ဘန္ေကာက္ အလြဲမ်ား

ဒီအေၾကာင္းေရးမယ္ ေရးမယ္နဲ႕ မေရးျဖစ္ဘူး   ေရးဖို႕လည္း နည္းနည္းရွက္သလိုလို       ။  တစ္ခ်ိဳ႕  အေၾကာင္းရာေတြက   အထိုင္က်သြားမွသာ  ရယ္စရာေကာင္းခ်င္ေကာင္းေပမယ့္ ျဖတ္သန္းေနတုန္း အခိုက္တန္႕မွာေတာ့  ကိုယ့္အခက္ခဲသာ  အၾကီးမားဆံုးလို႕ ထင္တတ္ၾကတယ္မဟုတ္လား ။  

ဒီအလြဲေတြမွာ စြန္႕စားျခင္းမ်ားစြာနဲ႕  ေက်းဇူးတရားေတြကို  မ်က္ကြယ္ျပဳတဲ့အခါေတြျပဳလို႕    ဘ၀မွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းသာ လူပိုၾကီးရယ္လို႕ ခံစားခဲ့မႈေတြလည္းရွိခဲ့တာပဲ   ေဆြမ်ိဳးေတြလိုျဖစ္ေနတဲ့  မိတ္ေဆြတစ္ခ်ိဳ႕ကို ခြဲခြာႏႈတ္ဆက္လို႔  ကိုယ့္တစ္ေယာက္တည္း တိတ္တိတ္ကေလး  စြန္႔ခြာခဲ့ေတာ့တာ  ၇ ႏွစ္နီးးပါး   သံေယာဇဥ္ရွိခဲ့တဲ့  ေဘာ့စ္နဲ႕ က်ေနာ့္ရဲ့   အလုပ္ရွင္နဲ႕အလုပ္သမားၾကားက  သံေယာဇဥ္ေတြကို   ေရၾကည္ရာျမက္နုရာကို   ရွာေဖြခ်ိန္တန္ျပီလို႕  ဆံံုးျဖတ္မႈေတြနဲ႕  ထြက္ခြာခဲ့တယ္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒါေေလးမ်ားကြာ စာတစ္တမ္ေပတစ္ဖြဲ႕ေရးေနရေသးတယ္လို႕ မဲ႔ခ်င္မဲ့နိုင္ပါတယ္  နယ္စပ္ျမိဳ႕ကေလးတစ္ျမိဳ႕မွာ   လိုင္းကားတစ္စီးပဲ နာရီ၀က္ေနမွတစ္ေခါက္ေျပးေပမယ့္  ျမိဳ႕ၾကီးတစ္ျမိဳ႕မွာ လမ္းေပါင္းမ်ားစြာ    ကားေပါင္းမ်ားစြာၾကားမွာ ေယာင္လည္လည္ျဖစ္ခ့ဲရတာေတြလည္းအမ်ားၾကီးပါပဲ ။

ဘာမွ ေသခ်ာေရာရမႈမရွိပဲ   တစ္၀မ္းကြဲ ညီမေလးေတြအခန္းမွာေနလို႕  ျမိဳ႕ၾကီးျပၾကီးထဲ မသြားတတ္မလာတတ္  လိုင္းကားတိုးစီးေတာ့  ကိုယ္ဆင္းရမယ့္ မွတ္တိုင္မဟုတ္ပဲ ဆင္းတဲ့အခါဆင္း   ေငြေကာက္သူက  ဘယ္အထိသြားမွာလည္းေမးတဲ့အခါ   အူလည္လည္ျဖစ္ေနလို႔ ေဟာက္ခံထိတဲ့အခါထိ   မနက္  ၉ နာရီကထြက္  ည ၉  နာရီေလာက္မွျပန္ေရာက္ျပီး ေျခဖ၀ါးေတြ  နာတဲ့အထိ  အလုပ္ထြက္ရွာတဲ့အခါေတြမွာ  ငါ့ကုိယ္ငါမ်ား အထင္ၾကီးစိတ္ေတြမ်ားေနလို႕  ဒီလို စံုစမ္းျခင္းမ်ိဳး ခံရတာလားဆိုျပီး  စိတ္ႏွလံုးသြင္းမိပါေတာ့တယ္ ။

