Monday, September 26, 2011

ငယ္ငယ္တုန္းက ...က်ေနာ္


ငယ္ငယ္တုန္းက အေၾကာင္းေတြေတြးျဖစ္တယ္ ။ လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အတိတ္ေန႕ရက္ေတြ အရင္တုန္းက ဟန္ေဆာင္မႈကင္း တကယ့္အျဖဴထည္ ဘ၀ေလးေတြရွိခဲ့ၾကမယ္ထင္ပါတယ္ က်ေနာ္ကေတာ့ မၾကာမၾကာျပန္ေတြးတယ္ ျပန္ေတြးတိုင္းလည္း ျပံဳးမိပါတယ္ တကယ္ပဲ ငါ အဲ့တုန္းက အဲ့လိုေတြလုပ္ခဲ့ပါလားဆိုတဲ့ စိတ္မ်ိဳးနဲ႕ေပါ့ ျပီးျပည့္စံုလြန္းတဲ့ ဘ၀မ်ိဳးလည္းမဟုတ္ခဲ့ပါဘူး လိုတရ ဘ၀မ်ိဳးလည္းပိုလို႔မဟုတ္ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့ က်ေနာ့္ ခေလးဘ၀ေန႔ရက္ေတြကို ထီးဆိုင္ရဲ့ သီခ်င္းစာသားေလးထဲကလို အပူပင္ကင္းတဲ့ ေန႕ရက္ေတြကို တစ္ခါျပန္ျပီးရခ်င္ေသးတယ္ ဆိုသလိုေပါ့ ။

ငယ္ငယ္တုန္းက က်ေနာ္ ေနမေကာင္းသိပ္ျဖစ္ခ်င္တာပါ ရြာမွာက အစားေသာက္ရွားတယ္ မုန္႔သည္ကလည္းနည္းတယ္ အေမ့ရဲ့ဆိုင္ေလးထဲက မုန္႔ေတြကလည္း ျငီးေငြ႕စရာ ေကာင္းျပီ အဲ့ေတာ့မစားခ်င္ေတာ့ဘူး အရင္က 7 up Crusher အခ်ိဳရည္ေတြကို သိပ္ေသာက္ခ်င္တာ မေသာက္ရပါဘူး တစ္ခါတေလ အဲ့ပုလင္းေလးကို ရွဴရတာ သိပ္အရသာရွိမွာပဲလို႕လည္းေတြးမိတယ္ ျပီးေတာ့ ပုလင္းထဲမွာ ကပ္က်န္ေနတဲ့ အရည္ေလးေတြကို ပုလင္းကိုေထာင္ျပီးေမာ့၇တာလည္း တကယ့္ကို အရသာရွိတာမ်ိဳး ။ အဲ့တာေတြကို က်ေနာ္မေတာင့္မတပဲ ေသာက္ရတဲ့ အခ်ိန္က က်ေနာ္ ေနမေကာင္းျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ေပါ့ ျပီးေတာ့ အေမက ဆီခ်က္ေလးခ်က္ထားေပးမယ္ ပုဇြန္ေျခာက္ေလးနဲ႔ နယ္ျပီးစားရတာမ်ိဳး အေမ့ သားက ငရုပ္သီးစိမ္းေလးကို လွီးျပီး ငါးေျခာက္ေလးစင္း ကင္ပြန္းရြက္ေလးနဲ႔ေၾကာ္ထားတာမ်ိဳးစားခ်င္တာဗ် ဘယ္လိုပူဆာဆာ အေမကေတာ့ ခ်က္ေကြ်းတာပဲ အဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ေျပာပါတယ္ ဒီပါးစပ္က စားမေကာင္းေတာ့ဘူး



