Saturday, January 28, 2012

ၾကိဳးျငိသူ

အခန္းတခုထဲတြင္ သူရယ္ ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းရယ္ ျပီးေတာ့ အခန္းတံခါးကို အေသပိတ္ထားလိုက္သည္။ စတင္လုပ္ေဆာင္မိေသာ သူ႕ဦးတည္ခ်က္ကို သူေသခ်ာမသိလိုက္ခင္မွာ အခန္းထဲကို သူေရာက္ရွိျပီး ျဖစ္ေနခဲ့သည္။

ထိုအခါ သူႏွင့္ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းမွ လြဲ၍ မည္သည့္အရာမွ မရွိေသာ အခန္းက်ယ္တခုကို သူေစ့ေစ့ငုငု ၾကည့္ေနမိသည္။ ျပီးေနာက္ လက္ထဲက ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းကို အသာေလး ဆ ၾကည့္လိုက္သည္။ ေလးလည္း မေလး ေပါ့လည္း မေပါ့ေသာ အေနေတာ္ ၾကိဳး အရြယ္။

သူႏွင့္ၾကိဳးမ်ားပတ္သက္ခဲ့ပံုတို႕ကို တခ်က္ေတြခနဲေတြးမိသြားသည္။ ငယ္စဥ္က စတင္အကြ်မ္းဝင္ခဲ့သည္မွာ သိုးေမႊးလံုးေရာင္စံုမ်ား ျဖစ္သည္။ ဦးထုပ္တစ္လံုးထုိးျပီးတုိင္း ေမးသိုင္းၾကိဳးလွလွေလးမ်ားအျဖစ္ ပန္းပြားလံုးေလးမ်ား လုပ္ဖုိ႕ကို သူတာဝန္ယူခဲ့ရဖူးသည္။ ကပ္ထူစကၠဴႏွစ္ခ်ပ္ အဝိုင္းဝိုင္းျပီး ခ်ည္လံုးေလးမ်ားျဖင့္ အထပ္ထပ္ခ်ည္ျပီးေသာအခါ အျပင္ဘက္မွ ဘလိတ္ဓါးထက္ထက္ကေလးနဲ႕ ၾကိဳးမ်ားကို ျဖတ္ေတာက္ခဲ့ရျခင္း။ ၾကိဳးမ်ားျဖတ္ေတာက္ခ်ိန္ ခက္ခဲေသာ္လည္း (တခါတရံ အထိန္းမေတာ္ပါက လက္ကို ရွသြားတတ္ပါသည္) အားလံုးျဖတ္ေတာက္ျပီး၍ အလယ္မွ ဖြတ္မီးက်စ္ထားေသာ ၾကိဳးကိုခုိင္ခုိင္ ခ်ည္ျပီး ကပ္ထူစကၠဴႏွစ္ခ်ပ္ကို ဖယ္ထုတ္ကာ လက္ျဖင့္ ႏွစ္ခါသံုးခါခပ္ဖြဖြေလး ပုတ္လိုက္လွ်င္ လံုးေနေသာ ခ်စ္စရာပန္းပြားလံုးေလးမ်ား ျဖစ္သြားသည္ခ်ည္း။ တခါတရံၾကိဳးမ်ားျဖင့္ အရာဝတၳဳတုိ႕ကို ဖန္ဆင္းရသည္မွာ စိတ္ဝင္စားဖြယ္အတိ။

