ျမစ္ကမ္းေဘးက ရြာ

ရင္ထဲ မွတ္မွတ္ရရ ရွိေနေသးတဲ့ ခရီးစဥ္ေလးတစ္ခုပါ က်ေနာ္တို႕ ေအာက္ျပည္သားေတြက နည္းနည္းေလး အထက္ပိုင္းေရာက္တဲ့ သူေတြကိုဆို အညာ လို႕ပဲ အလြယ္ေခၚလိုက္ၾကတာပဲ ။ အခုမွ သိလာတာ ဒါက တကယ့္ အညာမွမဟုတ္ေသးတာပဲ တကယ့္အညာစစ္စစ္ကိုေတာ့မေရာက္ဖူးေသးပါဘူး သိပ္ေရာက္ဖူးခ်င္တာပဲ ဆရာမ ခင္ခင္ထူးရဲ့ စာအုပ္ေတြဖတ္ျပီး တအားေရာက္ဖူးခ်င္ခဲ့တာ ။က်ေနာ့္ေယာက္ဖၾကီးက အဲ့ဒီအထက္သားပါ မၾကၤီးနဲ႕ အိမ္ေထာင္က်ျပီးကတည္းက ကိုယ္ေတြေမြးရပ္ေျမမွာ အေျခခ်ျဖစ္သြားတာ ။

သူ႕ဘက္က အမ်ိဴးေတြ လာလာလည္ရင္ အေနေအးေတြ တူေတြက ဧည့္မခံတတ္ စကားလည္းမေျပာေတာ့ သူတို႔ခမ်ာ အမ်ိဳးေတြသာဆိုတယ္ မေခၚမေျပာၾကေတာ့ ေနရခက္ေနတဲ့ပံုေလးေတြ ။အဲ့ေတာ့ အင္မတန္ အာေပးေကာင္းတဲ့ က်ေနာ္ေမာင္မ်ိဳးက “ ဘယ္ေတာ့ေရာက္ၾကလဲဗ် ထမင္းစားခဲ့ျပီးျပီးလာ လာလာ ၀င္ၾက ေနေကာင္းၾကတယ္ဟုတ္ အားလံုး ” ဘာညာ သာရကာေနၾကာကြာေစ့ေတြလုပ္လို႕ေပါ့ ေစ်းဆိုင္တစ္ဖက္နဲ႔ အလုပ္မ်ားတဲ့ အစ္မတို႕လင္မယားက ဧည့္သည္ေတြ ဂရုမစိုက္အားေတာ့ က်ေနာ္ကပဲ ဧည့္ခံရတာ တစ္ခါတေလေတာ့ ရယ္ခ်င္စရာေကာင္းသား ကိုယ္ကၾကီးေျပာေနတာ သူတို႕က အူလည္လည္နဲ႔ ကိုယ့္လည္းမၾကည့္ဘူးရယ္ ကိုယ့္မွာ ရယ္စရာေျပာျပီး တစ္ေယာက္တည္းျပန္ရယ္ေနရတဲ့အျဖစ္။

ကိုယ္နဲ႔ စပ္လို႕ေတာင္ အမ်ိဳးေတာ္တာမဟုတ္ေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ခင္ရွာၾကတယ္ ။သူတို႕ေတြ အိမ္ျပန္ၾကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ပါ အိမ္လည္အပါေခၚၾကတာ ခရီးက ေ၀းတယ္ ျပီးေတာ့ သူတို႕ရြာေတြက ေခါင္တယ္ သြားဖို႕ေတာ္ေတာ္ ေခါင္းစားေနတယ္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ေတာ့ ခရီးေလးထြက္ခ်င္သား အေမ့ကိုေျပာေတာ့ အေမက လိုက္သြားေလ စိတ္ညစ္ေျပတဲ့အထိေနခဲ့ေပါ့တဲ့ ။အဲ့ေတာ့ အဲ့ အညာမဟုတ္တဲ့ အညာလုိ႕ထင္ရတဲ့ ရြာကို အလည္သြားျဖစ္ပါတယ္ ။ကိုယ့္ပံုက အရမ္းၾကီးလန္းေနလို႕ေတာ့မဟုတ္ သူတို႕ပံုက အရမ္းၾကီးမ်ား တံုးေနလားမသိ ( တံုးေတာ့တံုးေနပါတယ္ ေျပာရမွာ အားနာလို႕ )အစ္ကိုတစ္ေယာက္ဆို ဖိနပ္လည္းမစီးဘူး ကားဂိတ္မွာ လူေတြၾကည့္ေနတာ အားပါး ရွက္ထာဆိုတာ ကိုယ္က မသိမသာေလး ကိုယ့္ပါသာတစ္ေယာက္တည္းလုိလိုနဲ႔ ခြဲထြက္ေနလိုက္တယ္ ။