တစ္လနီးပါးေလာက္   အလုပ္ရွာမရေသးတဲ့အခါမွာ  ယံုၾကည္မႈေတြကနည္း   စိတ္ေတြကလည္း တုိတတ္လာတယ္    ဟိုအလုပ္လုပ္မလား ဒီအလုပ္ေလးအဆင္ေျပမလား ဆိုျပီး  အလုပ္၀ိုင္းရွာေပးတဲ့ အစ္ကိုေတြကို   *  က်ေနာ္က   အဲ့တာေတြမွမလုပ္နိုင္တာ   မလုပ္ခ်င္ဘူး*  ဆိုျပီး  ဂ်စ္တြန္းခဲ့အခါေတြလည္း တြန္းခဲ့ျပန္တာပဲ ။  အစ္ကိုေတြ သူတို႕အိမ္ေထာင္ေရးမွာ စကားမ်ားၾကရင္ပဲ  ကိုယ့္ေၾကာင့္လိုလို စိတ္လည္းျဖစ္လို႕  အေမ့ကိုဖုန္းေခၚျပီး  *ေမ့....သား အလုပ္မရေသးဘူး*  ဆိုူျပီး  ၀မ္းနည္းသံနဲ႕ေျပာေတာ့   *  ေအး .....မရလည္းေနအံုးေပါ့သားရယ္ ျဖည္းျဖည္းရွာ  ငါ့သားက  ေကြ်းရေပးရမယ့္  သားမယားလည္းရွိတာမဟုတ္ဘူး   အေမ့ကိုလည္း နင္စိတ္မပူေနနဲ႕ေတာ့  အေမ ရြာမွာအဆင္ေျပေနတာပဲ  စိတ္ေအးေအးထားရွာ   အဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္    အေမလည္း  ငါ့သားအဆင္ေျပဖို႕  ညတိုင္းဆုေတာင္းေပးေနတယ္  *  အေမ့ စကားေလးၾကားျပန္ေတာ့    အားကေလးျပန္တတ္ခဲ့တယ္  ။ အရင္ကေကာ  အခုေကာ မေျပာင္းမလဲ  စိတ္ထဲစြဲေနတာကေတာ့  ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ  အနားမွာမရွိေတာ့ရင္ေတာင္  က်ေနာ့္မိဘ  ႏွစ္ပါးကေတာ့ က်ေနာ့္အနားရွိေနအံုးမယ္ဆိုတာပါပဲ  ။

ဘန္ေကာက္က  ေဆးရံုၾကီးတစ္ရံုမွာ   အလုပ္ေလွ်ာက္ျဖစ္တယ္  မေလွ်ာက္ခင္ကတည္းက  နည္းနည္းေတာ့လန္႕သာ  ဘာသာျပန္လုပ္ခဲ့ဖူးေပမယ့္  ေရာဂါေတြနဲ႕ ဆိုင္တာမ်ိဳးေတာ့မလုပ္ခဲ့ဖူးဘူး  ေတာ္ၾကာ ျပန္တာမွားသြားလို႕  လူနာဂန္႕သြားမွျဖင့္  ငါေတာ့  အမႈပတ္အံုးမယ္လို႕ စိတ္ထဲကလည္းျုဖစ္ေသး  ။ အလုပ္ေလွ်ာက္တဲ့ေန႕မွာပဲ ေရးေျဖေျဖရတယ္    အင္တာဗ်ဴးရတယ္ အြန္လိုင္းမွာ ဆရာစိုးမင္း  ၊ဆရာဟန္ၾကည္တို႕ဆီ အကူညီေတာင္းျပိီး  ဖတ္မွတ္ေသးတယ္   အင္တာဗ်ဴး  အခန္းထဲလည္းေရာက္ေကာ ဘာမွ  မသိေတာ့ဘူးရယ္  သူတို႔ေမးတာေတြလည္း   မေျဖနိုင္ဘူး  ေမးခြန္း  ၂၀ မွာ  ၅  ခုေလာက္ပဲေျဖနိုင္တယ္    မေအာင္ဘူး  က်တယ္  အလုပ္မရဘူးးး  ။