ေနာက္တခုေသာ ၾကိဳးသည္ အိမ္ရွိ အဝီစိတြင္းမွ စက္သီးၾကိဳးျဖစ္ပါသည္။ ထိုၾကိဳးကိုေတာ့ သူမုန္းပါသည္။ စက္သီးကိုပတ္၍ ေရပံုးတစ္ပံုးျဖင့္ ခ်ိတ္ဆက္ထားျပီး ေရခပ္တိုင္း ၾကိဳးကို ငင္ယူရသည္။ သိုးေမႊးေရာင္စံုၾကိဳးမ်ားလို မႏူးည့ံ ျပီးေတာ့ အေရာင္အဆင္းကလည္း ခပ္မြဲမြဲ။ ထုိ႕အျပင္ ၾကိဳးကိုယ္တုိင္ကပင္ တခါတရံ လက္ကို ရွတတ္ပါေသးသည္။ မည္သို႕ဆုိေစ အိမ္တြင္ ေရလိုတိုင္း သည္ၾကိဳးကို ေရွာင္လဲြ၍ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ထိုအခါ စိတ္မပါလက္မပါ ျဖစ္ေနေသာ သူႏွင့္ထိုၾကိဳးသည္ ငယ္စဥ္က ဟာသတစ္ပုဒ္ပင္ျဖစ္ပါသည္။

ကိုးတန္း အိမ္တြင္းမွုတြင္ အသီၾကီးခ်ဳပ္ အသီေလးခ်ဳပ္တုိ႕ကို သင္ရေသာအခါ အဆုိပါၾကိဳးမ်ားႏွင့္ အေတာ္ေလး သဟဇာတမျဖစ္ပံုကို ေတြ႕လာရျပန္သည္။ ခ်ဳပ္ရိုးေျဖာင့္ေျဖာင့္ လွလွရဖုိ႕ အေရးသည္ စိတ္ရွည္ရံုမွ်မက လက္အဆညီဖို႕ ေသးငယ္လွေသာ အပ္တစ္ေခ်ာင္းကို ကြ်မ္းက်င္စြာ ကိုင္တြယ္ႏိုင္ျခင္းအေပၚတြင္ အေတာ္ေလး မွီခိုေနခဲ့သည္ေလ။ လက္ခ်ဳပ္တြင္ မေအာင္ျမင္ေတာ့ စက္ခ်ဳပ္ဆုိသည္တြင္လည္း အျဖစ္မရွိ။ အေပၚၾကိဳးနဲ႕ ေအာက္ၾကိဳး မိေအာင္စက္ကိုနင္းဆဲ လက္ထဲက ခ်ဳပ္ေၾကာင္းက တရြတ္သီလိုက္သြားျပန္သည္ မဟုတ္ပါလား။

လုပ္ငန္းခြင္တြင္ ေနာက္ထပ္ေတြ႕ရေသာ ၾကိဳးမွာ စာအုပ္မ်ား ခ်ဳပ္ရာတြင္ သံုးေသာ ႏိုင္လြန္ၾကိဳးမ်ားျဖစ္ပါသည္။ သီခ်ဳပ္ႏွင့္ ေဖာက္ခ်ဳပ္ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိရာ ေဖာက္ခ်ဳပ္လုပ္ရသည္မွာ လြယ္ကူသည္မွန္ေသာ္လည္း စာအုပ္လွန္ရာတြင္ ခက္ခဲေစသည္။ သီခ်ဳပ္ကိုေတာ့ ဆယ္ဖိုင္ ဆယ္ဖိုင္တြဲ၍ သံုးတြဲသီကာ ခ်ဳပ္တတ္ပါသည္။ ႏိုင္လြန္ၾကိဳးမ်ားကို လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ တင္းေနေအာင္ဆဲြရသည္မွာ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကိုပါ အရာထင္ နာက်င္လာေစပါသည္။ သို႕ရာတြင္ ဆြဲအားေလ်ာ့ျပီး ခ်ည္ေႏွာင္မိပါက ေလ်ာ့ရဲရဲႏိုင္ေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို စိတ္ပ်က္ဖြယ္ ေတြ႔ရွိရေသာေၾကာင့္ ေနာက္မတြန္႔စတမ္း ဆြဲခဲ့သည္သာ။

