မိသားစု

က်ေနာ္ (၄) ႏွစ္သား အျပင္းဖ်ားတုန္းက လူသူအေရာက္ေပါက္နည္းတဲ့ ေတာရြာေလးကေန အေဖက ေက်ာပိုး ၊ အေမက မီးအုပ္ေဆာင္းကုိ ကိုင္ သားသမီးေဇာ နဲ႔ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ ျမိဳ့က ေဆးရံုးကို အျပင္းခရီးႏွင္ခဲ့ၾကတယ္။ အခ်ိန္မွီ ေရာက္လာလို ့ ေသကံမေရာက္ သက္မေပ်ာက္ခဲ့တာတဲ့ အဲ့ဒီထဲက က်ေနာ္က မိဘ အတြက္ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ေလသလားး ဒါေပမယ့္ အေဖ နဲ ့ အေမကေတာ့ တစ္ခါမွ ယခုလိုမေတြးခဲဖူးဘူးတဲ့ ။ စကားနည္းတဲ့ အေဖ က သူ ့ရဲ့ ေမတၱာတရားေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ မထုတ္ျပခဲ့ပါဘူး သံသရေတြနဲ ့ "အေမ.....အေဖက သားကို ခ်စ္ေကာခ်စ္ရဲ့လား '' ေမးတဲ့ အခါ အေမက ျပံဳးရိပ္သန္းျပီး သားသမီးေတြအေပၚထားတဲ့ အေဖ ရဲ့ ပံုရိပ္ေတြကို ျမင္ေယာင္လာေအာင္ ညအိပ္ယာ၀င္ ပံုျပင္အျဖစ္ ေျပာျပခဲ့ဖူးတယ္။


အဖိုး အဖြား ေတြ ရဲ့ စကားတစ္ခြန္းက အေဖ နဲ ့ အေမ့အတြက္ အေတာ္ ၾသဇာ ေညာင္းခဲ့တယ္ ။
"ပညာတက္လည္း စပါးတစ္စီး ပညာမတက္လည္း စပါးတစ္စီး " ဆုိတဲ့ စကားအတိုင္း ေရးတက္ဖတ္တက္ ေတာ္ျပီး ေက်ာင္းထြက္ ဆုိတဲ့ စကားက က်ေနာ့္ေရွ့က ေမာင္ႏွမေတြ အတြက္ေတာ့ ကံဆုိးစြာနဲ ့ အေဖ နဲ ့ အေမ က က်င့္သံုးခဲ့တယ္ ။ ေနပူမိရင္ ဖ်ားတယ္ ၊ အေအးပက္ရင္ ဖ်ားတယ္ ေမြးကတည္းက ေရာဂါနဲ ့ နပန္းလံုးလာခဲ့တဲ့ ဒီေကာင့္ အလွည့္လည္း ေရာက္ေတာ့ သူတို ့ရဲ့ က်င့္စဥ္ၾကီးကို ေျပာင္းပစ္ခဲ့ၾကတယ္ေလ ။ အေဖေျပာခဲ့တဲ့ စကားကို ၾကားေယာင္ေနေသးတယ္
'' သားငယ္ အတြက္ကေတာ့ တို ့ေတြေပးနိုင္တာ သူ ့အတြက္ ပညာအေမြတစ္ခုပဲ " ကံေကာင္းစြာနဲ ့ ပညာတက္ၾကီးတစ္ေယာက္ မျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ က်ေနာ္ လူၾကားထဲ မ်က္နွာမငယ္ခဲ့ရဘူး။

က်ေနာ္ လူပ်ိဳေပါက္စ အ၀တ္စား လွလွ ၀တ္ခ်င္တဲ့ အရြယ္ အျဖည့္ခံ လူသားႏွစ္ဦး အေဖ နဲ ့ အေမ က အရာရာမျပည့္စံုေပမယ့္ တက္စြမ္းသေလာက္ ေဆာက္ရြက္ေပးခဲ့ၾကတယ္ ။ က်ေနာ္ မသိတက္တာလား တကယ္မသိတာလား အခုခ်ိန္ျပန္စဥ္းစားလည္း ေသခ်ာတိက်တဲ့ အေျဖတစ္ခု ထြက္မလာပါဘူး က်ေနာ့္တို ့အတြက္ အေဖ မနက္ေစာေစာ ထင္းလွည္းကိုေမာင္း ေဆာင္းတြင္ေအးေအးမွာ အေႏြးထည္မပါ ေစာင္ထူထူကို ျခံဳျပီး ပင္ပန္စြာနဲ ့ ေကြ်းေမြးေစာင့္ ေရွာက္ခဲ့တာကိုေပါ့ ။ ေတာဓေလ့ " စိတ္ညစ္ေတာ့ အရက္ကို ေသာက္တယ္ အရက္ေသာက္ေတာ့ သိပ္စိတ္ညစ္တယ္ " တိုင္းရင္းသားသံ ၀ဲ၀ဲနဲ ့ အေဖ့ရဲ့ သီခ်င္းသံ၊'' အေဖ အရက္ေသာက္တာ သားရွက္တယ္ '' လို ့ေျပာေတာ့ '' ေအးပါ ...သားရယ္ အေဖ ေနာက္မေသာက္ေတာ့ပါဘူး '' ဆိုျပီး သားသမီးေတြကို စိတ္ခ်မ္းသာေစခဲ့တယ္ ။

ယခု က်ေနာ္ အရြယ္ကေလးရလာေတာ့ လူ ့ေလာကမွာ ေျခဖ၀ါး ၂ခ်ပ္ခ်စရာ ေနရာေလးတစ္ခုရလာတဲ့အခ်ိန္
'' အေဖ နဲ ့ အေမ ေနေကာင္းလား ''
'' က်ေနာ္ ဖုန္းဆက္တယ္ သတိရတယ္ေျပာလိုက္ေနာ္ '' ဆိုတဲ့ အမွာစကား ႏွစ္ခြန္းက လဲြျပီး ဘာစကားမွ မေျပာနိုင္ခဲ့ဘူး ဘာတာ၀န္မွလည္း မေက်ေသးဘူး အခုေတာ့ က်ေနာ့္ဘ၀ အတြက္ အျဖည့္ခံ လူသားႏွစ္ဦးက အေမ့ခံလူသားေတြ ျဖစ္သြားၾကျပီလား ။
က်ေနာ္ မေတြးျပရပါေစ နဲ ့ ။ငယ္ငယ္ကအေၾကာင္းေတြကိုျပန္စဥ္းစားျပီး ျပန္လိုခ်င္မိတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြကေတာ့ အေဖ က အေမ့ကို ေနာက္ပိုးတုန္းက မယ္ဒလင္ တီးျပီးဆိုခဲ့တဲ့သီခ်င္းေလ က်ေနာ္ တို ့အငယ္တုန္းက လသာတဲ့ ညေတြမွာ အိမ္ေရွ့ကြပ္ပစ္မွာ ထိုင္ျပီး အေဖ က မယ္ဒလင္တီး အေမက သီခ်င္းဆိုခဲ့ၾကတာ အဲ့ဒီအခ်ိန္ေလးေတြကို ျပန္လိုခ်င္တယ္ ။ တမ္းတမက္ေမာခဲ့ရတဲ့ ခေလးဘ၀ေန႕ရက္ေတြကို သတိရမိပါတယ္ ။