ဒီည

တကယ္ေတာ့ သူ ဒီေန႕တေန႕လံုး လက္ထဲက ဖုန္းကိုမခ်မိ။ ဖုန္းကိုခ်မိသည့္အခိုက္တြင္လည္း ကြန္ျပဴတာမ်က္ႏွာျပင္ထက္က refresh ခလုတ္ကိုခ်ည္း ႏွိပ္မိလို႕ေနသည္။ မနက္မ်က္လံုးအပြင့္ကေန ၁၂နာရီဟိုဖက္စြန္းသည္ အထိ သူလက္ထဲမွာ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္က ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းၾကိဳးတစ္စ ဒါေပမယ့္ ႏွုတ္ခမ္းအဟမွာ ထြက္က်သည္ကေတာ့ ဘဇာေရေၾကာင့္ပါလိမ့္ ဆိုတာပင္ျဖစ္သည္။

သူ႕ဘဝမွာ အမုန္းဆံုးေသာအရာတို႕ထဲတြင္ ေစာင့္ဆိုင္းရျခင္းႏွင့္ အလိမ္အညာခံရျခင္းတုိ႕ ပင္။ သို႕ေသာ္ လူ႕သေဘာသဘာဝတုိ႕တြင္ ထိုအရာတို႕သည္ သမာရိုးက် ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတတ္စျမဲ။ ယခုအျဖစ္အပ်က္တုိ႕တြင္လည္း မည္သူ႕ကို အျပစ္ပံုရမည္နည္း။ ယုတ္စြအဆံုး သူ႕ကိုယ္သူသာ ထုႏွက္သင့္သည္ မဟုတ္ပါလား။

ဒီေန႕ကိုေတာ့ မေမ့သင့္ေလာက္ဟု သူယူဆသည္။ ထုိ႕ထက္ပို၍ သူေမွ်ာ္လင့္ေနမိေသးသည္။ တကယ္က ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းဆိုတာ သူ႕ဘဝတေလွ်ာက္လံုးကို တျမည့္ျမည့္နဲ႕ေလာင္ကြ်မ္းေစမည့္ မီးရွိဳ႕ထားေသာ အုန္းဆံၾကိဳးတေခ်ာင္းလိုပင္။ သူကေတာ့ အုန္းဆံၾကိဳးျဖစ္လွ်င္ပင္ ခပ္ရွည္ရွည္ျဖင့္ ၾကာရွည္စြာေလာင္ကြ်မ္း ေနခ်င္သည့္ ဆႏၵမ်ားနဲ႕ လူတေယာက္….

သူ႕ကိုယ္သူထုႏွက္သင့္သည္ဆုိသည္မွာ အမွန္ပင္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ သူမသိတာမဟုတ္ပဲ သိလွ်က္နဲ႕ ဇြတ္မိုက္ျခင္းမို႕ အေသသာပင္ သတ္ပစ္သင့္သည္။ တဖက္ကမအားတာမ်ားလားလို႕လည္း သူေျဖေတြးခ်င္သည္။ သို႕ေသာ္ မဟုတ္ခဲ့။ သူ႕ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေတြ မွန္ေစ့ခ်င္ပါသည္။ ဒီမွာမ်ား မရွိေတာ့လို႕လားဟုလည္း ေျဖေစ့ခ်င္သည္။ သို႕ေသာ္ မအားတာလည္းမဟုတ္ ခရီးသြားေနတာလည္း မဟုတ္ေသာ သက္ေသေျမာက္ေစေသာ အရာမ်ားက သူ႕ရဲ့ အဆိုပါ အေကာင္းျမင္ခ်င္စိတ္မ်ားကို ေလထဲဖြဲမ်ားၾကဲခ်လိုက္သလို တစစီဆြဲလႊင့္ပစ္ေနၾကသည္။

ဒါဆို သူကစျပီးဆက္သြယ္လိုက္ရင္ေကာ။ ေလာကၾကီးမွာ ေနာက္ထပ္ သူမလိုခ်င္ဆံုးေသာအရာသည္ သူေတာင္းဆိုမွ ၾကလာေသာ သနားစရာစြန္႕ၾကဲေပးကမ္းမွုမ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္။ သူ႕ဖက္က တလွမ္းဘာလို႕မတိုးတာလဲ လို႕ေမးစရာေတာ့ရွိသည္။ အဆိုပါေျခလွမ္းတိုးခဲ့ေပါင္းလည္း မ်ားလွျပီဆိုေသာ ခြ်န္းျဖင့္ သူ႕ကို အုပ္ဖို႕ ယခုတၾကိမ္သူ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္ဟု ဆိုႏုိင္သည္။

ေနာက္ဆံုးေသာ အရာမွာ ေမ့ေလ်ာ့တတ္သူျဖစ္ပါသည္ဆိုေသာ တရားခံလြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း သက္ေသတခု။ အဆိုပါ အရာသည္ ယခင့္ယခင္ အၾကိမ္မ်ားစြာကတည္းက ၾကံဳခဲ့ဖူးျပီးျပီ။ ဆင္ေျခ အေၾကာင္းအရာခုိင္ခုိင္လံုလံု ႏွင့္ ခုခံကာကြယ္သူကို သူ႕ဖက္မွ အျမဲတေစ သက္ညွာခဲ့သည္ခ်ည္းသာ။ မည္သည့္အရာပင္ ျဖစ္ေစ မင္းက ကိုယ့္ကို နားမလည္ပါဘူးကြာ ကိုယ္ငိုမိေတာ့မယ္ ဆုိတဲ့ ေျဖရွင္းခ်က္တခုျဖင့္ အမွုက ကြင္းလံုးကြ်တ္လႊတ္လိုက္စျမဲ။

