ႏႈတ္ဆက္စရာ မလိုတ့ဲေန႕....

အိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္းေနရတာ  ပ်င္းတယ္ေျပာရမလား   ဘာလားေတာ့မသိ   အဆင္မေျပတာေတာ့ အမွန္   အရင္ကဆို ေန႕ခင္းပိုင္းေလာက္  အေမ့ဆီ ဖုန္းဆက္လို႕  * ေမ့...သားကို  ပဲေၾကာ္ထားေပးအံုးေနာ္ ျပီးေတာ့  ငါးေျခာက္ဖုတ္ျပီး ထုထားေပး  သားျပန္လာ ဆီနဲ႔လူးစားမလို႔*  ဆိုတာနဲ႕ အေမ က ညေနစာကို  ဖြယ္ဖြယ္ရာရာေလးလုပ္ထားေပးတတ္တယ္  ။ အေမရွိတုန္းကေတာ့  ငန္ ျပန္ျပီ   ေပါ့ျပန္ျပီးနဲ႕ ေဂ်းထူမိေပမယ့္ ခုဆို  ညေနရံုးဆင္းျပန္တာနဲ႕ ထမင္းခ်က္ဖို႔လည္းပ်င္း  ေမာကေမာ နဲ႕   အရည္ေသာက္မပါပဲ  မြဲေျခာက္ေျခာက္ ထမင္း၀ိုင္းေတြ ျဖတ္သန္းေနရပါေပါ့ ။

ရြာကိုလြမ္းေနတဲ့ အဘ ၊  သီးတင္းေတာ့ ရြာမွာပဲ ျပန္ကြ်တ္ခ်င္တယ္ သားရယ္ ဆိုတဲ့ အေမ့ စကားကို မသိဟန္မေဆာင္ခ်င္ေတာ့တာနဲ႕  အိမ္ျပန္ခြင့္ေပးလိုက္ရတာ  အဘကေတာ့ ေပ်ာ္လို႕  ယိုးဒယား ဖိနပ္ အသစ္ၾကီး ခါးၾကားထိုး ကြမ္းေတြစားရင္  အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္လို႕ ေပ်ာ္ေနလိုက္တာ ။ အေမကေတာ့   အေမ မၾကာမၾကာ လာခဲ့မွာေပါ့ သားရယ္  သြားခ်ည္လာလွည့္လုပ္မယ္စိတ္ခ်  နင့္တစ္ေယာက္တည္း မပစ္ထားပါဘူး  လို႕  ဂတိေတြခံလို႕ ျမိဳ႕ျပန္တဲ့ကားလည္းထြက္ေကာ  က်ေနာ့္ရင္ထဲ ဟာတာတာနဲ႕ ။

မနက္မနက္ ဆို  ႏႈိးစက္ကေလးေတြလို ေအာ္ျမည္းတတ္တဲ့ တူကေလး ၂ ေယာက္လည္း  အခ်ိန္တန္ေတာ့ သူတို႕လည္း အိပ္တန္းျပန္ၾကျပီ  သူတို႕ရွိတုန္းက ဆူညံ့လို႕ ေသးနံ႕ နံ႕လို႕ ပြစိပြစိ လုပ္မိေပမယ့္  က်ေနာ့္ အိမ္ကေလး  ခု အနံ႕သက္ကင္းေနေပမယ့္  အရင္က အနံ႕သက္ေတြေတာင္ ျပန္သတိရမိပါရဲ့ ။ အခု မနက္အိပ္ယာ ႏႈိးမယ့္သူမရွိသလို  ညဘက္ ျခင္ေထာင္ ေထာင္ထားရဲ့လားလို႕ လာၾကည့္မယ့္သူလည္းမရွိျပန္ဘူး ။

ငါ့သားတစ္ေယာက္တည္း  အိမ္စရိတ္ စားစရိတ္  ခေလးနို႕မႈန္႕ဖိုး မုန္႕ဖိုး နဲ႕ ရုန္းကန္ေနရတာေတြ႕ေတာ့  အဘ တို႕လည္း  အားနာတယ္ကြာ တဲ့  အဘ ကစကားမ်ားမ်ားမေျပာဘူးရယ္  ဒါေပမယ့္  တစ္ခြန္းဆို တစ္ခြန္းသာသာ  ရင္ထဲထိတယ္ ။  အေမတို႕ရွိေနေတာ့ နင့္ကို လာႏြယ္ေနမွာပဲ သံေယာဇဥ္က မျဖတ္နိုင္ေတာ့ မလာပါနဲ႕လို႕  ဘယ္ေျပာလို႕ထြက္မတုန္း ငါ့သားတစ္ေယာက္တည္း ဆို ေအးေအးေဆးေဆး  ၀တ္နိုင္စားနုိင္တယ္ ခုေတာ့  အ၀တ္သစ္ေတြ မ၀ယ္ရတာေတာင္ၾကာျပီမွတ္လား   လို႕  ေျပာေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္  အဲ့တာေတြမလိုပါဘူးဗ်ာလို႕ ဂ်စ္တြန္း တြန္းမိတယ္ ။

