ဘၾကီးတုိ႕ငယ္ငယ္ ေက်ာင္းသား ဘ၀တုန္းကေပါ့ကြယ္...( ကြမ္းယာၾကီးငံု ၊ ေဆးေပါ့လိပ္ၾကီးဖြာလို႕ ) ရုပ္ရွင္ဇတ္လမ္းေတြထဲကလို႔ မ်က္လံုးေတြက ေ၀မႈိုင္းမႈိင္း.........အေ၀းကိုေငးလို႕ ဟုိး လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၂၀ ေလာက္တုန္းကေပါ့..........။
...................................................................................................
ေက်ာင္းစတတ္တုန္းက ရြာမွာ ေက်ာင္းမရွိဘူး က်ေနာ္ေနတဲ့ရြာက ေတာ္ေတာ္ ေခါင္တယ္ လွည္းလမ္းပဲရွိတာ အဲ့ လွည္းလမ္းရဲ့ အလယ္ အူတိုင္ေလးမွာ လူသြားလမ္းရာေလးေတြျဖစ္ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း စက္ဘီးေလးေတြနဲ႔ သြားၾကတယ္ စက္ဘီးေတာင္မွ ေယာက္်ားစီး ေမာင္ဗမာ ဘီးေတြမွ ရတာပါ ။ရြာက စစ္တပ္နယ္ေျမပိုင္ဆိုေတာ့ ရြာက ခေလးေတြက စစ္တပ္ေက်ာင္းမွာ ေနၾကရတာ ။ က်ေနာ္ သူငယ္တန္းစတက္ေတာ့ အဲ့ဒီေက်ာင္းမွာပါ အငယ္ဆံုးဆိုေတာ့ အေမနဲ႕ ခြဲရမွာ တအားေၾကာက္တာ ပ်င္းလည္းပ်င္းတယ္ ။ ကိုယ့္ကို ေက်ာင္းပို႔ခါနီးက် အစ္ကိုေတြ အစ္မေတြက တအား အလုပ္ရွဳပ္တာပါ နိုင္တဲ့သူဆိုရင္ ကုတ္ဖဲ့ကန္ေၾကာက္ေနေတာ့ အစ္ကိုငယ္ နဲ႔ အစ္မေတြက မနိုင္ပါဘူး ေက်ာင္းသြားဖို႕ေရခ်ိဳးရင္လည္း ျမိဳ႕ကိုသြားမယ္ဆုိျပီ ညာေခၚမွခ်ိဳးလို႕ရပါတယ္ ။ အဲ့ေတာ့ အိမ္မွာ ကိုယ့္ကိုနို္င္တာဆိုလို႕ အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ပဲရွိတာ ။ ေက်ာင္းသြားခါနီက် အစ္မက က်ေနာ္သိပ္ၾကိဳက္တဲ့ ဘဲဥေလးေၾကာ္ထည့္ေပးလိုက္တယ္ ။ အစ္ကိုၾကီးကို ေၾကာက္လို႕သာ ေက်ာင္းသြားရတယ္ တကယ္ေတာ့ လံုး၀ မသြားခ်င္ပါ ။
စက္ဘီးအေနာက္မွာ တရႊတ္ရႊတ္နဲ႕ေပါ့ စက္ဘီးလမ္းက ဆိုးလို႕ ဖင့္ေဆာင့္လည္း မငိုရဲပါဘူး ။ ေက်ာင္းေရာက္လို႕ အစ္ကိုၾကီးက ျပန္ျပီဆို က်ေနာ္က အတန္းထဲမွာ အသံျပဲၾကီးနဲ႕ငိုပါေလးေကာ ရြာက အေဖာ္ေတြကလည္း အတန္းမတူုေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ။ အဲ့လို လူေတာမတုိးနဲ႔ စိတ္က ခုထိပါ ။ ၀ါးတားတားမွတ္မိေနေသးတယ္ ခုေနျပန္စဥ္းစား အားလံုးက ရယ္စရာေလးေတြျဖစ္လို႕ ဆရာမကို ရွစ္ခိုးျပီး အိမ္ျပန္ပို႔ေပးပဲေျပာေနေတာ့တာ း) ။ အိမ္ျပန္ေရာက္လည္း တငိုငိုနဲ႔ အေမက ေျခာက္တယ္ “ သား..ေက်ာင္းမတက္ရင္ အိမ္က ေမထုန္ၾကီး ေရာင္းရမွာေပါ့ ” တဲ့ ။ က်ေနာ္တို႕ ျခံသမားေတြက လွည္းႏြားကို သိပ္တန္ဖိုးထားတာပါ အိမ္မွာ ခိုင္းႏြားၾကီးတစ္ေကာင္ရွိတယ္ သိပ္လိမ္မာတာ ေမထုန္ႏြားထီးၾကီးေပါ့ အိမ္ရွင္ေတြက လြဲျပီး ဧည့္သည္ေတြ ကပ္လို႕မရပါဘူး ေ၀ွ႕ထုတ္လို႕ပါ ။ သိပ္ခ်စ္တဲ့ ေမထုန္ၾကီးကိုေတာင္ ေက်ာင္းမတက္ခ်င္ေတာ့ ေရာင္းလိုက္ေပါ့လို႕ ေျပာလိုက္တယ္ အေမက သနားသြားျပီး ေတာ္ၾကာ ငါ့သားေလး စိတ္တဇ ျဖစ္ေနအံုးမယ္ဆိုျပီး က်ေနာ့္ကို ေက်ာင္းဆက္မတတ္ခိုင္းေတာ့ပါဘုူး ဒါေၾကာင့္ ၆ ႏွစ္ျပည့္မွ ေက်ာင္းစတက္ျဖစ္တယ္ ။
