က်ေနာ့္အဘ

အဘ .... က်ေနာ္တို ႔ မိသားစုေလးမွာေတာ့ အဘကအျမဲတမ္း အရံလူ ဘာေၾကာင့္ဆို ေနာက္ကြယ္မွာသာ အဘက ဘယ္ေလာက္ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ရပါေစ စကားေတြအမ်ားၾကီးေျပာရမယ့္အလုပ္မ်ိဳး လူေတြအမ်ားၾကီးၾကား တိုးေ၀ွ႕ ရွဳပ္ရွက္ခပ္ေနရမွာမ်ိဳးဆို အဘက မၾကိဳက္တတ္ပါဘူး ။ အေမ့အေၾကာင္းေတြပဲ အေရးမ်ားတဲ့ က်ေနာ္က အေမ့သားပဲလားဆိုေတာ့လည္း အဲ့လိုလည္းမဟုတ္ျပန္ဘူး အငယ္တုန္းက လူၾကီးေတြက အဘနဲ႔ အေမ ဘယ္သူ႕ကို ပိုခ်စ္သလဲဆိုရင္ လက္၂ေခ်ာင္းေထာင္ျပလိုက္တယ္ ဆိုလိုတာက အဘကိုေကာ အမ့ကိုေကာေပါ့ ။က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ အဘက အလုပ္နဲ႔လက္ျပတ္တယ္ရယ္ဆိုတာ သိပ္မရွိလိုဘူး ။ အဘအေၾကာင္းေလးေတြ တစ္စြန္းတစ္စေရးျဖစ္ေသးတယ္ အဘ ပန္းကန္ေတြ ခြဲတတ္တဲ့အေၾကာင္း အရက္မူးတတ္တဲ့အေၾကာင္း ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္မေရးျဖစ္ေသးတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ့ အဘအေၾကာင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက်န္ေနေသးတာ ျပန္စဥ္းစားမိတယ္ ။

အဘ အေခၚေ၀ၚက စေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူမ်ားေတြလို ဘာေၾကာင့္ အေဖလို႕မေခၚျဖစ္တာလည္းဆိုတာ အရင္ေျပာရမယ္ထင္တယ္ ။ အဘရဲ့ အေဖကိုလည္း အဘက အဘလို႔ပဲေခၚခဲ့တာပဲ အဲ့ေတာ့ က်ေနာ္တို႕ ေမာင္ႏွမေတြကို အဘက သူ႕ကိုစေခၚခိုင္းတည္းက အဘလိုေခၚေစခဲ့တယ္ ။ တစ္ခုခုခိုင္းစရာရွိရင္လည္း “သားေရ အဘကို ကြမ္းအစ္ကေလး ယူခဲ့ေပးပါအံုး ” ဆိုသလိုမ်ိဳး ။ အဘကို မ်က္လံုးထဲျမင္ေယာင္လိုက္တိုင္း အက်ီ ၤခြ်တ္ ျပီးေတာ့ လံုခ်ည္ၾကမ္းကို ဒူးအထက္ ၀င္ဆင္ထားတဲ့ ထြားထြားၾကိဳင္းၾကိဳင္း ကရင္ ဦးေလးၾကီးတစ္ေယာက္ေပါ့ အဘက ဖိနပ္စီးရမွာပ်င္းတယ္ စကားအမ်ားၾကီးေျပာရမွာ ပ်င္းတယ္ ။ အဘ ဖိနပ္ရာဇ၀င္နဲ႕ အေမက ဘယ္ေလာက္၀ယ္ေပးေပး အဘက ဖိနပ္ကို ေမ့တတ္တာပါ သူ႕ခမ်ား အတင္းသတိထားရ အေမဆူပါမ်ားေတာ့ အလွဴေတြသြားတိုင္း အဘက ယိုးဒယား ဖိနပ္ၾကီး ခါးၾကားထုိးလို႕ ဖိနပ္မစီးတာမ်ားေတာ့ အဘက ေျခဗလာၾကီးေလွ်ာက္ေနလည္း ဖိနပ္စၤီးထားတယ္လို႕ ထင္မိေကာတဲ့ အဘက ေတာတိုးလည္း ေျခဗလာၾကီးနဲ႕ပါပဲ ေတာ္ရံုအဆူးေလာက္က အဘရဲ့ ေျခကိုမတိုးေတာ့ဘူး ဒါက ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ဘ၀ကိုျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အဘရဲ့ အျမင္သာဆံုး ဥပမာပါပဲ ။

