ေမ...
ျပာလဲ့လဲ့ေကာင္းကင္ေတြကို
ေမာ့ၾကည့္ၿပီး
ရူးခဲ့တဲ့ေကာင္တစ္ေယာက္
ဒဏ္ရာေတြကိုငံု႔မၾကည့္ရဲဘူး။ ။
ရူးမိုက္စြာ ေရွ႕ဆက္တိုးမိတယ္
ႏွလံုးအိမ္ရဲ႕ လမ္းျပၾကယ္ေပါ့
အထင္နဲ႔အျမင္ မွားေနမွန္း
အဆင့္တန္းက ခြဲလာမွ သိလိုက္ရတယ္။ ။
ငိုေတာ့ေလ... မထူးဆန္းတဲ့ျပဇာတ္လို႔
လူေတြပါးစပ္ဖ်ားမွာ ဘယ္လိုရြက္ဆိုပါေစ
ငါငိုေနတာ ငါပဲသိတယ္ ။
ျပာလဲ့လဲ့ေကာင္းကင္ေတြကို
ေမာ့ၾကည့္ၿပီး
ရူးခဲ့တဲ့ေကာင္တစ္ေယာက္
ဒဏ္ရာေတြကိုငံု႔မၾကည့္ရဲဘူး။ ။
ရူးမိုက္စြာ ေရွ႕ဆက္တိုးမိတယ္
ႏွလံုးအိမ္ရဲ႕ လမ္းျပၾကယ္ေပါ့
အထင္နဲ႔အျမင္ မွားေနမွန္း
အဆင့္တန္းက ခြဲလာမွ သိလိုက္ရတယ္။ ။
ငိုေတာ့ေလ... မထူးဆန္းတဲ့ျပဇာတ္လို႔
လူေတြပါးစပ္ဖ်ားမွာ ဘယ္လိုရြက္ဆိုပါေစ
ငါငိုေနတာ ငါပဲသိတယ္ ။
7 comments:
ငါငုိေနတာ ငါလဲသိပါတယ္ေနာ္
ဟင္း..ဟင္း..
ကဗ်ာက ဖတ္ရတာ မ၀ဘူး
ဝုိင္းျပီး ငိုေပးရအံုးမလား....
ႏွင္းနဲ႔မာယာ
ငိုေနတုန္းလား ေမာင္မ်ိဳးေရ..............
တိတ္ေတာ့ ဟ ။
မ်က္ရည္ကို သုတ္လိုက္ေတာ့.....
ကိုယ့္ဒဏ္ရာေတြကိုယ္ျပန္ငံု ့ၾကည့္လိုက္..ၿပီးေတာ့
အားရေအာင္ ၿပံဳးလိုက္စမ္းပါ။
ဆင္တူ ဒဏ္ရာေတြ ထပ္မရဖို ့သူတို ့က
မင္းကို Remind လုပ္ေနၿပီေလ....
ႏွစ္သစ္ကို အၿပံဳးအျပည့္နဲ ့ႀကိဳဆိုဖို ့
အသင္ျပင္ထားစမ္းပါ။ :) CHEER!!
ေသခ်ာတယ္...မင္းအၿပံဳးကို မင္းေမေမ
အိပ္မက္ မက္ေနပါလိမ့္မယ္။ :)
...ခင္မင္လွ်က္..ခင္မာလာေအာင္..:)
တစ္ခါတစ္ေလေတာ႔လည္း ငိုခ်လိုက္တာေကာင္းပါတယ္..
ရင္ေတြေပါ႕ပါးသြားတာေပါ႕.. ေယာက်္ားေလး မငိုရဘူးလို႕ ဘယ္သူေျပာသလဲေနာ္..
မ်က္ရည္ေတြေတာ႕ ေအာက္ကေနခြက္ကေလးနဲ႕ ခံထားေပါ႕
ေယာက်္ားမ်က္ရည္ဆိုျပီးေရာင္းစားလို႔ရေအာင္ း)
ဒဏ္ရာက ဘယ္ေလာက္ နက္ေနျပီလည္း
တစ္ခ်က္ ျပန္ငံဳ႕ၾကည္႔ပါဦး
အဆင့္အတန္းေတြကသာ လမ္းျပရင္
ကိုယ္က်င့္တရားကို လက္ကိုင္ထားမယ္
ရူးတယ္လို ့ေျပာၾကပါေစ ........
ငါငိုတာငါသိတဲ့ေနာက္
ေမ ထြက္သြားတဲ့ေနာက္ ဘဝႀကီး ဒိုးယိုးေပါက္ ..
တရက္ေတာ့ ငိုပါ း)
Post a Comment