အငယ္တုန္းက က်ေနာ္က မီးဖုိေခ်ာင္ထဲမွာ ၀ိုင္းကူရတာကိုေပ်ာ္တယ္ ထမင္းအိုးက ဆူတုန္းက ကိုယ္က ဗိုက္ဆာတဲ့အခါက် ေသာင္းက်န္းတယ္ အားးး ဗိုက္ဆာေနျပီးလို႕ ဆာတယ္ ဆာတယ္ ဆာတယ္ ငွဲ႔လိုက္ေတာ့ မဆူလည္းငွဲ႔ေတာ့ ပါးစပ္ျပဲျပဲနဲ႔ ေအာ္ေတာ့တာ အဲ့အခါက် မၾကီးရဲ့ ေယာက္မ ကက်ေနာ့္ေခါင္းေပၚ ပ်ံ၀ဲလို႕ နင္ဟာေလ အေကာင္ေသးသေလာက္ အစားနဲ႔ပက္သက္ရင္မရဘူး မဆူေသးတာကိုဘယ္လို ငွဲ႕မတုန္း က်ေနာ္ကေတာ့ေပေတျပီး ေျခလိမ္လို႔ မီးဖုိေခ်ာင္ၾကမ္းျပင္မွာ လွိမ့္ေနေတာ့တာ ။ ျပီးရင္ ဘဲဥ ၀ိုင္းခြာေပးရတာ သိပ္ေပ်ာ္ပါတယ္ ဒါက အၾကံနဲ႔ က်ေနာ္က ဘဲဥခြာျပီဆိုရင္ အသားကို မပါပါေအာင္ခြာတာမ်ိဳး အဲ့ဒီဥ အကာေလးေတြ အခြံမွာ ကပ္ေနရင္ က်ေနာ္က အကာေလးေတြစားရတာေပါ့ က်ေနာ္ ဘဲဥ၀ိုင္းခြာလို႔လည္းျပီးေကာ အထဲမွာအႏွစ္ပဲက်န္ေတာ့တယ္ း) မေတာ္တဆပါ မၾကီး ဒါေလးပဲက်န္ေတာ့တယ္ သားစားလိုက္ေတာ့မယ္ ေနာ့္ မၾကီးကေတာ့ ငါသိပါတယ္ဆိုတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ စားျပီးရင္ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲက ျမန္ျမန္သာၾကြေတာ့တဲ့ အဲ့တာရြဲ႕တာ ။

အရင္က ဖိနပ္ဆို တစ္ရံျပတ္မွ တစ္ရံ ၀ယ္စီးရတာ ယိုးဒယားဖိနပ္ဆို ႏွစ္နဲ႔ခ်ီ ေနာက္ပိုင္းေလးျပတ္တဲ့အထိကိုစီးရတာမ်ိဳး အရမ္းၾကာေနရင္ မစီးခ်င္ေတာ့ဘူး ေတာသားကျမိဳ႔စိတ္၀င္သလိုမ်ိဳးေပါ့ တစ္ရံမကုန္ေသးပဲနဲ႔ေတာ့ ေနာက္ထပ္တစ္ရံရဖို႔ ဘယ္နည္းနဲ႔မွမျဖစ္နိုင္ဘူး အဲ့ေတာ့ တမင္ လုပ္ေဖ်ာက္တာျဖစ္ျဖစ္ ဒါမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ ဖိနပ္သဲၾကိဳးကို ဓားနဲ႔ခိုးျဖတ္လိုက္တယ္ အဲ့ေတာ့ ျပတ္ေကာ ျပတ္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ အသစ္တစ္ရံရတာေပါ့ တစ္ခါတေလ က်ေနာ့္ဖိနပ္ ေဟာင္းေနရင္ အေမက က်ေနာ္လုပ္ျဖတ္ေတာ့မွာသိေနတယ္ ငါ့သားဖိနပ္က ျပတ္ခါနီးေနျပီဟဲ့ အေမက ျပံဳးျပီးေျပာတတ္တယ္ က်ေနာ္ကလည္း ျပံဳးလို႔ေပ့ါ အဲ့တုန္းကေတာ့မသိဘူး အခုမွျပန္ေတြးၾကည့္မိတာ ငယ္ငယ္တုန္းက ငါက တကယ့္ခေလးပဲလို႔ း) ။