မူလတန္း တက္ျပန္ေတာ့လည္း က်ေနာ္က ဖိနပ္ တအားစားပါတယ္ ဖိနပ္ကို ၀ါးစားတာမဟုတ္ဘူးေနာ္ ။ ဖိနပ္ ခဏခဏ ေပ်ာက္တာပါ ဘယ္မွာ က်န္ခဲ့မွန္းလည္း မမွတ္မိဘူး ျပီးရင္ ဆရာမကိုတိုင္ျပီး သူမ်ားဖိနပ္ကို ကိုယ့္ဖိနပ္ဆိုျပီး လိုက္ေတာင္းတတ္တဲ့ အက်င့္ဆိုးကလည္း ရွိေသးတယ္ ။ အထက္တန္းတုန္းက အလြဲေလးေတြလည္းရွိေသးတယ္ က်ေနာ္က စတိုင္လ္က်က် ဘယ္ေတာ့မွ မထိုင္တတ္တာပါ စာေရးရင္ ဒူးၾကီးေထာင္ျပီး ေရးတယ္ တစ္ခါခါ သတိေမ့ျပီး ဆရာမစာသင္ေနလည္း ဒူးၾကီးေထာင္လို႕ သခ်ာၤဆရာမ က တအားဟာသေျပာတတ္တာပါ သူက စာေမးဖို႔ လူရွာေတာ့ ကိုယ့္ကို မ်က္စိၾကသြားတယ္ “ဟို အေနာက္ဆံုးတန္းက ျခေသၤ့ၾကီး ေရွ႕ကိုၾကြပါ” တဲ့ ကိုယ္မဟုတ္သလို ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေနာက္ေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလဲ ကိုယ္က ဒူးၾကီးေထာင္ထားတာ ျခေသၤ့ၾကီးလိုျဖစ္လို႕တဲ့ တစ္တန္းလံုးက ရယ္လိုက္ၾကတာ ။
ဆယ္တန္းေရာက္ေတာ့ အတန္းထဲမွာ က်ေနာ္က နည္းနည္းစာေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းသားထဲပါတယ္ ရုပ္ကေလးကလည္း ေအးေအးေဆးေဆးေလးမွတ္လား :P အဲ့ေတာ့ ေအာင္ခ်က္နည္းတဲ့ နယ္ျမိဳ႕ေလးမွာ တစ္တန္းကို ၁၀ ေယာက္ေလာက္ ေအာင္ဖို႕အေရး ဆရာမေတြက အသည္းသန္ တြန္းရတဲ့ အခ်ိန္ ။ ဆရာမေတြ အားကိုးမွ ကိုယ္က ဘာသာစံုတစ္ခါမွမေအာင္ အဂၤလိပ္စာ အျမဲက်တာပါ ။ေက်ာင္း ဘုံကထိန္ပြဲေတြ လွည့္တဲ့အခါက် ဘရုတ္က်က်ေတြ ပါလို႔မျဖစ္ေတာ့ အတန္းထဲက လူေအးေလးေတြ ေရြးထုတ္ တိုက္ပံုေတြ၀တ္ျပီး အတန္းကိုယ္စားျပဳ တစ္ျမိဳ႕လံုးပတ္ၾကရတာ အစပိုင္းေတာ့ ေပ်ာ္သလိုလုိနဲ႔ ေနာက္ပိုင္းက် မေလွ်ာက္နိုင္ေတာ့ပါဘူး အက်ၤီေတြလည္းကွြ်တ္ ပုဆိုးေတြလည္းတို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ အေအးေလးေသာက္ ျပန္ဖို႕လုပ္ေတာ့ ကိုယ့္ဖိနပ္က မရွိေတာ့ဘူး ဖိနပ္ရာဇ၀င္က ၾကီၤးတဲ့အထိကို မျပီးနိုင္ ဘယ္ရမလဲ ငါးမရေတာ့ ေရခ်ိဳးုျပန္ေပါ့ ေတြ႕ရာ ဖိနပ္ေကာင္းေကာင္းတစ္ရံဆြဲျပီး ဘူုန္းၾကီၤးေက်ာင္းထဲကေျပးထြက္ လမ္းမေလွ်ာက္နိုင္ေတာ့ ဆိုက္ကားစီးျပီး ျပန္ခဲ့လိုက္တယ္ ။
ေကာလိပ္ တက္ေတာ့လည္း အလြဲေတြက မျပီးေသး စာေတြမလိုက္နိုင္တာပါ မ်ားလိုက္တာ ဘာေတြ မွတ္ရမွန္းလည္းမသိ drawing အခ်ိန္ ၄ ခ်ိန္ဆက္မွာလည္း မတ္တပ္ရပ္ျပီး ပံုမဆြဲနိုင္ပါဘူး အဲ့ေတာ့ ခံုေအာက္မွာ ဒီတိုင္းထိုင္ျပီး သရက္သီးထုိင္းစားေနလိုက္တယ္ အဲ့ေတာ့ ကိုယ့္ရဲ့ drawing အမွတ္ေတြက တအားညံ့ပါတယ္ ။စာေမးပြဲေျဖတဲ့ေန႕က် စာကေတာ့ က်က္ေနတာပဲ ရြတ္ေနတာပဲ သတိရလို႕ ျပန္စဥ္းစားရင္ ဘယ္ေမဂ်ာက ဘယ္အပုဒ္ကုိ က်ေနာ္ ဖတ္ေနတာလည္းမသိေတာ့ဘူး ညဏ္ေကာင္းခ်က္ း) ေရခ်ိဳးရင္လည္း ေခါင္းကိုမလႈပ္ပဲ ေရကိုေျဖးေျဖးတစ္ခြက္ခ်င္းခ်ိဳးတာ သူငယ္ခ်င္းေတြက အံုးလြဲတာလားေမးရင္ “မဟုတ္ဘူး ငါက်က္ထားတဲ့စာေတြ ေမ့ကုန္မွာစုိးလို႕ မလႈပ္ရဲဘူး” လို႕ေျပာရတယ္ ။