မႏွစ္က က်ေနာ္မသိပဲ   အေမက က်ေနာ္မသိေစနဲ႔ဆိုျပီး သတင္းပိတ္လို႕  အေမ နဲ႕  အဘ  အုတ္ဖို လိုက္သြားတုန္းက  စိတ္လည္းဆိုး  ၀မ္းလည္းနည္းျပီ  အေမ့ကို ငိုျပီး ဖုန္းနဲ႕ ရန္ေတြ႕မိတယ္  အဲ့တည္းက  အေမက ဂတိခံထားတာ  ေနာက္ဆို က်ေနာ္မသိပဲ  ဘာ အလုပ္မွ သြားမလုပ္ပါဘူးဆိုျပီးေတာ့ေပါ့ ။စကားေျပာရင္  ခေလးဆိုးၾကီးလို  ဘယ္ေရာက္လို႕ ဘယ္ေပါက္မွန္းမသိတဲ့  အဘကေတာ့ * ဘာမွမပူနဲ႕  ေအးေဆး  အဘလုပ္နို္င္ေသးတယ္  ဒီေဆာင္း  အုတ္ဖုတ္လိုက္သြားလည္း အဘတို႕ေတြ စားေလာက္တယ္ *   တဲ့  ။က်ေနာ္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားေတာ့  အေမက  အဘကို လွမ္းဆူ  * ဒီအဖိုးၾကီးကေတာ့ေလ  ေသပဲ ေသခါနီးျပီ ဘယ္စကားေျပာ ဘယ္ေရာက္လဲ ဆိုတာ ခုထိကိုမသိေသးဘူး*  အဲ့ေတာ့မွ  အဘက သတိရျပီး ေအးပါကြာ ေအးပါ  ငါ့သားမၾကိဳက္တာ သြားမလုပ္ေတာ့ပါဘူး တဲ့ ။ က်ေနာ္တို႕ ဘ၀ေတြက ၾကမ္းတယ္ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႕ေမတၱာတရားေတြက ဘ၀ၾကမ္းၾကမ္းေတြကို   အရွံဳးမေပးပဲ တြန္းလွန္လို႕ပါ ။

က်ေနာ့္အိမ္ကေလးမွာ  ေရခဲေသတၱာမရွိဘူး   အဆင့္ျမင့္ အသံုးေဆာင္ေတြမရွိဘူး ေန႕တိုင္းအသားဟင္းေတြမေကြ်းနိုင္ဘူး  ဒါေပမယ့္ အေမ နဲ႕  အဘ ကို အဆင့္ျမင့္ျမင့္ထားခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြကေတာ့ အျပည့္ရွိတယ္ အေမ ။ က်ေနာ့္အိမ္ကေလးက ခမ္းနားမႈ နည္းပါတယ္  ဒါေပမယ့္ အေမ တို႕ လာမယ္ ့ အခ်ိန္ကို က်ေနာ္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမွာ ။  အဘၾကိဳက္တဲ့  ေအာ္ဂင္ေလးလည္း  အဆင္မေျပလို႕ မ၀ယ္ေပးလိုက္နိုင္တာ စိတ္မေကာင္းသလို  အေမ့ကိုလည္း  ေရာ့... အေမ  ၀ယ္ခ်င္တာ ၀ယ္ဆုိျပီး  ေစ်းသံုးမေပးနုိင္တာအတြက္လည္း စိတ္မေကာင္းဘူး ။ဟုတ္ကဲ့   ေနာက္တစ္ေခါက္  ျပန္လာရင္  အေမ့အိမ္မီးဖိုးေခ်ာင္ေလးလည္း ျပင္ေပးမယ္  အိမ္ေရွ႕အဖီေလး ခ်ခ်င္တယ္ဆိုတာလည္း လုပ္ေပးမယ္  ။ အေမ စုထားတဲ့ ပန္းကန္ေလးေတြအျပင္  ခုတစ္ေခါက္၀ယ္ေပးလိုက္တဲ့ ပစၥည္းေလးေတြပါ  ထည့္ဖို႕အတြက္ အေမ လိုခ်င္တဲ့  မွန္ဗီရိုေလးလည္း ရေစရမယ္ ။


အေမကလည္း အိမ္ျပန္ခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ကို ႏႈတ္ဆက္စရာမလုိပဲ  က်ေနာ္ကလည္း အေမ့ကို ဦးခ်လို႕ သားသြားေတာ့မယ္ အေမ လို႕ ႏႈတ္ဆက္စရာ မလိုတ့ဲ တစ္ေန႕ဟာ က်ေနာ့္အတြက္ ပန္းတိုင္ေပါ့ အေမ ။ ခု  ...ဘ၀လမ္းေၾကာင္းေပၚ က်ေနာ္ ဆက္ေလွ်ာက္ေနတုန္း ပန္းတိုင္ဟာ လက္တစ္ကမ္းမွာလို႕ ကိုယ့္အေတြးကို  ကိုယ္ အားေပးရင္း ။ ဒီေန႕ က်ေနာ့္ကို  မနက္ဖန္အတြက္  က်ေနာ္က အေဖာ္ျပဳရင္း က်ေနာ္ ပန္းတိုင္ဆီ အေရာက္လွမ္းမယ္ ။