ရွိေသးတယ္ က်ေနာ္က အငယ္ဆံုးဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အူပုတ္ မနာလိုတာမ်ိဳးလည္းျဖစ္တာပဲ သူမ်ားရရင္ က်ေနာ္လည္းရရမွ မဟုတ္ရင္ စိတ္ကမရဘူး တစ္ေနကုန္ ေခါင္းျမီးျခံဳျပီးေတာ့ကို ေနေနတာ ဘာမွလည္းထမစားဘူး လူလစ္ရင္ေတာ့ မီးဖိုထဲလစ္လို႔ ေျပးတီးလိုက္တာေပါ့ ။ အေမက အစ္မေတြ အစ္ကိုေတြကို အ၀တ္စားသစ္၀ယ္ေပးရင္ က်ေနာ့္အတြက္မပါလို႕ကေတာ့ ေသာင္းက်န္းျပီ အစ္ကိုေတြ အက်ပဲ က်ေနာ္က၀တ္ရတာမ်ားတယ္ စိတ္ကပုတ္ေတာ့ အစ္ကို အစ္မတြ အ၀တ္စားသစ္ကို ၀ွက္ထားတာမ်ိဳး ၾကက္ခိုးစင္ေပၚ ပစ္တင္ထားတာမ်ိဳး ၾကက္ျခံထဲ ပစ္ခ်လိုက္တာမ်ိဳး အိမ္ခန္းထဲက ေခ်ာင္တစ္ေခ်ာင္မွာ သြား၀ွက္ထားလိုက္တာမ်ိဳးေတြလုပ္တတ္ပါတယ္ ေပ်ာက္လို႕ကေတာ့ ေဗဒင္မေမးနဲ႔ အေမ့သား ေၾကာင္ေခ်းလုပ္လုိက္ျပန္ျပီ တဲ့ အဲ့အခါဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ့္ကိုတင္မွ ေျမွာက္မွ ျပန္ေပးတတ္တယ္ ေစ်းဆိုင္က တစ္ခုခု ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ္ သေဘာက်ေလာက္မယ့္ အရာတစ္ခုခု ေပးမွ သားက သိမ္းထားတာ ဟိုးနားမွေတြ႕လို႕ ၀ွက္ထားတာမဟုတ္ဘူး တကယ္ေျပာတာ ရုပ္တည္ၾကီးနဲ႔ အဲ့လိုညာတာပါ အစ္ကို အစ္မေတြက ေတာ့ ေအးပါ ေအးပါ တဲ့ ငါတို႕သိပါတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာ။

အခ်ိန္ဆိုတာ လူတစ္ေယာက္ကို အမ်ားၾကီးေျပာင္းလဲသြားေစနုိုင္ပါတယ္ ငယ္ငယ္တုန္းက က်ေနာ္ဟာ အခုက်ေနာ္ ဟုတ္ရဲ့လားလို႕ ကိုယ္တုိင္ေတာင္ျပန္ေတြးယူမိပါတယ္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လိုေတြဆိုးခဲ့ဆိုးခဲ့ အငယ္တုန္းက အမွတ္တရေတြကေတာ့ တကယ့္အျဖဴထည္ေတြပါပဲ အခ်ိန္က လူတစ္ေယာက္ကို ၁၈၀ မဟုတ္ရင္ေတာင္ ၉၀ ဒီဂရီေလာက္ေျပာင္းလဲသြားေစနိုင္ပါတယ္ အခု ဒီအရြယ္ခံစားမႈ ျဖတ္သန္းမႈေတြကို ေနာင္ အႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ျပန္ေတြးမိတဲ့အခါက် က်ေနာ္ ဘယ္လိုခံစားခ်က္မ်ိဳးေတြရွိေနနိုင္မွာလဲ သိပ္စိတ္၀င္စားပါတယ္ က်ေနာ္ အဲ့အခ်ိန္ထိရွိေနေသးရင္ေပါ့ ျပီးေတာ့ ဒီဇာတ္ခံုေလးလည္းရွိေနေသးရင္ ဇာတ္ခံုေလးနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ခဲ့ဖူးသူေတြအားလံုးလည္း ဘယ္လိုျဖတ္သန္းမႈေတြရွိေနနိုင္မွာလည္းဆိုတာ တစ္မ်ိဳးေတာ့စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းေနျပန္ေကာ။လူၾကီးမင္းတို႔ေကာ ????

23 comments:

ေမသိမ့္သိမ့္ ေက်ာ္ said...

