ဒီကိစၥကို သတိထားမိလာတာၾကာပါေပါ့ ေရးလည္းေရးခ်င္သား ဒါေပမယ့္ မေရးျဖစ္ဘူး ေတာ္ၾကာ ကိုယ္မသံုးနိုင္လို႕ သူမ်ား သံုးေနၾကတာကို မလိုနာလို႕ေျပာတယ္ ေ၇းတယ္ထင္္မွာစိုးလို႕ပါ ခုလည္း ကိုယ္က်င္လည္ေနတဲ့ ၀န္းက်င္မွာ ဒါမ်ိဳးေတြ ျမင္ျမင္လာရေတာ့ ေရးခ်င္စိတ္ကျဖစ္လာျပီး ဒီပို႔စ္ကို စေရးခ်င္စိတ္ျဖစ္လာတာက ကိုညိမ္းနိုင္ ၊ကိုလတ္ တို႕နဲ႕ ကမ္းေျခသြားကတည္းကပါ ။
ကိစၥက ပြတ္ၾကတဲ့ကိစၥ ဘာပြတ္ၾကတာလည္းဆိုေတာ့ ဖုန္း ေပါ့ ဘာတဲ့ အိုင္ဖုန္းေတြ အိုင္ပတ္ေတြပါ ရထားေပၚမွာလည္း ပြတ္ၾက ၊ ကားေပၚလည္းပြတ္ၾက ဘယ္နားေတြ႕ေတြ႕ ပြတ္ေနၾကတာေတြ႕ေတာ့ အျမင္ကတ္စရာေတြေတာင္ျဖစ္လို႕ ။ နည္းပညာေတြ တုိးတက္လာတာနဲ႕ အမွ် လူတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ကူးလူးဆက္ဆံမႈေတြက ရွားပါးသြားလိုက္တာ စိတ္မေကာင္းစရာ ။ တစ္ခ်ိဳ႕တေလမ်ားဆို စားပြဲတစ္ခံုထဲ ထိုင္းေနၾကတာခ်င္းေတာင္ သူကလည္း သူ႕ပါသာပြတ္ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ကလည္း သူ႕အထာနဲ႕ သူပြတ္ေနလိုက္ၾကတာ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို ခရီးသာဆံုးတယ္ ကိုယ့္ေဘးက လူဟာ ေယာက္်ားေလးလား မိန္းခေလးလားေတာင္ သိမွာမဟုတ္ ။
ကမ္းေျခက ဆိုင္မွာ အစားေသာက္ေတြ မွာစားျဖစ္ေတာ့ ကုိညိမ္းနိုင္ ကိုေျပာမိသား “ က်ေနာ္ေတာ့ေလ နည္းပညာေတြ တိုးတက္လာတာ သေဘာက်ေပမယ့္ အဲ့လိုၾကီး တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ေတြ႕ဆံုခ်ိန္ေလးမွာေတာင္ စကားမေျပာနိုင္ပဲ ပြတ္ေနၾကတာၾကီး မၾကိဳက္လိုက္တာဗ်ာ ” ဆိုေတာ့ ကိုညိမ္းနုိင္က ေထာက္ခံသား ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ေတြမရည္ရြယ္ပဲ ဒဲ့ထိသြားတာက ကုိလတ္ သူက တစ္ခ်ိန္လံုးပြတ္ေနတာၾကီးကိုး ျပံဳးစိစိနဲ႕ မင္းလည္းေနာက္ သံုးလာမွ သိမယ္တဲ့ ။
သက္မဲ့ အရာေတြေပၚတြယ္တာသြားတာနဲ႕အမွ် ကိုယ့္ေဘးနားက သက္ရွိေတြကို ေမ့ေျမာသြားတတ္ၾကတာေတြ႕ရေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာ ။ ျမိဳ႕ၾကီးေတြမွာ ေတြ႕ရတဲ့ မၾကိဳက္ႏွစ္သက္စရာေခတ္ေပၚစရိုက္ေတြၾကားမွာ အထာမက်ေသးတဲ့ က်ေနာ္ကေတာ့ ေက်းလက္က လူေနမႈစနစ္ေလးကိုေတာင္ သြားျပန္သတိရမိပါရဲ့ ။ေပ်ာက္ပ်က္ျခင္းမရွိတဲ့ အရာေတြထဲမွာ မျမင္နိုင္တဲ့ သံေယာဇဥ္ဆိုတာ ရွိပါေသးတယ္ ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဆက္သြယ္ရလြယ္တဲ့ အင္တာနက္ေခတ္ၾကီးမွာေတာင္ လက္ေရးနဲ႔ စာေရးတဲ့ အခါေတြေရးေသးတယ္ ကိုညိမ္းနိုင္ ကို ေလဆိပ္သြားပို႔ေတာ့ ကိုညီီလင္းသစ္ နဲ႕ဆံုမွာသိတာမို႕ စာကေလးေတာ့ ေရးလိုက္ခ်င္သား ဒါေပမယ့္လည္း တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနမွာစိုးလို႕ မေရးျဖစ္လိုက္ေတာ့ (ကိုယ့္ပါသာေတြးေနတာ တကယ္ဆို တန္ဖိုးရွိလက္ေဆာင္တစ္ခုခုေပးလိုက္သင့္တာ မင္းစာၾကီးက ဘာဟုတ္မွာတုန္းဆိုျပီးေတာ့ေပါ့ ) ။
ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ဒီပုိ႔စ္ၾကီးက ဟိုေရာက္ဒီေ၇ာက္ျဖစ္ေနတယ္ တစ္ခါတေလ တကူးတက စာတစ္တန္ ေပတစ္တန္ ေရးဖြ႕ဲလိုက္ေပမယ့္ ဟလိုေလးတစ္ခ်က္ေတာင္ ျပန္မလာတဲ့ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ ဂရုစိုက္မႈေတြ ျပန္ေျပာင္းေအာင့္ေမ့ရင္းေပါ့ ။
11 comments:
ဟုတ္ပ့ါ ေမာင္မ်ဳိးေရ
ေဟာင္ေကာင္မွာဆိုရင္ ဖုန္းကိုဖက္ရွင္တစ္ခုလိုပဲ version အသစ္ထြက္တာနဲ႕ အၿပိဳင္အဆုိင္ ၀ယ္ၾကၿပီ။ ဒီက apple ဆိုင္ေတြမွာ ဆိုရင္ လူတန္းရွည္ၾကီးနဲ႕ တန္းစီၿပီးေတာင္ ၀ယ္ၾကတာ.
ၿပီးေတာ႕ ေမာင္မ်ဳိးေၿပာသလုိပဲ သက္မဲ႕ပစၥည္းေလးေတြကိုပဲ ဂရုစိုက္ေနၾကတာ...
I agree with you. If I face this situation when I go out for friend gathering, I simply tell them to stop looking at their phone.
But I also do the same when I am alone on the train..
အဟီး........... ေသခ်ာတာေပါ့။ ငါလည္းအဲ့လိုပဲ (တခါတခါ) ေတြးမိပါတယ္ဟ။ ဒါေပမယ့္ လူက အဲ့သည္ အျပားေလးေပၚက စိတ္က ခြာမရႏိုင္တာ... အဲ့လိုျဖစ္ေနတာ။ ခုေတာ့ ေလ်ာ့လိုက္ပါၿပီ။ မပြတ္ေတာ့တာ ေဖစ့္ဘုတ္ ပိတ္လိုက္ကထဲကပါပဲ။ ျပန္ဖြင့္ရင္ေတာ့ ျပန္ပြတ္မွာေပါ့။
တကယ့္တကယ္ ဆိုရင္ေတာ့.... ကိုယ့္ လက္ေတြ ့ဘ၀ ေဘးကလူနဲ ့.. အတုအေယာင္ ကမာၻ ထဲက လူေတြနဲ ့ (အဲ့လိုပဲ ပုိးစိုးပက္စက္ ေျပာပါရေစ) ခ်ိန္ခြင္လ်ာညွိၿပီး ေနႏိုင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မွာပါ။ လက္ေတြ ့ေဘးမွာ ေရာက္လာတဲ့လူကိုမွ တန္ဖုိးမထားႏိုင္ဘူး ဆိုရင္ေတာ့.. ဒါ သိပ္သဘာ၀ မက်ဘူးလုိ ့ပဲ ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္လည္း သဘာ၀က်ေအာင္ ၾကိဳးစားေနပါတယ္ခမ်။ :D :D :D
ေမာင္မ်ိဳးေရ... အမွန္ပဲ... ေနာက္ဆို စကားေတာင္ ေသခ်ာေျပာတတ္ၾကေတာ့မလားေနာ္... သားက သူ ့အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းက ipadဆိုလုိ ့ အဲဒီတုန္းက ေတာ္ေတာ္ကို ရွင္းျပလုိက္ရေသးတာ... ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္ကေတာ့ ဒီကအမၾကီးကို တမင္ကို ေစာင္းေရးထားသလိုပဲေနာ္... မဆက္သြယ္ျဖစ္ေပမယ့္ အျမဲသတိရေနပါတယ္ ေမာင္မ်ိဳးေရ... ဘာေၾကာင့္အၾကာၾကီး မဆက္သြယ္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းကို အမအီးေမးလ္ပို ့လုိုက္ပါ့မယ္... ဒါဆို ေမာင္မ်ိဳးနားလည္သြားမွာပါ... အမသတိရေနတယ္ဆိုတာ ေမာင္မ်ိဳးအကို သိပါတယ္... မယံုရင္ေမးၾကည့္ပါ... ခုေတာ့ဘေလာ့ေပၚျပန္ေရာက္ျပီဆိုေတာ့ မၾကာမၾကာလာျဖစ္မွာပါ... အစစ အဆင္ေျပပါေစ
ကိုယ္ေတာ့့ ပြတ္စရာ ဘာမွ မရွိဘူး။
ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ ဂရုစိုက္မႈေတြအေၾကာင္းေတာ့ စိတ္ထဲျငိမ္ျငိမ္ေလးစိုက္ ေတြးေနမိတယ္.....။
သူသူ
ေခတ္ေရစီးေၾကာင္း တိုးတက္မႈေၾကာင့္ တစ္ဖက္မွာဆံုးရႈံးမႈေတြလည္း လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာနဲ႔ ဟန္ခ်က္ညီညီ ေျပာင္းလဲေနတယ္။ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈဆိုတာ ဒြန္တြဲလွ်က္ေပါ့ ေမာင္မ်ိဳးေရ...
