ႏွလံုးသားနဲ႔ ျမင္ျခင္း

ေမာင္
က်မရဲ႕မ်က္၀န္းအိမ္ထဲကိုၾကည့္ရင္
ခ်စ္ျခင္းေတြျပည့္ေနတာ ျမင္ရလိမ့္မယ္

ေမာင္
က်မရဲ႕နားထဲမွာလည္း
ေမာင္ရဲ႕ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့အသံေတြပဲ
ေပ်ာ္၀င္ေနတတ္တယ္

ေမာင္
က်မရဲ႕ႏွဳတ္ခမ္းေတြလည္း
ေမာင့္ရဲ႕အၾကင္နာေတြေၾကာင့္
အျမဲျပံဳးေနမိတယ္

ခ်စ္တယ္ေျပာလိုက္တိုင္း
ရဲသြားတတ္တဲ့ပါးေတြအတြက္ေတာ့
ေမာင့္ေက်းဇူးနဲ႕
ပါးနီခ်ယ္စရာမလိုေတာ့ဘူးေလ

က်မရဲ႕ဦးေႏွာက္ထဲမွာေတာ့
ဘာတခုမွ၀င္လာလို႕မရေအာင္တားဆီးထားႏိုင္တဲ့
ေမာင့္ကုိေမာင္
အံ့ၾသစြာေတြ႕ရလိမ့္မယ္

က်မႏွလံုးသားေတြကေရာ
ဘာေျပာၾကမယ္ထင္လည္း
ခ်စ္လြန္းလို႕ဆြန္႔အေနၾကမလားမသိ

ကဲ.....ေမာင္
ရွင့္ရဲ႕ခ်စ္သူ က်မကို
ႏွလံုးသားနဲ႔ ျမင္ႏိုင္ျပီေနာ္

ဟိုး ေရွးေရွးတုန္းက ရဖူးတဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ ။ အခုေတာ့လား က်ေနာ့္ရည္းစား သူမ်ားနဲ႕ညာျပီကြယ္ (ေအာင္သူဆိုထားတဲ့ သီခ်င္း :P )

သံုးဘီးယာဥ္ေလး

(Image From Google.com)

သံုးဘီးယာဥ္ေလး နဲ႔ ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား က်ေနာ့္ ဘ၀ ရွင္သန္ခဲ့တယ္ အခက္ခဲေပါင္းမ်ားစြာ လိုအပ္ခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာကို ဒီသံုးဘီးယာဥ္ေလးက က်ေနာ္ န႔ဲအတူတူ မေၾကာက္မရြ႕ံနဲ ရင္ဆိုင္ ေျဖရွင္းေပးခဲ့တာေပါ့ ။ က်ေနာ္ လူပ်ိဳ၀င္ကာစ အေဖ့ရဲ့ အေမြကို လက္ဆင့္ကမ္း ဒီယာဥ္ကေလးကို လႊဲေျပာင္းတာ၀န္ယူခဲ့တယ္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ဆိုကၠားသမား ဆိုျပီး မေလးမစား တစ္ခါခါ အိမ္ထဲအထိ မတန္မရာ ေစ်းေလး နည္းနည္းနဲ႔ ပစၥည္းသယ္ေပးရ နံ႔နံ႕ေစာ္ေစာ္ ပစၥည္းပါ မက်န္ သယ္ခဲ့ရတယ္ ။ က်ေနာ္ ဂိတ္ထုိးတ့ဲ ေနရာေလးကေတာ့ ဆန္စက္ သစ္စက္ စားေသာက္ဆိုင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြနဲ႔ က်ေနာ္ တို႔လို ဘ၀ ရဲ့ ကာယ လုပ္သားေတြအတြက္ေတာ့ ၀မ္းစာရွာလို႔ေကာင္းတဲ့ ေနရာေလးပါ ။ အလုပ္ၾကမ္းသမားေတြ အတြက္ အပန္းေျဖစရာ ကို ခင္ဗ်ားတို႕ က ဘယ္အရာလို႕ထင္ၾကသလဲ ..ဟုတ္ကဲ့ ေနာင္ေတာ္ၾကီးေတြကေတာ့ ညေနတိုင္း သြားမယ္ေဟ့ အပန္းသြားေျဖမယ္ဆို ဂိတ္နဲ႔ နီးနီး C.S 2 ဆိုင္ကေလးဆီ ။

ဘီအီး တစ္ပုလင္း ၃၀၀ ၾကက္ေျခေထာက္ေခါင္း ဟင္းေလး ၁၀၀ ဖိုးေလာက္ဆုိ က်ေနာ္ တို႔အတြက္ စည္းစိမ္ပဲ ဒီ၀ိုင္းေလးမွာ ညီေနာင္စိတ္ဓာတ္ေတြရွိတယ္ ဘ၀အေၾကာင္းေတြဖလွယ္ၾကမယ္ မိသားစု ျပႆနာေတြ ေဆြးေႏြးၾကမယ္ ေသြးမေသာက္ေပမယ့္ အရက္ေသာက္ျပီး ညီအစ္ကိုေတြျဖစ္သြားၾကတာေပါ့။ အင္းး...ဆိုကၠားသမား အရက္ေသာက္ ကြမ္းစား ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ လူဆိုးေတြမဟုတ္ဘူးေနာ္ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ စံကို ေငြေတြ ပညာအရည္ခ်င္းေတြနဲ႔ တိုင္းတဲ့သူေတြအဖို႔ေတာ့ က်ေနာ္တို႕က လူရာမ၀င္တဲ့ သူေတြျဖစ္ေကာင္းျဖစ္လိမ့္မယ္ ။ တစ္ေန႔လံုးပင္းပင္းပန္းပန္းလုပ္ ေခြ်းက ေျခေပၚက်မွ ေငြကအသီးသီးတယ္ ။ ရတာေလး ကို ပိုင္ရွင္ကိုေန႔တြက္ခေပး ကြမ္းဖိုး ေဆးလိပ္ဖိုးေလး ဖယ္လိုက္ရင္ေတာ့ အေမ့ကို တစ္ေန႕ ၃၀၀၀ ေလာက္ ျပန္အပ္နိုင္တယ္ ။ ဒါက နင္းေကာင္းတဲ့ေန႔မွပါ တစ္ခါခါ ဆိုကၠားက ဘီးေပါက္ လို႕ ကြ်တ္ဖာ စမုတ္တုိင္ေတြလဲရတဲ့ အခါေတြဆိုရင္ေတာ့ ေစ်းဦးမေပါက္ရတဲ့အထဲ အိတ္ကပ္ထဲကပါ စိုက္ရတာေပါ့ ။


ဟဟားး က်ေနာ့္ရဲ့ ရယ္သံက ဘ၀ကုိ မထီမဲ့ျမင္ျပဳ ရယ္သံေတြျဖစ္ျဖစ္တတ္တယ္ ။ က်ေနာ့္လို ေကာင္ကေလ ပညာကမတက္ ဗဟုသုတက နည္းေပမယ့္ ခ်စ္တတ္တဲ့ စိတ္က ၀င္လာတယ္တဲ့ဗ် ရယ္စရာမေကာင္းဘူးလား ။ ေစ်းမွာ ဟင္းရြက္စိမ္းေရာင္းတဲ့ “ေအးျမ ” မနက္တိုင္း ေစ်းၾကိဳ ညေနပိုင္း ျပန္ပို႔ နဲ႔ ဂိတ္ျပန္ေရာက္ရင္ ျပံဳးျဖီးျဖီး က်ေနာ့္ မ်က္ႏွာကို အစ္ကိုေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြက စ ျပီးေတာ့ ေျမွာက္ေပးၾကတာနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႕ “ေအးျမ ” ျငိသြားတယ္ ေဟးေဟး ျငိတယ္ဆိုတာ ရည္းစားျဖစ္တာေနာ္ ဆင္းရဲသားက ဒီလိုစကားေျပာလို႔ တိုက္ေပၚက ဘဲၾကီးေတြက ဘာဘာညာညာထင္ၾကအံုးမယ္ ။လူဆင္းရဲေပမယ့္ သိကၡေတာ့ မဆင္းရဲခ်င္ဘူးဗ် ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္မ်ား ေျပာမိသြားသလား ။ “ေအးျမ” နဲ႕က်ေနာ္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ အခ်ိန္တြင္းမွာ ဘ၀တူ ခ်စ္သူေတြခ်င္းမို႔ ခဏတြင္းခ်င္းတစ္ေယာက္အေၾကာင္းတစ္ေယာက္ သိၾကတယ္ တိုင္ပင္တယ္ မွ်ေ၀ ခံစားတယ္ အခက္ခဲေတြ အတူတူေျဖရွင္းတယ္ ။

တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ေနေတာ့ က်ေနာ္ အေမ့ကို ဖြင့္ေျပာလိုက္တယ္ မထူးေသာ ကိစၥေတြမို႕႔ အေမကလည္း အဆန္းလုပ္ေနျပီး မတား “ေအးျမ” ဘက္က မိဘေတြဆီ ခြင့္ေတာင္း ျပီး အသင့္တင့္ မဂၤလာပြဲေလးက်င္းပလိုက္တယ္ အသင့္တင့္ဆိုေပမယ့္ အဲ့တုန္းက ေငြ ၃ သိန္းဆိုတာ က်ေနာ္ တစ္ႏွစ္ေလာက္ ဆိုကၠားနင္းမွ ရမွာဗ် ဒါေတာင္ လင္မယား ၂ ေယာက္ ပိုက္ဆံေလးနဲ႔ မျဖစ္မေနေလး လုပ္ရတာမို႔ ။ လက္ဖြဲ႕ေငြေလးျပန္ရေတာ့ ခ်စ္ဇနၤီးကို ေရႊေလးနည္းနည္းဆင္လိုက္တယ္ ။ ဟဲဟဲ...က်ေနာ္က သြက္တယ္ဗ် တစ္ႏွစ္မျပည့္ခင္ မိန္းမ ဗိုက္ကေလးက ပူလာတယ္ ရင္ေသြးေလးေပါ့ က်ေနာ့္လိုဘ၀ မၾကမ္းဖို႔ေတာ့ တာ၀န္ယူရမယ္ ဗိုက္ၾကီးနဲ႔ မိန္းမကုိ အလုပ္မလုပ္ေစခ်င္လို႔ ညပိုင္းေတြပါ တစ္ခါခါ ထြက္နင္းရတယ္ ၀င္ေငြနဲ႔ ထြက္ေငြက မေလာက္ငွ ပါးစပ္ေပါက္ေလးတစ္ေပါက္ကလည္းတုိးလာေတာ့မယ္ေလဗ်ာ ။ ညပိုင္း 9/10 နာရီေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ ျမိဳ႕ထဲ လမ္းစံုမွာ ျမ၀တီ-မဲေဆာက္ တက္မယ့္သူေတြ ကို ပို႔ေပး ၊ ျပန္လာတဲ့သူေတြကို ၾကိဳခဲ့နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ အဆင္ေျပတယ္ ။ဒါေပမယ့္ ပင္ပန္းတယ္ဗ်ာ တစ္ခါခါ ေျခသလံုးေတြက သစ္သားတံုးလို မာေနလိုက္တာ။

***************************************** *****
( ရက္ကိုလစား / လကိုႏွစ္စား အခ်ိန္ေတြက တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ )

ျပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေလာက္က စျပီး သံုးဘီးယာဥ္ေလး ေတြက သိပ္အသံုးမ၀င္ေတာ့သလို ျမိဳ႕မွာ ဆိုင္ကယ္တက္စ္္စီ ေတြ စံပေလာ လို႔ ေခၚတဲ့ ထိုင္းဘက္က ပံုစံတူ ဆိုင္ကယ္ေနာက္တြဲေလးနဲ႔ ျမန္လည္းျမန္ စမတ္လည္းက်ေတာ့ ခရီးသည္ေတြက အဲ့တာေလးေတြပဲ စီးၾကေတာ့တာ က်ေနာ္တို႔ ဆိုကၠားသမားေတြလည္း အလုပ္မေကာင္းေတာ့ဘူး တစ္ခ်ိဳ႕ဆို တစ္ျခားအလုပ္ေျပာင္းလုပ္ၾကတဲ့သူေတာင္ရွိေသး။ သား ကလည္း သူငယ္တန္းစတက္ေနျပီး ၀င္ေငြကမေကာင္းေတာ့ မိန္းမ ကိုလည္း အားနာတယ္ သူ႕ေစ်းဖုိးေလးေတြနဲ႔ ပဲ စားလာတာ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ၾကာေနျပီး ။ အလုပ္က အဆင္မေျပေတာ့ စိတ္က ညစ္ညစ္နဲ႔ ေန႔တိုင္း ေသာက္တက္လာတာ က်ေနာ္လည္း အရက္သမား ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနျပီး ။ အလုပ္ေတြကလည္းရွား အရက္ေစ်းေတြေတာင္တက္တယ္ အခု ဘီအီးတစ္ပုလင္း ၆၀၀ ဗ် လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ ၃၀၀ အနားေတာင္မကပ္ရဲ ။ ေခတ္ၾကီးက တိုးတက္လာတာလားေတာ့မသိ က်ေနာ္တုိ႔လုိ ကာယ အလုပ္သမားေတြအဖုိ႔ေတာ့ အလုပ္ကိုင္ေတြ ရွားလာတာ အမွန္ ေန႔ျပန္တိုး ေပးစားတဲ့ သူေတြကေတာ့ တစ္ေန႔တစ္ျခားမ်ားမ်ားလာတယ္ဗ် ။


က်ေနာ္လည္း အေျခေနမေကာင္းေတာ့ ဆိုကၠားနင္းတဲ့ အလုပ္ကိုနားျပီး ကင္မြန္းစခန္း ၊ ရေသ့ေတာင္ ေတာင္တက္ကား စပယ္ရာလိုက္တယ္ အရင္အလုပ္ေတြထက္ေတာ့ ၀င္ေငြေလးက မဆိုးဖူးေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ အရင္ဆိုကၠားနင္းတာေလာက္ မေပ်ာ္ဘူးဗ်ာ ။သံုးဘီးယာဥ္ကေလး ေရ့ အားနာပါတယ္ကြာ မင္းက ငါနဲ႔ အတူ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့ေပမယ့္ မင္းကို ငါဖက္တြယ္ေနလို႔မျဖစ္ဘူး ျမစ္ကိုေတြ႕လို႕ ေခ်ာင္းကို ပစ္တာလည္းမဟုတ္ရပါဘူးကြာ မင္းကိုမပစ္ရင္လည္း ငါ့ ေခ်ာင္းေလးမွာ ေရးခမ္းေတာ့မွာ ၊ မင္းကိုေတာ့ သူမ်ားလက္ထဲ မအပ္နိုင္လို႕ အိမ္မွာ အနားေပးလိုက္အံုးမယ္ မင္းလည္း ေမာလွျပီေပါ့ကြာ... ေဟ့ ေမ့ေနလို႕ မင္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လုိ႔ တစ္ခါမွ မေျပာဖူးေသးဘူး ဒီတစ္ခါေတာ့ ရင္ထဲက လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲနဲ႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ ရင္တြင္းစကားေျပာလိုက္တယ္ ။ေအး တစ္ခါခါေတာ့ မင္းနဲ႔ ငါ အပ်င္းေျပ ေလညွင္းခံၾကတာေပါ့ မိသာစု ပြဲေစ်းသြားတဲ့ အခါ မင္းက မီးကေလး မွိတ္တုတ္ မွိတ္တုတ္နဲ႔ ပို႔ေဆာင္မယ္ ။ ညေနခင္းတစ္ခ်ိဳ႕မွာေတာ့ သားကိုမင္းေပၚတင္ျပီး တို႕ေတြေလညွင္းခံထြက္မယ္ ။မိန္းမ ကို ေစ်းၾကိဳ ေစ်းပို႔ေတာ့ မင္းက အသံုး၀င္ေသးတယ္ေလ ေကာင္ၾကီး မင္းသိလား မင္းေၾကာင့္ ငါ မိန္းမ ရတယ္ဆုိတာ ။လူၾကီးမင္းတုိ႕ေကာ ဆိုကၠားစီးဖူးၾကသလား လႈပ္စိလႈပ္စိျဖစ္ေပမယ့္ ဓာတ္ဆီနံ႔ မန႔ံဘူး ေဘးလည္းကင္းတယ္ အပ်င္းလည္းေျပတယ္ ။သံုးဘီးယာဥ္ကေလး မင္းဟာလည္း ငါ့ဘ၀အတြက္ မရွိမျဖစ္ အေဖာ္ေကာင္းတစ္ေယာက္ပါပဲ ကြာ ။ ယာဥ္ကေလးက ေတးလည္းဆိုတက္ေသးတယ္ နားေထာင္ဖူးလား က်ေနာ္ေတာ့ ဒီအသံေလးကို သိပ္ႏွစ္သက္တယ္ ။ေဟာ့...သူေတးဆိုေနျပီး နားေထာင္ၾကည့္

“ ကလင္း ကလင္း ကလင္း ကလင္း ”

အခ်စ္ေတြမရွိေတာ့တဲ့ ခ်စ္သူ

စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါ
က်ေနာ့္ ဆံပင္ၾကမ္းၾကမ္းေတြကို
ပြတ္သက္ျပီး အားေပးစကားေျပာခဲ့ေပးတဲ့
ခ်စ္သူကို လြမ္းတယ္

စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါ
ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္လံုးခ်င္းမဆံုခဲ့တဲ့
ခ်စ္သူရဲ့ ရီေ၀ေ၀ ညွဳိ႕မ်က္၀န္းေတြကို လြမ္းတယ္

စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါ
သာလိကာေလးတစ္ေကာင္လို
အနားမွ တြတ္ထိုးေနတတ္တဲ့
သာလိကာမေလးကို လြမ္းတယ္

စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါ
တခါမွ နမ္းရႈိက္ခြင့္မရခဲ့တဲ့
ခ်စ္သူရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးေလးကို လြမ္းတယ္

စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါ
ေကြးေကာက္ေကာက္ ဆံႏြယ္ပိုင္ရွင္
က်ေနာ့္ႏွလံုးသားမွာ ေနရာယူထားတဲ့
ေကာက္ေကြးမေလးကို လြမ္းတယ္

စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါ
လက္ခ်င္း တင္းတင္းဆုပ္
အခ်စ္စြမ္းအားနဲ႔ စိတ္အင္အားေတြ စီးကူးေစတဲ့
ခ်စ္သူရဲ့ လက္ဖ၀ါးနုနုေလးကို လြမ္းတယ္

စိတ္ညစ္ေနတဲ့ အခါ
ရင္ခုန္သံေတြ ထပ္တူက်
တိမ္ေတြၾကားမွာ ေ၀၀ါးေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့
ခ်စ္သူရဲ့ ပံုရိပ္ေလးကို လြမ္းတယ္

စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါ
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရတဲ့
ခ်စ္သူရဲ့ ဆံစကေန ေျခဖ်ားထိ လြမ္းတယ္

အခု က်ေနာ့္အတြက္ အခ်စ္ေတြမရွိေတာ့တဲ့
ခ်စ္သူကို လြမ္းတယ္ ။

အျဖည့္ခံမ်ား

က်ေနာ္ (၄) ႏွစ္သား အျပင္းဖ်ားတုန္းက လူသူအေရာက္ေပါက္နည္းတဲ့ ေတာရြာေလးကေန အေဖက ေက်ာပိုး ၊ အေမက မီးအုပ္ေဆာင္းကုိ ကိုင္ သားသမီးေဇာ နဲ႔ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ ျမိဳ့က ေဆးရံုးကို အျပင္းခရီးႏွင္ခဲ့ၾကတယ္။ အခ်ိန္မွီ ေရာက္လာလို ့ ေသကံမေရာက္ သက္မေပ်ာက္ခဲ့တာတဲ့ အဲ့ဒီထဲက က်ေနာ္က မိဘ အတြက္ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ေလသလားး ဒါေပမယ့္ အေဖ နဲ ့ အေမကေတာ့ တစ္ခါမွ ယခုလိုမေတြးခဲဖူးဘူးတဲ့ ။ စကားနည္းတဲ့ အေဖ က သူ ့ရဲ့ ေမတၱာတရားေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ မထုတ္ျပခဲ့ပါဘူး သံသရေတြနဲ ့ "အေမ.....အေဖက သားကို ခ်စ္ေကာခ်စ္ရဲ့လား '' ေမးတဲ့ အခါ အေမက ျပံဳးရိပ္သန္းျပီး သားသမီးေတြအေပၚထားတဲ့ အေဖ ရဲ့ ပံုရိပ္ေတြကို ျမင္ေယာင္လာေအာင္ ညအိပ္ယာ၀င္ ပံုျပင္အျဖစ္ ေျပာျပခဲ့ဖူးတယ္။


အဖိုး အဖြား ေတြ ရဲ့ စကားတစ္ခြန္းက အေဖ နဲ ့ အေမ့အတြက္ အေတာ္ ၾသဇာ ေညာင္းခဲ့တယ္ ။
"ပညာတက္လည္း စပါးတစ္စီး ပညာမတက္လည္း စပါးတစ္စီး " ဆုိတဲ့ စကားအတိုင္း ေရးတက္ဖတ္တက္ ေတာ္ျပီး ေက်ာင္းထြက္ ဆုိတဲ့ စကားက က်ေနာ့္ေရွ့က ေမာင္ႏွမေတြ အတြက္ေတာ့ ကံဆုိးစြာနဲ ့ အေဖ နဲ ့ အေမ က က်င့္သံုးခဲ့တယ္ ။ ေနပူမိရင္ ဖ်ားတယ္ ၊ အေအးပက္ရင္ ဖ်ားတယ္ ေမြးကတည္းက ေရာဂါနဲ ့ နပန္းလံုးလာခဲ့တဲ့ ဒီေကာင့္ အလွည့္လည္း ေရာက္ေတာ့ သူတို ့ရဲ့ က်င့္စဥ္ၾကီးကို ေျပာင္းပစ္ခဲ့ၾကတယ္ေလ ။ အေဖေျပာခဲ့တဲ့ စကားကို ၾကားေယာင္ေနေသးတယ္
'' သားငယ္ အတြက္ကေတာ့ တို ့ေတြေပးနိုင္တာ သူ ့အတြက္ ပညာအေမြတစ္ခုပဲ " ကံေကာင္းစြာနဲ ့ ပညာတက္ၾကီးတစ္ေယာက္ မျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ က်ေနာ္ လူၾကားထဲ မ်က္နွာမငယ္ခဲ့ရဘူး။