တစ္ျခားေနရာေတြမွာသာ ရွက္တတ္တယ္ စာမရလို႕ ေအာင္မွတ္မရေသးရင္ က်ေနာ္က တအားေၾကာက္ပါတယ္ အဲ့ေတာ့ မရွက္ေတာ့ဘူး ေဘးနားက ေကာင္မေလးကို လက္နဲ႕ကုတ္ရတာနဲ႔ “ နည္းနည္းျပ ” ဆိုျပီ အသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ေျပာရတာနဲ႔ လည္ပင္းၾကီးကလည္း စာေမးပြဲေျဖေနတဲ့ တစ္ခ်ိန္လံုး ေဘးကိုလည္ေနေတာ့တာပဲ သူမျပလည္း ကိုယ္ျမင္ရတာပဲ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ကူးထည့္လို္က္တာပဲ ျမန္မာျပည္က ပညာေရးစနစ္က စာရြက္ထဲ စာရွိေနဖို႕ အေရးၾကီးတယ္ ေဘးက ေကာင္မေလး စာရြက္အပ္လို႕ ထသြားရင္ အခန္းေစာင့္ဆရာက ကိုယ့္အေျဖလႊာပါ သိမ္းသြားေကာ “ က်ေနာ္မျပီးေသးဘူး ဆရာ” လို႕ ထရိတ္သံူုးရင္ “ မင္း ေျဖစရာလည္းမရွိေတာ့ပဲ ဘာလုပ္ေနအံုးမွာလည္း” တဲ့ အဟား ဟုတ္သား ။
မွတ္မိေသးတယ္ တစ္ခါတုန္းက ေမးခြန္း အစကေန အဆံုးဖတ္လိုက္တာ ကို္ယ္က်က္ထားတာေတြ တစ္ပုဒ္မွမပါ ပါဘူး ငါေတာ့ ကားျပီေပါ့ း( အဲ့တာ ေမးခြန္းေတြ ျပန္ကူးထည့္လိုက္တယ္ စာရြက္ထဲ စာရွိေနဖို႕ အေရးၾကီးတယ္မွတ္လား း) ဒီတစ္ခါေတာ့ ကိုယ္နဲ႕ ခံုနံပါတ္ကပ္လွ်က္က ေကာင္မေလးကို စုတ္သတ္ျပီး တိုးတိုးေလး ေခၚလိုက္တာ က်ေနာ့္ရဲ့ ကြ်တ္ကြ်တ္ ဆိုတဲ့ စုတ္သတ္တဲံ့ အသံၾကီးက လူအေယာက္ ၁၀၀ ေလာက္ေျဖေနတဲ့ စာေမးပြဲခန္းထဲမွာ အက်ယ္ၾကီးကို ျမည္သြားတာပါ အားလံုးရဲ့ မ်က္လံုးေတြက ကိုယ့္ဆီမွာ ရွက္လို္က္တာ အခန္းေစာင့္ဆရာမက စာရြက္ယူဖို႔လားတဲ့ စာမရပါဘူးဆို ဒြတ္ခ မဟုတ္ဘူး စာရြက္အပ္ဖို႕ဆိုျပီး အေျဖလႊာအပ္ စာေမးပြဲခန္းထဲက အေစာဆံုးထြက္ခဲ့တယ္ း) ယံုၾကသလား အဲ့ႏွစ္ကလည္း က်ေနာ္ စာေမးပြဲေအာင္တယ္ဗ် ။
အခုေတာ့ ဘ၀ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွာ သင္ခန္းစာအသစ္ေတြ သင္ယူရင္း တစ္ခါခါ က်ေနာ့္စာမ်က္ႏွာေတြ ၾကက္ေျခခတ္ေတြမ်ားတယ္ မွင္နီရာေတြမ်ားတယ္ ။ သင္ခန္းစာေတြထဲ စုတ္ျဖဲပစ္ခ်င္မိတဲ့ စာရြက္အပိုင္းစေတြ ရွိေပမယ့္ ျပန္ၾကည့္မိတိုင္း ျပံဳးမိတဲ့ အလြဲေသးေသးေလးေတြလည္းရွိတယ္ ။ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွာ သင္ခန္းစာေတြ သင္ယူခဲ့ျပီးတယ္ အခုလည္း သင္ယူေနတုန္း ေနာက္လည္း က်ေနာ့္အတြက္ သင္ခန္းစာအသစ္ေတြရွိေနအံုးမယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာပါပဲ ဘ၀စာေမးပြဲမွာေတာ့ ေအာင္ မေအာင္ သိပ္ေတာ့မေသခ်ာပါ ဒါမယ့္ ရုန္းကန္းေနတုန္း ။
...................................................................................................
