က်ေနာ့္ေဆြမ်ိဳးမ်ား

ဆရာမ ခင္ခင္ထူးရဲ့ “အညာသူ အညာသား က်မေဆြမ်ိဳးမ်ား” စာအုပ္ဖတ္ျပီး အတုခိုးတယ္ပဲဆိုဆို ဘာပဲဆိုဆို က်ေနာ္လည္း ေရးစရာဘာမွမရွိေတာ့ ေအာက္သူေအာက္သား က်ေနာ့္ေဆြမ်ိဳးမ်ား ေရးၾကည့္ပါအံုးမယ္ ဇတ္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ရွည္မယ့္ အျဖစ္ ဒါေပမယ့္ အက်ဥ္းခ်ံဳးၾကည့္ပါမယ္ း) ။ က်ေနာ္က သံလြင္ျမစ္ကို ထက္၀က္ပိုင္းမယ္ဆိုရင္ ဒီဘက္တစ္ျခမ္းျမိဳ႕ေပါ့ စစ္ေတာင္းျမစ္ နဖူး ရန္ကုန္ဘက္က လာမယ္ဆိုူရင္ေတာ့ မြန္ျပည္နယ္၀င္၀င္ခ်င္းျမိဳ႕ေလးဟာ က်ေနာ္တုိ႔ျမိဳ႕ေလးပါ မြန္ျပည္နယ္ဆိုေပမယ့္ က်ေနာ့္ရဲ့ ေမြးရပ္ေျမေလးမွာ က်ေနာ္ မြန္ေတြကိုမျမင္ဖူးပါဘူး က်ေနာ္တို႕ျမိဳ႕မွာ ဗမာက 60 % ဆုိရင္ ကရင္က 40% ေလာက္ရွိပါတယ္ ။ က်ေနာ္တို႕ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တိုင္းရင္းသားမဟုတ္ေတာ့ ၀ဲ တယ္လို႕ တစ္ခါမွမထင္ပါဘူး ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္ဘက္ကလို အေပၚသားေတြ က်ေနာ္တို႕ ေအာက္သား စကားနားေထာင္တာနဲ႔ သိတယ္တဲ့ အသံ၀ဲလို႕ဆိုလား ။ က်ေနာ္တိုူ႕ေတြက စကားလံုးတစ္လံုးရဲ့ အလယ္သံကို သံရွည္ဆြဲျပီးေျပာတတ္ၾကပါတယ္ ဥပမာ “မဟုတ္ဘူး ” ဆိုပါဆို႕ ဘူး ဆိုတဲ့ အလယ္စကားလံုးေရာက္ျပီဆိုရင္ က်ေနာ္တို႕က အရွည္ၾကီးဆြဲတတ္ပါတယ္ ။

စကားေျပာရင္လည္း ရိုင္းတာေတာ့မဟုတ္ဘူး က်ေနာ္တို႕က “ အင္ ” ေတြ ” ေအ” ေတြ ေတာ္ေတာ္ကို သံုးျဖစ္တယ္ ။ ေခၚလို႕ထူးရင္လည္း ခင္ဗ်ား ၊ ရွင္ လို႕ ထူးၾကတာထပ္ “ ဟမ္း ၊ ဟင္း” လို႔ပဲထူးတယ္ အဲ့အက်င့္က ဒီေရာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ျပင္ရပါတယ္ ။ ရြာမွာတုန္းက ေတာထဲမွာက် အေမက မွာထားတယ္ ေမာင္ႏွမေတြ လူကြဲသြားရင္ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ နာမည္မေခၚၾကနဲ႔တဲ့ သရဲေတြ မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြက လူေယာင္ေဆာင္ျပီး ေခၚသြားတတ္တယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ တို႔ရြာေတြဘက္က ေတာသားေတြက ေတာထဲ ထင္းေခြ ႏြားေက်ာင္း ၾကရင္ တအူအူ နဲ႔ အသံေတြ အခ်က္ေပးလို႔ ေတာက အဲ့အက်င့္က ျမိဳ႕ေရာက္ေတာ့ ခက္တာပါပဲ က်ေနာ့္ကို တစ္ေယာက္ေယာက္က ေခၚလိုက္ရင္ ဗ်ာ လို႕မထူးမိပဲ အူးအူး လို႔ ထူးမိတာေၾကာင့္ပါ ။


