ဘေလာ့ဂါဆိုေတာ့လည္းေရးလိုက္အံုးမွ ဘေလာ့ေဒးအေၾကာင္း ။ အမွန္ကေတာ့
ဘေလာ့ေဒးအေၾကာင္းေရးတိုင္း ကိုယ့္မွာ ဆဲခံရတာမ်ားတယ္ ဘာေၾကာင့္ဆို ကိုယ္က
အမွတ္သညာၾကီးေလေတာ့
ဘေလာ့န႔ဲပက္သက္ျပီးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုအမွတ္ရေနတတ္တယ္ ဘယ္သူကေတာ့
ကိုယ့္ေကာ့မန္႕ကို ပထမဆံုးဖ်က္တဲ့သူ ဘယ္သူကေတာ့ျဖင့္
ဘယ္လိုိဆိုတာကိုေပါ့ ဒီမနက္ ကိုရန္ေအာင္ က ေရးပါ
ဆိုလို႔ထပ္ေရးပါတယ္ ။
ဘေလာ့ကို ၂၀၀၇
နို္၀င္ဘာေလာက္မွာေရးတယ္ ကိုယ္သိပ္ခိုက္ခဲ့တဲ့ ဘေလာ့ေတြက ကိုေစးထူးနဲ႕
မနိုင္းနိုင္း ခုေတာ့သူတို႕ေတြ မေရးၾကေတာ့ဘူးရယ္ သူတို႕ေရးတဲ့
ဘေလာ့ကစာေတြ ျပန္လြမ္းတယ္ ။ စေရးကတည္းကေန ခုထိ ခင္ခင္မင္မင္နဲ႕
အဆက္သြယ္မျပတ္ပဲရွိေနၾကေသးတာက က်ေနာ္သိပ္ခ်စ္တဲ့ ကိုတင့္ (တင့္ထူးေရႊ )
၊ နဲ႕ မေလးအိမ့္ခ်မ္းေျမ့ ( ခဏခဏသူ႕ကိုစိတ္ဆိုး ဂ်စ္က်တတ္တယ္
အဲ့လိုလုပ္လည္း သူက မသိေလေတာ့ ကိုယ္ပဲျပန္ေျပရတာပဲ ) ။
ဘေလာ့ေဒးအေၾကာင္းေရးတိုင္း ကိုယ့္ကို အမွတ္ရရွိတဲ့သူ
မရွိဖူးထင္ရေပမယ့္ ကိုေအာင္ (ပ်ဴ) ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုမွတ္မွတ္ရရ
ထည့္ေရးေပးတဲ့ အ တြက္လည္းေက်းဇူးတင္တယ္ ။ခုေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ေရးျပီးမွ
ခင္မင္လာတာက ကိုညီလင္း ၊ ကိုဏီလင္းညိဳ နဲ႕
ကိုကမာ သူတို႕စာေတြေကာင္းတယ္ သူတို႕ကိုလည္းခင္တယ္။
မပန္ဒိုရာ၊
ကိုရန္ေအာင္တို႕ အခ်က္လက္စံုစံုနဲ႕
ဘေလာ့ေဒးအေၾကာင္းေရးထားတာေတြဖတ္ျပီး ေရးခါစ အခ်ိန္တုန္းကလို
ေသြးေတြေတာင္ျပန္ဆူလို႕ အေပ်ာ္ေတြျပန္ကူးစက္သြားတယ္ ။ ဘေလာ့ေတြ ဘာလို႕
ျငိမ္သြားၾကပါလိမ့္ ေဖ့ဘြတ္ေၾကာင့္မ်ားလား သိပ္ေတာ့မဆိုင္ဘူး ရယ္
ဘေလာ့ဟာ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ သိပ္လွတဲ့ တန္ဖိုးရွိ အိမ္က ဇနီးတစ္ေယာက္ပါ
ေဖ့ဘြတ္ကေတာ့ကိုယ့္အတြက္ သိပ္ျပဳစားေနတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္မေလးေပါ့ သူ႔ရဲ့
