမတၱာေတြ အမ်ားၾကီး ရယူထားတာေပါ့ေလ...:)

ညီရဲ said...

ကၽြန္ေတာ္လဲ လက္ေရး မလွဘူးဗ်။ စာစီစာကံုးလား လက္ေရးေနာက္က်လို ့ဘယ္ေတာ့မွ ေကာင္းေကာင္း မေရးခဲ့ရဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က ေတာ္ေတာ္ ညံတဲ့ေကာင္ဗ်...

ေမဓာ၀ီ said...

ေမာင္မ်ဳိးနဲ႔ စာလံုးေပါင္းအမွားကေတာ့ ဒြန္တြဲေနသလိုပါပဲ။ ဟိုးအရင္ကတည္းက သတိထားမိပါရဲ႕ရွင္။ ေျပာခ်င္ေသာ္လည္းပဲ အေဘာက္မီမွာ "က်ေနာ္စာလံုးေပါင္းေတြ အရမ္းမွားတတ္တယ္ ဒါေပမယ့္ ျပင္ရမွာ ပ်င္းတယ္"လို႔ ေရးထားတာမို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာ့ မွားမွန္းသိရွာသားပဲေလ ... ဆိုၿပီး အသာေလး ေနေနတာ။ :)

စာစီစာကံုး ဒို႔ေဖေဖ ဒို႔ေမေမ ဆိုလို႔ ဆရာတေယာက္ ေျပာတာ သတိရမိေသးတယ္။ အဲဒီရပ္ကြက္တခုမွာ ကေလးေတြ စာစီစာကံုး က်က္ေနၾကတာ ဒို႔ေဖေဖ အေၾကာင္းေပါ့။
တအိမ္က ကေလးက ... က်ေနာ္၏ အေဖမွာ ဦးဘ ျဖစ္ပါသည္။
ေနာက္တအိမ္မွာလဲ ... က်မ၏ အေဖမွာ ဦးဘ ျဖစ္ပါသည္။

ဒီလိုနဲ႔ တရပ္ကြက္လံုးက xx တန္း ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြ အားလံုးရဲ႕ အေဖက ဦးဘခ်ည္း ျဖစ္ေနသတဲ့။ ေက်ာင္းက ဆရာမက စာစီစာကံုး ေရးေပးၿပီး က်က္ခိုင္းလိုက္တာကိုး။ ဒါေၾကာင့္ အားလံုး ဆင္တူ ဦးဘခ်ည္းပဲ ျဖစ္ေနတာ။

ေၾသာ္ ဦးဘတို႔မ်ား ေမြးႏိုင္လိုက္တာ တရပ္ကြက္လံုးက ကေလးေတြ ဦးဘ သားသမီးေတြခ်ည္းပါလားလို႔ ဒီဆရာက မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္မိသတဲ့။

စကားေျပ စကားေျပာ မကြဲတာက တခ်ဳိ႕ေတြမွာ ေတြ႔ရတယ္။ ေမာင္မ်ဳိးစာေတြထဲေတာ့ အဲဒီလို ေရာေထြးေနတာ မျမင္မိပါဘူး။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေမာင္မ်ဳိးက စကားေျပာနဲ႔ ေရးတာ မ်ားတာပဲ မဟုတ္လား။

တကယ္က စာတပုဒ္ေရးမယ္ဆိုရင္ စာစကားနဲ႔ ေျပာစကား ဘယ္လိုေရးေရး အလ်ဥ္းသင့္သလို ေရးႏိုင္ပါတယ္။ တပုဒ္ထဲေတာ့ ႏွစ္မ်ဳိးလံုး ေရာမေရးနဲ႔ေပါ့။ စကားေျပာသလို (တယ္၊ မယ္) အဆံုးသတ္ၿပီး ေရးခ်င္ေရး ဒါမွမဟုတ္ စာလို (၏၊ သည္၊ မည္) ေရးခ်င္ေရးေပါ့။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ စာပိုဒ္ တခုထဲမွာကို အခု "တယ္"လိုက္ အခု"သည္"လိုက္နဲ႔ ေရာေထြးေနတယ္။ အဲဒီလိုမ်ဳိးေတြက်ေတာ့ အေၾကာင္းအရာ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းေကာင္း ဖတ္ရတာ အရသာပ်က္သလိုပဲ။

ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ အၾကံေပးရရင္ေတာ့ ေနာက္ကို စာေရးၿပီး အဆံုးသတ္ရင္ ခုလို အဆံုးသတ္ပါလား။ :)

ၿပီးၿပီး
ေမာင္မ်ဳိ

ကုိကုိေမာင္(ပန္းရနံ႔) said...

အင္း..
က်ေနာ္နဲ႔ စာစီစာကုံးဆုိၿပီး ဘေလာ့တခြင္ တဂ္စာေတြ ျဖစ္သြားျပန္ရင္ ဒုက္ခ။ အခုေတာင္ ကြန္မင့္မွာ စာစီစာကုံးေတာ္ေၾကာင္း ေျပာေနသူေတြ ရွိေနၿပီ။ း))

ေမာင္မ်ိဳရဲ့ စာစီးစာကုံကုိး
သူးႀကီမင္း ဖတ္သြာသည္း။ း))

ခင္မင္လွ်က္

လင္းေခတ္ဒီႏို said...

ငမ်ိဳး မင္း ဘယ္ေက်ာင္း တက္တာတုန္း ေမာ္လျမိဳင္မွာ . . . .

blackroze said...

ဟုတ္လိမ့္မယ္...

နင္အဲတာေၾကာင့္ဘေလာ့ဂါ ျဖစ္လာတာေနမွာ..

ခင္တဲ့ အမ Blackroze

ဟန္ၾကည္ said...

စာစီစာကံုး ျပန္ေရးခ်င္ေသးရင္ ဆရာ့ဆီလာၿပီး သင္တန္းတက္ေလ...သင္တန္းေၾကး လစဥ္သြင္းရင္ အလကားသင္ေပးမယ္ ;D

San San Htun said...

ေရးသာေရးပါ ေမာင္မ်ိဳးေရ...ၿပီး ေတြ ့ရင္ ဝစၥႏွစ္လံုးေပါက္ ေဖ်ာက္ၿပီး ၿပီလို ့ ဖတ္ေပးသြားမယ္... အမလည္း ေက်ာင္းပိတ္ရင္ ခရမ္းကို ၿပန္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း အိေကဆီကို စာေတြ ေရးတယ္...ဒီလို စာေရးခ်င္တဲ့ပိုးေၾကာင့္ပဲ ဘေလာ့ဂါ ၿဖစ္လာတာ ေနမွာ... းD

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...