က်ေနာ္ လူပ်ိဳေပါက္စ အ၀တ္စား လွလွ ၀တ္ခ်င္တဲ့ အရြယ္ အျဖည့္ခံ လူသားႏွစ္ဦး အေဖ နဲ ့ အေမ က အရာရာမျပည့္စံုေပမယ့္ တက္စြမ္းသေလာက္ ေဆာက္ရြက္ေပးခဲ့ၾကတယ္ ။ က်ေနာ္ မသိတက္တာလား တကယ္မသိတာလား အခုခ်ိန္ျပန္စဥ္းစားလည္း ေသခ်ာတိက်တဲ့ အေျဖတစ္ခု ထြက္မလာပါဘူး က်ေနာ့္တို ့အတြက္ အေဖ မနက္ေစာေစာ ထင္းလွည္းကိုေမာင္း ေဆာင္းတြင္ေအးေအးမွာ အေႏြးထည္မပါ ေစာင္ထူထူကို ျခံဳျပီး ပင္ပန္စြာနဲ ့ ေကြ်းေမြးေစာင့္ ေရွာက္ခဲ့တာကိုေပါ့ ။ ေတာဓေလ့ " စိတ္ညစ္ေတာ့ အရက္ကို ေသာက္တယ္ အရက္ေသာက္ေတာ့ သိပ္စိတ္ညစ္တယ္ " တိုင္းရင္းသားသံ ၀ဲ၀ဲနဲ ့ အေဖ့ရဲ့ သီခ်င္းသံ၊'' အေဖ အရက္ေသာက္တာ သားရွက္တယ္ '' လို ့ေျပာေတာ့ '' ေအးပါ ...သားရယ္ အေဖ ေနာက္မေသာက္ေတာ့ပါဘူး '' ဆိုျပီး သားသမီးေတြကို စိတ္ခ်မ္းသာေစခဲ့တယ္ ။

ယခု က်ေနာ္ (၂၀) ေက်ာ္သက္အရြယ္ လူ ့ေလာကမွာ ေျခဖ၀ါး ၂ခ်ပ္ခ်စရာ ေနရာေလးတစ္ခုရလာတဲ့အခ်ိန္
'' အေဖ နဲ ့ အေမ ေနေကာင္းလား ''
'' က်ေနာ္ ဖုန္းဆက္တယ္ သတိရတယ္ေျပာလိုက္ေနာ္ '' ဆိုတဲ့ အမွာစကား ႏွစ္ခြန္းက လဲြျပီး ဘာစကားမွ မေျပာနိုင္ခဲ့ဘူး ဘာတာ၀န္မွလည္း မေက်ေသးဘူး အခုေတာ့ က်ေနာ့္ဘ၀ အတြက္ အျဖည့္ခံ လူသားႏွစ္ဦးက အေမ့ခံလူသားေတြ ျဖစ္သြားၾကျပီလား ။
က်ေနာ္ မေတြးျပရပါေစ နဲ ့ ။ငယ္ငယ္ကအေၾကာင္းေတြကိုျပန္စဥ္းစားျပီး ျပန္လိုခ်င္မိတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြကေတာ့ အေဖ က အေမ့ကို ေနာက္ပိုးတုန္းက မယ္ဒလင္ တီးျပီးဆိုခဲ့တဲ့သီခ်င္းေလ က်ေနာ္ တို ့အငယ္တုန္းက လသာတဲ့ ညေတြမွာ အိမ္ေရွ့ကြပ္ပစ္မွာ ထိုင္ျပီး အေဖ က မယ္ဒလင္တီး အေမက သီခ်င္းဆိုခဲ့ၾကတာ အဲ့ဒီအခ်ိန္ေလးေတြကို ျပန္လိုခ်င္တယ္ ။ တမ္းတမက္ေမာခဲ့ရတဲ့ ခေလးဘ၀ေန႕ရက္ေတြကို သတိရမိပါတယ္ ။

ဖတ္ျဖစ္တဲ့စာအုပ္ေတြ

ဟိုးအရင္ ဆယ္ေက်ာ္သက္တုန္းကေတာ့ အခ်စ္၀တၳဳေတြပဲဖတ္ျဖစ္တယ္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ဆိုးသလဲဆို ေနာက္ဆံုးစာရြက္ကိုဖတ္ၾကည့္လို႔မညားဘူးထင္ရင္ လံုး၀ကိုမဖတ္တာ း) ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အသက္ရြယ္အရ၊ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ဘ၀အေတြ႕အၾကံဳေတြအရ စာအုပ္ေတြဖတ္ရင္းနဲ႔ပဲ ဘယ္လိုစာအုပ္ေတြက ကိုယ့္အတြက္ အႏွစ္သာရရွိသလဲဆိုတာ ခြဲျခားသိျမင္တတ္သြားတာပါပဲ စာအုပ္ငွားက ၃၀၀ ဆိုရင္ေတာင္ ႏွာေခါင္းတြန္႔တတ္တဲ့က်ေနာ္ ခုေတာ့ လိုခ်င္တဲ့စာအုပ္ဆိုရင္ ဒီ့ျပင္အသံုးစရိတ္ေလွ်ာ့ျပီး စာအုပ္ေတြစုတတ္ေနပါျပီး ။ အခုက်ေနာ္၀ယ္သိမ္းျဖစ္ ဖတ္ျဖစ္တဲ့စာအုပ္ေလးေတြအေၾကာင္းပါ ။

ဂ်ဴးစာအုပ္ကို ပထမဆံုးစဖတ္ဖူးတာ အင္တာနက္ကေဒါင္းလုပ္ဆြဲထားတဲ့ “အမုန္းေၾကာင့္ျဖစ္ေသာစစ္ပြဲမ်ား” အေၾကာင္း ပညာေပးရသပိုင္းဆိုေတာ့ ဗဟုသုတရတယ္ ဆရာမကေတာ္ေတာ္ ေလ့လာထားတာပဲလို႔ အေပၚယံေကာက္ခ်က္ခ်ထားတာ ။ ေနာက္တစ္အုပ္က သူငယ္ခ်င္းစာအုပ္ဆိုင္က “သူမင္းကိုဘယ္ေတာ့မွ ” ဆိုတဲ့စာအုပ္ ဖတ္ျပီး အရမ္းၾကိဳက္သြားတယ္ က်ေနာ္တို႔ ျမိဳ႕ေလးမွာက ဂ်ာနယ္ဆိုင္ေတြသာမ်ားတယ္ စာအုပ္ဆိုင္ေတြရွားပါတယ္ ။ ေနာက္ထပ္ ဆရာမဂ်ဴးရဲ့ စာအုပ္ေတြထဲက က်ေနာ့္အၾကိဳက္ဆံုးလို႔ ေျပာလို႕ရတဲ့ “ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ဖြင့္ဟ၀န္ခံခ်က္ ” ဖတ္ျပီးလက္ကမခ်ခ်င္ေလာက္ေအာက္ကိုျဖစ္မိတယ္။ မိုင္ရာ့ သူငယ္ခ်င္း မေ၀တာ ရဲ့စာအုပ္ ေကာင္းလြန္းလို႔ ငွားသြားလိုက္တာ ျပန္ေတာင္မေပးခ်င္ေတာ့ဘူး း) ဒါမယ့္ ျပန္ေပးလိုက္ပါတယ္ ( ဟုတ္တယ္ေနာ္ မညာဘူး ပိုင္ရွင္အသိဆံုး) ။ လက္ေဆာင္ရတဲ့ ေနာက္ထပ္စာအုပ္က “ၾကာေတာ့သည္လည္းေမာင့္စကား ” ဒါလည္းေကာင္းတာပဲ အဲ့ဒီက စျပီး က်ေနာ္ ဂ်ဴးစာအုပ္ေတြ စုျဖစ္တာပါ ခုေနာက္ဆံုးဖတ္ျဖစ္တဲ့ စာအုပ္က “ေစာင့္ေနမယ္လို႔မေျပာလိုက္ဘူးတဲ့ ။ နာမည္နဲ႔ ဇတ္သိမ္းနဲ႔လိုက္တယ္ ၾကိဳက္လည္းၾကိဳက္တယ္ ဇတ္ေကာင္ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြကိုလည္း ၾကိဳက္တယ္ ။

ပံုထဲက ေနာက္ထပ္ဖတ္ျဖစ္တဲ့ တစ္အုပ္က လူထုေဒၚအမာေရးတဲ့ သခင္ကိုယ္ေတာ္မွိဳင္း စာအုပ္ ။မ်က္ႏွာဖံုးကိုက ဆြဲေဆာင္မႈရွိေနတာ ဒီစာအုပ္က ရာဇ၀င္နဲ႔ လည္ေနတာပဲ ခုေတာ့ ဟိုေကာင္ေလးဆၤီျပန္ေရာက္သြားေပါ့ စာအုပ္သူရဲေလးေလ အျဖစ္သည္းေနတာ အတင္းကိုျပန္ေတာင္းလို႔ ေပးလိုက္ရတယ္ ။ မစႏၵာ ရဲ့ ဂ်ီေဟာသူ ကေတာ့ ေက်ာင္းသားဘ၀ရဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္အေၾကာင္းရာေလးေတြပါ ကုိယ္လည္း အေဆာင္ေက်ာင္းသာျဖစ္ခဲ့ဖူးတာမို႕ တကယ့္ကို အတိတ္ကိုျပန္ေျပာင္းေအာက္ေမ့သြားပါတယ္ ။ ေနာက္တစ္အုပ္က ကမၻာ့ၾသဇာအလႊမ္းမိုးဆံုး အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေၾကာင္း စံုေတာ့စံုပါတယ္ ဒါေပမယ့္ တိုေနတယ္ ဒီ့ထက္ျပည့္၂စံု၂ဖတ္ရရင္ ေကာင္းမွာ စာအုပ္ေစ်းကေတာ္ေနေတာ့လည္း ဒီေလာက္ပဲ လာမွာေပါ့ေလ ။ အသိတစ္ေယာက္ကို လက္ေဆာင္ေပးေတာ့ အဲ့စာအုပ္ေတြ႕တာ ရုပ္ၾကီးက စပ္ျဖီး၂ၾကီးျဖစ္သြားတယ္ ။ အဲ့...ငါဖတ္တဲ့စာေတြက ကေလးကလားမ်ားဆန္ေနသလားလို႔ စနိူးစေနာင့္ျဖစ္သြားတယ္ ။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ စာအုပ္ေတြက ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အေဖာ္မြန္ေကာင္းပါ ေစ်းေရာင္းေနရင္ ဖတ္ေနလို႔ ေသာက္သံုးသူက စိတ္မရွည္ပဲထြက္သြားတာမ်ိဳး ၾကံဳရသလို ၊ ဟင္းအိုးခဏၾကည့္ေပးေနတုန္း စာအုပ္က ေကာင္းခန္းေရာက္ေနလို႔ ငန္းေနတာနဲ႔ ဟင္းအိုးတူးသြားတာမ်ိဳးေတြလည္း ၾကံဳဖူးပါတယ္ ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စားဖို႔ေလာက္ပဲ အာရံုထားတတ္တဲ့က်ေနာ္ ခုေတာ့ စာအုပ္ေတြ ၀ယ္စုျဖစ္ေနပါျပီး စာအုပ္စာေပလူ႕မိတ္ေဆြဆိုတာ တကယ့္ကိုမွန္တာေပါ့ ဒါေပမယ့္ သူကေတာ့ ပိုက္ဆံေခ်းလို႔မရပါဘူး :) ။

“ ဆိုရင္ ”

ေႏြဦးကို ခစားဖုိ ့ေက်းငွက္တို ့
ေတးသီတယ္
မိုးကို ခစားဖုိ ့ တိမ္တိုက္တို ့
ငိုေၾကြးတယ္
ေဆာင္းကို ခစားဖုိ ့ ႏွင္းစက္တို ့
ေျမခတယ္
လမင္းကို အမႊန္းတင္ဖို ့ ၾကယ္ေတြက
၀န္းရံတယ္
ပန္းကေလးေတြ သရုပ္ေပၚဖို ့ ပ်ားပတုန္းတို ့
နားခိုတယ္
အခ်စ္ေတြ ေမြးဖြားဖုိ ့ အၾကင္နာ စကားတို ့
ခြန္းေခြ်တယ္
အလွ်ံပယ္ေပါ့ ခ်စ္သူ
ကိုယ့္ရဲ့ အခ်စ္ေတြ မင္းကိုသာ ရည္ရြယ္တယ္
ဒါဟာ အခ်စ္စစ္ တစ္ခုသာ ဆိုရင္
ကိုယ္ ေသမင္းဆီကိုပဲ သံုးဘီးစီးျပီး သြားေတာ့မယ္
Bye Bye ......