ေက်ာင္းစတတ္တုန္းက ရြာမွာ ေက်ာင္းမရွိဘူး က်ေနာ္ေနတဲ့ရြာက ေတာ္ေတာ္ ေခါင္တယ္ လွည္းလမ္းပဲရွိတာ အဲ့ လွည္းလမ္းရဲ့ အလယ္ အူတိုင္ေလးမွာ လူသြားလမ္းရာေလးေတြျဖစ္ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း စက္ဘီးေလးေတြနဲ႔ သြားၾကတယ္ စက္ဘီးေတာင္မွ ေယာက္်ားစီး ေမာင္ဗမာ ဘီးေတြမွ ရတာပါ ။ရြာက စစ္တပ္နယ္ေျမပိုင္ဆိုေတာ့ ရြာက ခေလးေတြက စစ္တပ္ေက်ာင္းမွာ ေနၾကရတာ ။ က်ေနာ္ သူငယ္တန္းစတက္ေတာ့ အဲ့ဒီေက်ာင္းမွာပါ အငယ္ဆံုးဆိုေတာ့ အေမနဲ႕ ခြဲရမွာ တအားေၾကာက္တာ ပ်င္းလည္းပ်င္းတယ္ ။ ကိုယ့္ကို ေက်ာင္းပို႔ခါနီးက် အစ္ကိုေတြ အစ္မေတြက တအား အလုပ္ရွဳပ္တာပါ နိုင္တဲ့သူဆိုရင္ ကုတ္ဖဲ့ကန္ေၾကာက္ေနေတာ့ အစ္ကိုငယ္ နဲ႔ အစ္မေတြက မနိုင္ပါဘူး ေက်ာင္းသြားဖို႕ေရခ်ိဳးရင္လည္း ျမိဳ႕ကိုသြားမယ္ဆုိျပီ ညာေခၚမွခ်ိဳးလို႕ရပါတယ္ ။ အဲ့ေတာ့ အိမ္မွာ ကိုယ့္ကိုနို္င္တာဆိုလို႕ အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ပဲရွိတာ ။ ေက်ာင္းသြားခါနီက် အစ္မက က်ေနာ္သိပ္ၾကိဳက္တဲ့ ဘဲဥေလးေၾကာ္ထည့္ေပးလိုက္တယ္ ။ အစ္ကိုၾကီးကို ေၾကာက္လို႕သာ ေက်ာင္းသြားရတယ္ တကယ္ေတာ့ လံုး၀ မသြားခ်င္ပါ ။
စက္ဘီးအေနာက္မွာ တရႊတ္ရႊတ္နဲ႕ေပါ့ စက္ဘီးလမ္းက ဆိုးလို႕ ဖင့္ေဆာင့္လည္း မငိုရဲပါဘူး ။ ေက်ာင္းေရာက္လို႕ အစ္ကိုၾကီးက ျပန္ျပီဆို က်ေနာ္က အတန္းထဲမွာ အသံျပဲၾကီးနဲ႕ငိုပါေလးေကာ ရြာက အေဖာ္ေတြကလည္း အတန္းမတူုေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ။ အဲ့လို လူေတာမတုိးနဲ႔ စိတ္က ခုထိပါ ။ ၀ါးတားတားမွတ္မိေနေသးတယ္ ခုေနျပန္စဥ္းစား အားလံုးက ရယ္စရာေလးေတြျဖစ္လို႕ ဆရာမကို ရွစ္ခိုးျပီး အိမ္ျပန္ပို႔ေပးပဲေျပာေနေတာ့တာ း) ။ အိမ္ျပန္ေရာက္လည္း တငိုငိုနဲ႔ အေမက ေျခာက္တယ္ “ သား..ေက်ာင္းမတက္ရင္ အိမ္က ေမထုန္ၾကီး ေရာင္းရမွာေပါ့ ” တဲ့ ။ က်ေနာ္တို႕ ျခံသမားေတြက လွည္းႏြားကို သိပ္တန္ဖိုးထားတာပါ အိမ္မွာ ခိုင္းႏြားၾကီးတစ္ေကာင္ရွိတယ္ သိပ္လိမ္မာတာ ေမထုန္ႏြားထီးၾကီးေပါ့ အိမ္ရွင္ေတြက လြဲျပီး ဧည့္သည္ေတြ ကပ္လို႕မရပါဘူး ေ၀ွ႕ထုတ္လို႕ပါ ။ သိပ္ခ်စ္တဲ့ ေမထုန္ၾကီးကိုေတာင္ ေက်ာင္းမတက္ခ်င္ေတာ့ ေရာင္းလိုက္ေပါ့လို႕ ေျပာလိုက္တယ္ အေမက သနားသြားျပီး ေတာ္ၾကာ ငါ့သားေလး စိတ္တဇ ျဖစ္ေနအံုးမယ္ဆိုျပီး က်ေနာ့္ကို ေက်ာင္းဆက္မတတ္ခိုင္းေတာ့ပါဘုူး ဒါေၾကာင့္ ၆ ႏွစ္ျပည့္မွ ေက်ာင္းစတက္ျဖစ္တယ္ ။