က်ေနာ္က အေဖ (အဘ)ကရင္ အေမ ဗမာစပ္ပါ ကိုယ့္ေဆြမ်ိဳးအေၾကာင္းေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေမြးသဖခင္ဘက္က စရမယ္ ဒါမယ့္ အဘတို႕ဘက္ကအမ်ိဳးေတြက ကရင္ေတြပီပီ စကားနည္းျပီး အေခၚအေျပာနည္းၾကပါတယ္ အေမတို႕ရြာမွာပဲ က်ေနာ္တို႕ေတြ အေျခခ်တာဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႕ေတြက အဘအမ်ိဳးေတြနဲ႔စိမ္းတာေပါ့ အဘရဲ့ အဖြားမဆံုးခင္တုူန္းကေတာ့ ရြာနီးနားစပ္က အမ်ိဳးေတြက ႏွစ္တိုင္းလိုလို က်ေနာ္တို႕ရဲ့ အဘြားကို သြားသြားကန္ေတာ့ၾကပါတယ္ အဲ့တာဆို လွည္းတန္းၾကီးက အရွည္ၾကီးနဲ႔ ဧည့္သည္ေတြျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္တို႕ခေလးေတြကို အမ်ိဳးေတြက သိပ္ဂရုစိုက္တာ မရမ္းသီးေတြတက္ခူး လူၾကၤီးေတြကေတာ့ ေရဇလံုေတြထဲ ေတာအရက္ေတြထည့္ေဖ်ာ္ သီခ်င္းေတြဆိုၾက ကၾကနဲ႔ အဲ့အဘြားကို သြားကန္ေတာ့တဲ့ရက္ေရာက္တုိင္း က်ေနာ္တို႕ေတြ အရမ္းေပ်ာ္ၾကပါတယ္ အဘြားဆံုးေတာ့ အဘဘက္ကအမ်ိဳးေတြနဲ႔ေတာင္ မဆံုတာၾကာပါျပီး အဘ ဘက္က အမ်ိဳးေတြက စကားေျပာပံုကတစ္မ်ိဳး “ ေလ ” ေနာက္ဆံုးစကားလံုးမွာ ထည့္ေျပာတတ္ပါတယ္ ဥပမာ “ မဟုတ္ဘူးေလ ” ၊ “ဟုတ္တယ္ေလ ” တေလေလ နဲ႔ စကားက၀ဲ၀ဲ နားေထာင္လို႕ သိပ္ေကာင္းပါတယ္ အဘက ကရင္ျဖစ္ေပမယ့္ ဗမာေတာထဲမွာပဲ ေနရတဲ့ က်ေနာ္တို႔ေမာင္ႏွမေတြ ကရင္လိုတစ္လံုးမွမတတ္ၾကပါ း) ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က ကရင္ေသြးတစ္၀က္ ။

မာတာမိခင္ဘက္ ေရာက္ျပီး ေတာ္ေတာ္ရွဳပ္မယ့္ အမ်ိဳးပါ အေမက နည္းနည္းကုလားေသြးပါတယ္ထင္တယ္ ဟီးး က်ေနာ္တို႕ ကုလားလိုရွင္မျပဳဘူးေနာ္ း) ။အဖိုးက ဗမာ ၊ အဖြားက ကုလားစပ္ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အေမက ဗမာကုလားေပါ့ ဗမာကုလားနဲ႔ ကရင္နဲ႔ေပါင္းေတာ့ က်ေနာ္တို႕က ဘာမွန္းကိုမသိေတာ့ပါဘူး ။ ကုလားေတြက ခေလးေတာ္ေတာ္ခ်စ္ၾကတယ္မွတ္လား ေမြးလိုက္တဲ့ ခေလး အရင္တုန္းက အဖိုးတစ္ေယာက္စာက သားသမီးေတြမ်ားလည္း ေလာက္ငွတာဆိုေတာ့ အဖြားကေတာ့ ခေလးေမြးသက္သက္ေပါ့ တကယ္ပါ အေမ တို႔ ေမာင္ႏွမ ၁၅ ေယာက္ေတာင္ရွိပါတယ္ အေမေျပာျပတာပဲ အငယ္ေလးထဲက ဆံုးသြားတာ ၃ ေယာက္ဆိုေတာ့ ေလာေလာဆယ္ အေမ့ေမာင္ႏွမက ၁၃ ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား ဆိုးလိုက္တဲ့ က်ေနာ့္အဖြားလည္းလို႕ အေမက သားအၾကီးဆံုးကိုယ္၀န္ေလးနဲ႔မွာ အဖြားကလည္း အားက်မခံ ဗိုက္ကေလးနဲ႕တဲ့ ျဖစ္ပံုက အေမက ဒုတိယေျမာက္သမီး ကိုၾကီးကိုေမြးျပီး ၃ လေလာက္ေနမွ အဖြားက ဦးေလး အငယ္ဆံုးကိုေမြးတယ္ ၁၅ ေယာက္ေတာင္ေမြးလာတာဆိုေတာ့ သူလည္းနို႕ဘယ္ထြက္ေတာ့မတုန္း အဲ့ေတာ့ အေမက သားအၾကီးဆံုးကိုလည္းနို႕တိုက္ ေမာင္အငယ္ဆံုးကိုလည္း နို႔တိုက္ေပါ့ ။ က်ေနာ့္အစ္ကိုၾကၤီးက ဦးေလး ကို ဦးေလး လို႕ နာမ္စားေခၚေပမယ့္ စကားေျပာပါမ်ားတဲ့ အခါက် မင္းနဲ႕ငါပဲျဖစ္ျဖစ္သြားေကာ အဲ့တာ အဖြားေၾကာင့္ အေခၚေ၀ၚေတြ ရွဳပ္ကုန္တာ ။