မတည္ျမဲျခင္းေတြ ကို သိထားတာမို႕ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့
ကိုယ္အခ်စ္ေဟာင္းဆီျပန္မယ္ ။ အိမ္ကဇနီးက သူ႕ကိုပစ္ထားလို႕
ေမာင္ပစ္ထားရက္ေလျခင္းရယ္လို႕လည္းသူက ကိုယ့္ကိုမဆူပူဘူး ျပိးေတာ့
ကိုယ္ထားထားခဲ့တုန္းက အတိုင္းပဲသူက မိတ္ကပ္လည္းမလိမ္ဘူး
ဆံပင္္လည္းမေကာက္ဘူး ေဖ့ဘြတ္ဆိုတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္မေလးေတာ့ ခဏခဏကို
အျပင္ခံေနရေတာ့တာ သိပ္မၾကိဳက္ ဒါါေပမယ့့္လည္းသူက စြဲမက္ေစေတာ့လည္း
ဒီေကာင္က တ၀ဲလည္လည္ပါပဲ ။
အရင္ကဆို ကိုယ္တိုင္ေတာင္
တစ္လကို ပို႔စ္၂၀ ေလာက္ေရးျဖင့္ရာကေန ခုတစ္လကို ၂
ပုဒ္ေတာင္ အနိုင့္နိုင္ဆိုေတာ့ ဘာေၾကာင့္ဆိုတာ မသိဘူးရယ္ အမွန္ကေတာ့
မအားဘူးဆိုတာလည္း ဆင္ေျခပါပဲ ။ အရင္က ၀ယ္ခဲ့တဲ့ ငါးေျခာက္ေၾကာ္
ေခြးခ်ီသြားတဲ့အေၾကာင္းေတာင္ ဘေလာ့မွာပို႔စ္ေရးေသးတယ္ ။
ခုေတာ့ စာေရးဖို႕ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို အရွိန္ယူရေတာ့တာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ဘေလာ့ကို အရင္လိုစည္စည္ကားကားေလးျပန္ျဖစ္ေစခ်င္တာကေတာ့အမွန္ပဲ
ကိုယ္စာမေရးေတာ့တုန္းက စာေရးဖို႕ တုိ္က္တြန္းၾကတ့ဲသူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း
သူတို႕ကိုယ္တိုင္ပါ ဘေလာ့မွာ စာျပန္ေရးေစခ်င္မိတယ္ ။
ဘေလာ့သက္တမ္းအရွည္ၾကီးးရွိေပမယ့္
ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ ဘာမွမျဖစ္လာေသးတဲ့ ဘေလာ့ဂါကို ျပပါဆိုရင္
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲ ျပရမယ္ထင္တယ္ ။ စာလံုးေပါင္းေတြလည္းမွားတုန္း ေပါက္ကရ
အလြဲေတြလည္းေရးတုန္း ။ စာေပေလာကၾကီးထဲ ေျခေကာ လက္ေကာ ပစ္၀င္လိုက္ၾကတဲ့
ေ၇းေဖာ္ေရးဖက္ေတြကို ၾကည့္ျပီး သာဓု မေခၚေပးနိုင္ပဲ သူတို႕ေတြ ကိုယ္နဲ႕
တစ္ျဖည္းျဖည္းေ၀းျပီး အုပ္စုကေလးလို ျဖစ္သြားၾကတာကိုလည္း ကိုယ့္မွာ
၀မ္းနည္းမဆံုးျဖစ္လို႕ ကိုယ္ကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းရယ္ ။