က်ေနာ့္အဘက ပါးစပ္ဆိုင္းလည္းေတာ္ေတာ္ တီးတတ္ပါတယ္ ညညဆို သူ႕ပါသူ ဒိုးတီး သူ႕ပါသူ ဗံုတီးနဲ႔ မူးမူးနဲ႔ဆို သီခ်င္းေတြ ဆိုတတ္ပါေသးတယ္ ။ အဘ ျမိဳ႕ကိုထင္းလွည္းတိုက္ပို႕ျပီး ျပန္လာရင္ အိမ္ကေန အဘ လွည္းသံကို နားေထာင္ရတာလည္း စိတ္၀င္စားစရာတစ္မ်ိဳးပါပဲ အဘျပန္လာရင္ က်ေနာ္တို႕အတြက္ မုန္႕ပါခဲ့မွာကိုး အဘနဲ႕ လွည္းတူတူေမာင္းတဲဲ့အခါက် ႏြားၾကိဳးကိုကိုင္ျပီး “ ဟဲ့ႏြား ဟဲ့ႏြား“ လို႕ေအာ္ ႏြားလွည္းေမာင္းခဲ့ရတဲ့ အမွတ္တရေတြဟာလည္း က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ကားေမာင္းသင္ရတာထပ္ ပိုေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္ ( ကားလည္းမေမာင္းတတ္ဘူး တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ထင္ကုန္ၾကမွာစိုးတယ္ ) ။ အဲ့တုန္းကေတာ့ အဘက ဂုဏ္ယူ၀ံ့ၾကြားစြာနဲ့ ငါ့သား ေနာက္ ၂ ႏွစ္ေလာက္ဆို ေတာ္ေတာ္ အားကိုးလို႕ရျပီး ခုေတာင္ လွည္းေကာင္းေကာင္းေမာင္းတတ္ေနျပီတဲ့ အဘက အဲ့လိုေျပာေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့ အဘ အားကိုးရတဲ့ သားတစ္ေယာက္ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး တစ္ခါခါ စိတ္ေပါက္လို႕ ႏြားလွည္းေမာင္းမယ္ဆို ဘယ္ေကြ႕မယ္ဆို ညာႏြားၾကိဳးကိုဆြဲ ဇက္ၾကိဳးတင္းမယ့္ေနရာေ၇ာက္ရင္ ၾကိဳးကို ေလွ်ာ့ေပးမိလို႕ ႏြားေတြေတာင္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ကုန္တ့ဲ ခပ္ညံ့ညံ့ေတာသားက်ေနာ္ပါ ။


အဘ ေကာင္းေနရင္ အလုပ္လုပ္တာ ဘယ္သူမွမမွီပါဘူး မနက္ေလးနာရီၾကီး ထျပီး လေရာင္နဲ႔ ေပါက္တူးထေပါက္တတ္တဲ့ က်ေနာ့္အဘ သားသမီးေတြကို စိတ္ဆိုးခဲ ဆူခဲတဲ့အဘ အေ၀းေရာက္ေနတဲ့ သားသမီးေတြကို သတိရပါတယ္လို႕ တစ္ခါမွ မေျပာေပမယ့္ အေ၀းကျပန္လာတဲ့ သားေတြကိုျမင္တိုင္း ကြမ္းဂ်ိဳးေတြတတ္ေနတဲ့သြားေတြ ေပၚေအာင္ အျပံဳးေတြ တပ္ဆင္ထားတတ္ပါတယ္ ။ က်န္းမာေရး ခ်ဴခ်ာတဲ့က်ေနာ့္ကို စိတ္ပူလို႕ ရိုးရာနတ္ေျမွာက္ရ ကန္ေတာ့ပြဲ ေပးရတဲ့အခါက် ဘုရားေတာင္ ပံုမွန္မရွစ္ခုိးျဖစ္တဲ့ က်ေနာ့္အဘ ေတာသားၾကီးက သားေဇာနဲ႔ မနက္ အေစာၾကီးထ နတ္ေျမွာက္တတ္တဲ့ ျမင္ကြင္းေတြဟာလည္း ျပန္စဥ္းစားမိတိုင္း ၾကည္နူး ၀မ္းနည္းမိပါတယ္ ။

အဲ့ေလာက္အၾကမ္းခံ စိတ္ၾကမ္း လူၾကမ္း အဘက ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ေတာ့ တကယ္ကုိ ခေလးဆိုးၾကီးျဖစ္သြားတတ္ျပန္ေကာ ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ အေ၀းက သားသမီးေတြကို ဟိုလူ႕ေခၚေပး ဒီလူ႕ေခၚေပးလို႕ ပူဆာတတ္ျပန္ေကာ သူေနမေကာင္းရင္ သားသမီးေတြ အားလံုး အနားမွာ ျပဳစုေနမွ ေက်နပ္တာပါ ျပီးေတာ့ တညလံုးလည္း ႏႈိးေနတတ္တယ္ တစ္ေယာက္ကို ေခၚမရ ေနာက္တစ္ေယာက္ေခၚျပန္ေကာ က်ေနာ္တို႕ေတြက မခံနိုင္ေတာ့လို႕ မထူးရင္ အေမထိျပန္ေပါ့ အေမ့ခမ်ာ မခံနိုင္ေတာ့ဘူးထင္ပါ့ “ အမေလး ငေပါေရ့ ဖ်ားတာက နင္ ေသမွာက ငါဟ ” ဆိုျပီး အေမက ေဒါသထြတ္တတ္ပါတယ္ က်ေနာ္တို႕ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လည္း “ သားငယ္ ေ၀့သားငယ္ အိပ္ျပီလားကြ ” ျပန္မေျဖ မခ်င္း အဘက အဲ့တိုင္းကို ေခၚေနေတာ့တာ “ အားး... အိပ္ပါျပီဆို သားကျပန္ေျဖရအံုးမွာလားဗ်ာ ” ဖ်ားေနတဲ့ အဘကကို အဲ့လို ဂ်ီျပန္တိုက္တတ္ပါတယ္ ။