ေနာက္ျပီး ဟာ့စ္ထိတဲ့ ေနရာတစ္ခုရွိပါေသးတယ္ အဖိုးက အရင္ကေတာ့ က်ေနာ္တို႕ျမိဳ႕မွာ နည္းနည္းနာမည္ၾကီးတဲ့ထဲပါတယ္ဆိုလား အင္းး ေျပာရရင္ေတာ့ ခ်မ္းသာတယ္ေပါ့ ခ်မ္းသာတာကလည္း စိန္ကုန္သည္ စက္သူေဌး ဘာညာဆိုေတာ္ေသးတယ္တယ္ ခုေတာ့ ကြ်ဲ ပါ ။ အဖိုးပိုင္တ့ဲ ကြ်ဲက ရာခ်ီပါတယ္တဲ့ သားသမီးေတြ အိမ္ေထာင္က်ရင္ အဖိုးက လက္ဖြဲ႕အေနနဲ႔ ကြ်ဲေတြ အေကာင္၂၀ေလာက္ေပးေပးလိုက္ပါတယ္ (စကားခ်ပ္ ။အေမက အဘကို ရန္ျဖစ္တိုင္း စကားနာထိုးတာ သူ႕ကိုရတုန္းက အဘက ေငြ ၃၅၀ ပဲပါျပီး အေမ့ဘက္က ကြ်ဲအေကာင္ ၂၀ ပါတယ္ဆိုတာပါ ) ။ အဖိုးနာမည္က ဦးခ်စ္ ေရွ႕က သူေဌးနာမ္စား ကြ်ဲတပ္ေခၚေတာ့ အဖိုးက က်ေနာ္တို႔အရပ္ဖက္မွာေတာ့ ကြ်ဲငခ်စ္ ကြ်ဲငခ်စ္ နဲ႔ နာမည္က မေသေသး ခုထိ ..ဟဲ့..ဒါက ဟိုဒင္းသားဆိုေတာ့ ကြ်ဲငခ်စ္ေျမးေပါ့ အဖိုးတို႕ေခတ္က လူၾကီးပိုင္းေတြက က်ေနာ္တို႕ကိုေတြ႕ရင္ အဲ့ အဖိုးရဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ၾကီးထည့္ထည့္ေျပာတာပါ စိတ္ညစ္ထွာ ..။