အခန္းေလးထဲမွာ

ဒီအခန္းထဲကို စေရာက္တာ ဒီလိုေႏြဦးမွာေပါ့ ေရာက္စက ေနေျပာက္ေတြ အရမ္းထုိးလို႔စိတ္ညစ္ခဲ့ရတဲ့ေန႔ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္ ျပီးေတာ့ အခန္းက အေပၚထပ္ကိုတက္တဲ့ ေလွခါးနားနီးေတာ့ ေနခ်င္သလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေတာ့မဟုတ္။အခု.. ဒီအခန္းေလးကို ႏွစ္သက္တတ္ေနပါျပီး သံုးႏွစ္သံုးမိုး ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြနဲ႔ ထိုးသိပ္ ၀မ္းနည္းျခင္းေတြနဲ႔ ငိုေၾကြးေစခဲ့တာလည္း ဒီအခန္းထဲမွာပါပဲ။ ကြဲအက္ေနတဲ့ မွန္ခ်ပ္ေတြနဲ႔ ျပတင္းေပါက္တစ္ခ်ိဳ႕ ညညပိုင္း အိပ္မေပ်ာ္လို႔ ျပတင္းေပါက္ဖြင့္ျပီး ေလေကာင္းေလသန္႔ေလး ရွဴလိုက္မိရင္ေတာ့ ခဏတာ လန္းဆန္းသြားေစတာအမွန္ အစြန္က်တာမို႔ စာေသာက္ဆိုင္ေတြက ဆူဆူညံ့ညံ့အသံေတြကင္းတယ္ ရဲေတာက္ေတာက္ လမ္းမီးတစ္ခ်ိဳ႕ ခုေလာေလာဆယ္ မွည့္ေနတဲ့ ေခါင္းရင္းျခံလြတ္က သရက္သီးေတြကိုေတာ့ စားခ်င္ေနမိတယ္။

အခန္းေလးထဲမွာ ပိုင္ဆုိင္သမွ်အရာကေတာ့တန္ဖိုးၾကီးအရာတစ္ခုမွမရွိပါဘူး အ၀တ္စားဗီရိုခပ္ေဟာင္းေဟာင္း အထဲမွာေတာ့ ေတာက္ေျပာင္တယ္လို႔လည္းမဆိုသာ သစ္လြင္တယ္လည္းမဟုတ္ပဲ ေတာ္ရံုအ၀တ္စားတစ္ခ်ိဳ႕ အရမ္းၾကိဳက္တဲ့ အျဖဴေရာင္ရွပ္ေလးေတြရွိတယ္ ေျပာက္က်ားအစင္းနဲ႔ အက်ီၤတခ်ိဳ႕ က်ပ္၁ေသာင္းမေက်ာ္တဲ့ ဂ်င္းပင္ ၆ ထည္ေလာက္ပါပဲ ျမန္မာမႈကိုခ်စ္တတ္သူမို႔ အျဖဴေရာင္လည္ကတံုးေလးတစ္ထည္ အျပာကြက္လံုခ်ည္တစ္ထည္နဲ႔ သဲၾကိဳးအနီေလးနဲ႔ ကတၱီပါ ဖိနပ္တစ္ရံ ။ ဗီရိုေထာင့္မွာေတာ့ အ၀တ္စားအိတ္ ၂ အိတ္ မသံုးေတာ့တဲ့ေခ်ာင္ထိုးပစၥည္းေတြ။ အ၀တ္ျခင္းႏွစ္ျခင္း တစ္ပါတ္တစ္ခါေလွ်ာ္တာမို႔ညွင္သိုးနံ႔ေတြထြက္ေနတဲ့ အ၀တ္ျခင္းပါ ။

စပလိန္ကုတင္ေလးတစ္လံုး ေခါက္သိမ္းလို႔ရတာမို႔ ေနရာက်ဥ္းမွာေတာ့စိတ္ပူစရာမလို ။ပိုင္ဆိုင္တဲ့ အရာမ်ားတာကေတာ့ ေဆးပါပဲ အစာအိမ္နာတတ္တာမို႔ ေန႔တုိင္းမပ်က္ေသာက္ရတဲ့ (omeprazole) ေဆးကဒ္ ၊ ေခါင္းခဏခဏကိုက္တတ္လို႔ အကိုက္ခဲေပ်ာက္ေဆးရယ္ ေခါင္းကပ္ပလာစတာရယ္ ကပ္ပါမ်ားလို႔ တစ္ခါခါနားထင္မွာအနာပါျဖစ္တယ္ ( ဒီတစ္ခါ ေခါင္းကိုက္ ခုတ္ျဖတ္လိုက္ပါတဲ့ ) ။
ထြန္းေရႊ၀ါ လိမ္းေဆး အဘထရွဴေဆး စိတ္ပူလို႔အိမ္ကပို႔ေပးထားတဲ့ခ်က္ေဆး မာတာမိခင္ကေတာ့ေျပာတယ္ “ နန္းမေတာ္ေမာင္နု ဒါေတြမရွိရင္စိတ္ပူတယ္” တဲ့ ။

ႏွစ္သက္လို႔တန္ဖိုးထားသိမ္းထားတဲ့ ျခင္းျပာေလးထဲမွာေတာ့ ခ်စ္တဲ့သူေတြရဲ့ ဓာတ္ပံု၊ တခါပဲ ထည့္ရေသးတဲ့ ဘဏ္စာအုပ္အသစ္စက္စက္ေလး ၾကိဳက္မိတဲ့ ကဗ်ာေတြကို ပရင့္ထုတ္ထားတဲ့ စာရြက္ေတြ ၊ ဆရာေတာ္ ဦးေဇာ္တိက ရဲ့ စာအုပ္ေတြ စိတ္ညစ္တိုင္း စိတ္အဟာရျဖစ္ေစတဲ့ စာအုပ္ေတြပါ ။ အေၾကြေစ့ထည့္ထားတဲ့ ဗူးေသးေသးတစ္ဗူး ကုန္ျပီး ဘာက်န္ေသးလဲ ပိုင္ဆိုင္တာဆိုလို႔ ။ ေအာ္...က်န္ေသးတယ္ သူမရွိလို႔မျဖစ္ဘူး သူေလ က်ေနာ့္ခ်စ္သူ ပဲနို႔ ၊ ၅ ဘတ္တန္လိေမၼာ္ရည္ပုလင္း ၊ ဗိုက္ဆာရင္စားဖို႔ မုန္႔နည္းနည္း ။ ဒါပဲ ရယ္ ခ်မ္းသာတာ ။

ေပ်ာ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေတာ့ အခန္းနဲ႔ အေ၀း ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတယ္ အလုပ္မဟုတ္တဲ့အလုပ္ေတြရႈပ္ အခန္းကို ဥပကၡာ ..အဆင္မေျပေတာ့ဘူးလား အခန္းတံခါးပိတ္ မေလွ်ာ္တာၾကာတဲ့ အနံ႕မေကာင္းေတာ့ တဲ့ ေစာင္ပါးေလးကို မ်က္ႏွာေပၚအုပ္ျပီး ေစာေစာ အိပ္ျဖစ္ေနတယ္ ။ ငါလာတုိင္း မေမာင္းထုတ္တဲ့ အခန္းေလးကို ေက်းဇူး ေနာက္ဆို မင္းကိုပဲအေဖာ္ျပဳေတာ့မယ္ ျပီးေတာ့ မင္းရင္ခြင္မွာ ေစာေစာအိပ္ပါ့မယ္ ရင္ေငြ႕ေႏြးေႏြးေပးပါ ငါ့ေက်ာျပင္ေတြ ေအးစက္ေနလို႔ ။

တစ္လံုးခ်ိဳင့္

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို လိုခ်င္လို႔
လိုက္ရွာလိုက္တာ
ဒုကၡမ်က္ရည္ေတြကိုပဲ ေတြ႔မိတယ္ ေမေမ
ခ်မ္းသားျခင္း အစစ္မွန္ကို က်ေနာ္မရဘူး
တစ္ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕ေတြအတြက္
အရာရာဟာ လက္တစ္ကမ္းမွာ ရွိတတ္ၾကေပမယ့္
က်ေနာ့္အတြက္ အရာရာဟာ မိုင္းေပါင္းမ်ားစြာ
ဟိုး...............အေ၀းမွာ
မိုလ္းေဇာ္ ရဲ့ ကဗ်ာမွာေတာ့
ေတာင့္ထားလိုက္ ေတာင့္ထားလိုက္
တကယ္ေတာ့ လူ႔ဘ၀ဆိုတာဘာမွမဟုတ္ဘူးတဲ့
သိလိုက္ျပီး ေမေမ
တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္ဟာ အဆင့္မရွိတဲ့တစ္လံုးခ်ိဳင့္ေလးေပါ့ ။

ႏွင္းဆီနက္

မုန္းတယ္ ႏွင္းဆီ
အနက္ေရာင္ ႏွင္းဆီကိုပိုမုန္းတယ္
အခ်စ္ ဆိုတာကိုလည္း မုန္းတယ္
ဘယ္လိုအျငိဳးေတြေၾကာင့္မ်ား ကိုယ့္ဘ၀ တစ္ခုလံုး မြမြေၾကသြားေအာင္ ေဆာ့ကစားရက္ခဲ့တာလဲ
''ေမ ''ကိုယ္ တကယ္ မခံစားနိုင္ဘူး၊ အခ်စ္ေၾကာင့္ ေသသြားတဲ့သူေတြကို မိုက္ရူးရဲ ဆန္တယ္လို ့ေျပာၾကမွာလား
ကုိယ္ကေတာ့သူတို ့ ေလးစားတယ္ လူဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုနဲ ့ အသက္ရွင္ေနတာ မဟုတ္လား ''ေမ့ ''ဆီက အခ်စ္ကို တစ္ေန ့ရလိမ့္မယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ ့ ငါအသက္ရွင္ေနတာေလ အခုေတာ သြားကုန္ျပီး ငါ့ဘ၀ အားလံုးေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ ျဖစ္ကုန္ျပီ
ဒါေတြ အားလံုး အနက္ေရာင္ ႏွင္းဆီကို စြဲစြဲလန္းလန္း ၾကိဳက္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ''ေမ ''ဆိုတဲ့ မင္းေၾကာင့္

ကုိယ့္အတြက္ ဘ၀လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚကိုေရာက္ေအာင္ တည့္မတ္ေပးခဲ့တဲ ့ ၊ ေမတၱာ ငတ္မြတ္ေနတဲ့ ငါလိုလူတစ္ေယာက္ကို ဘာေၾကာင့္မ်ား ေႏြးေထြးတဲ့ေမတၱာေတြ ေပးခဲ့တာလဲ ''ေမ '' မင္းေၾကာင့္ လွပခဲတဲ့ ငါ့ဘ၀ မင္းေၾကာင့္ပဲ မလွပစြာ ပ်က္စီးသြားခဲ့ရပါျပီ အဲ့ဒီအတြက္ မင္းေက် နပ္တယ္ဆိုရင္ ဒီေကာင္က လွလွပပၾကီး ေသဆံုးျပီး ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္
ေက်နပ္ ပါေတာ့ ''ေမ '' မင္းလြယ္လြယ္ကေလး ဆံုးျဖတ္ျပီးေရြခ်ယ္ခဲ့ မင္းအတြက္ ပန္းခင္းလမ္းဆိုတာ ထာ၀ရ သာယာေျဖာင့္ျဖဴးပါေစလို ့ ဆုေတာင္းပါတယ္။ ဖုန္းျမင့္ ဆိုတဲ့ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ သူခ်စ္တဲ့ ေမ့ ေၾကာင့္ လူေပလူေတ ေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္ကေန အခ်စ္ဆိုတဲ့ ညႈိ ့အားျပင္း တဲ့အရာနဲ ့ေတြ ့ျပီးတဲ့ေနာက္ သူ ့ရဲ့စရိုက္ေတြ လံုး၀ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္ ပတ္၀န္က်င္ရဲ့ ကဲရဲ့မႈေတြလဲ ေပ်ာက္ဆံုးျပီး အံ့ၾသတဲ့ အသံေတြ ၊ မိဘေတြရဲ့ ၀မ္းသာပီတိ ျဖစ္မႈေတြနဲ ့ သူ ့ရဲ့ ဘ၀ ေလးက သာယာစိုေျပခဲ့ပါတယ္ အရင္က သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခၚရင္ ေငါက္ခနဲ လုိက္သြားတတ္တဲ့ ေကာင္ကေလး အခုေတာ့...