မူလတန္း တက္ျပန္ေတာ့လည္း က်ေနာ္က ဖိနပ္ တအားစားပါတယ္ ဖိနပ္ကို ၀ါးစားတာမဟုတ္ဘူးေနာ္ ။ ဖိနပ္ ခဏခဏ ေပ်ာက္တာပါ ဘယ္မွာ က်န္ခဲ့မွန္းလည္း မမွတ္မိဘူး ျပီးရင္ ဆရာမကိုတိုင္ျပီး သူမ်ားဖိနပ္ကို ကိုယ့္ဖိနပ္ဆိုျပီး လိုက္ေတာင္းတတ္တဲ့ အက်င့္ဆိုးကလည္း ရွိေသးတယ္ ။ အထက္တန္းတုန္းက အလြဲေလးေတြလည္းရွိေသးတယ္ က်ေနာ္က စတိုင္လ္က်က် ဘယ္ေတာ့မွ မထိုင္တတ္တာပါ စာေရးရင္ ဒူးၾကီးေထာင္ျပီး ေရးတယ္ တစ္ခါခါ သတိေမ့ျပီး ဆရာမစာသင္ေနလည္း ဒူးၾကီးေထာင္လို႕ သခ်ာၤဆရာမ က တအားဟာသေျပာတတ္တာပါ သူက စာေမးဖို႔ လူရွာေတာ့ ကိုယ့္ကို မ်က္စိၾကသြားတယ္ “ဟို အေနာက္ဆံုးတန္းက ျခေသၤ့ၾကီး ေရွ႕ကိုၾကြပါ” တဲ့ ကိုယ္မဟုတ္သလို ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေနာက္ေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလဲ ကိုယ္က ဒူးၾကီးေထာင္ထားတာ ျခေသၤ့ၾကီးလိုျဖစ္လို႕တဲ့ တစ္တန္းလံုးက ရယ္လိုက္ၾကတာ ။
ဆယ္တန္းေရာက္ေတာ့ အတန္းထဲမွာ က်ေနာ္က နည္းနည္းစာေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းသားထဲပါတယ္ ရုပ္ကေလးကလည္း ေအးေအးေဆးေဆးေလးမွတ္လား :P အဲ့ေတာ့ ေအာင္ခ်က္နည္းတဲ့ နယ္ျမိဳ႕ေလးမွာ တစ္တန္းကို ၁၀ ေယာက္ေလာက္ ေအာင္ဖို႕အေရး ဆရာမေတြက အသည္းသန္ တြန္းရတဲ့ အခ်ိန္ ။ ဆရာမေတြ အားကိုးမွ ကိုယ္က ဘာသာစံုတစ္ခါမွမေအာင္ အဂၤလိပ္စာ အျမဲက်တာပါ ။ေက်ာင္း ဘုံကထိန္ပြဲေတြ လွည့္တဲ့အခါက် ဘရုတ္က်က်ေတြ ပါလို႔မျဖစ္ေတာ့ အတန္းထဲက လူေအးေလးေတြ ေရြးထုတ္ တိုက္ပံုေတြ၀တ္ျပီး အတန္းကိုယ္စားျပဳ တစ္ျမိဳ႕လံုးပတ္ၾကရတာ အစပိုင္းေတာ့ ေပ်ာ္သလိုလုိနဲ႔ ေနာက္ပိုင္းက် မေလွ်ာက္နိုင္ေတာ့ပါဘူး အက်ၤီေတြလည္းကွြ်တ္ ပုဆိုးေတြလည္းတို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ အေအးေလးေသာက္ ျပန္ဖို႕လုပ္ေတာ့ ကိုယ့္ဖိနပ္က မရွိေတာ့ဘူး ဖိနပ္ရာဇ၀င္က ၾကီၤးတဲ့အထိကို မျပီးနိုင္ ဘယ္ရမလဲ ငါးမရေတာ့ ေရခ်ိဳးုျပန္ေပါ့ ေတြ႕ရာ ဖိနပ္ေကာင္းေကာင္းတစ္ရံဆြဲျပီး ဘူုန္းၾကီၤးေက်ာင္းထဲကေျပးထြက္ လမ္းမေလွ်ာက္နိုင္ေတာ့ ဆိုက္ကားစီးျပီး ျပန္ခဲ့လိုက္တယ္ ။