သူ႕ဖက္မွာ ဘာမွေပးစရာမရွိဘူးဆိုတာကိုလည္း သူ စကားအကုန္ ေျပာျပီးျပီ။ ေမတၱာဆိုေသာ ပါဠိစကားလံုးမ်ားျဖင့္ သူ႕ကို သိုင္းဖြဲ႕ခ်ည္ေႏွာင္ရင္း အတိတ္ကိုေမ့ပစ္ဖို႕ အနာဂါတ္မွာ သူသည္ ယခုကဲ့သို႕ ျပဳက်င့္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း အထပ္ထပ္ ယံုၾကည္ေစသည္။ သူ႕အတြက္ ေနာက္ထပ္ ေရႊေရာင္မနက္ျဖန္မ်ား ဖန္ဆင္းရင္းပင္။

သို႕ေသာ္ အဆုိပါမနက္ျဖန္မ်ားတြင္ အထက္ပါ အမွုကိစၥမ်ား မၾကာခဏ ၾကံဳလာရျပန္သည္။ ထံုေပေပျဖစ္လာေသာ သူ႕ကို မင္းက ကိုယ့္ကိုလက္တုံ႕ျပန္ေနတာမ်ားလားလုိ႕လဲ ေမးတတ္ျပန္သည္။ ကိုယ္ မင္းထင္သလို မဟုတ္ပါဘူး အခုလို မင္းလုပ္ေနရင္ မင္း ငရဲၾကီးမွာစုိးလိုက္တာကြယ္လုိ႕ လည္း ကိုယ့္ကို ေျခာက္ေမးေလး လုပ္တတ္ျပန္ပါသည္။

သူ႕က ကိုယ့္ကို ဂရုမစိုက္သမွ်သည္ သူမအားလပ္ေသာေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အေျခအေနမေပးလုိ႕ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အခြင့္အေရးမရလုိ႕ေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္တတ္ေသာ္လည္း ကိုယ့္ဖက္က ျဖစ္လွ်င္ အဆိုပါေျဖရွင္းခ်က္မ်ားသည္ လံုးဝ လံုးဝ အက်ံဳးမဝင္ေစရ။

ၾကားရက္မ်ားတြင္ အလုပ္ကိစၥမ်ား၊ အစည္းအေဝးမ်ားျဖင့္ အလုပ္ရွဳပ္ေနတတ္ျပီး၊ ပိတ္ရက္မ်ားတြင္လည္း အိမ္ကိစၥ လူမွုေရးကိစၥမ်ားျဖင့္ ရွဳပ္ေနတတ္ျပန္ရာ သူဆက္သြယ္ႏိုင္ေသာအခ်ိန္မွာ ဟိုဖက္က ဆက္သြယ္လာခ်ိန္သာရွိ၏။ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ ဆက္သြယ္လာမည္ကိုလည္း မမွန္းဆႏိုင္ျပန္။ အကယ္၍ ဆက္သြယ္လာခ်ိန္ သူ႕ဖက္က အဆင္သင့္မျဖစ္ပါက ျပင္းထန္ေသာ စြပ္စြဲခ်က္ သို႕မဟုတ္ စိတ္ကို ေနာက္က်ိညစ္ႏူးေစႏိုင္ေသာ ျပႆနာရွာျခင္းမ်ိဳးၾကံဳေတြ႕မည္မလြဲ။ သူသည္ တဖက္က မလိုအပ္ေသာအခ်ိန္တြင္ standby mode ျဖင့္ ရပ္ေစာင့္ေနႏိုင္ျပီး တဖက္က လက္တခ်က္ယမ္းလိုက္တာနဲ႕ သတိအေနထားမွ တာဝန္ထမ္းေစာင့္ရန္ အသင့္ ျဖစ္ေနရမည့္ သူသာျဖစ္သည္။ အဆိုပါ စနစ္ကို သူ႕အတြက္ ေကာင္းေစခ်င္ေသာ ေစတနာ စနစ္ဟု တဖက္က အေသအခ်ာ နာမည္ေပးထားခဲ့ပါသည္။

မုိးလင္းလုပါျပီ။ တဖက္ဆီသို႕ မည္သို႕မွ် သက္ေရာက္မည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း သူကေတာ့ သူကေတာ့ျဖင့္ စကၠန္႕မွန္သမွ်ကို ေရတြက္လို႕ခ်ည္း ေမ့ပစ္ခ်င္မိသည္။ မနက္ျဖန္ေရာက္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူးဟုလည္း ဆံုးမသည္။ သူမငိုမိပါ။ သိုု႕ေသာ္ ကုရခက္ေသာ ေခ်ာင္းေျခာက္ ေရာဂါတခုလို မငိုေပမယ့္ နာၾကင္ေျခာက္ေသြ႕ အက္ကြဲေနေသာ သူ႕အတြက္ ဒီညသည္ စိတၱဇ ဆန္လြန္းသည္ ဟု ဆိုႏုိင္သည္ မဟုတ္ပါလား….

စာၾကြင္း

စာဖတ္သူမ်ားအတြက္ တုိက္ဆိုင္မွုမ်ားရွိလာပါက အဆိုပါတိုက္ဆိုင္မွုကိုသာ တုိက္ရိုက္ရည္ညႊန္းေၾကာင္း သိရွိေစလိုပါသည္။