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
အဲဒီ ပြတ္တဲ့ကိစၥ အမလဲ ေျပာခ်င္ေနတာ ၾကာေပါ့။ ဘိလပ္မွာတုန္းကတည္းက ရထားေပၚ ဘတ္စ္ေပၚ လူတိုင္းနီးပါး ပြတ္ေနၾကတာ ျမင္လို႔ ကိုယ္က စိတ္ထဲ အျပစ္တင္မိတာ။ အခု ဒီလဲက်ေရာ အသက္ ၈ ႏွစ္ ၉ ႏွစ္ကေလးေတြကအစ ပြတ္ေနၾကေတာ့တာပဲ။ အရင္လို ေျပးလႊားကစားတာေတြ ေတာင္ နည္းလာၿပီ။
နည္းပညာတိုးတက္လာတာနဲ႔အမွ် ဆုတ္ယုတ္ ဆံုး႐ံႈးမႈေတြကလည္း မနည္းဘူး ေမာင္မ်ဳိးေရ ... ။ ဉာဏ္နဲ႔ခ်င့္ခ်ိန္မွ ... ။
မရွိမေကာင္း ရွိမေကာင္းႀကီးပါ ေမာင္မ်ဳိးေရ...။ ခံစားခ်က္ေတြ တျဖည္းျဖည္းပါးလ်လာႏိုင္တာ သတိျပဳလာတယ္..။
ဒီမွာလည္း လူတကာပြတ္ေနၾကတာပါပဲေမာင္မ်ဳိးရယ္..၊
ကိုယ္ေတြလည္း တစ္ေယာက္တည္း ရထားစီး၊ကားစီးရ
တဲ့အခါပြတ္တာပဲရယ္...၊အပ်င္းေျပေပါ့ေလ...၊ေဘးမွာ
သယ္ရင္းပါရင္ေတာ့ သယ္ရင္းနဲ႕ပဲစကားေျပာသေပါ့...၊
ေျပာရင္းေမာသြားတဲ့အခါ၊ေျပာစရာကုန္သြားတဲ့အခါ
မေတာ့ ကိုယ့္ရွိတာထုတ္ပြတ္တာေပါ့ေလ...၊ဖံုးေျပာပါ
တယ္....:))) ဘာပဲေျပာေျပာ လူမႈဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္
မွာ ေခတ္မွီေလာကဓာတ္ပစၥည္းေတြေၾကာင့္ ေႏြးေထြးမႈ
ေတြ ေပ်ာက္ဆံုးတာကေတာ့ အမွန္ပဲရယ္....။
ဟင္းဟင္းဟင္း .. ေစာင္းေျမာင္းေျပာဆိုျခင္း သည္းမခံပါ ..။
မစဒက
သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆံုျဖစ္ရင္ ေဟး ဓါတ္ပံုရိုက္မယ္ဆိုျပီး အားလံုး ျပံဳးေပ်ာ္ လက္ေတြေထာင္ ဓါတ္ပံုရိုက္ျပီး သြားတာနဲ႕.. အားလံုး ေမာင္မ်ိဳးေျပာသလိုပဲ ပြတ္ေနႀကလိုက္တာ.. သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆံုရတာ ခုေတာ႕ ခံစားခ်က္ေလ်ာ႕လာသလိုပဲ။ အဲဒီလို ျဖစ္ေနတာ ခံစားလို႕ မရဘူး ေျပာျဖစ္ရင္း အခုေတာ႕ တို႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြဆံုျဖစ္ႀကရင္..လူစံုတာနဲ႕ အားလံုး ပိတ္ တဲ႕ သေဘာ တူညီမွဳ ရထားတယ္..
Post a Comment