“သူငယ္ခ်င္းေရ လမ္းထိပ္မွာ ဂစ္တာသြားတီးရေအာင္ လိုက္ခဲ့ပါလားကြ''

'' ငါမလိုက္ေတာ့ဘူး သူငယ္ခ်င္းတို ့ရာ စာက်က္စရာရွိေသးလို ့ ေဆာရီးကြာ ''

စာက်က္မယ္ဆိုတဲ့ အသံကို တစ္ခါမွမၾကားဖူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ထူးဆန္းတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ ့ သူ ့ကိုၾကည့္ေနၾကတယ္ ဒါေပမယ့္ သူကေတာ့ ဂရုမစိုက္ေတာ့ ပါဘူး အခ်စ္ေၾကာင့္ သူေျပာင္းလဲသြားျပီး '' ေမ ့ ''ေၾကာင့္သူေျပာင္းလဲသြားျပီသြားျပီဆိုတာ သူကိုယ္တိုင္လဲ ေကာင္းေကာင္းၾကီး နာလည္ပါတယ္ ...။

သူ နဲ ့ သူမ ရဲ့ေတြ ့ဆံုမႈေလးက ရိုးရိုးေလပါပဲ ဒါေပမယ့္ ျပန္စဥ္းစားလိုက္တိုင္း ရင္ထဲမွာ တစ္လွပ္လွပ္ နဲ ့ အခုထိအမွတ္ရေနတုန္းပါ ...
ေဆာင္းတြင္ရဲ့ ညေနခင္းေလးတစ္ခုမွာ ေဆးေရာင္စံု အလွပျပင္ဆင္မႈေတြ မပါပဲ သနပ္ခါးပါးပါးေလး လိမ္းခ်ယ္ ျပီီး ျမန္မာဆန္ဆန္ ေက်ာ့ရွင္း လွပေနတဲ့ သူမရဲ့ ရွည္လွ်ားတဲ့ ဆံေကသာထပ္မွာေတာ့ အျပာေရာင္ဖဲၾကိဳး ပံုသ႑န္ ကလစ္ေလး နဲ ့အရမ္းကို က်က္သေရရွိတဲ့ မိုးေပၚက နတ္သမီးေလးပါပဲ..။ ဖုန္းျမင့္ သူလဲ ေငးၾကည့္ေနလိုက္တာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာသြားသလဲမသိ လွ်ပ္တျပက္ သူမရဲ့ ေကသာထပ္က ျပဳတ္က်လာတဲ့ အျပာေရာင္ ကလစ္ကေလးကိုေတြ ့မွ သူသတိ၀င္ျပီး အသက္ရႈဖို ့ သတိရပါတယ္ သူမ ကေတာ့ ဘာကိုမွမသိလုိက္ပဲ တျဖည္းျဖည္း နဲ ့ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္ ေဘးဘီကိုၾကည့္ေတာ့လဲတစ္ေယာက္မွမရွိ သူလဲ ေျခလွမ္းေတြက အလိုေလွ်ာက္နဲ ့ လက္ေတြကလဲ ကလစ္ကေလးကို ကိုင္ျပီး သူမ ထြက္သြားတဲ့ လမ္းကေလးတိုင္း ရွာၾကည့္လိုက္တယ္ သူမရဲ့ အရိပ္ေယာင္ကို မေတြ ့ရပါဘူး ဒါေၾကာင့္ သူလဲ ကလစ္ကေလးကို သိမ္းထားလိုက္တယ္ ...ထိုေန ့မွစျပီး သူမရဲ့ ပံုရိပ္၊ ဆံေကသာေလးေတြနဲ ့ လွပတဲ့မ်က္၀န္းေလးေတြကို သူ ့ရဲ့အာရံုထဲကေဖ်ာ္ဖ်က္မရေတာ့ ပါဘူး အျပာေရာင္ ကလစ္ကေလးကေတာ့ သူမရဲ့ ကိုယ္ပြားေလးသဖြယ္ သူဘယ္သြားသြား ယူေဆာင္သြားခဲ့တယ္ ...တစ္ေန ့ သူမနဲ ့ ျပန္ဆံုေတြ ့နိုင္မလားဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ ့ အရူးၾကီးရူးေနေတာ့တာေပါ့.......။

ကံၾကမၼာ ဆန္းၾကယ္ပံုမ်ား သူမနဲ ့ သူ ျပန္ဆံုေတြ ့ခြင့္ရခဲ့တယ္ အဲ့ဒီေန ့က နွင္းေတြအရမ္းက်ေနတဲ့ မနက္ခင္းတစ္ခု ေက်ာင္းသြားဖို ့ စက္ဘီးကေလးစီးျပီး ထြက္လာတဲ့ သူ နဲ ့ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ကေန မဟာဆန္တဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ ့ သူ ့ရဲ့မ်က္၀န္းထဲမွာ တစ္သက္လံုး အလြတ္ရေနမယ့္ ပံုရိပ္ကေလး တစ္ျဖည္းျဖည္း သူနဲ ့နီကပ္လာတယ္ သူ ဘာလုပ္ရမလဲ ၊ဘယ္္ကေနဘယ္လို စ စကားေျပာရမလဲ သူမ နာမည္လဲ သူမသိ.....ေနာက္ဆံုးေတာ့ အရဲစြန္ ့ျပီး သူမေနာက္ကို သူလိုက္သြားလိုက္တယ္ ျပီးေတာ့ စြံအ ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္လို....


''ဟို...ေလ ''
''ဟို...........''

စြံအသြားျပီလား မသိ သူမနဲ ့က်မွ ဒီလိုျဖစ္မိတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လဲ အံၾသမိတယ္ ....

''ဟုတ္ကဲ့...ဘာကိစၥရွိလို ့လဲမသိ ''

အရမ္းကို ဆြဲေဆာင္မႈရွိျပီး တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းတဲ့ အသံကေလးပါ သူလဲ အိတ္ကပ္ေလးထဲက အျပာေရာင္ ကလစ္ကေလးကို ထုတ္ျပလိုက္တယ္.....

'' ေဟာေတာ့....အဲ့ဒါ က်မေပ်ာက္သြားတဲ့ ကလစ္ကေလးပဲ ''

''ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္ ေကာက္ရထားတာ ျပန္ေပးခ်င္လို ့ပါ ''

'' ဟင္း....ကလစ္ကေလးက ေပ်ာက္သြားတာ ၾကာျပီေနာ္ ယူကေကာ ဒို ့ကိုဘယ္လိုလုပ္ျပီးသိေနတာလဲ ''

'' ေအာ္...ဒီလိုပါပဲ တစ္ေန ့ျပန္ေတြ ့ရင္ ပိုင္ရွင္ကိုျပန္ေပးမယ္ဆိုျပီး သြားေလရာ ယူသြားျဖစ္တာပါ ''

ထို ့ေနာက္ သူရဲ့ အခ်စ္မ်က္၀န္ေတြနဲ ့ သူမကိုၾကည့္လိုက္ပါတယ္ အရမ္းကိုလွပတဲ့မ်က္၀န္တစ္စံုပါပဲ ၾကာၾကာေတာ့ သူမၾကည့္နိုင္ဘူး ဘာေၾကာင့္ဆို သူမရဲ့ တန္ျပန္အၾကည့္ေတြရဲ့ ေအာက္မွာသူ မခံစားနိုင္လို ့ပါ အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ ပ်ဴငွာေဖာ္ေရြတတ္တဲ့ သူမရဲ့ ဆက္ဆံေရးေၾကာင့္ သူမ နဲ ့ သူ ခင္မင္မႈတစ္ခုရရွိခဲ့ပါတယ္ သူမရဲ့ နာမည္ကေလးက '' ေမဆူး ''
တဲ့ သူ ့အတြက္ေတာ့ သူမ နဲ ့ပက္သက္သမွ် အရာအားလံုးက ကဗ်ာဆန္ျပီးလွပေနတာပါပဲ အျပာေရာင္ ကလစ္ကေလးကေတာ့ သူ ့ရဲ့ ပိုင္ရွင္ထံျပန္ေရာက္သြားပါျပီး ။တစ္ေန ့ေန ့ေပါ့ အခြင့္ရွိလာတဲ့အခ်ိန္ က် အျပာေရာင္ ကလစ္ကေလးကို သူတစ္သက္လံုးအမွတ္တရ သိမ္းဆည္းသြားနိုင္ဖို ့ သူ ေတာင္ဆိုမွာပါ .....။

သူမ နဲ ့ ခင္မင္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ သူမရဲ့ အရာရာကိုေလးေလးနက္နက္ေတြးေခၚနိုင္မႈ ၊ လူၾကီးဆန္ျပီး မိန္းမပီသတဲ့ သူမ ကို သူ အရမ္းျမတ္နိုခဲ့ပါတယ္ သူ ခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ သူမ သိေပမယ့္ မသိဟန္ေဆာင္ေနခဲ့တယ္ သူမ ေျပာတဲ့ စကားက သူ ့အတြက္ ေတာ့ လိုက္နာဖို ့အသင့္ပါ သူမ မၾကိဳက္တဲ့ အေပါင္းသင္ေတြ၊ အရင္က ဆိုးခဲ့မိတဲ့ အျပဳမူေတြ အားလံုး ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္တယ္ ဒါသူမကို ခ်စ္လို ့ေပါ့ တစ္ေန ့သူ အရဲ့စြန္ ့ျပီးသူမ ကိုခ်စ္ခြင့္ပန္ခဲ့တယ္ သူမျပန္ေျပာတဲ့ စကားက စာကိုသာၾကိဳးစားစမ္းပါတဲ့ ေနာက္ဆံုး စာေမးပြဲေျဖတဲ့ေနေရာက္ရင္ အေျဖေပးမယ္တဲ့ သူအရမ္းကိုေပ်ာ္သြားတယ္ ဒါေၾကာင့္လဲ သူအျပင္ထန္ၾကိဳးစားျပီး စာေမးပြဲအတြက္ျပင္ဆင္ခဲ့တယ္ အဲ့ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းမွာေတာ့ သူမ ဘယ္ေတြသြားေနလဲဆိုတာ သူလဲ သတိမထားမိပါဘူးး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စာေမးပြဲေနာက္ဆံုးရက္ေရာက္ရင္ေတာ့ သူမနဲ ့ေတြ ့ရမွာဆိုျပီးေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္နဲ ့ စာကိုပဲၾကိဳးစားခဲ့တယ္ .............။

စာေမးပြဲေျဖဆိုျပီးတဲ့ေနာက္ သူ စက္ဘီးေလး စီးျပီး သူမခ်ိန္ဆိုတဲ့ေနရာကိုေရာက္သြားခဲ့တယ္ အဲ့ဒီေန ့က ဇူလိုင္လ ၃၁ ရက္ေန ့ မိုးေတြလဲအရမ္းရြာေနတယ္ သူေရာက္သြားေတာ့ သူမက မိုးေရေတာထဲမွာ အျပာေရာင္ထီးကေလးေဆာင္းျပီး ရပ္ေစာင့္ေနတယ္ သူမရဲ့ ေကသာ ထပ္မွာေတာ့ အနက္ေရာင္ ႏွင္းဆီ တစ္ပြင့္က ေနရာယူထားတယ္ သူမရဲ့မ်က္နွာ ေပၚမွာကေတာ့ ထူးဆန္းတဲ့အရိပ္ေယာင္ေတြ သူေတြ ့ျမင္ေနရတယ္ သူေရာက္သြားေတာ့ မိုးေရထဲမွာ မတ္တပ္ရပ္ေနမိတယ္ ႏွဦးစလံုးရင္ခုန္ေနမွာပဲဆိုျပီး သူေပ်ာ္ေနတယ္ ဘယ္သူက စကားအရင္စေျပာမလဲဆိုတာကိုလဲ ျပိဳင္တူေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကတယ္ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ၀န္းက်င္ကို အရင္ဆံုးျဖိဳခြဲလိုက္တာကေတာ့ သူမ ပါ............. သူမ ပထမဆံုးေျပာတဲ့ စကားက ရွင့္အတြက္ က်မမွာ အေျဖမရွိဘူးတဲ့ မိုးသံေတြနဲ့ မို ့သူနားၾကားမ်ားလြဲသလား...ေနာက္တစ္ေခါက္သူမထပ္ေျပာပါတယ္..