ငယ္တုန္းက ေဒါသထြက္ထြက္နဲ႔ လုပ္ခဲ့တာေလးေတြ က ခုအခါမွာေတာ့ရယ္စရာပါပဲ။ ကေလးဘဝကေတာ့ အလြတ္လပ္ဆံုးနဲ႔ အပူပင္ အကင္းဆံုး အခ်ိန္ေတြပါပဲ။ လူတိုင္းမွာ ကေလးဘဝ အမွတ္ရစရာေတြရွိၾကမွာပဲ။ ဒီပို႔စ္ေလးဖတ္ျပီး ငယ္တုန္းကအေၾကာင္းေတြ သတိရမိတယ္။

ခင္တဲ့
ေမသိမ့္

မဒမ္ကိုး said...

ဘဲဥကစ္တာခ်င္းမ်ားလာတူေနေသးတယ္
ဟဟဟ ကိုေမာင္မ်ိဴးရဲ႕ ငယ္ဘ၀ေတာ႕သိသြားပီ ..

ေၾကာင္ေခ်းတဲ႕ း)

ခင္တဲ႕ မဒိုးကန္

Anonymous said...

အခ်ိန္က လူတစ္ေယာက္ကို ၁၈၀ မဟုတ္ရင္ေတာင္ ၉၀ ဒီဂရီေလာက္ေျပာင္းလဲသြားေစနိုင္ပါတယ္ တဲ႔။

တကယ္႔အမွန္အကန္ပဲ။
ေနာက္အႏွစ္၂၀ၾကာတဲ႔အခါ ပါးေရေတြတြန္႔စျပဳေနမွာေတာ႔ ေသခ်ာပါတယ္။

ခင္တဲ႔
ရတနာ

Cameron said...

ညက်မွ ေအးေဆးလာဖတ္မယ္... အခု နဲနဲညစ္ေနတယ္....။

ျမေသြးနီ said...

ငယ္ငယ္တုန္းက ဘ၀ေတြကို တကယ္ပဲ လြမ္းတယ္...။
စိုင္းထီးဆိုင္သီခ်င္းထဲကလို...“ အျပစ္မရွိေသးတဲ့ ...ကေလးေလးဘ၀ကို တစ္ခါျပန္ၿပီး ေရာက္ခ်င္ေသးတယ္.. ”

ညီလင္းသစ္ said...

ငယ္ဘဝေတြကေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္ေတြးေတြး ၿပံဳးစရာ၊ လြမ္းစရာေတြ ခ်ည္းပါပဲဗ်ာ..၊ အကိုေတြ၊ အမေတြကေတာ့ ညီ့အႏြံတာကို အေတာ္ေလး ခံခဲ့ၾကရ မယ္ထင္တယ္...၊ တကယ့္ကို မလြယ္တာပါလား..၊ း)

mstint said...

ေက်ာ္ျဖတ္လာခဲ့တဲ့ ငယ္ဘဝျဖစ္စဥ္ေလးေတြ ဖတ္သြားတယ္ ေမာင္မ်ိဳးေရ။ ခ်စ္စရာအေကာင္းဆံုး အျဖဴေရာင္သက္သက္ ကေလးဘဝေလးေတြေပါ့။ ဒီဂရီေတြေစာင္းလာတာနဲ႔အမွ် အေရာင္ေတြေျပာင္းလာၾကရတာလဲ သဘာဝပါပဲေလ။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

Anonymous said...

I like your sincere writing of childhood post.It likes Aunty Tint said "It's nature that the colour is changed by up and down of degree"
Everybody like to sing to get innocent childhood again.
Be cool and happy.
Gyidaw

ညီရဲ said...

အငယ္ဆံုးကေတာ့ မိသားစုေပၚမွာ အဆိုးဆံုးေပါ့...
ကၽြန္ေတာ္လဲ အငယ္ဆံုးဆိုေတာ့ မိသားစုအေပၚဆိုးခဲ့တယ္။ ခုျပန္ေတြးၾကည့္မိရင္ တကယ္ အားနာတယ္...

ဟန္ၾကည္ said...