ကားစီးေတာ့လည္းဧည့္သည္ကိုဦးစားေပးျပီးေမာင္နုက်ေနာ့္ကို ေခါင္းခန္းမွာ ေပးစီးပါတယ္ တစ္လမ္းလံုး ေညာင္းညာ ကိုက္ခဲေနလိုက္တာ ကားခရီးစဥ္ကုန္ေတာ့ ေျခလွ်င္ ခရီးစဥ္ အားပါးပါး သူတို႕ေတာ့ ေလွ်ာက္ေနၾကမို႕လားမသိ က်ေနာ္လည္းေတာသားပါပဲ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို ေခါင္တဲ့ရြာ အေ၀းၾကီးရယ္ ၃ နာရီေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရတဲ့ ခရီးက နည္းသလားလို႕ ေသခ်င္ေစာ္ပါနံတယ္ ဒီ့ထက္ဆိုးတာ ရြံတတ္တဲ့ က်ေနာ္အတြက္ ျပသနာပါ ကိုယ္ေတြဆီက နံုးက နင္းမိရင္ ေျမေရာင္ကအနီ ျပီးေတာ့ ၀ပ္ေနတဲ့ ဗြက္ဆိုတာ ရွားတယ္ ျပီးေတာ့ ဒီအိုင္မွာ နင္းမိတဲ့ဗြက္ ေနာက္ေရမ်ားတဲ့ အိုင္က် ေျခေလး လႈပ္လွပ္ေဆးလိုက္ရင္ ေျပာင္ေကာ ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး သူတို႕ဆီက ဗြက္က်ေတာ့ဆိုးလိုက္တာ နင္လိုက္မိတာနဲ႔ “ဇြိ ” ခနဲပဲ ရြံလိုက္တာဆိုတာ ေဆးေတာ့လည္းမေျပာင္ တစ္လမ္းလံုး တစ္“ ဇြိ ဇြိ ” နဲ႔ လည္ေခ်ာင္းေတြဆိုတာ ယားေနတာပါပဲ။

ရြာကိုေရာက္ေတာ့ထမင္း ေတာင္ မစားနုိင္ေတာ့ပဲ တန္းအိပ္ေပ်ာ္သြားတာ အိပ္ရင္ ဘာမွမသိေတာ့ပါဘူး မနက္လင္းေတာ့ ကိုယ့္နားလူသံေတြ ၾကားတာနဲ႔ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ လူေတြ အမ်ားၾကီးဗ်ာာ သူတို႔ဆၤီမွာ ဧည့္သည္လာရင္ ဒီလိုၾကီးပဲတဲ့ အိပ္ယာထရင္ အေပါ့အပါးသြားခ်င္တဲ့ကုိယ္ေတာင္ မသြားရဲေတာ့ဘူး ရွက္လို႕ ေခါင္းျမီးၾကီးျခံဳျပီး လွိပ္အိပ္ေနလိုက္တယ္ ။ျပီးေတာ့ ထမင္းစားတဲ့အခါက် ကိုူယ့္ကိုေတာ့ တကယ့္ေကာင္းေကာင္း ဘုန္းၾကီးပြဲလိုေကြ်းျပီး သူတို႕က်ေတာ့ ျဖစ္သလိုေတြ စားတတ္ၾကတာ အားနာလိုက္တာ ။ တကယ္ကို အစားေသာက္ ေခြ်တာၾက အစားဆင္းရဲၾကတဲ့သူေတြပါပဲ တစ္ရြာလံုးမွာမွ ေစ်းဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ထဲ ။ ျပီးေတာ့ တကယ့္ေတာဓေလ့ေတြရွိေနၾကတုန္း ေလ့လာမိသေလာက္ပါ ရြာမွာ အမ်ိဳးမ်ားတဲ့သူ ၊ လယ္ပိုင္ ယာပိုင္မ်ားတဲ့သူ အဆင္ေျပၾကတဲ့သူေတြဆို ရြာမွာ သူ႕အလုိလုိ အရွိန္၀ါ ရွိေနၾကသလိုပါပဲ ။

ဧည့္သည္ေ၇ာက္တယ္ဆိုရင္ သိသိမသိသိ ရြာထဲက အိမ္ေတြက ထမင္းစားဖိတ္ၾကပါတယ္ တကယ္ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတဲ့ ဓေလ့ေလးပါ မရွိရွိတာေလးနဲ႔ေပါ့ က်ေနာ္ အစားေရြးမွန္းသိေတာ့ အိမ္ေရွ႕အိမ္က ထမင္းစားဖိတ္ေတာ့ ပထမေတာ့ ျငင္းေသးတယ္ အားနာတာနဲ႔ ခဏခဏ ေခၚေနတာနဲ႔ ေနာက္က် စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမွာ စိုးလို႕ လာစားမယ္ေလ ေျပာလိုက္တယ္ ညေနပိုင္းၾကေတာ့ အဲ့ဒီအိမ္က ၾကက္ၾကၤီးကိုလိုက္ပစ္ေနတာ လူအုပ္ၾကီးက ၆ ေယာက္ေလာက္ရွိတယ္ က်ေနာ့္မွာ အံ့ေတြၾသလို႕ ငါအငတ္က်တာနဲ႔ ၾကက္ၾကီးကို လုိက္ပစ္ေနလိုက္ၾကတာ ငါေတာ့ ငရဲေတြၾကီးလိုက္မယ့္ျဖစ္ခ်င္းေပါ့ ဒါကိုကပဲ ရြာဓေလ့ထင္ပါတယ္ က်ေနာ္တို႕ ရြာမွာလည္း အသားငါး အလြယ္၀ယ္မရလို႔ ဧည့္သည္လာတဲ့အခါက် အိမ္ကၾကက္ေတြပဲေပါ့ ။