က်ေနာ့္ အဘက သူမ်ားနဲ႔မတူ တစ္မူထူးပါတယ္ အေမက အိမ္ေဆာက္မယ္ ႏြားရံုေဆာက္မယ္ဆို ေန႕ေကာင္းရက္သာေလးေရြး ေဗဒင္ေလး ဘာေလးေတြတြက္ပါတယ္ တစ္ခါ အိမ္တိုင္ထူဖို႕ဆိုျပီး ေန႕ေကာင္းရက္သာေရြးဖို႔ အေမက ျမိဳ႕တက္ျပီး ေဗဒင္သြားေမးတာ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဘက အိမ္ေတာင္မိုးျပီးသြားျပီး ျမန္ခ်က္ေျပာပါတယ္ အေမက ပြစိပြစိလုပ္ရင္ေတာ့ အဘကျပန္ေျဖတာ ” ၾကာပါတယ္ဟာ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ေဆာက္တာပဲ ကိုယ္ေဆာက္တဲ့ေန႕ ေန႕ေကာင္းေပါ့ ဘာရက္ေရြးေနစရာ လိုသလဲ ” တဲ့ အဲ့တာလည္း ဟုတ္ေနျပန္ေကာ ။အသက္ကေလးေတြရလာေတာ့ အေမကလည္း အဖြားၾကီးျဖစ္ေပါ့ စကားတစ္ခြန္းရမျပီးေတာ့ဘူး အေမရစ္တာက မမူးပဲရစ္တာမ်ိဳး တစ္ျခားသူကိုေတာ့မဟုတ္ က်ေနာ့္ အဘတစ္ေယာက္တည္းကို အေမ့ပါသာ အေမေျပာခ်င္တာေျပာ အဘကေတာ့ ဘာမွမၾကားသလို သူ႕အနား မာမာေအး သီခ်င္းဆိုေနသလား အမွတ္နဲ႕ ေအးေအးလူလူအိပ္လို႕ပါ အဲ့က် က်ေနာ္တို႔က သတိေပးရတယ္ “ ေမ့...ဟိုမွာ အဘကျဖင့္အိပ္လို႕ ဘယ္ႏွစ္ေရးရေနျပီလဲမသိ အေမကေျပာေနတုန္း ” အေမ့ခမ်ာ အူလည္လည္နဲ႔ “ အဲ့တာပဲၾကည့္ အဲ့တာပဲၾကည့္ၾကေတာ့ ဖားေအာ္တာ လူသိတယ္ ေျမြကိုက္တာ လူမသိဘူးဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေပါ့ ” တဲ့ း) ။

ဖုန္းေျပာျဖစ္တိုင္း “ အဘေနေကာင္းရဲ့လား ” ေ မးမိတုိင္း အဘ ျပန္သတိေပးတာက “ မင္းအဘက မာပါတယ္ဟ သံေခ်ာင္းပါ မင္းတို႔သာ ဂရုစိုက္ၾက” တဲ့ အဘအသံေတြကေတာ့ တကယ္ကိုမာတုန္းပါ ။ အခုလည္း က်ေနာ္တို႕ေနရာေတြမွာ သူ႕ေျမးတစ္အုပ္နဲ႔ ပါးစပ္ဆိုင္းတီးလို႕ အဘက သီခ်င္းေတြဆိုတုန္း ေျမးတစ္အုပ္နဲ႔ ဟိုေျမးကုန္းပိုး ဒီေျမး ပုခံုးေပၚတင္နဲ႔ အပူပင္ဆိုတာ ကင္းတဲ့ ခေလးဆိုးၾကီး က်ေနာ့္အဘဟာ က်ေနာ္တို႕ေတြအတြက္ေတာ့ အဖိုးျဖတ္မရတဲ့ ဖခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ ဒီတစ္ခါ အိမ္ျပန္ရင္ေတာ့လား အဘခ်က္ေကြ်းမယ္ ဗူးသီးဟင္းခါးနဲ႔ ငပိေထာင္းကို ျမိန္ျမိန္ၾကီး တီးပစ္အံုးမယ္လို႕ ေတးထားမိပါရဲ့ အဲ့အခ်ိန္က် အဘတစ္ေယာက္ ကြမ္းဂ်ိဳးေတြတက္ေနတဲ့ သြားေတြေပၚေအာင္ အျပံဳးေတြ တပ္ဆင္ထားမွာေတာ့ အေသအခ်ာေပါ့ဗ်ာာ ။