ဦးဟန္ၾကည္ကေတာ့ ဆံပင္ေတြေငြေရာင္ေပါက္၊ ေဘာ္ဒီ၀ိတ္ႏွစ္ဆတက္သြားတာကလြဲရင္ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ခံယူခ်က္ကေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းကအတိုင္း သိပ္မေျပာင္းလဲပါ...ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ၾကည့္မရရင္ ေျပာင္ဖြင့္ေျပာတာနဲ႔ လူႀကီးျဖစ္လာေတာ့ ၾကည့္ရခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာပဲ ပိုလာပါတယ္...

အိမ္မွာဘဲဥျပဳတ္စားရင္ ေမာင္မ်ဳိးကို အလည္မေခၚပါ....ဘဲဥျပဳတ္ အခြံလုခြာမွာ စိုးေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္..အႏွီလို လုခြာရင္ ဦးဟန္ၾကည္ရဲ႕ ေ၀စုထဲက ပဲ့ပါသြားမွာစိုးေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပါသည္...

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ေမာင္မ်ိဳးေျပာသလိုပါဘဲ ငယ္တုန္းကကလူတစ္ေယာက္ဟာ ၾကီးလာေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းလဲသြားတယ္
ငယ္တုန္းကေတာ႕ အစားအေသာက္ကို သိပ္အေလးထားတာ ကိုယ္စားခ်င္တာမစားရရင္ ဝမ္းနည္းေနတတ္တာ
အသက္ရလို႔ ဘာမဆိုဝယ္စားႏိုင္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ႔ ငယ္တုန္းကလို စားခ်င္စိတ္မရွိေတာ႔သလို စားလို႔လည္း မေကာင္းေတာ႔ဘူး။
ျပီးေတာ႔ အေတြးအေခၚ အက်င္႕စရုိက္ စာတာေတြလည္း ေျပာင္းလဲကုန္တယ္။
လူဆိုတာ အသက္အရြယ္လိုက္ျပီး ေျပာင္းလဲတတ္တာမ်ဳိးကိုး..
ဒီထက္ၾကီးလာရင္လည္း ထပ္ေျပာင္းလဲဦးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။

Cameron said...

လုပ္ျပီ...ငယ္ငယ္တုန္းကပါဆို..ခေလးပဲရွိေသးတာေပါ့...။ ေမာင္မ်ိဳးငယ္ဘ၀ေလးက ခ်စ္စရာေလးပါ..။ ဖတ္ရတာ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးနဲ႔ ကိုယ့္ငယ္ဘ၀ကိုလည္း ျပန္အမွတ္ရေစတယ္...။

ခင္တဲ႔
မိုးေငြ႔

ညိမ္းႏိုင္ said...

ငယ္တုန္းကေတာ့ ဂလိုေပါ့ ညီရာ....၊အသက္ကေလးေတြ
ရလာေတာ့လည္း ေျပာင္းလဲလာရတာေပါ့....၊အင္း....
ေနာင္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွာလား.....၊ငယ္ငယ္တုန္းက စိတ္မ်ဳိး
ျပန္ဝင္လာရင္ဘယ္လုပ္လုပ္မတုန္း....:)))

blackroze said...

ေမာင္မ်ိဳးနင္ေရးထားတာငါပထမတခါဖတ္ျပီးေတာ့
ဘာေကာမက္ေရးရမလဲမသိဘူး..
ေျပာခ်င္တာကမ်ားေနေတာ့..ငါ့စိတ္ထဲ
ဘယ္လိုေရးရင္အဆင္ေျပမလဲဆိုတာမသိေတာ့တာ
ခုမွတေခါက္ျပန္လာဖတ္ျပီး
ေရးခဲ့တယ္..