ေကာလိပ္ တက္ေတာ့လည္း အလြဲေတြက မျပီးေသး စာေတြမလိုက္နိုင္တာပါ မ်ားလိုက္တာ ဘာေတြ မွတ္ရမွန္းလည္းမသိ drawing အခ်ိန္ ၄ ခ်ိန္ဆက္မွာလည္း မတ္တပ္ရပ္ျပီး ပံုမဆြဲနိုင္ပါဘူး အဲ့ေတာ့ ခံုေအာက္မွာ ဒီတိုင္းထိုင္ျပီး သရက္သီးထုိင္းစားေနလိုက္တယ္ အဲ့ေတာ့ ကိုယ့္ရဲ့ drawing အမွတ္ေတြက တအားညံ့ပါတယ္ ။စာေမးပြဲေျဖတဲ့ေန႕က် စာကေတာ့ က်က္ေနတာပဲ ရြတ္ေနတာပဲ သတိရလို႕ ျပန္စဥ္းစားရင္ ဘယ္ေမဂ်ာက ဘယ္အပုဒ္ကုိ က်ေနာ္ ဖတ္ေနတာလည္းမသိေတာ့ဘူး ညဏ္ေကာင္းခ်က္ း) ေရခ်ိဳးရင္လည္း ေခါင္းကိုမလႈပ္ပဲ ေရကိုေျဖးေျဖးတစ္ခြက္ခ်င္းခ်ိဳးတာ သူငယ္ခ်င္းေတြက အံုးလြဲတာလားေမးရင္ “မဟုတ္ဘူး ငါက်က္ထားတဲ့စာေတြ ေမ့ကုန္မွာစုိးလို႕ မလႈပ္ရဲဘူး” လို႕ေျပာရတယ္ ။
တစ္ျခားေနရာေတြမွာသာ ရွက္တတ္တယ္ စာမရလို႕ ေအာင္မွတ္မရေသးရင္ က်ေနာ္က တအားေၾကာက္ပါတယ္ အဲ့ေတာ့ မရွက္ေတာ့ဘူး ေဘးနားက ေကာင္မေလးကို လက္နဲ႕ကုတ္ရတာနဲ႔ “ နည္းနည္းျပ ” ဆိုျပီ အသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ေျပာရတာနဲ႔ လည္ပင္းၾကီးကလည္း စာေမးပြဲေျဖေနတဲ့ တစ္ခ်ိန္လံုး ေဘးကိုလည္ေနေတာ့တာပဲ သူမျပလည္း ကိုယ္ျမင္ရတာပဲ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ကူးထည့္လို္က္တာပဲ ျမန္မာျပည္က ပညာေရးစနစ္က စာရြက္ထဲ စာရွိေနဖို႕ အေရးၾကီးတယ္ ေဘးက ေကာင္မေလး စာရြက္အပ္လို႕ ထသြားရင္ အခန္းေစာင့္ဆရာက ကိုယ့္အေျဖလႊာပါ သိမ္းသြားေကာ “ က်ေနာ္မျပီးေသးဘူး ဆရာ” လို႕ ထရိတ္သံူုးရင္ “ မင္း ေျဖစရာလည္းမရွိေတာ့ပဲ ဘာလုပ္ေနအံုးမွာလည္း” တဲ့ အဟား ဟုတ္သား ။
မွတ္မိေသးတယ္ တစ္ခါတုန္းက ေမးခြန္း အစကေန အဆံုးဖတ္လိုက္တာ ကို္ယ္က်က္ထားတာေတြ တစ္ပုဒ္မွမပါ ပါဘူး ငါေတာ့ ကားျပီေပါ့ း( အဲ့တာ ေမးခြန္းေတြ ျပန္ကူးထည့္လိုက္တယ္ စာရြက္ထဲ စာရွိေနဖို႕ အေရးၾကီးတယ္မွတ္လား း) ဒီတစ္ခါေတာ့ ကိုယ္နဲ႕ ခံုနံပါတ္ကပ္လွ်က္က ေကာင္မေလးကို စုတ္သတ္ျပီး တိုးတိုးေလး ေခၚလိုက္တာ က်ေနာ့္ရဲ့ ကြ်တ္ကြ်တ္ ဆိုတဲ့ စုတ္သတ္တဲံ့ အသံၾကီးက လူအေယာက္ ၁၀၀ ေလာက္ေျဖေနတဲ့ စာေမးပြဲခန္းထဲမွာ အက်ယ္ၾကီးကို ျမည္သြားတာပါ အားလံုးရဲ့ မ်က္လံုးေတြက ကိုယ့္ဆီမွာ ရွက္လို္က္တာ အခန္းေစာင့္ဆရာမက စာရြက္ယူဖို႔လားတဲ့ စာမရပါဘူးဆို ဒြတ္ခ မဟုတ္ဘူး စာရြက္အပ္ဖို႕ဆိုျပီး အေျဖလႊာအပ္ စာေမးပြဲခန္းထဲက အေစာဆံုးထြက္ခဲ့တယ္ း) ယံုၾကသလား အဲ့ႏွစ္ကလည္း က်ေနာ္ စာေမးပြဲေအာင္တယ္ဗ် ။