အေအးေသာက္ေသာ ပလတ္စတစ္ပိုက္မ်ားကို ၾကိဳးမ်ားလို ဟိုဘက္လွ်ိဳ ဒီဘက္လွ်ိဳလုပ္ျခင္း ေခါက္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္လိုက္ေသာအခါ လွပေသာ ခန္းဆီးမ်ား ဖြဲ႕စည္းႏိုင္ေသာ ပန္းကေလးမ်ား သို႕မဟုတ္ ပံုစံအဆန္းေလးမ်ား ျဖစ္လာပါသည္။ ထိုအတတ္ပညာကို မည္သူတီထြင္လိုက္သည္ မသိေသာ္လည္း အေတာ္ေလး ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္ကိုေတာ့ သူမွတ္မိသည္။ ထို႕အတူ သူလုပ္ထားေသာ ခန္းဆီးတစ္ခုအျဖစ္ ဘုရားခန္း နဲ႕ ဧည့္ခန္းကို ျခားနားထားႏိုင္သည္မွာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာခဲ့ျပီပဲ။

ယခုလက္ထဲတြင္ ရွိေနေသာၾကိဳးကို ျပန္ၾကည့္ေတာ့ သိုးေမႊးၾကိဳးလည္း မဟုတ္ျပန္၊ စက္သီးၾကိဳးလည္း ျဖစ္လို႕မေန၊ အပ္ခ်ည္ၾကိဳးလိုလည္း တြယ္ဆက္ရန္ အသံုးမဝင္္၊ ႏိုင္လြန္ၾကိဳး လိုလည္း မေသးလြန္း၊ ပလတ္စတစ္ပိုက္လိုလည္း ျပားလို႕မရႏိုင္။ အေရာင္အဆင္းကို ေျပာျပရန္လည္း ခက္ပါသည္။ အဝတ္ၾကိဳးတန္းပစ္ရမည္ဆုိျပန္ေတာ့ ေရာက္ေနေသာ အခန္းထဲတြင္ သံေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းမွ မရွိသလို သံေခ်ာင္းေဖာက္၍ ရမည္ မရမည္ကိုလည္း သူ ေသခ်ာ အပ္ခ်မတ္ခ် မသိႏိုင္။

အဆိုပါၾကိဳးကို သေဘၤာသားၾကိဳးထံုးနည္း တနည္းနည္းနဲ႕ ထံုးထားလိုက္ရမလား စဥ္းစားျပန္ေသးသည္။ ၾကိဳးက သိပ္မရွည္ျပန္တာမုိ႕ မေအာင္ျမင္ျပန္။

ၾကိဳးတေခ်ာင္းနဲ႕ အခန္းတခုထဲတြင္။ မလုပ္သင့္ မလုပ္အပ္ေသာ အရာတစ္ခုကိုလည္း ေတြးမိျပန္သည္။ သို႕ေသာ္ ထုပ္တန္းမရွိသည္ကိုလည္း ဝင္စကတည္းက သတိျပဳမိပါသည္။ တကယ္တမ္း လုပ္ခ်င္သည္ ဆိုလင့္ဦး အဆိုပါၾကိဳးျဖင့္ေတာ့ အထေျမာက္ ေအာင္ျမင္မည္ မဟုတ္ပါ။

အေရာင္အဆင္း ရွိေသာ ၾကိဳးတို႕ထက္ အေရာင္းအဆင္းမဲ့ေသာ ထိုၾကိဳးသည္ သူ႕ကို မ်ားစြာ စိတ္ဒုကၡေရာက္လိမ့္မည္ ဟု သူဘယ္တုန္းကမွ ထင္မထားခဲ့။ သူ႕ဘဝတြင္ ၾကိဳးမ်ားစြာတုိ႕ျဖင့္ ပတ္သက္ ထိစပ္ခဲ့ဖူးသည္။ သို႕ေသာ္ အဆိုပါၾကိဳးမ်ားသည္ ပိတ္ထားေသာအခန္းတခုထဲတြင္ ယခုကဲ့သို႕ သူႏွင့္ အတူရွိမေနခဲ့။

ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေသာ သူသည္ လက္ထဲမွာ ရွိေသာ ၾကိဳးကို တစစကိုင္တြယ္ရင္း အမွတ္မထင္ ၾကိဳးကို ျဖည္ခ်ေနခဲ့မိသည္။ က်စ္ထားေသာ ၾကိဳး၏ အစကိုရွာေဖြေတြ႕ရွိသြားျခင္း ေနာက္မွေန၍ အစိတ္အစိတ္အမႊာအမႊာ အစေလး အပိုင္းေလးေတြ ျဖစ္ေအာင္ သူလုပ္ေနခဲ့ျခင္းပင္။

သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ လက္ထဲက ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းသည္ ၾကိဳးစမ်ားစြာအျဖစ္ ဖြာထြက္ ေပ်ာက္ဆံုး သြားၾကသည္။ ထိုတဒဂၤ အခိုက္ေလးကို ေရာက္ဖုိ႕ အေတာ္ၾကာျမင့္သည္လား ျမန္ဆန္လြန္းသည္လား သူအတတ္မေျပာႏုိင္။

အေသခ်ာဆံုးက အခန္းထဲတြင္ သူတေယာက္တည္း က်န္ေနရစ္ခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္………..။







14 comments:

rose of sharon said...

လာလည္ဖတ္ရႈသြားပါေၾကာင္း၊

ခရစၥတလ္ said...

ငယ္ငယ္က သိုးေမြးထိုးတာေလးကို သတိရသြားတယ္။ နဲနဲေလး ခ်ဲ႕ေရးရင္ ဝတၳဳတိုေလး ျဖစ္ေတာ့မယ္ေနာ္ :)

THS said...

ၾကိဳးေတြ မ်ိဳးစံုအေၾကာင္းေတာ့ သိသြားတယ္ဗ်၊ အခန္းထဲကို ယူလာမိတဲ့ ႀကိဳးကေတာ့ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးမ်ား ျဖစ္ေလမလားလို႔ ..။

blackroze said...

က်မကေတာ့
ႀကိဳး ဆိုတာကို
ေၾကာက္တယ္
ခ်ည္ခံလိုက္ရျပီဆိုရင္
ျပန္ျဖည္ရခက္လြန္းလို႕ေလ

ညီလင္းသစ္ said...

ျမင္ရတဲ့ ႀကိဳးေတြကို က်ေနာ္တို႔ လိုသလို စီမံခန္႔ခြဲ ႏိုင္ၾကေပမယ့္ မျမင္ရတဲ့ ႀကိဳးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ေတာ့ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္ေတြ ျဖစ္ျဖစ္သြားတတ္ၾကတာလည္း ေတြးမိသြားတယ္၊ တစစီျဖစ္ေအာင္ ဆြဲဖြာပစ္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ဘယ္ကေန စ,ရမွန္းကို တခါတခါမွာ မသိႏိုင္ဘူး မဟုတ္လား...။

ညိမ္းႏိုင္ said...

အိမ္း.....ကိုယ့္ညီတစ္ေယာက္ အခန္းတစ္ခန္းထဲမွာ ႀကိဳး
တစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ ဘာမ်ားလုပ္မလို႕ပါလိမ့္လို႕ နဲနဲေတာင္ထိတ္
သြားေသး....၊လက္စသတ္ေတာ့ ႀကိဳးကို တစ္စစီျဖစ္ေအာင္
ဖြပစ္လိုက္သကိုး....၊ေတာ္ေတာ္ေဆာ့တဲ့ကေလးပဲ...ၿပီးရင္
ေတာ့ ကိုယ့္အမႈိက္ေတြ ကိုယ္ျပန္သိမ္းခဲ့ေနာ္.....:D

San San Htun said...

ူေမာင္မ်ိဳးေရ ဖတ္လို ့ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္..အစကေန အဆံုးအထိ ဘာၿဖစ္မလဲလို ့ ဆြဲေဆာင္သြားႏိုင္တယ္..

mstint said...