ေနာက္တစ္ခု အေခၚေ၀ၚေတြက ထပ္ရွဳပ္တာေျပာပါတယ္ ဦးေလးက သူ႕အမေတြ အစ္ကိုေတြကို “မမ ” ၊“ကိုေလး” လို႕ေခၚေတာ့ ဦးေလးနဲ႔ သိပ္မကြာၾကတဲ့ အစ္ကို၀မ္းကြဲေတြ အစ္မ၀မ္းကြဲေတြကလည္း တကယ္ဆုိရင္ သူတို႕ရဲ့ အေဒၚေတြ ဦးေလးေတြကို “ မမ ” ၊ ” ကိုေလး” လိူု႕ ေခၚၾကျပန္ေကာ က်ေနာ္တို႕အငယ္ေတြကလည္း အၾကီးေတြ ေခၚတဲ့အတိုင္း လိုက္ေခၚေတာ့ ျပသနာေတြက ရွဳပ္လို႔ ကိုယ္ေတြေဆြမ်ိဳးခ်င္းေခၚတာက် ဘာမွမျဖစ္ေပမယ့္ ေဘးလူေတြက သိပ္နားမလည္သလိုလို “ ဟဲ့... အဲ့တာ နင္တို႔အေမ ညီမ မဟုတ္လား ဘယ့္ႏွဲံ႕ မမေခၚတာလဲ ” အဲ့လိုမ်ိဳးေတြျဖစ္တတ္ပါတယ္ ။ က်ေနာ္တို႕ ၀မ္းကြဲေတြက အရင္းေတြလို ခ်စ္ၾကပါတယ္ ပူးပူးကပ္ကပ္နဲ႔မသိရင္ အရင္းေတြအတိုင္းပဲ အမ၀မ္းကြဲေတြမ်ားေတာ့ မ်က္ႏွာ ရွိပါတယ္ ဟဲဟဲ ။ က်ေနာ္တို႕ျမိဳ႕က ရြာနာမည္ေလးေတြက ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းပါတယ္ ၾကာျဖဴ ၊ ၾကာနီ ၊ ေအာင္သေျပ ၊ ကံေကာ္ ပန္းနာမည္ေလးေတြ ။ အေဒၚေတြ ရြာဘက္ သြားလည္ရင္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ အသီးရြက္ေတြနဲ႔ ဘူးသီးန႔ဲၾကက္သားဟင္း ပူပူစားရပါတယ္ ေရခဲရိုက္ၾကက္မဟုတ္ပါ အိမ္ေအာက္က ၾကက္ကို ေလးခြနဲ႔ပစ္ျပီး ခ်က္ခ်င္းခ်က္တာမ်ိဳး ။


ေယာက္ဖေတြက ကိုယ္ေတြေရာက္သြားရင္ ရွကီေလးကို ပုန္းလွ်ိဳခြက္လွ်ိဳနဲ႔ ေမာ့စရာမလိုေတာ့ပါဘူး “ ေယာက္ဖ ေသာက္ေလး ခ်ကြ ” ဆိုျပီး သူတို႕ၾကီးေမာ့ေနေတာ့တာ မူးရင္ ေသြးဆိုးတဲ့ ေယာက္ဖေတြနဲ႔ အစ္မေတြ နပန္းသတ္ၾကရင္ က်ေနာ့္မွာ မ်က္ႏွာပူလိုက္တာ အေမက “ ဟဲ့ ..နင္တို႕ မမ တို႕ ရြာကို အလည္သြားလိုက္ပါအံုး ” ဆိုရင္ ”ေတာ္ပါျပီဗ်ာ ကိုယ့္ေၾကာင့္ နပန္းသတ္ပြဲေတြမၾကည့္ခ်င္ေတာ့ဘူး” လို႕ေျပာေတာ့ အေမက ျပံဳးစိစိ ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခုခ်ိန္ျပန္စဥ္းစား က်ေနာ္တို႕ေတြကို မ်က္ႏွာမငယ္ရေလေအာင္ ခေလးေတြ စီမံကိန္းနဲ႔ ေမြးေပးခဲ့တဲ့ အဖြားကို ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္ ေမြးရပ္ေျမက ရြာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ က်ေနာ္တုိ႕အမ်ိဳးေတြရွိတာေပါ့ ေဆြၾကီးမ်ိဳးၾကီးေတာ့မဟုတ္ဘူး ေဆြမ်ားမ်ိဳးမ်ားပါ း) ။ ေနာက္ျပီး အဖိုးလို စည္းကမ္းၾကီးျပီး ေတာ္တဲ့ သူမ်ိဳးသာ က်ေနာ္တို႕အရြယ္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ထိ အသက္ရွည္ရွည္နဲ႔ ေနနိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္တို႕ေတြလည္း အဖိုးရဲ့ အရွိိန္ေလးေတာ့ ရွိအုန္းမွာ အဲ့အခါက် က်ေနာ္လည္း ကြ်ဲသူေဌးေလး ငမ်ိဳး ေပါ့ တနည္း ကြ်ဲငမ်ိဳးေပါ့ဗ်ာ ။