ညေနပိုင္းေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္တည္းတဲ့အိမ္ရဲ့ အေနာက္မွာက စစ္ေတာင္းျမစ္ ရွိပါတယ္ စာေတြထဲ ဖတ္ရသလို သဲေသာင္ျပင္ေဖြးေဖြးမွာ ေမာင္တစ္ေယာက္တည္း ေမ့ကို လြမ္းလို႕ေပါ့ ကဗ်ာေတြ ဘာေတြဆန္လို႕ ေကာင္းေကာင္းၾကီး ျမစ္ကမ္းစပ္မွာထုိင္ ျမစ္ထဲေမ်ာေနတဲ့ အရာေတြကို မ်က္ေစ့တစ္ဆံုးလိုက္ၾကည့္ ေငးခ်င္ရာေတြေငး ေတြးခ်င္ရာေတြေတြးလို႕ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကိုင္ သဲေတြေပၚမွာ စာေတြလိုက္ေရး ျပီးေတာ့ အပီအျပင္ကိုထိုင္ခ်လို႕ သဲအိမ္ေတြေဆာက္ေနလိုက္တာ ခေလးၾကီးလိုလို ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းပါတယ္ ။

ကိုယ္ကသာေပ်ာ္ေနတာ ရြာထဲမွာ က ေခါင္းေတြမီးေတာက္လို႕ သူတို႕ အယူက စစ္ေတာင္းျမစ္ထဲေရးဆင္းကူးရင္ ျမစ္က ဧည့္သည္ကိုစားပါတယ္တဲ့ ရြာရင္းေတြကိုေတာ့ မစားဖူးဆိုပဲ အဲ့ေတာ့ ကိုယ္ေရဆင္းကူးလို႕မ်ား ကိစ္စေရွာသြားေလသလားဆိုျပီး လိုက္ရွာၾကတယ္ဆိုပဲ ျပီးေတာ့ ရြာမွာ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ အရူးမတစ္ေယာက္ ရွိတယ္တဲ့ သံၾကိဳးနဲ႔ေတာင္ တုတ္ထားရတယ္ေျပာပါတယ္ အဲ့အရူးမနဲ႔ေတြ႕လို႔ပဲ က်ေနာ္ ေအးခ်မ္းေမလို တစ္စစီက်ိဳးပဲ့ေနျပၤီလားေပါ့ သူတို႕ခမ်ား သနားပါတယ္ ေခါင္းေတြမီးေတာက္လို႕ ရွာလိုက္ၾကတာဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ၾကီးေန၀င္မွ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္လာတဲ့ ကိုယ့္ကိုေတြ႕ျပီး သက္ျပင္းခ်နို္င္ၾကတယ္ စိတ္ဆိုးတဲ့သူက ဆိုးလို႕ ။

အဲ့ခရီးေလးက ေငြေတြအမ်ားၾကီးကုန္ေအာင္ သြားရတာမဟုတ္ပါပဲ အေတြ႕ၾကံဳသစ္ေတြ မိတ္ေဆြသစ္ေတြ ဓေလ့စရိုက္ အသစ္ဆန္းေတြနဲ႔ ေပ်ာ္စရာ ခရီးစဥ္ေလးတစ္ခုပါပဲ သူတို႕ေတြကေတာ့ ရြာကို ဧည့္သည္ပါလာရင္ မ်က္ႏွာရွိတာမို႕ ကိုယ္နဲ႔ဆံုတိုင္းေတာ့ အလည္ေခၚေနၾကတုန္း ဒါေပမယ့္လည္း ျပံဳးျပံဳးေလးနဲ႔ ေခါင္းခါလို႕ ေနာက္တစ္ေခါက္ေပါ့လို႕ ေျပာလို္က္ေတာ့တယ္ တကယ္ၾကီး အဲ့ေလာက္ ေခါင္တဲ့ရြာဆိုေတာ့လည္း ေနရတာပ်င္းတယ္ဗ် ။ ေတာသား က်ေနာ္ရဲ့ ေခါင္တဲ့ရြာ အေတြ႔အၾကံဳေလးပါ ။ ရြာကေလးက ေခါင္ေပမယ့္ ေစတနာေတြက လန္းဆန္းလို႕ပါ အခ်ိန္မ်ားရေသးရင္ေတာ့ က်ေနာ္ အဲ့ရြာကေလးကိုတစ္ေခါက္ေလာက္ ထပ္သြားခ်င္ပါေသးရဲ့ဗ်ာ ။