ဒါေပမယ့္ ၀မ္းသာေက်နပ္စရာေလးတစ္ခုက တစ္ခါတေလကိုယ္သတိမထားမိေပမယ့္
ကိုယ့္စာေတြကို ဖတ္ေနက်တိ္တ္တဆိတ္မိတ္ေဆြတစ္ခ်ိဳ႕က ကိုယ္ေရးတဲ့
စာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုမွတ္မိျပီး အားေပးစကား ဆိုလာတဲ့ အခါ
တကယ့္ကိုပဲ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္မိလို႕ ေက်းဇူးတင္မိတယ္။
ဘေလာ့ဂါေတြဆက္ရွိေနအံုးမွာပါ
ဘေလာ့ဂါေတြ ဘယ္လိုပင္ျငိမ္ျငိမ္ တစ္ေန႔ေတာ့ ဘေလာ့ေတြ
ျပန္လည္ရွင္သန္လာအံုးမွာပါ ကိုယ္ကေတာ့ ဘေလာ့ဂါဆိုတဲ့ နာမ္စားေလးတစ္ခုကို
ျမတ္နိုိးတန္ဖိုးထားတုန္း သူ႕ေၾကာင့္ ဘ၀ရဲ့ အမွတ္တရ
မိတ္ေဆြေတြရလိုက္သလို သူ႕ေၾကာင့္ အျပင္မွာ ေတြ႕ခ်င္မွေတြ႕နိုင္မယ့္
သင္ခန္းစာတစ္ခ်ိဳ႕ကိုလည္း ရလိုက္တယ္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ဘေလာ့ဂါျဖစ္ခြင့္ရတာကို ဂုဏ္ယူလွ်က္ မိတ္ေဟာင္း မိတ္ေဆြမ်ားကို
ခင္မင္စြာျဖင့္ ဘေလာ့ရပ္၀န္းေလး သာသာယာယာျပန္ျဖစ္ၾကဖို႕
စာေတြျပန္ေရးၾကပါစို႕လို႕ တိုက္တြန္းရင္း ……
HappyBlogDay
We are Blogger
Fighting အားရိုး အားရိုးးးးး :)
10 comments:
ဟုတ္တယ္ ေမာင္မ်ဳိးေရ..
ဘေလာ႕ေလာကၾကီးၿငိမ္သြားတယ္။
အရင္တုန္းက ဘေလာ႕ ေလာကၾကီးကို ၿပန္ၿပီ လြမ္းတယ္ကြယ္.
အဲ႕ဒီ ဟိုတုန္းက ဆိုတာ ..ကိုယ္မမွီလိုက္တဲ႕ ရာဇဝင္တြဲေတြလိုပဲ...မွီလိုက္တဲ႕သူေတြ တဖြဖြ ေျပာၾကဆိုၾကတာေတြကို ဖတ္ရတာ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ အေပ်ာ္ေတြ ကူးစက္လို႕......လာတယ္ ၾဆာမ်ိဳး.ေရ :)
အိန္ဂ်ယ္ ေျပာသလို ဟိုတုန္းက ဆိုတာေတြ လိုက္ လိုက္ဖတ္ရင္း ကိုယ္ မမွီခဲ့ေပမယ့္ စိတ္ထဲေပ်ာ္လာသလိုလို၊ လြမ္းေဆြးလာသလိုလုိပဲ
ကိုယ္ ကလည္း ေခတ္ပ်က္မွ အိမ္တစ္လံုးတည္မိေပတာကိုးးး
သူရို႕ ေျပာ ေျပာေနတဲ့ ဟိုတုန္းကေတြ ထိေတြ႔ခ်င္စမ္းပါဘိေတာ့