အခုေတာ့ ဘ၀ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွာ သင္ခန္းစာအသစ္ေတြ သင္ယူရင္း တစ္ခါခါ က်ေနာ့္စာမ်က္ႏွာေတြ ၾကက္ေျခခတ္ေတြမ်ားတယ္ မွင္နီရာေတြမ်ားတယ္ ။ သင္ခန္းစာေတြထဲ စုတ္ျဖဲပစ္ခ်င္မိတဲ့ စာရြက္အပိုင္းစေတြ ရွိေပမယ့္ ျပန္ၾကည့္မိတိုင္း ျပံဳးမိတဲ့ အလြဲေသးေသးေလးေတြလည္းရွိတယ္ ။ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွာ သင္ခန္းစာေတြ သင္ယူခဲ့ျပီးတယ္ အခုလည္း သင္ယူေနတုန္း ေနာက္လည္း က်ေနာ့္အတြက္ သင္ခန္းစာအသစ္ေတြရွိေနအံုးမယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာပါပဲ ဘ၀စာေမးပြဲမွာေတာ့ ေအာင္ မေအာင္ သိပ္ေတာ့မေသခ်ာပါ ဒါမယ့္ ရုန္းကန္းေနတုန္း ။
13 comments:
ေကာင္မ ငယ္ငယ္ကတည္းက ခါးေတာင္းက်ိဳက္တစ္လြဲ ဖင္တစ္လြဲနဲ႕..
မွတ္ထားရမယ္... စာေတြ မေမ့ေအာင္ ေရခ်ိဳးနည္းကို... ။
လက္လန္တယ္ေအ...
ေမးခြန္းကူးခ်တဲ့ နည္းေတာ့ ႀကိဳက္သဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေကာင္ကေတာ့ က်က္စာကို မန္ခ်က္ အသင္းအေၾကာင္း သူသိသေလာက္ အဂၤလိပ္လို ေရးထည့္ေပးလိုက္တာ။ အဲ..သူလည္း ေအာင္သဗ်။ ေက်ာင္း အေၾကာင္းေျပာရင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မၿငီးေငြ႔တဲ့ အရာေပါ့ေလ။
"ျမန္မာျပည္က ပညာေရးစနစ္က စာရြက္ထဲ စာရွိေနဖို႕ အေရးၾကီးတယ္ "တဲ႔
ဆင္ဆာမလြတ္ဘူးေနာ္ အစ္ကိုေမာင္မ်ိဳး။ ဟြန္းဟြန္းး :D
ရတနာ
အကိုတို့တုန္းက စာေတာင္ရွိစရာမလိုဘူး...အဟုတ္....:D။
ရီလိုက္ရတာ ညီရာ...၊
ခုေရာ ဖိနပ္စားေသးလား .. :P
ေၾသာ္..ေမာင္္မ်ဳိးက GTC တက္ခဲ့တာကိုး... မင္းကြာ.. မေျပာဘူး....
ေက်ာင္းကို ႏွပ္ေခ်း တရႈံ့ရံႈ့နဲ ့ သြားေနတဲ့ပံုေလးပဲ ျမင္မိတယ္..ဟဟ။
ကဲ ျခေသၤ့ၾကီးေရ.. ဘ၀ေက်ာင္းေတာ္မွာ ရုန္းလုိက္ ကန္လုိက္ပါဦးကြယ္....
သေဘာက်တယ္သြာ
စာရြက္ေပၚ စာရွိရံုနဲ႔ ေအာင္တာ မသိခဲ႔ဘူး
ဒီလိုမွန္းသိ စာမက်က္ပါဘူး
ေမာင္မ်ိဳးလို လုပ္ပါတယ္ ဟိဟိ
ေမာင္မ်ိဳးအေၾကာင္းေတာ႔ ဖတ္ရရင္ ရယ္ရတာၾကီးဘဲ
အသက္ရွည္တာေပါ႔ေနာ္
ေက်ာင္းသားဘဝကို ၿပန္လည္ေအာင့္ေမ႕သတိရရင္း...:):)
ေကာင္းေသာေန႕ေလး ၿဖစ္ပါေစ ကိုမ်ိဳး။
ေအာ္..ေမာင္မ်ိဳးရယ္..