'' ရွင့္အတြက္ က်မမွာ ေပးစရာ အေျဖမရွိပါဘူး ''

''ေမ ..ဘာေၾကာင့္ က်ေနာ့္ကို နားလည္မေပးနိုင္တာလဲ ''

'' ရွင့္ကို က်မ ေျပာျပီးျပီပဲ ''

'' ဒါက တို ့ေတြအတြက္ အဓိကက်လို ့လား ေမ ''

'' ရွင့္အတြက္ေတာ့ မသိဘူး က်မ အတြက္ေတာ့ အဆင့္တန္းဆိုတဲ့စကားက အဓိက ''

'' ..................................... ''

'' က်မဘယ္ေတာ့မွ ႏွလံုးသားနဲ ့ ဆံုးျဖတ္မွာ မဟုတ္ဘူး ဦးေႏွာက္ဆိုတာ လူေတြအတြက္ အလကား ထည့္ေပးထားတာမွမဟုတ္တာ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္လိုအေျခေန ဘယ္လို အခ်ိန္မ်ိဳးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်မ ဦးေႏွာက္နဲ ့ပဲဆံုးျဖတ္မယ္ ''

''ဒါဆို ကိုယ္မင္းကို ခ်စ္မိတာ အျပစ္တစ္ခုလား ေမ ေျပာစမ္ပါ ''

'' ဒါလဲ က်မ မသိဘူး သိဖို ့လဲမၾကိဳးစားဘူး က်မတို ့ေတြ ့ဆံုတာဒါေနာက္ဆံုး အၾကိမ္ပါပဲ ေရာ့ ဒါ ရွင့္နဲ ့ပက္သက္ခဲ့ဖူးတဲ့ အရာေလးတစ္ခု က်မအတြက္ အသံုးမ၀င္ေတာ့ဘူး ''

ေမ...
ျပာလဲ့လဲ့ေကာင္းကင္ေတြကို
ေမာ့ၾကည့္ၿပီး
ရူးခဲ့တဲ့ေကာင္တစ္ေယာက္
ဒဏ္ရာေတြကိုငံု႔မၾကည့္ရဲဘူး။ ။

ရူးမိုက္စြာ ေရွ႕ဆက္တိုးမိတယ္
ႏွလံုးအိမ္ရဲ႕ လမ္းျပၾကယ္ေပါ့
အထင္နဲ႔အျမင္ မွားေနမွန္း
အဆင့္တန္းက ခြဲလာမွ သိလိုက္ရတယ္။ ။

ငိုေတာ့ေလ... မထူးဆန္းတဲ့ျပဇာတ္လို႔
လူေတြပါးစပ္ဖ်ားမွာ ဘယ္လိုရြက္ဆိုပါေစ
ငါငိုေနတာ ငါပဲသိတယ္ ။



သူမေျပာ ျပီး သူ ့ကိုကမ္းတဲ့ အရာေလးကေတာ့ အျပာေရာင္ ကလစ္ကေလးတစ္ခု သူ ့မွာ ျပန္ေျပာဖို ့စြမ္းအားေတြ မရွိေတာ့ပါဘူး သူမ သူ ့ကို အရမ္းရက္စက္တယ္......ကလစ္ကေလး ေပးျပီးတာနဲ ့ သူမ သူ ့နားကေနေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္ သူမ ငိုေနသလား မဲ့ျပံဳးျပံဳးေနလား သူမသိေတာ့ပါဘူး သူ အျပာေရာင္ကလစ္ကေလးကိုင္ျပီး မိုးေရထဲမွာ အၾကာၾကီး ရပ္ေနမိတယ္ သူဘာဆက္လုပ္ရမလဲ သူဘ၀ရဲ့ လမ္းျပၾကယ္ သူမက သူ ့ဘ၀ထဲက အျပီးကိုင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီး အခုသူ ့မွာ အားအင္ေတြ ကုန္ခမ္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြလဲ ေပ်ာက္ဆံုးသြားျပီး ..ထို ့ေနာက္ သူရဲ့ စက္ဘီးကေလးကိုတြန္း လက္ထဲမွာေတာ့ အျပာေရာင္ ကလစ္ကေလးကို တင္းတင္းဆုပ္ ကိုင္ျပီး ယိုင္နဲ ့ေနတဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ ့ လမ္းျဖတ္ကူးတဲ့အခိုက္ ...........

*********ဒိန္းးးးးးးးးးးးးးးး*************

ဆိုတဲ့ အရွိန္ျပင္းျပင္း ကားတစ္စီ၀င္တိုက္သြားတဲ့ အသံနဲ ့အတူသူ ့တစ္ကိုယ္လံုး ေျမာက္ၾကြ သြားခဲတယ္ သူ ့ရဲ့ စက္ဘီးကေလးတစ္စစီ၊ ဒါေပမယ့္ လက္ထဲမွာ တင္းတင္းဆုတ္ထားဆဲ အျပာေရာင္ကလစ္ေလးကေတာ့ သူ ေလာကၾကီးထဲကထြက္ခြာသြားျပီျဖစ္ေပမယ့္ သူ ့ရဲ့ ၀ိညဥ္ေတြကေတာ့ တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားဆဲပါပဲ.....သူကေတာ့ ဇူလိုင္ (၃၁) မိုးသည္းတဲ့ ညေနခင္းတစ္ခုမွာ လူ ့ေလာက ကေန ထြက္သြာသြားခဲ့ရပါျပီး.....................။

အနက္ေရာင္ေတြ ဖန္ဆင္း

ဆူးအဆိပ္ခင္းတဲ့လမ္းမွာပန္းပြင့္တယ္...

အဲ့ဒါ ႏွင္းဆီနက္........................

ဒါေပမယ့္...သိမ္ငယ္ေသးႏုတ္တဲ့တန္ဖိုးမဲ့

ျမက္ပင္ငယ္တာအနက္ေရာင္ကို

ေမွ်ာ္ကိုးကိုယ္ၾကိဳးတစ္ခုစြန္႔ရင္းနဲ႔သာ

မ်က္ရည္ကို အခ်စ္ထင္

ဆူးေတြကို အနမ္းလို႔ျမင္လ်က္

ေမွာင္မိုက္မိုက္ည
.ႏွင္းဆီနက္........မဟူရာအလွမာယာေတြ အနႏ ၱနဲ႔

မင္းရဲ႕ဆူးေတြငါ့ႏွလုံသားကုိအဆိပ္သင့္ေစခဲ့သလား.........။

ဒီစာေလးကို က်ေနာ္ေရးဖူးတာၾကာပါျပီး ဟိုးတုန္းက ေရးခဲ့တာေလးကို ျပန္ဖတ္ျပီး ရယ္လည္းရယ္ခ်င္တယ္ ၂၀ ၀န္းက်င္းတုန္းက စိတ္ခံစားမႈနဲ႔ အခု ေရႊရတုနီးလားတဲ့ လူပ်ိဳမသိုးတသိုး တစ္ေယာက္ရဲ့ ခံစားမႈခ်င္းကေတာ့ လံုး၀မတူေတာ့တာ ေသခ်ာတယ္ ။ ျပန္႔က်ဲေနတဲ့စာေတြကို တစ္ပုဒ္ခ်င္း ျပန္ေကာက္သိမ္းေနရတဲ့ က်ေနာ့္ အတြက္ေတာ့ အမွတ္တရေပါ့ း)

စေနေန႔မွာ မစေန ႏွင့္ေတြ႔ ျခင္း

၀ယ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့စာအုပ္

မေန႔က လွည္းတန္းက အင္း၀စာအုပ္တိုက္မွာ မ99စေနရဲ့ စာအုပ္လက္မွတ္ထိုးပြဲေလး လုပ္တယ္ ကိုယ္ေလးစားရတဲ့ ဘေလာ့ဂါမမၾကီးျဖစ္တာေကာ အျပင္မွာလည္းေတြ႔ဖူးခ်င္တာနဲ႔ ျပီးေတာ့ ရန္ကုန္ေရာက္ေနတုန္း တိုက္ဆိုင္ေနတာေၾကာင့္ သြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ။ ၀င္လိုက္တည္းက မွတ္ေတာ့မွတ္မိတယ္ ဘယ္လိုႏႈတ္ဆက္ရမွန္းမသိလို႔ ဆိုင္ထဲအရင္၀င္သြားလိုက္တယ္ ။ ဘေလာ့ဂါေတြထဲက ကိုသက္တန္႔ခ်ိဳ ၊ ေတာေက်ာင္းဆရာတို႕႔ကိုလည္းေတြ႕လုိက္ေသးတယ္ ။

စာအုပ္၀ယ္ျပီးေတာ့ မ9 နဲ႔ စကားခဏေျပာျဖစ္တယ္ “ဘယ္သူလဲမသိဘူး” တဲ့ ေမာင္မ်ိဳး ဆိုေတာ့ တယ္ေပ်ာက္ေနပါလား တ့ဲ ဘေလာ့ဂါေတြက အျပင္မွာလည္း တကယ္ခင္တတ္ၾကပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားသံ၀ဲ၀ဲနဲ႔ မ9 ကအျပင္မွာလည္းခင္ဖို႔ေကာင္းသား မာနၾကီးမယ္ထင္ေနတာမဟုတ္ဘူးပဲ ။ျပီးေတာ့ အေအးနဲ႔ မုန္႔ျပန္ေကြ်းတယ္ စာအုပ္တစ္အုပ္၀ယ္တာနဲ႔တင္တန္ေနျပီး =) ခဏေလးပဲရွိေသးတာ စကားဆက္ေျပာခ်င္ေသးေပမယ့္ စိတ္မရွည္ေတာ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ေဆြၾကည့္ေနတာနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ျပီးျပန္လာခဲ့ရတယ္ ။

အမွတ္တရ လက္မွတ္ထိုးေပးေနတဲ့ မ99စေန

ေမာ္ဒယ္စိမ္း ဖက္ရွင္နဲ႔ ဘေလာ့ဂါ ေမာင္ႏွမ ( ေမာ္ဒယ္ဆိုတဲ့အတိုင္း ပိန္လိန္ေနတာပဲ အရိုးေတြျပိဳင္းျပိဳင္းထလို႔ )

မ9 ဒီ့ထက္မက ေအာင္ျမင္ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳလွ်က္ ။