ဘိရုမာေတြအမ်ားစုက ေကာက္ရုိးမီးလုိ ဟုန္းဟုန္းထေတာက္တတ္ၿပီး ေတာ္ၾကာၿငိမ္က်တတ္ၾကတယ္မဟုတ္လား။ ဂလုိပါဘဲ။ ဟုိတုန္းကေတာ့ ဘေလာ့ေပၚမွာ လူေတြလူေတြ ဘေလာ့မ်ားေရးစားေနၾကသလားမွတ္ရတယ္။ သူႀကီးမင္းလဲ အတူတူပါဘဲ။ တစ္ရက္ထဲ သုံးပုဒ္ ေရးခဲ့ဖူးတဲ့အႀကိမ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ အခုေတာ့ တစ္လ တစ္ပုဒ္ေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္ရယ္။ မအားလုိ႔ မေရးျဖစ္ဖူးဆုိတာကေတာ့ နဲနဲ ဆင္ေျခေပါ့။ ဟုိတုန္းကလဲ သိပ္အားခဲ့တာမွ မဟုတ္တာ။
အဲနီးေ၀း။ ဟက္ပီးဘီလိတ္တစ္ဘေလာ့ေဒးပါ။
အဲဒီ ငါးေျခာက္ ေခြးခ်ီတဲ့ အေၾကာင္းေပါ့..၊ မွတ္ဉာဏ္ထဲမွာ ဒီေန႔ထိကို ျပက္ျပက္ထင္ထင္နဲ႔ ႐ွိေနတုန္း..၊ ညီက သ႐ုပ္ေဖာ္တာ ေကာင္းလို႔ ဇတ္လိုက္ေက်ာ္ “ေခြးပုႀကီး” ကိုေတာင္ ကိုယ္တို႔မွာ ေရာေယာင္ၿပီး ခ်စ္ေနရေသးတာ...၊ း)
ဘေလာ့ဂ္ဆိုတာက လြတ္လပ္ေပါ့ပါး ပါတယ္၊ ကိုယ္ေရးတဲ့စာကို ကိုယ္တာဝန္ယူႏိုင္တယ္ ဆိုရင္ ဘယ္လိုစာပဲေရးေရး ကိစၥမ႐ွိဘူး၊ အဲဒီလို လြတ္လပ္ေပါ့ပါးမႈနဲ႔ လူငယ္ဆန္မႈကို ဟိုးအရင္ ညီေရးခဲ့တဲ့ ပို႔စ္ေတြမွာ အၿမဲ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္...၊
အရင္စည္ကားခဲ့ခ်ိန္ေတြမွာလို စာေတြအမ်ားႀကီး ျပန္ေရးႏိုင္ပါေစ လို႔ ဆႏၵျပဳရင္း ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ရာ ဘေလာ့ဂ္ေဒးပါလို႔ ႏႈတ္ဆက္ လိုက္ပါတယ္ ညီေရ...။
တိုက္တြန္းေနရုံနဲ႔ မရဘူး ရဲေဘာ္...
ကိုယ္တိုင္ ေရွ႕ကေန ရဲရဲ၀့ံ၀ံ့တိုက္ျပမွ ေနာက္ကတပ္သားေတြ တြန္းစရာမလိုပဲ ေရွ႕တက္လာမွာ...
ကိုင္း တုိက္စစ္မွဴးႀကီး ေရွ႕ကတက္...ဦးဟန္ၾကည္တို႔ ေနာက္တန္းထိမ္းမယ္...ဘယ့္ႏွယ္လဲ... း)
Happy belated blog day ပါ ေမာင္မ်ိဳးေရ. ေအာ္. ေမာင္မ်ိဳးအမ်ိဳးသမီးေလးဘယ္သူမွန္းခုမွသိေတာ့တယ္. ဘေလာ့ဇနီးမယားေလးနဲ ့သက္ဆံုးတိုင္လက္တြဲနိုင္ပါေစလို ့
ဘယ္သူ႔ ကိုအခ်စ္ဆုံးဆိုသိပါၿပီေလ..
သခင္မ်ိဳးေဟ့ တို ့ဘေလာ့ဂါ
အေရးေတာ္ပံု ေအာင္ရမည္
အာ့ဂ်ာ...အာ့ဂ်ာ...ဖိုက္တင္း !
ံ့Happy Belated Blog Day !
ဘေလာ့ပို႕စ္ကို ဘယ္ႏွယ္ေရးမယ္... (ဒိႏွယ္ေရးမယ္..)
ေဟး စိန္လား..ေဟး.. ျမလား..
ေဟလာေမာင္ရို႕ ဝါးးးး
Post a Comment