ႀကိဳးမ်ားအေၾကာင္းသိေကာင္းစရာေလးဖတ္သြားတယ္
ေမာင္မ်ိဳးေရ။ စကားမစပ္ထုတ္တန္းရွိရင္
ဘာမဟုတ္တာေတြႀကံစည္မလို႔လဲဟင္? :P
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

ပို႕စ္ေလး ဖတ္ၿပီး အေတြးေတြ ေဝသြားတယ္ ကိုမ်ိဳး.. ကိုညီလင္းသစ္ေၿပာသလိုပဲ ..မၿမင္ရတဲ႕ ၾကိဳးေတြနဲ႕ ဆိုရင္...ဘယ္လိုမ်ား....!!!

မဒမ္ကိုး said...

ႈႈငါ႕ႏွယ္ေနာ္ ..ၾကိဳးဆြဲခ်သလားလို႕လန္႕သြားတာဘဲ
ေနာက္ဆံုးေတာ႕ ေမာင္မ်ိဴးရယ္ ၾကိဳဴးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕အလုပ္ရႈပ္သြားတာကိုးးး
ေတာ္ေသးေအ ဖြာပစ္လုိက္လုိ႕
ကိုက္စားပစ္တာထက္စာရင္ေတာ္ေသးတာဘဲ

ခင္မင္လွ်က္ း)

မဒိုးကန္

Than Lae said...

ေတြးစရာ ပိုစ့္ေလးပဲ။ ဆရာမ်ိဳးရဲ့ ေရးဟန္ေတြထဲက တစ္မ်ိဳးေလး ခြဲထြက္လာတယ္။ ဘယ္လိုၾကိဳးမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်ည္ထားတဲ့အစကိုသိတာနဲ ့ ဖြာက်ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့အထိ ျဖည္နုိင္တယ္ဆိုေပမဲ့ ခင္မင္မွဳ OR သံေယာဇဥ္ဆိုတဲ့ၾကိဳးကေတာ့ ဘယ္လိုခ်ည္ထံုးခဲ့မွန္း မေသခ်ာခဲ့သလို အစမ်ားစြာအျဖစ္ျဖည္ခ် ေပ်ာက္ဆံုးသြားနုိင္ဖို ့ လည္း ၾကိဳးစားဖို ့ခက္တယ္။ အဲ့ေတာ့ အခန္းထဲမွာ သူတစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့ဖို ့ မျဖစ္နုိင္ေတာ့ဘူးေပါ့ ... ပိုစ့္ဖတ္ျပီး ေတြးမိတာေလးေတြပါ။

ျမတ္ပန္းႏြယ္ (Myat Pan Nwe) said...

ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ဆြဲေခၚသြားတာ လွပါတယ္။

တစ္ခုေလာက္ ေျပာခ်င္ပါတယ္ရွင္။
စာေရးသူက ေစ႔ေစ႔ငွငွ လို႔ ေရးခ်င္တာမ်ားလား။ ဒါမွ မဟုတ္ ေစ႔ေစ႔ငုငုလို႔ပဲ တမင္သက္သက္ သံုးခ်င္တာမ်ားလား။ အေမးမတတ္ရင္ အျပစ္မယူပါနဲ႔ရွင္။

ခင္မင္စြာျဖင္႔
ျမတ္

ေန၀သန္ said...

အဲဒီၾကိဳးကို ကိုယ့္လည္ပင္းေတာ့ မစြပ္မိေစနဲ႕ေပါ့ကြယ္... ဒါနဲ႕ အိမ္တြင္းမႈပါသင္ရသလား...

ခင္မင္လ်က္
ေန၀သန္

Anonymous said...

ေမာင္မ်ိဳးရဲ႕ အေကာင္းဆံုးလက္ရာေတြထဲကတခုပါ က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္တယ္
က်ေနာ္စာေရးရင္ ဒီလိုစတိုင္မ်ိဳးေရးျဖစ္မယ္
ထင္တယ္
အင္း...။
ထင္တယ္
(ေရးခ်င္တာသာရွိတာ တခါမွမေရးျဖစ္)

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...