လမ္း

နတ္ေတာ္ ၊ျပာသို ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ေအးေနတဲ့ အာရံုမနက္ခင္းေတြမွာ ေကာင္ကေလးတစ္ေယာက္ ႏြားနို ့လိုက္ေရာင္းခဲ့ဖူးတယ္ '' ႏြားနို ့ေရာင္းရတဲ့ ပိုက္ဆံက ငါ့သားေလး ေက်ာင္းမုန္ ့ဖိုးရတာေပါ့ '' ဆုိတဲ့ အေမ့ရဲ့ အားေပးသံနဲ ့အတူ တက္ၾကြလန္းဆန္းခဲ့ရတယ္ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ အရမ္းခ်မ္းတယ္ အေမ ။ တကယ္ဆို က်ေနာ္လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြလို ေစာင္ျခံဳထဲမွာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးနဲ ့ အိပ္စက္ခ်င္ခဲ့တာ ။ မနက္ေ၀လီေ၀လင္း ရြာကေန စက္ဘီးေလးတစ္စင္းနဲ ့ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲၾကီးထဲ တစ္ေယာက္တည္း ေၾကာက္ရမွန္းမသိ လိုအပ္ခ်က္ဆိုတာေတြ မ်ားလြန္းေနလို ့ အရြယ္နဲ ့မမွ်တဲ့ တာ၀န္ နဲ ့က်ေနာ္ၾကီးျပင္းခဲ့ရတယ္ ။ ဒါေတြက ေရွ့ဆက္က်ေနာ္ ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ့္ လမ္းေတြအတြက္ နမိတ္ပံုမ်ားလား ။

အရြယ္ေရာက္လာတာနဲ ့အမွ် ေလာကဓံ အႀကိမ္ႀကိမ္ရိုက္ႏွက္ထားလို႔ သြင္ျပင္ေတြေတာင္ မာေက်ာေနၿပီ။ ဘဝဆိုတာဘာလဲ ခ်ိဳစိမ္႔တစ္ခြက္လား၊ ပံုမွန္စိမ္႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဖန္ခ်ိဳလား။ ေကာင္ကေလးကေတာ႔ သူ႔ဘဝ ဖန္ခါးခါးအရသာအခ်ိဳ႕ကို ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္မ်ိဳခ် ေနေလရဲ႕။
“ေကာင္ေလး ဖန္ခါးတစ္ခြက္”
“ရမယ္ဆရာ... ေနာက္ေရာ ဘာသံုးေဆာင္ဦးမလဲ ခင္ဗ်”
“ရၿပီ... ေတာ္ၿပီေကာင္ေလး”
“အကိုေရ... ဖန္ခါးတစ္ခြက္”
ညရဲ႕သံုးပံုႏွစ္ပံုခန္႔မွာ သူေအာ္သံေတြဆူညံေနတယ္။ သူဟာဒီေနရာေလး ရဲ႕စစ္သူႀကီးတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေပမယ္႔ သူ႔ႏုတ္က အန္က်လာတာေတြကေတာ႔ လူတိုင္းနီးပါ လုပ္ေဆာင္ေနေလရဲ႕။ ဆီဆမ္းတစ္ပြဲ ေအာ္ခ်င္ေအာ္မယ္၊ ဖန္ခ်ိဳတစ္ခြက္ေအာ္ခ်င္ ေအာ္မယ္ သူဟာဒီေနရာမွာ ပါဝါမရွိတဲ႔ ခိုင္းေစသူေပါ႔။ တန္ေၾကးအရွိဆံုး ေငြစကၠဴရဲ႕ တစ္ဝက္မွ်ေသာလစာ မက္ေလာက္စရာ မဟုတ္ေပမယ္႔ တန္ဖိုးထားတတ္ခဲ႔တယ္။ ဘဝ ဒီလိုနဲ႔ပဲ တစ္ေန႔ ေတာက္ပရမွာေပါ႔ စိတ္ထဲမွာ ႀကိတ္ေရရြတ္တယ္ ဒီလိုအေျခေနမ်ိဳးနဲ ့လည္း ေကာင္ကေလး လမ္းၾကမ္းေတြကို ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတယ္။

“အေဖ သားကို ဆိုကၠားတစ္စင္း ေပးပါ”
၈ တန္းစားေမးပြဲ ေျဖအၿပီး ေကာင္ကေလး သူ႕အေဖဆီက ေတာင္းခဲ႔တဲ႔ အခြင္႔အေရးပါ။ အေဖ႔ရဲ႕ မ်က္ဝန္းထဲက စကားေတြသူျမင္တယ္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရာကေန ခဏလြဲလိုက္တယ္။ စကားစု တစ္စုအတြက္သူ အားယူလိုက္ျခင္းပါ။
“သူမ်ားခိုင္းတာ လုပ္ေနရတာထက္ ကိုယ္႔ေျခေထာက္ေပၚကို ရပ္တည္ခြင္႔ေပးပါ
သား ေက်ာင္းထြက္မယ္.... ၿပီးေတာ႔ အေဖ့ကိုကူမယ္”
“ေတာ္ေတာ႔သား... မင္းေက်ာင္းမထြက္ရဘူး”
တကယ္ေတာ႔ မိသားစု အတြက္ရုန္းကန္ရတာ မလြယ္မွန္းသိေနတယ္။ သားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သူ႔မွာတာဝန္ရွိသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ေကာင္ကေလး ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ သူ႔ေျခေထာက္ေတြ အလုပ္စရခဲ႔တယ္။ ပင္ပန္းေပမယ္႔ ေပ်ာ္ရႊင္တယ္။ ဘဝရဲ႕ အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးအခ်ိန္မ်ားထဲက ရက္စြဲေလးေတြေပါ႔။ သူဟာ သံုးဘီတတ္ယာဥ္ေလးရဲ႕ အရွင္သခင္ျဖစ္တယ္။ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ အေတြးေတြနဲ႔ သူ႔စိတ္ကူးရဲ႕ ဖန္တီးရွင္ျဖစ္တယ္။ သူ႕ယာဥ္ေလးေပၚကေန လူတိုင္းကိုယ္ ေခါင္းေမာ႔ၾကည္႔တယ္၊ စူးစမ္းၾကည္႔တယ္။ ဘဝမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာေရာ၊ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲမႈ ဆိုတာေရာ အခ်ိန္တန္ရင္ ၿပီးသြားၾကတာပဲေလ ဒါေလာကဓံရဲ့ နိယာမ တစ္ခ်ိဳ ့ေပါ့ ။

“.................. စည္ဘီယာဆိုင္”
“စားပြဲထိုး ၁၁ ဦး၊ အေၾကာ္ဆရာ ၂ ဦး အလိုရွိသည္”
ေက်ာင္းကအျပန္ ဟိုၾကည္႔ ဒီၾကည္႔ေလွ်ာက္ၾကည္႔ရင္း စည္ဘီယာဆိုင္ အသစ္တစ္ခုအတြက္ ဝန္ထမ္းေခၚယူတဲ႔ ဆိုင္းပုဒ္ေလးတစ္ခု။ ေလွ်ာက္လႊားတစ္ေစာင္ ေတာင္ၿပီးျဖည္႔တယ္။ အမည္ ေနရပ္လိပ္စာ အဖအမည္ အားလံုးအဆင္ေျပသည္။ ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ အသက္ ကြင္းစကြင္းပိတ္နဲ႔ ေရးထားေသးသည္ အသက္ ၁၆ ႏွစ္အထက္။ ဒီအလုပ္ရလွ်င္ေတာ႔ အဆင္ေျပမယ္ ေကာင္ေလးစဥ္းစားသည္။ ေကာင္ေလး ခပ္သြက္သြက္ပင္ ျဖည္႔လိုက္တယ္လူေတြ႔ေမးဖို႔ရွိသည္တဲ႔ဘာတတ္ႏိုင္မည္နည္း ေမးေတာ႔လည္း ေျဖလိုက္ရံုေပါ႔။

“အရင္ စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ လုပ္ဘူးလား”
“မလုပ္ဘူးပါဘူး”
ေကာင္ေလးကို ေမးလိုက္သူခပ္ရိုးရိုး သာမာန္လူတစ္ေယာက္ လိုေနတတ္ေသာ သူတစ္ေယာက္ စိတ္ထဲမွာ မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။
“အရင္က ဘာအလုပ္လုပ္ဘူးလဲ”
“ .............. ”ည အလင္းဆိုင္ေလးမွာ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္က စားပြဲထိုးလုပ္ ဘူးပါတယ္.
ေမးလိုက္သူ လူၾကီးက ေကာင္ေလးကို တစ္ခ်က္ၾကည္႔လိုက္တယ္...။
ေနာက္ေကာင္ေလး ညေန ၄ နာရီေက်ာင္းအဆင္း စည္ဘီယာဆိုင္ေလးမွာ အလုပ္စလုပ္ခဲ႔တယ္။ အဲဒီေနရာေလးဟာ ေကာင္ေလးအတြက္ေတာ႔ ဘဝေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းပါပဲ။ သူ႔အနာဂတ္ေတြ သူျမင္ခဲ႔ရတဲ႔ေနရာ၊ ယံုၾကည္မႈေတြ ေမြးဖြားခဲ႔တဲ႔ေနရာ။ ျပင္းျပ ထက္သန္ေသာစိတ္က အရာရာကိုေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္သည္ပဲေလ။

သူေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ လမ္းေတြက လမ္းၾကမ္းလို ့ ေခၚနုိင္သလား ပန္းခင္းတဲ့လမ္းမဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ၾကမ္းခ်င္သေလာက္ၾကမ္းပါေစ သူေလွ်ာက္ခဲ့ျပီးျပီ အခုေနျပန္စဥ္းစား ဒါေတြက သူ ့အတြက္ေတာ့ လမ္းၾကမ္းေတြထဲကမွ လမ္းေသးေသးေလးတစ္ခုပါ ေရွ့ဆက္ျပီးလည္း ဒီ့ထက္ၾကမ္းတဲ့ လမ္းေတြ ေလွ်ာက္လွမ္းရအံုးမယ္ဆိုတာလည္း သူသိေနတယ္ ။
လမ္းဆိုတာကေတာ့ ၾကမ္းခ်င္ၾကမ္း ေခ်ာ့ေမြ ့ခ်င္ ေခ်ာေမြ ့ ေလာက လူသားေတြေလွ်ာက္ဖို ့ေခၚဆိုၾကတဲ့ အမည္နာမေလးတစ္ခုပါပဲ...........။

မွတ္တိုင္ပါတယ္ ...

ေျဖစရာမလိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြနဲ႔
အေျဖ ရွာမရတဲ့ ေမးခြန္ေတြၾကားမွာ
ကြက္လပ္ေတြမ်ားေနတာၾကာေပါ့
အခ်စ္ နဲ႕႔ အမုန္းေတြၾကား ျဗာမ်ား
သည္းခံျခင္းနဲ႕႔ တစ္ခါခါ ေခါင္းေမာ့ေမာ့လာတဲ့ မာနေတြၾကား
က်ေနာ္ အသက္ရွဴရတာၾကပ္တယ္
ခါးသီးတယ္ ခါးသီးတယ္လို႕႔ အသံတိတ္အက်ယ္ၾကီးေအာ္မိေတာ့
တစ္ခ်ိဳ႕ ကျမိဳခ်လိုက္တဲ့
တစ္ခ်ိဳ ႔ကေတာ့ အန္ထုတ္လိုက္တဲ့
ဘ၀ ကိုကြမ္းတစ္ယာလို စိစိညက္ညက္ေၾကေအာင္
၀ါျမိဳလိုက္တာ ေနာက္ဆံုး ရလိုက္တာက
အနီေရာင္ေသြးစက္ေတြပါပဲ
ကဲကဲ ...ျမန္ျမန္လုပ္
ကိုယ္မျမင္ခ်င္တဲ့သူက
ကိုယ့္ကို မျမင္ေယာင္မေဆာင္ခင္ လာလမ္းအတိုင္းျပန္ေတာ့မယ္
ကား ဆရာေရ့ မွတ္တိုင္ပါတယ္ ။

ေတြ႔ဆံုျခင္းနဲ႔ ခြဲခြာျခင္း

သူငယ္ခ်င္းမ Mirror ကေတာ့ အလြမ္းနာက်ေနျပီထင္တယ္တဲ့ း) မဟုတ္ဘူးေျပာရင္ ညာတယ္ ျဖစ္အံုးမယ္ ခုရက္ပိုင္းဘာကိုမွန္းမသိပဲ လြမ္းေနတာေတာ့အမွန္ပဲ အိမ္မွာေနတုန္းက ဘုကန္႔လန္႔ တိုက္ခဲ့တဲ့ အစ္မ ကိုေတာင္ ည ၁၀ ေက်ာ္ေလာက္မွ ဖုန္းဆက္ဆက္ေနမိလို႔ ဆူခံထိေသး သူကစိတ္ပူျပီး ဘာျဖစ္လဲေမးေတာ့ သတိရလို႔ လို႔ နင္ကေတာ့ျဖစ္ရမယ္တဲ့ ဟုတ္ပါ့ ဘာမွန္းကိုမသိတာ ။ စာေတြဖတ္ေတာ့လည္း လြမ္းစရာမဟုတ္ပဲ လြမ္းေနတယ္ ဂ်ဴး ရဲ့ “ေစာင့္ေနမယ္လို႔ မေျပာလိုက္ဘူး ” ကိုဖတ္ျပီး ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ဟာတာတာၾကီးက်န္ခဲ့တာ ေတာ္ျပီး ေနာက္ဆို စာအုပ္၀ယ္ကာနီးက် ေနာက္ဆံုးလွန္ဖတ္ျပီး ညားမွ ၀ယ္ေတာ့မယ္ ။ ေသျခင္းနွင့္ ရွင္ျခင္းဟာကပ္လွ်က္ ေတြ႔ဆံုျခင္းနဲ႔ ခြဲခြာျခင္းဟာလည္း ကပ္လွ်က္ သိပ္ကိုမွန္တဲ့ စာသားေလးတစ္ခုပါပဲ ေတြ႔လိုက္တဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီး တစ္ခါခါ ျပန္ေတြ႔ျဖစ္တဲ့သူေတြရွိသလို တစ္ခါမွျပန္မေတြ႔ ေတာ့တဲ့သူေတြလည္းရွိတယ္ ။

မဲေဆာက္မွာ ၃ႏွစ္တာသြားေနျဖစ္ေတာ့ အိမ္မွာမိသားစုလိုေနခဲ့ၾကတဲ့သူေတြ လူမ်ိဳးျခားေပမယ့္ စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္ကိုလည္း သတိရမိတယ္ ဟင္းပန္ကန္လွန္လိုက္တိုင္း ထမင္းစားခ်င္စိတ္ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတဲ့ အစ္မဘီရဲ့ ကရင္ ဗမာ ထိုင္း သံုးမ်ိဳးေပါင္းခ်က္တဲ့ဟင္းကိုေတာင္လြမ္းမိပါရဲ့ ။ ဖုန္းဆက္လိုက္တို္င္း မပီတပီနဲ႔ စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔တတ္တဲ့ ထိုင္းအစ္မတစ္ေယာက္ကိုလည္း ဘာမွမဆိုင္ပဲ သြားလြမ္းေနတယ္ ။အိမ္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ သံေခ်ာင္းကိုလည္းလြမ္းတယ္ သံေခ်ာင္းဆိုတာ သံေခ်ာင္းမဟုတ္ဘူးေနာ္ ေၾကာင္ကိုေျပာတာ သူ႔နာမည္သံေခ်ာင္း အေကာင္ၾကီး ၾကီးျပီး လူကိုေတြ႔တာနဲ႔ အခြ်ဲတာတတ္တဲ့ေကာင္ၾကီးေပါ့ သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာ အျပင္သြားကာနီး ခရီးထြက္ကာနီးဆို ငါ့ေၾကာင္ကိုပစ္မထားနဲ႔ေနာ္ ထမင္းေသခ်ာေကြ်းၾကလို႔ မွာမွာတတ္လြန္းလို႔ အိမ္က လူေတြကေတာင္ စိတ္မရွည္ခ်င္ေတာ့ ။

သၾကၤန္းတြင္း ဘုန္းၾကၤီး၀တ္ေတာ့ ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ တရားလာလာထိုင္တဲ့သူ႔အေဖနဲ႔ လိုက္လိုက္လာရင္ ခင္သြားတာ ျပန္ထြက္တဲ့ေန႔က် ဦးဇင္းေလးနဲ႔ လိုက္ဖို႔ဆိုျပီး ငိုလိုက္တာ စိတ္ေတာင္မေကာင္း ဟုတ္သား က်ေနာ္ကလည္း ေန႔လည္ပိုင္းအိပ္ခ်ိန္ေလးဆို ခေလးကို အနားနားေခၚအိပ္ ျပီးရင္ မုန္႔ေတြေကြ်း ေကာ္ဖီေတြေဖ်ာ္တိုက္ဆိုေတာ့ ခေလးကခင္တြယ္သြားတာျဖစ္မယ္ ခေလးဆိုတာ မုန္႔ၾကိဳက္တယ္မွတ္လား မိန္းခေလးေတြကေကာ ဘာၾကိဳက္လဲ ခင္တြယ္ေအာင္ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္မသိလုိ႔ ;) ။ျပီးခဲ့တဲ့တစ္ပါတ္ေလာက္က အခန္းမွာ တူတူေနၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ နိုင္ငံျခားထြက္ေတာ့ လိုက္ပို႔ၾကတာ မထြက္ခင္ညက ေသာက္ၾက တီးၾက ဆိုၾကနဲ႔ “ေဟ့ေရာင္ မင္းအဆက္သြယ္မျပတ္ေစနဲ႔ေနာ္ ၾကားလား ” အဲ့လို ငုိသံပါၾကီးေတြနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္စကား ဆိုေနၾကေတာ့ ကိုယ္လည္းစိတ္မေကာင္းလို႔ ေစာေစာ အိပ္ယာ၀င္လိုက္တယ္ ။

မေန႔မနက္က ဘယ္လိုမွ ထင္မထားတဲ့ အစ္ကိုတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႔ျဖစ္ၾကေသးတယ္ ဘေလာ့ရပ္၀န္းက အစ္ကိုရင္းတစ္မွ်ခ်စ္ခင္ေလးစားရတဲ့ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ပါ ။လြဲလြဲေလးနဲ႔ မေရာက္ဖူးပဲ ခ်ိန္ထားတဲ့ေနရာကိုသြား ၊ ၁၀ ထိုးဆိုတာ ၁၁ နာရီေက်ာ္မွပဲေရာက္ေတာ့တယ္ စိတ္လည္းတုိ ေမာလည္းေမာ ။ အင္း သူဆံုးမတာေတြလည္း နားမေထာင္ ေမးလုိက္ရင္ ေျဖခ်င္သလိုလို မေျဖခ်င္သလိုလို လုပ္ေနမိတာ ဧည့္သည္ေတြမရွိရင္ေတာ့ နားရင္အုပ္ခံထိေတာ့မွာပဲဆိုတာ ရင္ကတထိတ္ထိတ္ စကားေတာင္မ်ားမ်ားမေျပာရဲတဲ့အျဖစ္ ။ေနာက္ပိုင္းမွ စကားေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာျဖစ္ၾကတယ္ အထင္လြဲေနမိတဲ့ ကိစၥေတြ မထားသင့္တဲ့မာနေတြထားခဲ့မိတာကိုလည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္ ေတာ္ေတာ္မေကာင္းတဲ့ ငါပါလားလည္းျဖစ္သြားတယ္ ။ ျပီးေတာ့ သိပ္ကိုရယ္စရာေကာင္းတဲ့ အလြဲေတြ ဟဟား အရင္စိတ္မ်ိ္ဳးတိုင္းသာဆိုရင္ေတာ့ အဲ့ေပါက္ကရေတြ လိုက္ဖြေနတဲ့သူကိုေဆာ္ထည့္လိုက္တာၾကာေပါ့ ခုေတာ့ မေရးခ်င္ေတာ့ပါဘူး ေျပာခ်င္တာသာေျပာၾက ကိုယ့္ပါသာ ေအးေဆးေလးပဲ ေရးခ်င္တာေရးေတာ့မယ္ အဆက္ျပတ္ေနတဲ့ ၁ ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း ထူးျခားသတင္းေလးေတြလည္း ရလိုက္ပါ့ ဟုတ္လား ဟုတ္လားနဲ႔ အံ့ၾသျပီးရင္ အံ့ၾသ ရတဲ့အျဖစ္ ။အစ္ကိုနဲ႔ စကားေတြေျပာ ႏႈတ္ဆက္ျပီး ျပန္လာေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ဘာလို႕႔မွန္းမသိ နင့္ေနတယ္ ။

အင္းးးးးး ေတြ႔ဆံုျခင္းနဲ႔ ခြဲခြာျခင္းဟာ တကယ္ပဲ ကပ္လွ်က္ပါပဲ ခ်စ္ခင္ရေသာသူေတြနဲ႔ခြဲခြာရတာ ေဖာ္ျပလို႔မရတဲ့ေ၀ဒနာတစ္ခုေပါ့ တစ္ေန႔ေန႔ ျပန္ဆံုၾကအံုးမွာပါေလးလို႔ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ေျဖရင္ အိမ္အျပန္အေတြးေတြမ်ားလာလိုက္တာ ကားလမ္းျဖတ္ကူးတာ ေယာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနလို႔ ကားသမားက ****** တဲ့ ေအာ္...ငါ့ႏွယ္ေနာ္ Feeling ျဖစ္ေနတာေတာင္ လြဲျဖစ္ေအာင္လြဲလိုက္ေသး ။

ေရာ္နယ္ေဗေဗေမာင္ေမာင္မ်ိဳး

ကမၻာမေက်ာ္ပါ နိုင္ငံမေက်ာ္ပါ
ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ပိုင္တည္ေထာင္ထားတဲ့
ဘ၀ ေဘာလံုးပြဲစဥ္မွာေတာ့
တိုက္စစ္မွဴးတစ္ေယာက္
အေ၀ကြင္းမကန္ခ်င္လို႔ အိမ္ကြင္းေျပာင္းကန္းေတာ့
ပရိသတ္က
“ဆာဟာ” လို အသားမဲလို ့
“ရြန္းနီ”လို ထစ္ခနနဲရွိ ေဒါသထြက္တက္လို ့
“ဘက္ဟမ္း”လို ရုပ္မေခ်ာလို ့ ဆိုျပီး
ေရသန္းဘူးနဲ ့၀ိုင္းေပါက္ၾကတဲ့အျဖစ္...
ေတာ္ပါျပီး နစ္နာေၾကးမယူခ်င္ေတာ့ဘူး
အိမ္ကြင္းလည္း မဟုတ္ အေ၀းကြင္းလည္းမဟုတ္တဲ့ ၾကားကြင္းရွိရင္ေကာင္းမယ္
နည္းျပမရွိ ကြင္လယ္ဒိုင္မရွိ အရန္ကစားသမားမရွိ
အနီကဒ္ အ၀ါကဒ္မရွိ
တစ္ေယာက္တည္း တစ္ကြင္းလံုးပတ္ေျပးေနမယ္
ေနာက္ဆံုးအေမာဆို ့ျပီး Half Time နဲ ့ရပ္ဆိုင္းမယ္
ဒါပဲေကာင္းတယ္ စူပါေကာ္ဖီမစ္ :)