မိုးပ်ံရထားစီးတယ္  နယ္စပ္က လာတဲ့သူက  ျမိဳ႕မွာ  တစ္ခါမွမစီးဖူးတာ စီးရေတာ့ လန္႕တယ္   ဘယ္မွာ လက္မွတ္၀ယ္လို႕၀ယ္ရမွန္းမသိဘူး  ဘယ္လိုထိုးထည့္လို႕  ဘယ္က ထြက္ရမွန္းလည္းမသိဘူး  အေၾကြေစ့လဲေပးတဲ့  အိပ္ငိုက္ေနတဲ့ အစ္ကိုကို   သြားမယ့္ေနရာေရးျပလိုက္တယ္   ျပီးေတာ့ပိုက္ဆံလဲလိုက္တယ္   သူက   လက္မွတ္ထုတ္မယ့္ေနရာကို လက္ညွိဳးထုိးျပတယ္  ပထမ တစ္ေစ့ထည့္တယ္ မထြက္ဘုူး  ေနာက္တစ္ေစ့ထည့္တယ္  မထြက္ျပန္ဘူး  သူ႕ကိုလွည့္ၾကည့္တယ္  သူက  လက္သံုးေခ်ာင္းေထာင္ျပတယ္  ေနာက္ေစ့ထည့္လိုက္ေတာ့မွာ  အတံုးကေလးက်လာတယ္ ။   ခပ္တည္တည္နဲ႕  သြားဖူးသလို တက္စီးသြားတယ္ ဆင္းမယ့္မွတ္တိုင္ တစ္ခုေက်ာ္မွ ဆင္းမိသြားတယ္  ျပန္ထြက္ေတာ့ အတံုးကေလးထည့္ေပမယ့္  တံခါးက မပြင့္ဘူး  တတီးတီးေအာ္ေနတယ္  တစ္ျခာအေပါက္က ဆင္းဖို႕ လိုက္ရွာတယ္  မေတြ႕ဘူး ေတာ္ေတာ့ဟာေတြ   ၅ဘတ္ကေလးပိုစိးမိတာေသသြားတာက်လို႕  း(  ေကာင္တာကို ခပ္တည္တည္နဲ႕  က်ေနာ္ဆင္းမလို႕  မပြင့္ဘူးဆိုျပီး လံုျခံုေရးကိုသြားေျပာတယ္ ေကာင္တာကိုသူကေခၚသြားျပီး စစ္ၾကည့္ေတာ့ ငါးဘတ္လိုေသးတယ္တဲ့    ေပးလို္က္ေတာ့မွ အတံုးကေလး လဲေပးတယ္  အဲ့ေတာ့မွပဲ ဆင္းလို႕ရသြားေတာ့တယ္  ဟင္းး  မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး  ျဖစ္ပံုကေတာ့   အေတြ႕အၾကံဳေတြက  ဘာမွ မရင္းႏွီးပဲမရဘူးဆိုတာ  သိလိုက္ရျပန္တာေပါ့ ။