ေက်ာင္းသင္ခန္းစာေတာ့ျပီးသြားျပီေပါ့
ဘဝသင္ခန္းစာေတြမွာလဲ
စာေမးပြဲေတြအဆင္ေျပေျပေအာင္ပါေစေနာ္
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက အေျပးအလႊား ျပန္လာရလည္း ဆိုက္ကားနဲ႔ပဲ..၊ ညီက အဲဒီကတည္းက ဆိုက္ကား ႀကိဳက္ေနၿပီထင္တယ္၊ း) စာေမးပြဲ အေျဖလႊာသိမ္းတဲ့ ဆရာ ျပန္ေျဖတာေလး သေဘာက်လို႔ ရယ္ေနမိတယ္ဗ်၊ ညီ ကူးေနတာကို သူ႔မွာ စိတ္မသက္မသာနဲ႔ တခ်ိန္လံုး ၾကည့္ေနခဲ့ရပံုပဲ..။ းD
မိုးယံ.... မင္းလည္း အဲ့လိုပဲလား ေရခ်ိဳးရင္ း))
ခႏြဲ.... ေအးဆို အဲ့ေလာက္ကို ပညာေရးစနစ္က ေကာင္းတာ ။
ရတနာ...ဟုူတ္လား ဆင္ဆာျဖတ္တဲ့ လူၾကီးမင္းက ဒီမွာေတာ့ အစ္ကိုပဲေလ ညီမေရ့ း)
ညိမ္းနိုင္... ဟုတ္လား စာမရွိပဲ အမွတ္ျခစ္တဲ့ဆရာမကို ကန္ေတာ့လိုက္တယ္ေပါ့ အဲ့တာလည္းၾကားဖူးတယ္ ။
မိုးခါး... ခုေတာ့ မစားေတာ့ပါဘူးဟ နင္ကလည္း ေပါက္ကရ ။
ေန၀သန္... မေျပာဆို ငါက ဘာမွမတတ္ဘူးေလ အင္ဂ်င္နီယာက ဘာတတ္လည္းဆို ငါ့မွာေျပာစရာမရွိ။ လက္ေတြ႕ခန္းမွာတုန္းက ဆရာက လွ်ပ္စစ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြ လုပ္ျပျပီး ေက်ာင္းသားေတြ ကို ျပန္လုပ္ျပခိုင္းတာ ငါကစိတ္၀င္စားသလားဆိုေတာ့ တစ္ခုမွ မမွတ္မိေတာ့ဘူး “ ဆရာ က်ေနာ္ ဘယ္အေပါက္ထိုးရမွန္းမသိေတာ့ဘူး ” လို႕ေျပာေတာ့ ဆရာက စိတ္တိုတိုနဲ႔ မင္းပါသာ ထိုးခ်င္တဲ့ အေပါက္ထိုးေတာ့တဲ့ ရွင္းေကာ း)
ကိုလတ္... ရုန္းလိုက္အံုးမယ္ဗ် း)
မေခ်ာ... ေက်းဇူးအစ္မ ရယ္ေသာသူ အသက္ရွည္၏ တဲ့ း)
အိန္ဂ်ယ္.... ေကာင္းေသာေန႕ေလးပါဗ်ာ။
ႏွင္းဆီ...သူငယ္ခ်င္းလည္း ေအာင္ျမင္ပါေစဗ်ာ ။
ကိုညီ... ဟုတ္မယ္ ညီကေတာ့ ဆိုက္ကားကို အဲ့ထဲက ကိုၾကိဳက္ခဲ့တာဗ် ။ ဆရာလည္း ညီကူးေနတာကို အနားကေန ျပံဳးစိစိနဲ႕ေပါ့ သူ စာရြက္သိမ္းျပီး ခံုနံပါတ္ မွတ္လိုက္ရင္ ညီေတာ့ ေအာ္တို တစ္ႏွစ္က်မွာေလ ေက်ာင္းကဆရာေတြက အဲ့တာေၾကာင့္လည္း ေက်ာင္းသားေတြကို ငဲ့တာပါတယ္ ။ စာရြက္ေတြ ယူမသြင္းသြားရင္ ျပသနာသိပ္မရွိေလာက္ပါဘူး ။
ျခေသၤ႔ႀကီးေရးထားတာေလးမိုက္တယ္ဟ .... မ်က္စိထဲကုိ ျမင္ေယာင္ေကာ ......
ေမးခြန္းျပန္ကူးထည္႔ပစ္လိုက္တာ ေအာင္တယ္ဆိုေတာ႔ ငါ ေမာင္မ်ိဳးေလာက္ေတာင္ မနပ္ေလ ျခင္းလို႔ ၀မ္းနည္းမိတယ္ ....
Post a Comment