ငယ္ဘဝဆိုတာေလးကေတာ့ဘယ္ေတာ့မွလည္း
ျပန္မရနိုင္ေတာ့တဲ့..အျမဲတမ္းလည္းအမွတ္ရ
ေနမိတတ္တဲ့..အျဖဴစင္ဆံုးအခ်ိန္ကာလာ
ေလးပါဘဲ..
ေနာက္အနွစ္ 20 ဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ..ဘယ္သူေတြ
ဘာလုပ္ေနမယ္..ဘာျဖစ္ေနၾကမယ္ဆိုတာ
ဘယ္လိုမွမသိနိုင္ဘူးေလ..
အခုဘေလာ့ထဲကေနခင္ၾကတယ္..
ေနာက္အနွစ္20မွာဒီလူေတြဘာလုပ္ေနၾကမလဲ
က်မလည္းသိခ်င္သား...ေမာင္မ်ိဳးေရ

က်မဒီပိုစ့္ေလးကို တဂ္ေရးလိုက္မယ္ေနာ္..
လာမဲ့အလုပ္ပိတ္ရက္က်ရင္ေရးလိုက္မယ္..

ခင္တဲ့အမ Blackroze

Myanmar Good Knowledg Co., Ltd said...

ခ်စ္စရာကေလးဘ၀ကိုေရးထားႏိုင္တာ
ရိုးသားတဲ႕လူႀကီးတစ္ေယာက္မို႕လို႕ေပါ႕ေလ။

AH said...

ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္း ေဆးေရာင္စံု လူေတြၾကားထဲမွာ တုိးေ၀ွ႕ေနရေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂၀ က ၀တ္ခဲ့တဲ့ ဆရာထူးအိမ္သင္ရဲ႕ အကၤ်ီျဖဴျဖဴေလးလည္း စြန္းေပးခဲ့မွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ေပါ့ေလ ဆပ္ျပာျမွပ္မ်ားမ်ားႏွင့္ ေခ်းခြ်တ္ေဆး ႏုိင္ႏုိင္သံုးႏုိင္ရင္ေတာ့ ေနာက္ ႏွစ္ ၂၀ က်ရင္လည္း မျဖဴသည့္တုိင္ ၀ါက်င့္က်င့္ကေလးနဲ႕ လူေတြၾကည့္လို႕ အဆင္ေျပဦးမယ္ ထင္ပါရဲ႕။ :)

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

အၾကံနဲ႔ ဘဲဥဝိုင္းခြာတာျခင္း တူေနျပီ။
ကေလးဘဝကို ျပန္ေတာင္သတိရသြားေသးတယ္။
သိပ္ကိုေအးခ်မ္းခဲ့တာပဲလို႔ ေတြးမိတိုင္းလည္း မိဘေတြအတြက္ ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္း လႈပ္ရွားရုန္းကန္ခဲ့ရမွာပဲ ဆိုတာလည္း တဆက္ထဲ ေတြးျဖစ္ေနမိေတာ့တယ္။

ေန၀သန္ said...

ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္ကြာ.... မင္းရဲ႕ အဲလို ငယ္ဘ၀ေလးေတြ ဖတ္ရတာ ရိုးသားျပီး အေရးအသားရွင္းတယ္.. ၾကိဳက္တယ္.. း)

ခင္မင္လ်က္
ေန၀သန္

San San Htun said...

အကိုေတြ၊ အမေတြကေတာ့ အဆိုးေလးမို ့ကြယ္ ပိုခ်စ္တယ္ ေနမွာပဲ... း)

ေစာ(အဝါရောင်မြေ) said...

အင္း
ဒီလို အိမ္ပုံျပင္ေလးေတြပဲ ဖတ္ခဲ့တာ ဆိုေတာ့ အေပၚက ညီအမ ၃-ေယာက္ကို ကိုမ်ိဳး အမေတြလို ့ ေခါင္းစဥ္ၾကည့္ျပီ ထင္လိုက္တာ။ ဟား ဟား။

မိုးခါး said...

ငယ္တုန္းကေတာ့ ဘယ္လိုဆိုးဆိုး အေကာင္ေသးေတာ့ ခ်စ္စရာေလးျဖစ္ေနမွာပါ .. ခုေန လုပ္ၾကည့္ပါလား .. ႏႈတ္ခမ္းက ေထာ္လန္ အရပ္က ကလန္ကလား .. :P

thosy said...

helpful site replica designer bags visit site best replica bags online Your Domain Name high quality designer replica

Unknown said...

t4m08x1d92 w6a22d3d09 t3q82o0z29 t1m53n5u95 s9d47c7w57 q4c31n2e23

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...