အလုပ္မရေသးတုန္း  အခန္းမွာ  ထမင္းခ်က္ ဟင္းခ်က္  အခန္းရွင္းေပါ့    အဲ့အခ်ိန္တုနး္က  အားေပးၾကတဲ့    အြန္လိုင္းမိတ္ေဆြတစ္ခ်ိဳ႕ကိုလည္းေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္  ။ ေနာက္ဆံုးအလုပ္မရတဲ့အဆံုး  ရတာ လုပ္မယ္ဆိုျပီး  အစ္ကိုလုပ္တဲ့စက္ရံုမွာ  မီးပူတိုက္တဲ့အလုပ္၀င္လုပ္တယ္  အသက္ၾကီးၾကီးအေဒၚၾကီးေတြ  အေျခာက္ေတြမ်ားတယ္   ေယာက္်ားေလးနည္းတယ္ ေကာင္ေလးငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာ က်ေနာ့္လို သူေတြ ပိုနည္းတယ္  း)  ။   ခဏခဏအစခံထိတယ္  ေရလာခပ္တိုက္တဲ့အေဒၚၾကီးေတြ ကဲၾကတာလည္းခံရတယ္ ေခြ်းလာသုတ္ေပးလိုက္   မုန္႔လာေကြ်းလိုက္  လာလုပ္ၾကတာကုိ ၾကာေတာ့စိတ္ကတိုလာတယ္  ။ တစ္ေနကုန္ မတ္တပ္ရပ္ျပီး မီပူတိုက္ရတဲ့အျဖစ္ကိုေတြးျပီး မ်က္ရည္၀ဲလာတယ္  လက္ေတြတအားကိုက္လာတယ္  ၂ ရက္ဆင္းျပီး  ၃ ရက္ေျမာက္မနက္က်ေတာ့  လက္ဆစ္ေတြေယာင္ျပီး  ေကြးမရဘူး  အစ္မက ေဆးထလူးေပးရင္ မ်က္ရည္က်တယ္  ေယာက္ဖက   ငါ့ညီရယ္  မလုပ္နိုင္ရင္ေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႕ေတာ့ ေတာ္ၾကာ ငါတို႕ မတားဘူးလားဆိုျပီး အေမက  အျပစ္ျမင္အံုးမယ္ကြာ တစ္ျခားအလုပ္ျဖည္းျဖည္းထပ္ရွာပါအံုးဆိုျပီး ေျပာတယ္ အစ္ကိုကလည္း မနိုင္ရင္မလုပ္နဲ႔ေတာ့ဆိုျပီး   နားခိုင္တယ္ ။

အေမ့ဆုေတာင္းေၾကာင့္ပဲလားေတာ့မသိပါဘူး  အသိတစ္ေယာက္ေပးတဲ့  အလုပ္ရွာေဖြေပးတဲ့

ကုမၸ္ပဏီ  တစ္ခုက ဖုူန္းနံပါတ္ရတယ္  သူေဌးရဲ့ ဖုန္းနံပါတ္ၾကီးျဖစ္ေနတယ္  ကိုယ္ကမသိဘူးရယ္ အဖိုးၾကီးကို ေၾကာက္ရမွန္းမသိပဲ ခပ္တည္တည္နဲ႕  ေလျပန္ကန္ေနလိုက္တယ္  အီးလိုလည္းမႈတ္တယ္  တကယ္ေတာ့  က်ေနာ္က  အဲ့ေလာက္မကြ်မ္းပါဘူး   သူ႕ကိုေၾကာက္ေနရင္ေတာင္  ေျပာလို႕ျဖစ္မွာမဟုတ္  ခုေတာ့   ၀ါက်မွန္လား မမွန္လားလည္းနားမလည္ဘူး   လႊတ္ထည့္လိုက္တယ္    ဟုတ္ေနတယ္  ျပီးထိုင္းလိုဗ်ဴးတယ္  စံုေအာင္ေမးတယ္    သူေမးတာေတြ သေဘာက်ျပီး ရယ္ေတာင္ရယ္လိုက္ေသးတယ္  သူက  အဆင္ေျပတယ္  သေဘာက်တယ္တဲ့  ဖုန္းျပန္ဆက္လိုက္မယ္ေျပာတယ္  ခဏေနေတာ့ မန္ေနဂ်ာအစ္မက  လူေတြ႕ဗ်ဴးဖို႔ထပ္ခ်ိန္းတယ္  ေနာက္ေန႕ ဖုန္းထဲမွာ  ေတာင္းထားတဲ့  လိပ္စာအတိုင္းသြားတယ္   ဟိုေရာက္ေတာ့  ရံုးက အၾကီးၾကီး  ၀န္ထမ္းက  ၃၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိတယ္  သူေဌးအဖိုးၾကီးကိုေတြ႕ျပီး ဖ်ားသြားတယ္   ကိုယ္ရယ္ထားတာ အားနာလိုက္တာ  ခုမွပဲေၾကာက္ရမွန္းသိေတာ့တယ္ ။

ကိုယ့္ဘြဲ႕လက္မွတ္ၾကည့္ျပီး   လွ်ပ္စစ္နဲ႕ပက္သက္တာေတြေမးတယ္    က်ေနာ္က လွ်ပ္စစ္နဲ႕ ေက်ာင္းသာျပီးခဲ့တာ   ခုထိ ဓာတ္မီးေတာင္မျပင္ဖူးဘူး  တတ္လည္းမတတ္ဘူး  စာပဲက်က္ခဲ့ဖူးတာလို႕  ပြင့္၂လင္း၂ေျပာလိုက္တယ္  သူတို႕ရယ္ပါေလေကာ   တတ္တယ္ေျပာျပီး ေနာက္မွမလုပ္တတ္မွျဖင့္ပိုျပီး  အရွက္ကြဲမွာ မဟုတ္လား  ။  တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွာလိုက္ရတဲ့အလုပ္ဆိုတာ အဆင္ေျပခ်င္ေတာ့မ်ား ကိုယ္မွန္းတဲ့လစာထပ္လည္းအဆင္ေျပ   အလုပ္ေလးလည္း အဆင္ေျပေျပ ရသြားတယ္  မဲေဆာက္မွာတုန္းက  ထိုင္းစာသင္ခဲ့တဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးလည္း ျပန္ခံစားရလို႔႔  ရံုးမွာ  ဘာသာျပန္တဲ့အလုပ္ ၊  စာရင္းစစ္တဲ့ အလုပ္ေလးရလိုက္တယ္  ။  ျပီးေတာ့  အားတဲ့အခါေလးေတြမွာ  ခုလို တစ္ေတာက္ေတာက္နဲ႔ စာေလးလည္း  ေရးလို႕ရေသးတယ္ ။ ေဖ့ဘြတ္လည္း ခိုးတက္လို္က္ေသးတယ္ သူေဌးေတြက  တစ္ပါတ္ေလာက္မွ တစ္ခါ ရံုးလာတယ္  ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္ျပီးရင္ျပီးေကာ ဘယ္သူ႕မွလည္းမေၾကာက္ရဘူး ။ ဆုူမယ့္ ေဟာက္မယ့္သူလည္းမရွိဘူး   ။

ခုဆို ေနစရာေနရာေလးလည္းအဆင္ေျပ  အလုပ္ကေလးလည္းအတည္တက်ျဖစ္ျပီမို႕  ေက်းဇူးေတာ္  ခံစားရင္   ေနထိုင္အဆင္ေျပေနတဲ့အေၾကာင္း  ဘေလာ့မိတ္ေဆြေတြကို  သတင္းပါးပါရေစ  စာကေတာ့ေရးဖို႕ပ်င္းတုန္း   ျမိဳ႕ၾကီးေတြမွာၾကံဳရတဲံ့  အခ်ိန္ရွားပါးျခင္းေၾကာင့္ေကာေပါ့့ ။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ႕လည္း အဆင္ေျပလို႕  ျပီးခဲ့အပါတ္က       တစ္ျခားျပည္နယ္တစ္ခုကိုေန႕ခ်င္းျပန္  ခရီးထြက္ၾကတာ လိုက္သြားေသးတယ္ ။ 

ေနာင္မ်ားလည္း  ၾကံဳရင္  ဘန္ေကာက္  အလြဲေလးမ်ား ထပ္ေရးပါအံုးမယ္ဗ်ာ ။